ျမန္မာ့စီးပြားေရးအနာဂတ္အတြက္ အၾကံဉာဏ္ေကာင္းမ်ား

From : YPI

ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီးၿပီးကာစက အေမရိကရဲ႕ ႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးဟာ ဒင္းန္အာခ်ီဆန္လုိ႔ေခၚတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးျဖစ္ပါတယ္။ သူက သူ႔ရဲ႕ကိုယ္တုိင္ေရးအထၳဳပၸတၱိကို “ဖန္ဆင္းခ်ိန္တြင္ရွိေနျခင္း” လုိ႔ေခၚပါတယ္။ သူဆုိလုိတာက သူဟာ စစ္ေၾကာင့္ပ်က္စီး ခဲ့ရတဲ့ကမၻာကုိ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ဖုိ႔ အကူအညီေပးခဲ့သူတစ္ဦး ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆုိတာပါပဲ။ စၾက၀ဠာႀကီးကိုဖန္ဆင္းခ်ိန္မွာ ရွိေနခဲ့သလုိမ်ဳိးေပါ့။

အာခ်ီဆန္ဟာ ဒီလုိအရာမ်ဳိးကုိစိတ္ကူးၾကည့္ခဲ့တဲ့ ပထမဆံုးပုဂၢိဳလ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ၁၃ ရာစုႏွစ္က စပိန္ဘုရင္တစ္ပါးက “ဖန္ဆင္းခ်ိန္မွာ ငါသာရွိခဲ့ရင္ စၾက၀ဠာကုိ ပိုၿပီးစနစ္တက်ဖြဲ႕စည္းဖို႔ အသံုး၀င္တဲ့အႀကံေကာင္း၊ ဉာဏ္ေကာင္းတခ်ဳိ႕ ေပးခဲ့မိမွာပါပဲ” လုိ႔ေျပာခဲ့ ပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံဟာလည္း အထုိက္အေလ်ာက္ေတာ့ ဒီအေျခအေနမ်ဳိးမွာေရာက္ေနပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ ျပန္လည္ဖန္ ဆင္းျခင္းခံေန ရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒါေတြက တုိင္းျပည္ရဲ႕စီးပြားေရးကို ျပန္လည္တည္ေဆာက္ဖုိ႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ “အသံုး၀င္တဲ့အႀကံဉာဏ္ေတြ” ပဲျဖစ္ ပါတယ္။ ဒါေတြက စီးပြားေရးျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈေတြအတြက္ “ေစ်း၀ယ္စာရင္း” ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ စီးပြားေရးတစ္ရပ္အတြက္ လုိအပ္တဲ့အရာအားလံုးမရွိတာေၾကာင့္ အဲဒီစာရင္းသာခ်ေရးရင္ စာမ်က္ႏွာနဲ႔အျပည့္ ျဖစ္သြားမွာမုိ႔လုိ႔ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ လည္း ဘယ္မူ၀ါဒေတြက အခရာက်ၿပီး အေရးႀကီးဆံုးျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိေတာ့ ဒီအႀကံဉာဏ္ေတြကေျပာပါတယ္။ ဘာေတြမွားသြားႏုိင္သလဲ ဆုိတာကို သတိေပးတာေတြလည္း ပါ၀င္ပါတယ္။

