ငါ့ႏုိင္ငံေတာ္ ငါ့ႏုိင္ငံသား ငါ့တပ္မေတာ္အတြက္

 . . .Written by စကား၀ါ




''ရဲေရးေရာက္ေသာ္၊ ရြံ႕ေၾကာက္မဲ့တြန္႔၊ ႏုိင္ငံ့ဝန္၌၊ ကုမၻဏ္ယကၡ၊ နာဂျခေသၤ့၊ ရင္ဆုိင္ေတြ႕လည္း၊ ခြာ၍မတြန္႔၊ အသက္စြန္႔ေလာ့'' (ဂမၻီသာရဆုံးမစာ၊ ရွင္မဟာရ႒သာရ ) ျမန္မာ့တပ္မေတာ္သည္ ျပည္သူလူထု၏ ရင္ႏွစ္သည္းခ်ာမ်ားျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းထားေသာ ျပည္သူ႔ တပ္မေတာ္ျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံေတာ္၏ ကာကြယ္ေရး တာဝန္မ်ားကုိ အသက္ခႏၶာ အပ္ႏွင္းရသည့္တုိင္ ရြံ႕ေၾကာက္ျခင္းမရွိ၊ တြန္႔ဆုတ္ျခင္းမရွိ၊ စြန္႔လႊတ္စြန္႔စား တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ေသာ တပ္မေတာ္သားမ်ားေၾကာင့္ သာ ႏုိင္ငံေတာ္ လြတ္လပ္ေရး ရရွိခဲ့ျခင္း၊ ''တုိင္းျပည္ကႏုႏု၊ မုန္တုိင္းကထန္ထန္'' အျဖစ္မ်ဳိး၌ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ မဆုံးပါးရျခင္းတုိ႔ကုိ သမုိင္းက မွတ္ေက်ာက္တင္ သက္ေသ ခံၿပီးျဖစ္သည္။ စင္စစ္ ႏုိင္ငံေတာ္၏ လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာတည္တံ့ ခုိင္ၿမဲေရးသည္ ေပးဆပ္ခဲ့ရေသာ တပ္မေတာ္သားတုိ႔၏ အသက္၊ ေသြးႏွင့္ ေခြၽး တုိ႔အေပၚ အေျချပဳ၍ တည္ေဆာက္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္ၿပီး ယခုအထိလည္း တပ္မေတာ္သားမ်ားမွ ၾကည္ျဖဴေက်နပ္စြာ ေပးဆပ္ လ်က္ရွိသည္။ ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္၏ ႏွစ္ကုန္ပုိင္း ကာလ ၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္ ႏွစ္သစ္ကူးသုိ႔ ကူးေျပာင္းေတာ့မည့္ အခ်ိန္ကာလတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ သည္ ႏုိင္ငံတကာကပင္ အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ရသည့္ ဒီမုိကေရစီစနစ္ကုိ စနစ္တက် ညင္သာစြာျဖင့္ ကူးေျပာင္းႏုိင္ေသာ ႏုိင္ငံအျဖစ္ ''ျမန္မာ့ေႏြဦး'' (Myanmar Spring) အား ျခယ္မႈန္းလ်က္ ရွိသည္။





