ေတာင္ပိုင္းမွာ ေသဆံုးခဲ႔ရတဲ႕ ABSDF ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္ ေ႒းႏိုင္ မိသားစုရဲ႕…(၃)

From : ေမသၾကၤန္ဟိန္(ျမစ္မခ)

 အပိုင္း(၄)

 က်ေနာ္ မိုးသီးဇြန္ကို ယံုၾကည္မိခဲ႕တယ္ ။

  

အဲဒါဟာက်ေနာ္႕ကိုယ္ က်ေနာ္ တသက္လံုး မိကိုယ္ကို ေနာင္တရေစမဲ ့ ယံုၾကည္မႈ အမွားေတြကို အခ်ိန္ကာလာတာနဲ ့အမွ် သိလာရတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ခံစားရတဲ့ ေနာင္တ ဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳးကို မိုးသီးဇြန္ကို ယံုၾကည္ခဲ့သူေတြ ခံစားရမယ္ဆိုတာ နားလည္ပါတယ္ ။

 ဒီေနရာမွ က်ေနာ္ တခုေလာက္ ျဖတ္ၿပီး ေျပာခ်င္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ ညီအကို ေတာခိုခဲ႕ၾကတာက ျမန္မာျပည္ ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ ခဏ ေရွာင္ေနခဲ႕ၾကတာပါ။ ခဏေရွာင္ေနၿပီးရင္ အိမ္ျပန္မယ္ဆိုတဲ႕ စိတ္နဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိခဲ႕ၾကတယ္။

 မွတ္မွတ္ရရ ရန္ကုန္မွာ အာဏာသိမ္းျပီး ေနာက္တေန ့လည္ေလာက္မွာ   လိႈင္ျမိဳ ့နယ္လမ္းမၾကီး တေလွ်ာက္ လူေသအေလာင္းေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ျပီး တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းကို ဆင္ေရတြင္းေနာက္ဖက္က ပတ္ျပီးသြားလိုက္ၾကတယ္ ။

 အေမစုကို ျခံဝနားမွာ ေတြ ့လိုက္ရတယ္ ။ အေမစုက ျမိဳ ့ထဲက အေျခအေနေတြ ေမးေတာ့ ေျပာျပလိုက္တယ္ ။

 အေျခအေနမေကာင္းရင္ ထိုင္းႏိုင္ငံကို ေရွာင္မယ္လို ့ အသိေပးလိုက္တယ္ ။

အေမစုက ဘန္ေကာက္အထိေရာက္ေအာင္သြားပါ ။ ကိုမ်ိဳးသိမ္းကိုေတြ ့ေအာင္ရွာျပီး အကူအညီေတာင္းပါလို ့ မွာလိုက္တယ္ ။ အျပန္လမ္းမွာ ေက်ာင္းသားေတြ စုေနတဲ့ ၁၃ ရပ္ကြက္ထဲက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို တစ္ခ်က္ဝင္လိုက္ေတာ့ နယ္စပ္ကိုသြားဖို ့ အမာခံေက်ာင္းသားေတြ ျပင္ဆင္ျပီးျပီ ။ ေထာက္လွမ္းေရးေတြ လိုက္ဖမ္းေနၾကျပီလို ့ေျပာၾကတယ္ ။အဲဒါနဲ႕  အိမ္နားဝန္းက်င္ အေျခအေနကို ၾကည့္ျပီး အိမ္ထဲဝင္ျပီး အဝတ္အစားအပိုယူလိုက္တယ္ ။ အေမ့ကို ေရွာင္ေနမွ ျဖစ္ေတာ႕မယ္ အေမ ခဏဘဲလို ့ေျပာလိုက္တယ္ ။

က်ေနာ္ ထင္ထားတာက ၃ လ ေလာက္ဘဲၾကာမယ္ထင္ထားတာ ။ တကယ္ေတာ႕ ၃ လေလာက္ဆိုတာ ႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ ၾကာတာေတာင္ အိမ္မျပန္ႏိူင္ေသးတဲ့ ဘဝေရာက္သြားတယ္။

အေမက သားၾကီးတေယာက္ထဲ မသြားနဲ ့ သားငယ္ကို အေဖၚေခၚသြားဆိုျပီး အိပ္ယာထဲက အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ေဌးႏိုင္ကို သြားႏိူးလိုက္တယ္ ။