၁၉၈၀ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ေရာဘတ္မူဂါဘီဟာ လူေကာင္းတစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ႔ရွိေနပါေသးတယ္။ ကုိလုိနီအုပ္ခ်ဳပ္မႈကေနလြတ္ေျမာက္ ေအာင္ သူကူညီခဲ့တဲ့ ဇင္ဘာေဘြႏုိင္ငံရဲ႕သမၼတအျဖစ္နဲ႔ သူ႔ႏုိင္ငံသားေတြကုိ ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာတဲ့ဘ၀သစ္ကိုရေစရမယ္လုိ႔ သူကတိေပးခဲ့ပါ တယ္။ သူပထမဆံုးလုပ္ခဲ့တာကေတာ့ ပညာတတ္တစ္ေယာက္ကစတင္လုိက္တဲ့ စစ္မွန္တဲ့ “လူထုရဲ႕ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ” အစီအစဥ္နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ လူတုိင္းကစိတ္လႈပ္ရွားခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆယ္ႏွစ္အၾကာ ေက်ာင္းေတြ၊ တကၠသုိလ္ေတြကေန ေက်ာင္းသားေတြဘြဲ႕ရလာ တဲ့အခါ ဆယ္ေယာက္မွာတစ္ေယာက္ပဲ အလုပ္ရပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈကိုအားေပးတဲ့မူ၀ါဒေတြကိုခ်မွတ္ဖုိ႔ မူဂါဘီပ်က္ ကြက္ခဲ့လုိ႔ပါပဲ။ ေနာက္ဆယ္စုႏွစ္ႏွစ္ခုအၾကာမွာေတာ့ စီးပြားေရးခၽြတ္ၿခံဳက်ခဲ့ၿပီး ေဒါသထြက္ေနတဲ့ အလုပ္လက္မဲ့ဇင္ဘာေဘြႏုိင္ငံသားေတြကို သူတုိ႔ရဲ႕ေတာ္လွန္ေရးကေနေသြဖယ္ရတဲ့ တကယ့္အေၾကာင္းအရင္းေတြကေန အာ႐ံုလႊဲဖုိ႔ႀကိဳးစားခဲ့တဲ့အခါမွာေတာ့ မူဂါဘီဟာ ေၾကာက္စရာ ဘီလူးတစ္ေကာင္ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။

(ဓါတ္ပံု - ေဇယ်ာလိႈင္)

ဒါေၾကာင့္ အႀကံျပဳခ်က္နံပါတ္(၁)ကေတာ့ ပညာေရးနဲ႔က်န္းမာေရးတုိ႔လုိ ေကာင္းမြန္တဲ့လူမႈေရးမူ၀ါဒေတြကို အလုပ္အကုိင္ဖန္တီး မယ့္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမူ၀ါဒေတြနဲ႔ ဟန္ခ်က္ညီေအာင္လုပ္ပါ။

ဒါေပမဲ့ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈကိုဘယ္လုိအားေပးမလဲ။ တုိင္းျပည္တစ္ျပည္ဟာ ဘဏ္စနစ္တစ္ခုလုိတာေပါ့လုိ႔ စီးပြားေရးပညာရွင္ေတြ မ်က္ႏွာပူစရာမလုိဘဲေျဖႏုိင္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္တစ္ခ်ိန္ေတာ့ ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္အနည္းငယ္တုန္းက ဘဏ္ေတြေၾကာင့္ ႏုိင္ငံဘယ္ေလာက္ မ်ားမ်ား ဒူးေထာက္ခဲ့ရတယ္ဆုိတာကိုေထာက္ၿပီးေတာ့ ဘဏ္စနစ္တစ္ခုရွိရမယ္လုိ႔အႀကံေပးဖုိ႔ကေတာ့ ခက္ေနပါၿပီ။