ထုိအခ်ိန္ကာလ၌ ျမန္မာျပည္ေျမာက္ဖ်ား ကခ်င္ျပည္နယ္တြင္ နယ္ေျမေဒသ၏ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာကုိ ထိပါးေစေသာ၊ ႏုိင္ငံေတာ္၏ စီမံကိန္းမ်ားအား ေႏွာင့္ယွက္ ဖ်က္ဆီးေသာ၊ ျပည္သူလူထု၏ အသက္အုိးအိမ္ စည္းစိမ္ကုိ ထိခိုက္ပ်က္စီးေစေသာ ျဖစ္စဥ္မ်ားက တစ္ခုၿပီး တစ္ခု ဆက္တုိက္ျဖစ္ပြားလ်က္ ရွိခဲ့သည္။ ၂ဝ၁၁ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လမွစ၍ လက္နက္ကုိင္ ေသာင္းက်န္း သူမ်ားသည္ နယ္ေျမခံ လူထုေနထုိင္ရာ ေက်းရြာမ်ား၌ အတင္းအဓမၼ လူသစ္ စုေဆာင္းျခင္းမ်ား၊ ျပည္သူမ်ားအား အေၾကာင္းမဲ့ သတ္ျဖတ္ျခင္း၊ ႏုိင္ထက္စီးနင္း ဆက္ေၾကး ေငြမ်ား မတန္တဆ ေကာက္ခံျခင္း၊ လက္နက္ခဲယမ္း စုေဆာင္းျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္လ်က္ရွိၿပီး နယ္ေျမဖြံ႕ၿဖိဳး တုိးတက္မႈႏွင့္ ျပည္သူကုိ လြန္စြာထိခုိက္ေစသည့္ လမ္း၊ တံတားမ်ားအား ဖ်က္ဆီးျခင္း၊ မုိင္းခြဲျခင္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ေနခ်ိန္လည္း ျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံေတာ္ အစုိးရက တုိင္းရင္းသား အားလုံးႏွင့္ ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး၊ ဒီမုိကေရစီ ႏုိင္ငံေတာ္သစ္ ထူေထာင္စဥ္တြင္ အားလုံးပါဝင္ခြင့္ရေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လမ္းခင္းေပး ေနခ်ိန္ တြင္ ေသာင္းက်န္း သူတုိ႔က လဂ်ားယန္ေဒသရွိ နယ္ေျမေအးခ်မ္းေရးႏွင့္ လုံၿခံဳေရး ယူထားေသာ တပ္မေတာ္ စခန္းမ်ားအား အုပ္ခ်ဳပ္ေထာက္ပံ့မႈ ကိစၥရပ္မ်ား ေဆာင္ ရြက္၍ မရေအာင္ ဝိုင္းပတ္ပိတ္ဆုိ႔ လာခဲ့သည္။ အစုိးရႏွင့္ တပ္မေတာ္မွ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ကိစၥမ်ား ေဆာင္ရြက္၍ ရေအာင္ ေသာင္းက်န္းသူ တပ္မ်ားအား တပ္႐ုပ္သိမ္းေပးဖုိ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ညိႇႏႈိင္းခဲ့ေသာ္လည္း လက္မခံခဲ့ေပ။ ႏုိင္ငံေတာ္ ကာကြယ္ေရးအတြက္ သာလြန္သည့္ အင္အား၊ တူတန္သည့္ လက္နက္မ်ား ရွိၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အမွန္တကယ္ ရယူလုိမႈေၾကာင့္ အစစအရာရာ လုိက္ေလ်ာခဲ့ေသာ တပ္မေတာ္အေပၚ တုိက္ပြဲငယ္ အခ်ဳိ႕ျဖင့္ တုိက္ကြက္ ေဖာ္ႏုိင္ မႈေၾကာင့္ ေသြးနား ထင္ေရာက္ေနေသာ ေသာင္းက်န္းသူတုိ႔မွ စိန္ေခၚစကားမ်ား ဆုိလာခဲ့သည္။ လဂ်ားယန္ရွိ တပ္မေတာ္သားမ်ားအား ရိကၡာျပတ္လပ္၍ ဆင္းရဲဒု ကၡ ျဖစ္ေစရန္ ပတ္လည္ဝုိင္း အင္အားတုိး ပိတ္ဆုိ႔ျခင္းျဖင့္ တုံ႔ျပန္ခဲ့သည္။ လက္နက္ကုိင္ ေသာင္းက်န္းသူတုိ႔၏ နယ္ေျမေဒသအတြင္း အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာအား ထိပါးလာမႈ၊ တုိင္းရင္းသား ျပည္သူလူထု၏ အသက္အုိးအိမ္ စည္းစိမ္ကုိ ထိခိုက္ပ်က္စီးေစမႈႏွင့္ ျပည္ေထာင္စုႀကီး ၿပိဳကြဲေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေန မႈတုိ႔အား ကခ်င္ျပည္နယ္၏ ေရခဲသည့္ အေအးဒဏ္ကုိ ႀကံ့ႀကံ့ခံရင္း ကာကြယ္ေပး ေနရသူမ်ားမွာ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္သားမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ လဂ်ားယန္ ေဒသ၌ ရန္သူအခုိင္အမာ ခံစစ္ယူထားေသာ ပြိဳင့္ ၇၇၁ ေတာင္ကုန္း နယ္ေျမသည္ အျမင့္ဆုံးျဖစ္ၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္ တစ္ခုလုံးကုိ စုိးမုိးထားသည္။ ရန္သူသည္ ပင္မခံစစ္ကုန္းကို ကာကင္းစခန္းမ်ား ဝန္းရံလ်က္ ၎ကုန္းေပၚမွေန၍ လဂ်ားယန္ကုိ ဆက္လက္ ပိတ္ဆုိ႔ထားျခင္းေၾကာင့္ ယင္းနယ္ေျမအား မျဖစ္မေန တုိက္ခုိက္ရမည့္ အေျခ အေန ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ တပ္မေတာ္သည္ ႏုိင္ငံေတာ္ ကာကြယ္ေရး တာဝန္ျဖစ္သည့္ ဒုိ႔တာဝန္ အေရးသုံးပါးကုိ စြမ္းစြမ္းတမံ ကာကြယ္ႏုိင္စြမ္း ရွိေၾကာင္း သက္ေသျပဖုိ႔ အေၾကာင္းဖန္တီး လာခဲ့ပါေတာ့သည္။

