စခန္းသိမ္းမလား၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလား

လြန္ခဲ့သည့္ ၁၄ ရက္ေန႔က သူ၏ ၄ လျပည့္ျဖစ္သည္။ ေမြးဖြားသည္ေတာ့မဟုတ္။ ေသဆံုးသြားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ တိတိက်က် ဆုိရလွ်င္ က်ဆံုးသြားသည္ဟု ေျပာရလွ်င္ ပုိမွန္ပါလိမ့္မည္။ ထုိထက္ တိတိက်က်ေျပာရလွ်င္ေတာ့ ကခ်င္ျပည္နယ္ႏွင့္ တရုတ္နယ္စပ္တေနရာတြင္ ဇြန္လ ၁၄ ရက္ေန႔က သူက်ဆံုးသြားခဲ့သည္။ 

သူ႔က်ဆံုးပံုကုိ သက္ဆုိင္ရာတပ္ဗုိလ္ႀကီးက အေၾကာင္းျပန္ၾကားရာတြင္ ေခါင္းကုိ မုိင္းစမွန္ကာ က်ဆံုးသည္ဟု ေျပာသည္။ သူက်ဆံုးသည္ကုိ က်ဆံုးၿပီး ၂ ရက္အၾကာမွ မိသားစုက သိရသည္။ 

သူ႔ကုိ ေတာတြင္းတြင္ ျမဳပ္ႏွံလုိက္သည္။
သူက်ဆံုးသြားသည္ကုိ သူ႔အေမက မယံုခ်င္ပါ။ 

ထုိ႔အထြက္ ယခုအခ်ိန္အထိ အမွ်မေ၀ဘဲ ထားလုိက္သည္ဟု ဆုိသည္။ 

သူ႔ကုိ မိသားစုက အမွ်မေ၀ရေသးပါ။ 

သူ႔ခ်စ္သူကေတာ့ ဘုန္းႀကီးကုိ လွဴစရာရွိသည္မ်ား လွဴၿပီး အမွ်ေ၀ထားလုိက္သည္။ 

ယခုဆုိလွ်င္ သူက်ဆံုးသြားခဲ့သည္မွာ ၄ လေက်ာ္သြားခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ 

သို႔ေသာ္လည္း စစ္ပဲြကေတာ့ သူမက်ဆံုးမီကအတုိင္းပင္

ေရွ႕မတုိးသာ ေနာက္မဆုတ္သာ ျဖစ္ေနတုန္းပင္။ တစ္ခါတစ္ရံ တုိက္လုိက္မည္။ 

နားထားလုိက္မည္။ 

အေျခအေနမွာ မည္သုိ႔မည္ပံုျဖစ္လာမည္ကုိ မသိေသး။ 

သုိ႔ႏွင့္ စတုိက္သည္မွ ၁ ႏွစ္ ၅ လၾကာေခ်ၿပီ။ 

သူမက်မီ ၁ ခန္႔အလုိအထိ နယ္ေျမ၏အေျခအေနေကာင္းေနေသးေသာ္လည္း

ေနာက္ပုိင္းတြင္ ေဆြးေႏြးပဲြလည္း ပ်က္ကာ တုိက္ၾက ခုိက္ၾကဖုိ႔ျဖစ္လာျခင္းျဖစ္သည္။ 

သူမက်မီေလးတင္ သမၼတကလည္း ေရွ႕တန္းတြင္ ခုခံကာကြယ္သည္မွ အပ 

တုိက္ခုိက္ျခင္း မျပဳရန္ တားဆီးခဲ့ေသးသည္။ သူမပစ္လုိက္ရပါ။ 

ဟုိဘက္က ပစ္သြားသည္ကုိ ခံလုိက္ရကာ က်သြားရသည္။ 

သူက်သြားသျဖင့္ တဖက္ကေတာ့ ေပ်ာ္ေကာင္းေပ်ာ္ေနပါလိမ့္မည္။ 

အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ သူက မၾကာေသးမီကမွ OTS ဆင္းလာၿပီး 

ဒုဗုိလ္မွ ဗိုလ္ျဖစ္လာရသူျဖစ္သည္။ ႏွစ္ပြင့္တစ္ေယာက္က်သြားသည္ 

အျခားတပ္သားႏွစ္ေယာက္ ဒါဏ္ရာရသြားသည္ဟု ႏုိင္ငံတကာမီဒီယာမ်ားက ေမးျမန္းလာလွ်င္ အားရ၀မ္းသာျဖင့္ ေျပာမည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဂြမ္ေမာ္အတြက္လည္း ေပ်ာ္စရာပင္။ 