ဘဏ္ေတြနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔သိထားရမယ့္ ပထမဆံုးသင္ခန္းစာကေတာ့ ေခြးေခ်းကယင္ေကာင္ေတြကိုဆြဲေဆာင္သလို ဘဏ္ေတြက လူဆိုးေတြကိုဆြဲေဆာင္တယ္ဆုိတာပါပဲ။ ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ကေန အရင္းရွင္စနစ္ကိုကူးေျပာင္းတဲ့လုပ္ငန္းစဥ္ရဲ႕ အေစာပိုင္းကာလတုန္းက ႐ုရွားမွာ ဘဏ္ေပါင္း ၃၀၀၀ ေက်ာ္ရွိခဲ့ပါတယ္။ စီးပြားေရးမွာ အင္မတန္၀င္ေငြေကာင္းလွတဲ့ ဒီက႑ကုိထိန္းခ်ဳပ္ဖုိ႔ ၿပိဳင္ဘက္ဂုိဏ္းေတြက အလုအယက္ႀကိဳးစားလာတဲ့အခါ ဒါဇင္နဲ႔ခ်ီတဲ့ဘဏ္လုပ္ငန္းရွင္ေတြဟာ လူသတ္သမားေတြသတ္ျဖတ္တာကို ခံခဲ့ရပါတယ္။ မၾကာလွေသးတဲ့ ၂၀၀၆ တုန္းကေတာင္ ဘဏ္လုပ္ငန္းက႑ကို သန္႔စင္ဖုိ႔ႀကိဳးစားတဲ့ ဗဟုိဘဏ္ ဒုတိယဥကၠဌဟာ အငွားလူသတ္သမားတစ္ေယာက္ ေသနတ္ နဲ႔ ပစ္သတ္တာကို ခံခဲ့ရပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အႀကံျပဳခ်က္နံပါတ္(၂)ကေတာ့ ဘဏ္လုပ္ငန္းဟာ တကယ့္ကို ပီပီျပင္ျပင္လုပ္ႏုိင္ၿပီး လြတ္လပ္တဲ့ဗဟုိဘဏ္ (ဤဗဟုိ ဘဏ္သည္ တစ္ၿပိဳင္နက္တည္းတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ႏွစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနေသာ ေငြလဲလွယ္ႏႈန္းကို အဆံုးသတ္ရမည့္ ခက္ခဲေသာ တာ၀န္ကိုႀကီးၾကပ္ ရန္လည္း တာ၀န္ယူသင့္သည္။) တစ္ခုရဲ႕ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ထားတာမ်ဳိး ရွိသင့္ပါတယ္။ ဒါကိုသာ သတိ ရွိရွိနဲ႔ ထိထိေရာက္ေရာက္ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ရင္ ဘဏ္ေတြအေနနဲ႔ စီးပြားေရးဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္လုပ္ဖုိ႔ အေႂကြးလုိေနတဲ့သူေတြကို ေငြထုတ္ ေခ်းႏုိင္ဖုိိ႔အတြက္ စုေဆာင္းေငြေတြကို ဆြဲေဆာင္ႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။

ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူေတြကို အေႂကြးေပးသင့္ပါသလဲ။ အေပးသင့္ဆံုးသူေတြကေတာ့ လယ္သမားေတြပါပဲ။ ရွင္သန္ေနတဲ့လယ္ယာ စုိက္ပ်ဳိးေရးက႑ဟာ ရွင္သန္ေနတဲ့က်ယ္ျပန္႔တဲ့စီးပြားေရးရဲ႕ အေျခခံအုတ္ျမစ္ျဖစ္ပါတယ္။ လယ္သမားေတြေငြေခ်းႏုိင္ဖုိ႔ဆုိရင္ သူတို႔အေနနဲ႔ သူတုိ႔စုိက္ပ်ဳိးတဲ့လယ္ေျမကို ပိုင္ဆုိင္ခြင့္နဲ႔ အဲဒီလယ္ကို ေငြေခ်းရာမွာအေပါင္ပစၥည္းအျဖစ္ အသံုးျပဳခြင့္ရဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။ တ႐ုတ္ျပည္ကို အင္အားမရွိတဲ့ဘ၀ကေန ကမၻာ့ဒုတိယအႀကီးဆံုးစီးပြားေရးအျဖစ္ ေျပာင္းလဲခဲ့တုန္းက တိန္႔ေရွာင္ဖိန္လုပ္ခဲ့တဲ့ ပထမဆံုးနဲ႔ အေရးႀကီးဆံုး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈကေတာ့ စုိက္ပ်ဳိးေရးေစ်းႏႈန္းထိန္းခ်ဳပ္မႈေတြကို ဖယ္ရွားပစ္ၿပီး လယ္သမားေတြကို ၀င္ေငြေကာင္းေစခဲ့တာပဲျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အႀကံျပဳခ်က္နံပါတ္(၃)ကေတာ့ စက္႐ံုအေရအတြက္ကို ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္မႈရဲ႕အတိုင္းအတာအျဖစ္ မမွတ္ယူဖုိ႔ပါပဲ။ စစ္မွန္တဲ့ ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္မႈဟာ လယ္ယာေျမေပၚကစတင္ၿပီး အဲဒီကမွတစ္ဆင့္ ပ်႕ံႏွ႔ံခဲ့တာပါ။