လက္နက္ကုိင္ ေသာင္းက်န္းသူတုိ႔၏ ပိတ္ဆုိ႔ေရးစီမံခ်က္ကုိ ႐ုိက္ခ်ဳိးပစ္မည့္ တပ္မေတာ္၏ ထုိးစစ္သည္ ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၂၈ ရက္ နံနက္ပုိင္းမွ စတင္ခဲ့ေလသည္။ ရန္သူသည္ ၎နယ္ေျမအား ကာကင္းစခန္းမ်ားျဖင့္ ဝန္းရံ၍ အခုိင္အမာခံစစ္ တည္ေဆာက္ထားသျဖင့္ တပ္မေတာ္မွ ခက္ခဲစြာ အဆင့္ဆင့္ တုိက္စစ္ဆင္ခဲ့ရသည္။ ပထမကာကင္း စခန္းတစ္ခုကုိ ၁ဝ နာရီၾကာ မနားတမ္း တုိက္ခုိက္၍ ညေန ၄ နာရီခန္႔တြင္ သိမ္းပိုက္ရရွိခဲ့သည္။ ရရွိထားေသာ ရန္သူ႔စခန္းကုန္းကုိ အေျချပဳ၍ ေနာက္ တစ္ေန႔ ဒီဇင္ဘာ ၂၉ ရက္တြင္ ဆက္လက္ တုိက္ပြဲဝင္ခဲ့ရာ ဒုတိယကာကင္း စခန္းအား ရန္သူ႔လက္နက္မ်ား၊ အေလာင္းမ်ားႏွင့္ အတူ ေန႔လယ္ ၁ နာရီခန္႔တြင္ သိမ္းပိုက္ရရွိခဲ့သည္။ ရန္သူ၏ ျပင္းထန္ေသာ ခုခံမႈကုိ တြန္းလွန္၍ တုိက္စစ္ဆင္ ေအာင္ပြဲခံခဲ့ေသာ တပ္မေတာ္ သားမ်ားသည္ အနားယူျခင္း မျပဳႏုိင္ဘဲ အဆုံးအျဖတ္ တုိက္ပြဲဆင္ရမည့္ ပင္မခံစစ္ကုန္းကုိ ျပန္လည္ စုဖြဲ႕မႈၿပီးလွ်င္ၿပီးခ်င္း ညေန ၆ နာရီခြဲခန္႔တြင္ စတင္ခ်ဥ္းကပ္ တုိက္ခုိက္ခဲ့သည္။