 အဲဒီေန႕က အိပ္ရာထဲကေန ႏိုးထလာတဲ႕ ေဌးႏိုင္က ကိုၾကီးက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမဟုတ္ဘူး ။ အႏၱရာယ္ရွိတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္း ေမာင္ေမာင္ေက်ာ္ သြားႏွင့္ေနျပီ။ ကၽြန္ေတာ္လိုက္မယ္ဆိုျပီး အဝတ္တထည္ ကိုယ္တခုနဲ ့ လိုက္လာခဲ႕ရွာတယ္။

 က်ေနာ္တုိ႕ပဲဲခူး အထိကေတာ ့ တစုတည္းသြားၾကတာေပါ့ ။ ပဲခူးကေန ဖားအံကို တက္ၾကတဲ့အခါၾကေတာ့ ကား၂ စီးကြဲသြားတယ္ ။စံုရပ္က ေမာင္ေမာင္ေက်ာ္တို ့နဲ ့ ခ်ိန္းထားတဲ့ ထိုင္းႏိုင္ငံ မယ္ေတာ္ဘုန္းၿကီးေက်ာင္း ေပါ့ ။ က်ေနာ္နဲ ့ ေဌးႏိုင္တို ့က တအုပ္စု ။ ျငိမ္းခ်မ္းတို ့က တအုပ္စု ကြဲသြားၾကတယ္ ။

ဖားအံက အထြက္ စစ္ေဆးေရးဂိတ္အဝင္မွာ ကားသမားက ရပ္ျပီး ေတာလမ္းနဲ ့လမ္းေလွ်ာက္ဖို ့

ေျပာတယ္ ။ က်ေနာ္တို ့ရင္စို ့ေတာင္ေတြ တက္ၾကရတာေပါ့ .။ ျမင္ျမင့္စန္းဆို ေမာပန္းလြန္းလို ့ သတိပါလစ္တယ္ ။ ကိုေဌးႏိုင္က အားကစား သမားဆိုေတာ့ ထမ္းရတာေပါ့ ။

ေတာင္တက္ထားၾက ေရွ ့မွာ အဆင္းရွိတယ္ ဆိုျပီး တက္လိုက္ရတာ ၂ ရက္ေလာက္ၾကာသြားတာလဲရွိတယ္ ။ ရြာေတြက က်ိဳးဖိုးေလးေတြဆိုျပီး ( ေက်ာင္းသား) က်ေနာ္တုိ႕ကို ထမင္းေကၽြးတယ္ ။ ခရီးတေလွ်ာက္လံုး ကိုေဌးႏိုင္က စိတ္ဓါတ္ခြန္အားေပးျပီး ဦးေဆာင္ခဲ့တာပါ။

 KNU နယ္ေျမထဲဝင္ေတာ့ ေဒါက္တာ စင္သီယာတို ့အုပ္စုနဲ ့ေတြ ့ျပီး မၾကာခင္ ဗိုလ္ေ၈်ာ္နီတို ့လာၾကိဳတယ္္ ။

တပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ KNU စခန္းက ဝမ္ခကို စေရာက္တယ္ ။

 ေနာက္ေတာ့ KNU က ဗိုလ္လွေဝက ေက်ာင္းသားေတြ စုစည္းေပးထားတဲ ့ သီေဘာပိုး စခန္းကိုပို ့ေပးလိုက္တယ္ ။

သီေဘာပိုးဆိုတာ ထိုင္းႏိုင္ငံ နယ္စပ္ရြာၾကီးတခုပါ ။ ေမွာင္ခိုကုန္သည္ေတြ ခတၱတည္းခိုရာ အရပ္ျဖစ္တယ္ ။ အိမ္ငယ္ေလးေတြ မွာ ျပည္တြင္းက လာၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ အုပ္စုလိုက္ ျပြတ္ျပီးေနၾကရတယ္ ။

 က်ေနာ္နဲ ့ပါလာတာက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားငယ္ေတြမ်ားတယ္ ။ လူငယ္ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားလဲဆိုရင္မနက္ ၈ နာရီက တန္းစီတာ ေန ့လည္ ၁ နာရီေလာက္မွ ထမင္းစားဖို ့ အလွည့္ေရာက္တယ္ ။