ဒီအခ်က္က ေနာက္တစ္ခ်က္ျဖစ္တဲ့ ဘယ္ေနရာေတြမွာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသင့္သလဲဆုိတဲ့အခ်က္ကို ေပၚေပါက္ေစပါတယ္။ လယ္ယာ ေျမေတြမွာ စုိက္ပ်ဳိးလုိက္တဲ့ စားေသာက္ကုန္ေတြကို ျပည္တြင္းေစ်းကြက္ ဒါမွမဟုတ္ ပုိ႔ကုန္ေစ်းကြက္ကိုေရာက္ေအာင္ ပုိ႔ဖုိ႔လုိအပ္ပါတယ္။ ဒါကဘာကိုဆုိလုိတာလဲဆုိေတာ့ စီးပြားေရးပညာရွင္ေတြက အေျခခံအေဆာက္အအံုလုိ႔ေခၚတဲ့ ကားလမ္းေတြ၊ ရထားလမ္းေတြ၊ တံတားေတြ၊ ပိုက္လုိင္းေတြနဲ႔ ဆိပ္ကမ္းေတြမွာ ေငြအလံုးအရင္းထည့္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီ့ထက္ပုိပါတယ္။ ေက်ာင္းေတြနဲ႔ ေဆး႐ံုေတြကိုလည္း ျပဳျပင္ဖို႔လုိအပ္ပါတယ္။ ဒါမွ ႏုိင္ငံကိုေျပာင္းလဲမယ့္အလုပ္ေတြအားလံုးကိုလုပ္ၾကမယ့္သူေတြ ပိုၿပီးပညာတတ္ၿပီး ပုိၿပီးက်န္းမာႏုိင္ေစမွာပါ။ ဒီလုိ အႀကီးအက်ယ္ လုပ္ေဆာင္တာကို ကမၻာ့ဘဏ္နဲ႔အာရွဖြံ႕ၿဖိဳးေရးဘဏ္တုိ႔က အကူအညီေပးဖုိ႔လုိအပ္ပါလိမ့္မယ္။

အႀကံျပဳခ်က္နံပါတ္(၄)ကေတာ့ ေတာက္ပတဲ့အစိုးရအေဆာက္အအံုေတြ၊ ႐ံုးသံုးကားေတြ၊ ေလဆိပ္အေဆာက္အအံုေတြနဲ႔ ႏုိင္ငံ တကာအစည္းအေ၀းခန္းမႀကီးေတြကို အေျခခံအေဆာက္အအံုဖြ႔ံၿဖိဳးတုိးတက္မႈအျဖစ္ အလြဲမမွတ္ယူဖို႔ပါပဲ။ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္အနည္းငယ္တုန္းက လူေတြဘာ့ေၾကာင့္ ဆင္းရဲၾကၿပီး ဆင္းရဲမႈကေန သူတုိ႔ဘယ္လုိလြတ္ေျမာက္ႏုိင္မလဲဆုိတဲ့ ေမးခြန္းကိုေျဖဖို႔ႀကိဳးစားထားတဲ့ အင္မတန္မွ ၾသဇာႀကီးတဲ့စာအုပ္တစ္အုပ္ ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ ေအာက္စဖုိ႔ဒ္ကပညာရွင္ ေပါလ္ကုိလီယာကေရးသားၿပီး ““ေအာက္ေျခကဘီလ်ံ”” (ဆုိလုိ တာက ကမၻာေပၚမွာ ဘီလ်ံနဲ႔ခ်ီၿပီးရွိေနတဲ့ အဆင္းရဲဆံုးလူသားေတြပါ) လုိ႔ေခၚတဲ့ ဒီစာအုပ္ဟာ ႏုိင္ငံေတြအေနနဲ႔ ဆင္းရဲတြင္းမွာ ပိတ္မိရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္း ေလးခ်က္ရွိတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ အဲဒီႏုိင္ငံေတြဟာ (၁)ကုန္းတြင္းပိတ္ႏုိင္ငံျဖစ္ေနရင္၊ (၂)“ညံ့ဖ်င္းတဲ့အုပ္ခ်ဳပ္မႈ”မ်ဳိးရွိေနရင္၊ (၃)ျပည္တြင္းစစ္ရွိေနရင္၊ (၄)“သယံဇာတက်ိန္စာ” ဆုိတာမ်ဳိး ေတြရွိေနရင္ ဆုိတဲ့အခ်က္ေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာႏုိင္ငံကိစၥမွာေတာ့ ပထမဆံုးအခ်က္ကေတာ့ ေျဖရွင္းဖုိ႔လြယ္ကူသေလာက္(နီးပါး)ပါပဲ။ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ကုန္းတြင္းပိတ္ႏုိင္ငံ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံအေနနဲ႔ ပင္လယ္ထြက္ေပါက္ရွိတယ္ဆုိတဲ့အခ်က္ကို ပိုၿပီးအသံုးခ်ႏုိင္ဖုိ႔ အင္မတန္ႀကိဳးစားဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။