 ေနာက္တစ္ေန႔နံနက္ ၅ နာရီခြဲခန္႔တြင္ တုိက္ပြဲစတင္ ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။ ရန္သူမွ ၎တုိ႔၏ စစ္ဗ်ဴဟာ အေရးႀကီးေျမျဖစ္ေသာ ပင္မခံစစ္ကုန္းကုိ ကာကြယ္ရန္ရွိသမွ် လူအင္အား၊ လက္နက္ အင္အားမ်ားျဖင့္ အစြမ္းကုန္ ခုခံကာကြယ္ တုိက္ခုိက္ခဲ့ၾကသည္။ တပ္မေတာ္သားမ်ား အေနျဖင့္လည္း အဆုံးအျဖတ္ တုိက္ပြဲပီပီ အသက္ကုိ ပဓာနမထားဘဲ အတင္းဝင္၊ အတင္းတုိက္ ရဲဝံ့စြာစစ္ဆင္ခဲ့သည္။ ေခ်မႈန္းေရး တပ္ခြဲမွ အရာရွိ/ စစ္သည္ အမ်ားအျပား ဒဏ္ရာရရွိခဲ့သည္။ တပ္ရင္းမွဴး၊ ဒုတိယ တပ္ရင္းမွဴး အပါအဝင္ စစ္သည္အမ်ားစု ဒဏ္ရာရၿပီးခ်ိန္လည္း ျဖစ္သည္။ အဆုံးအျဖတ္အခ်ိန္၊ တုိက္စစ္၏ အထြတ္အထိပ္ အခ်ိန္၌ တပ္ရင္းမွဴးသည္ ၎ ၏ႀကီးၾကပ္ကြပ္ကဲမႈ အဆက္ျပတ္ မည္ကုိ တြက္ဆ၍ ရရွိဒဏ္ရာကိုပင္ ေဆးထည့္ျခင္း လက္မခံေတာ့ေပ။ အနီးကပ္ လုံးေထြး တုိက္ခုိက္ေနခ်ိန္ျဖစ္၍ အေပၚစီး ရရွိထားေသာ ရန္သူမွ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ ထားသည့္ ေသတၱာ လုိက္ စုပုံထားေသာ လက္ပစ္ဗုံးမ်ားျဖင့္ အဆက္မျပတ္ ပစ္ခတ္လ်က္ရွိသည္။ ေရွ႕ေျပးတပ္စုမွ စစ္သည္မ်ား ဒဏ္ရာရလ်က္ရွိ၍ တပ္ရင္းမွဴးသည္ ၎၏အနီး ကပ္ျဖစ္ေသာ လက္ေျဖာင့္ တပ္စိတ္အား ေရွ႕ေျပးတပ္စုႏွင့္ ပူးေပါင္းကာ တုိက္ပြဲဝင္ေစခဲ့သည္။ 

လက္နက္ႀကီး၊ လက္နက္ငယ္မ်ားကုိ ကြၽမ္းက်င္စြာ ပစ္ခတ္ႏုိင္သည့္ တပ္ၾကပ္ေအာင္သိန္း သည္ ၎ကိုင္ေဆာင္ေသာ အမ္ေအ-၄ ေသနတ္ျဖင့္ ရန္သူ႔စက္လတ္၊ ၄ဝ မမႏွင့္ ၆ဝ မမ ေနရာမ်ားသုိ႔ ပစ္ခတ္တုိက္ပြဲ ဝင္ခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ စက္လတ္ကုိင္စစ္သည္ တပ္သားဆန္းဦး ဒဏ္ရာရရွိေန၍ တပ္ၾကပ္ေအာင္သိန္းသည္ စက္လတ္ကုိ ေျပာင္းလဲ ကိုင္ေဆာင္ၿပီး ရန္သူ၏ လက္နက္ႀကီး ေနရာမ်ားသုိ႔ ဦးႏွိမ္ေခ်မႈန္း ပစ္ခတ္ေပးခဲ့သည္။ ထုိသုိ႔ပစ္ခတ္ ေခ်မႈန္းေနစဥ္ ရန္သူ႔ ၄ဝ မမ ဗုံးသီးက်ေရာက္ ေပါက္ကြဲ၍ တပ္ၾကပ္ေအာင္သိန္းသည္ ဘယ္ေပါင္၊ ဘယ္ေျခသလုံးႏွင့္ ဘယ္လက္မတုိ႔ကုိ ဒဏ္ရာ ရရွိခဲ့ေသာ္လည္း ေဆးကုသမႈ ခံယူျခင္းမရွိဘဲ သတ္ကြင္းကုိ ပစ္တက္တက္ကာ ဆက္သြယ္ေရး ေျမာင္းအတြင္း ေျခကုပ္ယူထား သည့္ ေရွ႕ေျပးအဖြဲ႕သုိ႔ ခဲယမ္းမ်ား ပုိ႔ေဆာင္ ေပးခဲ့သည္။ ေရွ႕ေျပးအဖြဲ႕ႏွင့္ ပူးေပါင္း၍ ရန္သူ႔ေရွ႕ကုိက္ ၂ဝ ခန္႔မွေန၍ အနီးကပ္ တုိက္ခုိက္ေခ်မႈန္း ခဲ့သည္။ တပ္ရင္းမွဴးႏွင့္ ကြပ္ကဲမႈအဖြဲ႕သည္လည္း ေနာက္မွ ထပ္ၾကပ္လုိက္၍ ပူးေပါင္းတုိက္ပြဲဝင္ခဲ့သည္။ ထုိသုိ႔ တုိက္ပြဲျပင္းထန္ ေနခ်ိန္တြင္ ရန္သူပစ္လုိက္သည့္ လက္ပစ္ဗုံး သည္ စစ္သည္မ်ား ေနရာယူထားေသာ အၾကားသို႔ က်ေရာက္လာခဲ့သည္။