 အဲဒီမွာ  က်ေနာ္တို ့အဖြဲ ့ေတြ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တခုခ်တယ္ ။ မယ္ေတာ္ ဖုန္းၿကီးေက်ာင္းကို ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ ့ သြားဖို ့ ။

ေတာ္ေတာ္ခက္ခဲတဲ့ အလုပ္ပါလား ။ ကရင္ဂိတ္ကိုျဖတ္ဖို ့ KNU ေထာက္ခံစာ လိုတယ္ ။  ထိုင္းဂိတ္က စစ္ေဆးရင္ျပဖို ့ KNU လက္မွတ္လိုတယ္ ။ လူတိုင္းကို မေပးဖူး ။

 ေစ်းဝယ္သြားတဲ့လူေတြကေတာ့လြယ္တယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို ့အုပ္စု ခရီးလမ္း အေျခအေန ထိုင္းစကား တလံုး ႏွစ္လံုးေလ့လာရတယ္ ။ ေနာက္ဆံုး ရတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ စုေဆာင္းျပီး က်ေနာ္႕ကို ထိုင္းႏိုင္ငံထဲဝင္ဖို ့တာဝန္ေပးလိုက္တယ္ ။ တိုင္းျပည္အတြက္ဘဲဗ်ာ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတာင္ တရုပ္ျပည္ကတဆင့္ ၈်ပန္ေရာက္ေသးတာဘဲ ။

 ထိုင္းႏိုင္ငံထဲ ေစ်းဝယ္ျပီး ျပန္လာတဲ့ လူတေယာက္ဆီက KNU လက္မွတ္ကို မျမင္ဖူးလို ့ၾကည့္ပါရေစဆိုျပီး ေတာင္းထားလိုက္တယ္ ။

 မဆလေခတ္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဆိုတာ ဥာဏ္နီ ဥာဏ္နက္ အလြန္မ်ားသားဘဲ ။ ရလာတဲ့ လက္မွတ္ကို မနက္ေစာေစာ ႏွင္းရည္နဲ ့ဖ်က္တယ္ ။ ပန္းခ်ီဆရာသား ရဲမင္းက လက္ေရးတုနဲ ့ရက္စြဲျပင္တယ္ ။ ငါးေသတၱာ တဘူးကို လူတအုပ္ ၂ ရက္ မွ်ေဝစားေသာက္ရတဲ ့ အေျခအေနပါ ။ က်ေနာ္႕ရဲ႕ ေရြလက္စြပ္ကို ေဌးႏိုင္ကို ခၽြတ္ေပးလိုက္တယ္ ။ က်ေနာ္တို႕အဖြဲ ့ကို ေဌးႏိူင္လက္ထဲ အပ္ေပးလိုက္တယ္ေပါ႕။

 အဲဒီေနာက္ေတာ႕ရ မယ္ေတာ္ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို ဘတ္စကားနဲ ့လမ္းညြန္ အသံအတိုင္း ေရာက္သြားတယ္ ။ ျငိမ္းခ်မ္းတို ့အုပ္စုနဲ ့ျပန္ေတြ ့တယ္ ။ ေမာင္ေမာင္ေက်ာ္ေရာက္လာတယ္ ။ ေရွ ့ေရး အတြက္ တိုင္ပင္ၾကတာေပါ့ ။ ၂ ညဘဲအိပ္ရေသးတယ္ ။

ထိုင္းပုလိပ္တပ္ဖြဲ ့က နံနက္ ၇နာရီေလာက္ ျမန္မာဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို ဝိုင္းျပီး လူေတြ ဖမ္းပါေတာ့တယ္ ။ က်ေနာ္က အိမ္သာထဲမွာ ဆိုေတာ့ လြတ္သြားတာေပါ့ ။ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိလို ့ ေၾကာင္ျပီး ရပ္ၾကည့္ေနတံုး ဖမ္းထားတဲ့ေက်ာင္းသားေတြကို အခ်ဳပ္ကားေတြေပၚတင္ျပီး ေမာင္းထြက္သြားပါေလေရာဗ်ာ ။ ထိုင္းစကားလဲ မတတ္ ။ ဘယ္မွလဲမသြားတတ္တာနဲ ့ လာတဲ့ လမ္းအတိုင္း ျမန္မာျပည္နယ္စပ္ဖက္ကို လမ္းေလွ်ာက္ျပန္ေပါ့ဗ်ာ ။