တကယ္ေတာ့ ေပ်ာ္စရာေကာင္းသည့္သူက နည္းနည္းရယ္ပါ။ မေပ်ာ္သည့္သူက အမ်ားအျပားျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ သူ႔တမိသားစုလံုးက ၀မ္းနည္းငုိေၾကြးၾကလိမ့္မည္။ 

သူ႔ခ်စ္သူက ငိုေၾကြးမည္။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ား၊ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္မ်ားကလည္း ငိုေၾကြးၾကဦးမည္။ 

၂၇ ႏွစ္အရြယ္တြင္မွ ေသးဆံုးသြားရသည္ဟု အားမလုိအားမရျဖစ္ရဦးမည္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူကေတာ့ က်သြားခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ျပန္လည္း အစားလုိမရေတာ့ပါ။ 

စစ္တပ္တြင္သူ႔ေနရာကုိအစားထုိးလုိ႔ ရမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း 

သူ႔မိသားစုအတြက္ေတာ့ အစားထုိးလုိ႔ မရေတာ့ၿပီ။
စစ္သားဆုိမွေတာ့ စစ္တုိက္ရမည္သာ ျဖစ္သည္။ 

စစ္ပဲြတြင္ က်ဆံုးသည္ကေတာ့ ဂုဏ္ယူစရာေကာင္းပါလိမ့္မည္။ 

သူက်ဆံုးေစသည့္ စစ္ ဘာေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။ ဘယ္လုိျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိ ေျဖရွင္းေနျခင္းထက္ ဒီစစ္ၿပီးဆံုးရန္သာ အေရးႀကီးပါသည္။ 

မည္သည့္နည္းျဖင့္ ျဖစ္ေစ ဒီစစ္ၿပီးဆံုးရန္သာ အေရးႀကီးသည္။

 ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအရယူၿပီး ေျဖရွင္းနည္းလား။ သို႔မဟုတ္ စခန္းသိမ္းၿပီးေျဖရွင္းနည္းလား။ အလြယ္ကူဆံုးနည္းျဖင့္ ေျဖရွင္းရမည္သာျဖစ္သည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးက လြယ္သလား၊ 

စခန္းသိမ္းျခင္းက လြယ္မလားကိုေတာ့ သက္ဆုိင္ရာ တာ၀န္ရွိသူမ်ားအသိဆံုးပင္ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ 

ယခုထပ္ၿပီး ေဆြးေႏြးေနၾကျပန္ၿပီျဖစ္သည္။ သုိ႔ရာတြင္ ဟုိဘက္ကေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လုိလားပုံမျပ။ အပစ္အခတ္ရပ္ဆဲေရးထက္ ႏုိင္ငံေရးအရေဆြးေႏြးရန္ေတာင္းဆုိသည္ဟု မီဒီယာမ်ားတြင္ ပါသည္။ မည္ကဲ့သို႔ ေဆြးေႏြး မလဲဆုိေတာ့ မေျဖႏုိင္ၾက။ ဘာလုိခ်င္တာလဲ။ ဘာလုိခ်င္လုိ႔လဲ။ ဘာအတြက္ ဒီစစ္ကုိ တုိက္ေနၾကတာလဲ။ 

တကယ္ေတာ့ စစ္တုိက္တယ္ဆုိတာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ တုိက္တာမဟုတ္ဘူးလား။ 

လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိးလား၊ တုိင္းျပည္တစ္ျပည္လားေတာ့ ေရြးရမည္ျဖစ္သည္။ ကိုယ္လုိခ်င္တာ ရမည္
စစ္ႀကီးမၿပီးသေရႊ႕ သူ႔လုိ က်သူက်ဦးမည္။ ျပတ္သူျပတ္မည္။ ငတ္သူငတ္ဦးမည္။ က်သူ၊ ျပတ္သူမ်ား၏ မိသားစုမ်ားကလည္း ငုိေၾကြးၾကရဦးမည္သာျဖစ္သည္။ သူနာမည္ကုိေတာ့ မေျပာျပေတာ့ပါ။ 

သူသည္ ဗုိလ္တစ္ဦးသာ ျဖစ္သည္။

ေဇယ်စုိေျပ (၂၄-၁၁-၁၂)

Posted in: ကူးယူေဖာ္ျပ,တိုက္ပြဲသတင္း