၎လက္ပစ္ဗုံး ေပါက္ကြဲခဲ့ပါက ေဘးဘယ္ညာရွိ တပ္ရင္းမွဴး အပါအဝင္ ကြပ္ကဲမႈအဖြဲ႕မွ အရာရွိ/ စစ္သည္မ်ား က်ဆုံးဒဏ္ရာ ရရွိသြားမည္ျဖစ္ သည္။ ေအာင္ျမင္ေနေသာ တပ္မေတာ္၏ တုိက္စစ္တစ္ခုလုံး ႀကီးၾကပ္ကြပ္ကဲမႈ ပ်က္ျပားၿပီး တုိက္ပြဲ၏ ရလဒ္အလွည့္ အေျပာင္း ျဖစ္သြားမည္ျဖစ္သည္။ ရဲဝံ့စြန္႔စားစြာ တုိက္ပြဲဝင္လ်က္ရွိေသာ တပ္ၾကပ္ေအာင္သိန္း မွ စြန္႔လႊတ္စြန္႔စားေသာ စိတ္ဓာတ္၊ တပ္မေတာ္သား ပီသေသာ စိတ္ဓာတ္တုိ႔ျဖင့္ အသက္ကုိ ပဓာနမထားဘဲ ''အားလုံးဝပ္'' ဟုေအာ္၍ သတိေပးသံႏွင့္အတူ လက္ပစ္ဗုံးေပၚသုိ႔ ရင္ဘတ္ျဖင့္ တက္ဖိ၍ တပ္ဖြဲ႕ဝင္မ်ားအတြက္ အသက္ေပး ကာကြယ္ခဲ့ေလသည္။ တပ္ရင္း၏ ဂုဏ္သိကၡာ၊ တပ္မေတာ္၏ ဂုဏ္သိကၡာတုိ႔အား ရဲဝံ့စြာ လွ်ပ္တစ္ျပက္ ဆုံးျဖတ္ၿပီး အသက္ေပး၍ ကာကြယ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ 

တပ္ၾကပ္ေအာင္သိန္း၏ အသက္ေပး ကာကြယ္မႈေၾကာင့္ သာ ရန္သူ၏ အဓိကစခန္းအား ဆက္လက္တုိက္ပဲြ၀င္ခဲ့ပီး မြန္းလဲြ ၂နာရီ ၄၅မိနစ္တြင္ သိမ္းယူေအာင္လံ ထူႏိုင္ခဲ့ၿပီး ေသာင္းက်န္းသူတို႔၏ ပိတ္ဆို႔ေရး အစီအမံကို ႐ိုက္ခ်ဳိးႏိုင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ျမင့္ျမတ္ေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ႏုိင္ငံေတာ္ႏွင့္ တပ္မေတာ္အတြက္ အသက္ေပး တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ေသာ အံ့မခန္းရဲစြမ္း သတၱိရွိသူ တပ္ၾကပ္ေအာင္သိန္းအား လက္ရွိကာလႏွစ္ေပါင္း ၂ဝ ေက်ာ္အတြင္း ႏုိင္ငံေတာ္မွ ေပးအပ္ခဲ့သည့္ အျမင့္ဆံုးစြမ္းရည္ သတၱိဆုိင္ရာ ဘြဲ႕ထူး၊ ဂုဏ္ထူးျဖစ္ေသာ သီဟသူရဘြဲ႕အား ၂ဝ၁၄ ခုႏွစ္ဇန္န၀ါရီ ၄ ရက္တြင္က်ေရာက္သည့္ (၆၆)ႏွစ္ေျမာက္ လြတ္လပ္ေရးေန႔၌ ေပးအပ္ ခ်ီးျမႇင့္ျခင္းျဖင့္ ဂုဏ္ျပဳခဲ့သည္။ တပ္ၾကပ္ေအာင္သိမ္း သည္ ယခင္စခန္းသိမ္း တိုက္ပြဲမ်ားျဖစ္ေသာ ဗန္းေမာ္-လြယ္ဂ်ယ္ေဒသ၊ ေယာယံုစခန္းသိမ္း တိုက္ပြဲ၊ပဳိြင့္ ၁၅ဝဝ စခန္းသိမ္း တိုက္ပြဲမ်ားတြင္လည္း ရြပ္ရြပ္ခြၽံခြၽံ တိုက္ခိုက္ခဲ့၍ ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလက တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္၏ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ လက္မွတ္ခ်ီးျမႇင့္ျခင္း ခံထားရသူလည္း ျဖစ္သည္။