 အဲဒီမွာ ေနကလည္းပူ ။ ေရကလည္းဆာ ။စိတ္ညစ္ၿပီး စိတ္ဓါတ္ေတြက်နဲ႕ ေခါင္းငိုက္စိုက္ ငိုက္စိုက္နဲ ့ သြားေနတုန္းမွာ က်ေနာ္႕ေနာက္ကေန ဟိုင္းလက္ေနာက္ပြင့္ အနီးတစီး  ထိုးရပ္လိုက္တယ္ ။

ကားေပၚက လူၾကီးတေယာက္က “ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းထဲက ပုလိပ္ကားေတြ ေတြ ့တယ္ ။ ဘာျဖစ္တာလဲ“ တဲ့  ျမန္မာလို ပီပီသသၾကီးနဲ ့ ေမးလာတယ္။

  

ေက်ာင္းသားေတြကို ထိုင္းပုလိပ္ဝင္ဖမ္းသြားတယ္ လို႕ က်ေနာ္က ျပန္ေျဖေတာ႕  အဲဒီလူၾကီးက မင္းကေကာလို ့ရွာရွည္ျပီးလာေမးျပန္တယ္ ။

စိတ္ညစ္ေနတုန္း ေဒါသထြက္ထြက္နဲ ့ ေတာ္လွန္ေရး လုပ္မလို ့ဗ် လို ့ဘုဂလန္ ့ေျဖလိုက္တယ္ ။

 သူက …ဟာ ဒါဆို အေတာ္ဘဲဆိုျပီး ငါတို ့လဲေတာ္လွန္ေရး လုပ္မလို ့ လိုက္မလားဆိုေတာ့ ။ လိုက္မယ္ ဆိုျပီး ကားေပၚတက္လိုက္သြားလိုက္တာ ။

 တညလံုးလံုး ေမာင္းလိုက္တာ မဲ့ေအာင္ေဆာင္ ေရာက္သြားတယ္ ။ ေနာက္ေတာ့ ကရင္နီလို ေခၚတဲ့ ေဟြေစတီေက်ာင္းသား စခန္းကိုေရာက္သြားတယ္ ။ ေစာင္းဆရာ ကိုေနဝါတို ့အုပ္စုျဖစ္ေနတာကိုး ။

အပိုင္း(၅)

   ၁၉၈၈ ႏိုဝင္ဘာလမွာ KNPP ပါတီက ကၽြန္ေတာ့ကို ေဟြေစတီ ေက်ာင္းသား ကိုယ္စားလွယ္ အျဖစ္ KNU နယ္ေျမက အစည္းအေဝးကို လြတ္လိုက္တယ္ ။ အစည္းအေဝးျပီးေတာ့က်ေနာ္ညီ ရွိတဲ့ သီေဘာပိုးကို လိုက္စံုစမ္းေတာ့ တပ္ရင္း ၂၀၅ ျဖစ္လာမဲ ့ေက်ာင္းသားစခန္းမွာ သြားေတြ ့တယ္ ။

 ကိုေဌးႏိုင္က တပ္ေရးဗိုလ္ၾကီးျဖစ္ေနျပီ ။ ညီအကို ၂ေယာက္ ဆံုၾကေတာ့ ဝမ္းသာအားရေပါ့ဗ်ာ ။ က်ေနာ္ ထိုင္းထဲကို ဝင္သြားျပီး တျခားေက်ာင္းသားေတြ အဖမ္းခံရျပီး ျပန္ပို ့တဲ့ အထဲမွာ က်ေနာ္ ္ျပန္ပါမလာဖူးေလ ။ တျခား အဖြဲ ့ဝင္ေတြက ဘုရားသံုးဆူ စခန္းေျပာင္းတာ လိုက္သြားၾကတယ္ ။ ေဌးႏိူင္ ဝင္းဦး ေအးသိန္းေထြး ရဲမင္း တို ့ကကၽြန္ေတာ့ကို ေစာင့္ေနၾကတယ္ ။

က်ေနာ္က ကရင္နီ ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္ အျဖစ္လာတာဆို စခန္းျပန္ရတာေပါ့ ။

  

ေက်ာင္းသားတပ္ေတာ္ ၃၀၃ အျဖစ္ ျပန္လည္ဖြဲ ့စည္းရတာေပါ့ ။ ေတာ္လွန္ေရး လုပ္ေနၾကတာဘဲ ။ က်ေနာ္တို႕ရ ညီအကိုလည္း အေျခအေနေပးရင္ ေတြ ့ၾကမယ္ေပါ့ ။