ဒုတိယအခ်က္ျဖစ္တဲ့ “အုပ္ခ်ဳပ္မႈ” ညံ့ဖ်င္းတာကေတာ့ အင္မတန္အေရးႀကီးၿပီး ေက်ာ္လႊားဖုိ႔ မ်ဳိးဆက္ေတြနဲ႔ခ်ီၿပီးၾကာတတ္ပါတယ္။ အဂတိလုိက္စားမႈ၊ ဥပေဒကင္းမဲ့မႈ ဒါမွမဟုတ္ တည္ဆဲဥပေဒေတြကို ေလးစားလုိက္နာေအာင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္နဲ႔ မွ်မွ်တတလုပ္ ေဆာင္ျခင္းမရွိမႈ၊ ပိုင္ဆုိင္မႈေတြမွာ မေသခ်ာမႈနဲ႔ မေရရာမႈ အဲဒီအခ်က္ေတြအားလံုးဟာ စီးပြားေရးတစ္ခုကို အႀကီးအက်ယ္ပ်က္စီးေစတာပါ။

တတိယအခ်က္ျဖစ္တဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံကို ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာေအာင္ ဒုကၡေပးေနတာျဖစ္ၿပီး အဲဒါကို အဆံုး မသတ္ႏုိင္ဘူးဆုိရင္ စီးပြားေရးထဲကိုေရာက္ရမယ့္ သယံဇာတ၊ ခြန္အားေတြနဲ႔ ယံုၾကည္မႈေတြဟာ ဆက္ၿပီးယုိစိမ့္ေနဦးမွာပါပဲ။

ဆင္းရဲမႈထဲပိတ္မိရတဲ့ စတုတၳအခ်က္ျဖစ္တဲ့ “သယံဇာတ က်ိန္စာ” ဆုိတာက ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံဟာ သဘာ၀သယံဇာတႂကြယ္ ၀တဲ့အခါ (ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ သယံဇာတႂကြယ္၀ပါတယ္) အဂတိ လုိက္စားမႈေတြ၊ “နီးစပ္သူေတြကို အခြင့္အေရးေပးျခင္း” နဲ႔ စီးပြားေရးရဲ႕ အျခားက႑ေတြကို လ်စ္လ်ဴရႈမႈေတြေၾကာင့္ အဲဒီသယံဇာတေတြဟာ အလဟႆျဖစ္ရပါတယ္။ အခ်ိန္နဲ႔ ခြန္အားအမ်ားအျပားဟာ ဒီျပႆနာကိုတုိက္ဖ်က္တဲ့ဆီေရာက္သြားပါလိမ့္မယ္။

အဆံုးသတ္မွာေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံနဲ႔သက္ဆုိင္တဲ့ အခ်က္သံုးခ်က္ကို ပင္မျပႆနာတစ္ခုအျဖစ္ အက်ဥ္းခ်ံဳးလုိ႔ရႏုိင္ပါတယ္။ လူ႔အဖြဲ႕ အစည္းအတြင္းမွာ အာဏာနဲ႔သယံဇာတေတြကို မမွ်မတ ခြဲေ၀ေနျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ နိဂံုးခ်ဳပ္အေနနဲ႔အႀကံျပဳခ်က္နံပါတ္(၅)ကေတာ့ မညီမွ်မႈနဲ႔ မတရားမႈတုိ႔ေၾကာင့္ ေရရွည္မွာျဖစ္ႏုိင္ေျခရွိတဲ့စီးပြားေရးအရ ထိခိုက္မႈကို အထင္ေသးၿပီးေလွ်ာ့မတြက္နဲ႔ဆုိတာပါပဲ။ ။

Myanmar Express

Posted in: သတင္း