“တပ္မေတာ္သည္ ႏုိင္ငံေတာ္ ကာကြယ္ေရးအတြက္ အဓိက အက်ဆံုးေသာ လက္နက္ကိုင္ တပ္ဖြဲ႕ျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံေတာ္အား ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပအႏၲရာယ္မ်ားမွ ကာကြယ္ေရးအတြက္ တပ္မေတာ္က ဦးေဆာင္ရမည္။ ႏုိင္ငံေတာ္တြင္ ႏုိင္ငံေတာ္ႏွင့္ ႏုိင္ငံသားမ်ားအတြက္ ေဘးအႏၲရာယ္မ်ား က်ေရာက္လာလွ်င္ တပ္မေတာ္က ကူညီရမည္''ဟု ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒပုဒ္မ-၃၃၇၊ ၃၃၉ ႏွင့္ ၃၄၁တို႔၌ ျပ႒ာန္းထားသည္။ ႏုိင္ငံေတာ္ႏွင့္ ႏုိင္ငံသူ၊ ႏုိင္ငံသားတို႔၏ ကာကြယ္ေရး တာဝန္အား ဦးစီးဦးေဆာင္ျပဳမည့္ တိုင္းရင္းသား ျပည္သူတို႔၏ အသက္အိုးအိမ္ကို အၿမဲထာဝရ ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ေနသည့္ တပ္မေတာ္သည္ တပၾ္ကပ္ေအာင္သိန္း ကဲ့သုိ႔ေသာ တပ္မေတာ္သားမ်ားျဖင့္ ဖဲြ႕စညး္ထားေသာ တပ္မေတာ္ ျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံေတာ္ႏွင့္ တပ္မေတာ္အတြက္ အသက္ကုိ ပဓာနမထားပဲ့ ရဲ၀ံ့ျပတ္သားသည့္ ရဲစြမ္းသတၱိရွိေသာ တပ္မေတာ္သားမ်ား ေျမာက္ျမားစြာ ရွိေၾကာင္းကိုလည္း ႏုိင္ငံေတာ္ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးခ်ိန္မွစ၍ ယေန႔အထိ ႏုိင္ငံေတာ္ ျပန္တမ္းထုတ္ျပန္၍ ခ်ီးျမႇင့္ခဲ့ေသာ စြမ္းရည္သတၱိ ဆုိင္ရာဘြဲ႕ထူး၊ ဂုဏ္ထူးမွတ္တမ္းမ်ားက သက္ေသခံလ်က္ ရွိေပသည္။ ယေန႔အထိ တပ္မေတာ္သည္ ေအာင္ဆန္းသူရိယ ဘဲြ႔ရရိွသူ ေျခာက္ဦး၊ သီဟသူရဘြဲ႕ ရရွိသူ ၄၇ ဦး၊ သူရဘဲြ႔ရရွိသူ ၅၂၈ ဦး ၊ သီဟဗလဘဲြ႔ ရရွိသူ ေျခာက္ဦးတို႔ျဖင့္ ရဲစြမ္းသတၱိ အရာ၌ မွတ္တမ္းတင္ခံခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။

တပ္မေတာ္သားတုိင္း ေန႔စဥ္ ႏွလုံးသားျဖင့္ ရြတ္ဆုိေနသည့္ သစၥာအဓိ႒ာန္ (၄) ခ်က္မွ ေနာက္ဆံုးအခ်က္ျဖစ္ေသာ ''ငါ့ႏိုင္ငံေတာ္၊ ငါ့ႏုိင္ငံသား၊ ငါ့တပ္မေတာ္ အတြက္ ငါ၏အသက္ ကို စြန္႔လႊတ္ရန္ အဓိ႒ာန္ျပဳပါ၏'' ဆုိေသာ အခ်က္ကုိ တပ္မေတာ္သားတိုင္းက အေျပာမဟုတ္၊ အလုပ္ျဖင့္ အၿမဲမွတ္ေက်ာက္တင္ ခံေနသမွ် ကမၻာတည္သေရြ႕ ျမန္မာျပည္တည္ ေနမည္မွာ မလြဲဧကန္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း သီဟသူရဘြဲ႕ ရရွိခဲ့သူ တပ္ၾကပ္ ေအာင္သိန္းအတြက္ မွတ္တမ္းတင္ ဂုဏ္ျပဳေရးသား လိုက္ရပါသည္။

Posted in: ေဆာင္းပါး