၁၉၈၉ ဧျပီလမွာ KNU ဌာခ်ဳပ္ကို သင္တန္းတက္ဖို ့ ေရွ ့တန္းကို ေၾကးနန္းဝင္လာတယ္ ။ က်ေနာ္လည္း ေရွ ့တန္းက ၃၀၃ ေက်ာင္းသား တပ္ေတြ စစ္ေဆးျပီး KNU ဌါနခ်ဳပ္ကို သတင္းပို ့ျပီး ( ျပည္တြင္း ျခေသၤ့ စစ္ဆင္ေရး ) အထူးသင္တန္းတက္ရတယ္ ။

  သင္တန္းမွာ စီမံခ်က္ေရးဆြဲေရး ဘာသာရပ္အတြက္ ဆုရတယ္ ။ဒီအတြက္ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ဌာနခ်ဳပ္ရွိတဲ့ (ဝေလ စခန္း) ကို တာဝန္ထမ္းေဆာင္ဖို ့အမိန္ ့က်တယ္ ။

ကိုေဌးႏိူင္ကို အတြင္းေရးမႈး စည္းကမ္း ထိမ္းသိမ္းေရး အျဖစ္ ျပန္ဆံုၾကတယ္ ။ ေနာက္ေတာ့ ဝေလ စခန္းက်သြားတယ္ ။ဗဟိုေကာ္မီတီက မဲေဆာက္မွာ ရံုးဖြင့္ေတာ့ ညီအကို ၂ ေယာက္ အတူတူျပန္ဆံုၾကတယ္ ။ က်ေနာ္က ဖလူးဝင္လိုက္ ဝမ္ခ ဝင္လိုက္နဲ ေပါ့ ။ ့ ညီအကို ၂ေယာက္  ဒုတိယ အၾကိမ္ ညီလာခံ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ ေရြးၾကေတာ့ က်ေနာ္ ကရင္နီမျပန္ေတာ့ဖူး ။

သန္းဝင္း ၊ေဌးႏိူင္ နဲ ့ က်ေနာ္တို ့အုပ္စုေတြကလည္း လူ ့ေဘာင္သစ္ ဥကၠဌ အရွိန္နဲ ့ မိုးသီးကို ဥကၠဌတင္ေပးလိုက္တယ္ ။

  

ညီအကို ၂ေယာက္ အတူတူေနျဖစ္ေအာင္ သန္းဝင္း အေျခစိုက္တဲ ့မိုးကဲစခန္း ၂၀၆ ကို အတူတူ စာရင္းေရြ ့ၾကတယ္ ။ အဲဒီတံုးက တပ္ရင္းမႈး သန္းႏိုင္နဲ ့ ဦးမ်ိဳးခ်စ္တို ့ေပါ့ .။

ဖလူးစခန္းလဲ ဆက္ၾကသြားေတာ့ ၂၀၆ တပ္ရင္း တခုလံုး ေက်ာက္ခက္စခန္းကိုေရြ ့ၾကရတာေပါ့ ။ ကၽြန္ေတာ္က လိုအပ္တဲ့ အကူအညီေတြ ရွာဖို ့မဲေဆာက္ မွာ က်န္ခဲ့ရတယ္ ။ေနာက္ေတာ့ ေဌးႏိုင္တို ့သန္းဝင္းတို ့က ဝင္းကေရွ ့တန္း စခန္းကို သြားၾကျပီ ။

  မိုးကဲစခန္းနားက သစ္စက္မွာ ဗကသ က ကိုသူရိန္နဲ ့ေတြ ့တယ္ ။ ျပည္တြင္းျပန္ဝင္ဖို ့ ကိုေဌးတင့္ အကူအညီလိုတယ္ ။ ဘန္ေကာက္ကို ေငြတက္ယူရမယ္ ။

ဦးတင္ျမင့္ဦးတို ့အုပ္စုဆီမွာတဲ့ ။ ။ အရက္ျဖဴတပိုင္းေသာက္ ။ က်န္တဲ့ တပိုင္းကို ေခါင္းေပၚက ေလာင္းခ်ျပီး ဘန္ေကာက္ မဲေဆာက္ ကားေပၚက မူးျပီးလိုက္သြားလိုက္တယ္ ။ ကိုသူရိန္က ေထာက္လွမ္းေရးက လက္မွတ္ရွိေတာ့ ရဲမေၾကာက္ရဖူးေလ ။

ကိုေသာင္းဝင္းတို႕ အိမ္ေရာက္သြားတယ္ ။ ဥိးတင္ျမင့္ဦးတို ့ဆီက အကူအညီ ေငြေၾကး ပလံုျဖစ္သြားတယ္ ။ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္လို ့ဘုရားေက်ာင္းေတြလိုက္ျပီး အကူအညီေတာင္းရတယ္ ။ ၄ ရက္ေက်ာ္ အိမ္အျပန္ ဘယ္သူမွ မရွိေတာ့ဖူး ။ အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ၾကာမွ သိရတာ အဲဒီအိမ္ကို ေန ့ခင္းက ရဲဝင္ဖမ္းသြားလို ့ အားလံုးပါသြားတယ္တဲ့ ။

စနန္းမလြမ္ကြင္း မွာ ထမင္းငတ္ျပီး ၂ ရက္ေလာက္ ေတာ္ေတာ္ ဒုကၡေရာက္သြားတယ္ ။

 ေနာက္ေတာ့ ဝရဇိမ္စာေစာင္ျဖစ္လာမဲ ့ အသကေက်ာင္းသားငယ္ေတြ ေနတဲ့ ေအပက္ေနာက္က အိမ္ကိုေရာက္သြားတယ္ ။ ထိုင္းစကားသင္ ။ ယူအန္ေလ်ာက္ရင္း ရဲမင္းနဲ ့ျပန္ေတြ ့တယ္ ။ ေနာက္ေတာ့ KNU အဖြဲ ့နဲ ့ျပန္ခ်ိတ္မိျပီး ခါးပတ္ေခါင္း ဆြဲၾကိဳး ေရြရည္စိမ္လုပ္ငန္း သင္ၾကတယ္ ။

 

 စာေရးဆရာ ေမာင္စင္ၾကယ္ အိမ္မွာ ABSDF ရံုး ဘန္ေကာက္ မွာ လာဖြင့္တယ္ ။ ေဌးႏိုင္နဲ ့ျပန္ေတြ ့တယ္ ။ ေဌးႏိုင္ ဘန္ေကာက္ကို ၂ ၾကိမ္တက္လာတယ္ ။

  အမွန္တရားကို ဦးေဆာင္ေနတဲ့ တရားသူၾကီးက အခ်ိန္ အတိအက် နဲ ့စီရင္ခ်က္ခ်ဖို ့ သက္ေသလုပ္ဖို ့ ကၽြန္ေတာ့ အသက္ကို လြတ္ထားေပးလားအသိပါဖူးဗ်ာ။

 က်ေနာ္ ဆိုတဲ႕ ေကာင္က ေတာထဲမွာ တိုက္ပြဲေတြမွာ က်ည္ဆံက ဗံုးဒဏ္က လြတ္လာခဲ့တယ္ ။

ေဌးႏိုင္ အဖမ္းခံရစဥ္ကလည္း ထၼင္းငတ္ေနတဲ့ ျမန္မာျပည္သားေတြ မ်က္ႏွာနဲ ့ ကိုကိုဦး စကားယံုခဲ့တယ္ ။က်ေနာ္ ေတာထဲျပန္ဆင္းရင္လဲ အသတ္ခံရမွာဘဲ ။

 ေဌးႏိုင္ကို ကယ္ဖို ့ဆင္းသြားတဲ့ လွဝင္းလဲ အသတ္ခံလိုက္ရတယ္ေလ ။

 

 မဟာခ်ိဳင္ အေဝးေျပးကားလမ္းမၾကီး မွာ ၁၀ ဘီးကား ၂ ခါ အတိုက္ခံရတယ္ ။ေမာင္းေနတဲ ့ဆိုင္ကယ္ေတြ ေၾကမြ စုတ္ျပတ္သြားတယ္ ။

 ေရွ႕ဆက္ေဖာ္ျပေပးပါမည္။

 မိတ္ေဆြမ်ားအားလံုးကို ေလးစားခင္မင္လ်က္ပါ။

  Myanmar Express

Posted in: ဘာလဲဟဲ့ ABSDF,သတင္း