ျပည္သူ႕ေခတ္ဂ်ာနယ္ အေမးရွင္းရွင္း အေျဖဗြင္းဗြင္း

From : .. ye htut

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္တဲ့အခါမွာ အစြန္း တရားႏွစ္းပါးကုိ ေရွာင္တယ္။တစ္ကေတာ့ ကုိယ့္ကုိျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးသမားႀကီးလုိ႔ ခ်ီးမႊမ္းခံခ်င္တာေၾကာင့္ ဘာကုိမွမေျပာရဲဘဲ မလုပ္ရဲမကုိင္ရဲ ျဖစ္တာမ်ဳိးလည္း ကၽြန္ေတာ္မလုပ္ခ်င္ဘူး။ ႏွစ္ကေတာ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးအတြက္လုိအပ္တဲ့ဟာေတြကုိ မလုပ္ဘဲနဲ႔ လက္တြန္႔ေနတာမ်ဳိးလည္း မျဖစ္ခ်င္ဘူး။

 အဲဒီႏွစ္ခုၾကားထဲက ကၽြန္ေတာ္လုပ္သင့္ လုပ္ထုိက္တာကုိ လုပ္တယ္။ ႀကိဳက္ျခင္းမႀကိဳက္ျခင္း၊ေထာက္ခံျခင္း မေထာက္ခံျခင္းကေတာ့ တစ္ဦးျခင္းအျမင္လုိ႔ပဲ ျမင္တယ္။

ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ခုခ်ိန္ထိ လုပ္တာသည္တစ္စာနယ္ဇင္းေတြနဲ႔ တည့္ေအာင္ မၾကိဳးစားဘူး။ ႏွစ္က စာနယ္ဇင္းေတြ နဲ႔ ရန္ျဖစ္ဖုိ႔လည္းမႀကိဳးစားဘူး။

ကၽြန္ေတာ္လုပ္ေနတာက အျပန္အလွန္ေလးစားမႈနဲ႕ သူ႔စည္းကုိယ္စည္း အေျခခံမယ္။ကၽြန္ေတာ္မွားရင္ ျပင္ဖုိ႔၀န္မေလးသလုိ ခင္ဗ်ားတုိ႔မွားရင္ ေထာက္ျပဖုိ႔လည္း ၀န္ေလးမွာမဟုတ္ဘူး။

 ကၽြန္ေတာ္သိပ္ နစ္နာတဲ့အခါမွာ စာနယ္ဇင္းေကာင္စီကတစ္ဆင့္ ေျဖရွင္းဖုိ႔ ႀကိဳးစားမယ္။မရဘူးဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္တရားစြဲဖုိ႔လည္း လက္တြန္႔မွာ မဟုတ္္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ကၽြန္ေတာ့္ကုိျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး မလုိလားဘူးလုိ႔ ေျပာရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္ျပဳံးျပဳံးေလးေနမွာပဲ၊ ခ်ီးမြမ္းလုိ႔လည္းသာယာစရာအေၾကာင္းမရွိဘူး


-------------------------------------------------------------------------------------------------------------



ဆရာစည္သူေအာင္ျမင္နဲ႕  အေမးအေျဖ
အေမးရွင္းရွင္း  အေျဖဗြင္းဗြင္း
ျပည္သူ႕ေခတ္ဂ်ာနယ္ အတြဲ၊ ၁ ၊ အမွတ္ ၂၁၊

ႏုိင္ငံေရးအေရးေပၚကိစၥရပ္မ်ား၊ အေရးႀကီး အေၾကာင္းအရာမ်ားအေပၚ ေမးခြန္းမ်ားျဖင့္ ခ်ဥ္းကပ္အေျဖ႐ွာမည့္ အပတ္စဥ္က႑။

ျပည္သူ႔ေခတ္- ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးဌာနနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ ေမးခြန္းေတြအရင္ေမးပါရေစ။ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ တက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံကို သြားမယ္၊သူနဲ႔ေလ်ာ္ညီတဲ့ သတင္းမီဒီယာ လြတ္လပ္ခြင့္လည္း ႐ွိေစ ရမယ္ဆိုၿပီး အေျပာင္းအလဲေတြ လုပ္တယ္။အခုေနာက္ဆံုးေလးႏွစ္တာကာလကို ဆန္းစစ္လိုက္ရင္ ပုဂၢလိက အေနနဲ႔ သတင္းစာ ထုတ္ေ၀ခြင့္ရလာၿပီ။ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအတြင္း ဒါဟာ ႀကီးမားတဲ့ အေျပာင္းအလဲ ပါပဲ။ ၿပီး ေတာ့မွ ဘာဆင္ဆာ ဘာစိစစ္ေရးမွမ႐ွိေတာ့ဘဲ ေရးသား၊ ပံုႏွိပ္၊ ျဖန္႔ျဖဴးခြင့္ ရလာပါၿပီ။ ဒီအတြက္ ႏုိင္ငံ တကာ ကလည္းအမ်ားႀကီး ခ်ီးက်ဴးၾကပါတယ္။ အေကာင္အထည္ေဖာ္တဲ့သူေတြကိုလည္း အမွတ္အမ်ားႀကီး ေပးၾကပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ မီဒီယာမွာ ႐ုပ္သံနဲ႔ ေရဒီယိုဆိုတာ အရမ္းအစြမ္းထက္တယ္။ ထိေရာက္တယ္။ဥပမာ- ေရဒီယိုဆိုရင္ ေတာင္တန္းေဒသက ကၽြန္ေတာ္တို႔ တိုင္းရင္းသားေတြ ေငြနည္းနည္းသံုးၿပီးေရဒီယို၀ယ္လိုက္႐ံုနဲ႔ နားဆင္ႏုိင္ပါ တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီေန႔အခ်ိန္အထိ ေရဒီယို ထုတ္လႊင့္ခြင့္လုပ္ငန္းပုဂၢလိကေတြ လုပ္ခြင့္မ႐ွိေသးဘူး။ အရင္ စစ္အစိုးရလက္ထက္က လုပ္ခြင့္ျပဳထားတဲ့သူေတြကလည္းအစိုးရနဲ႔ နားလည္မႈ႐ွိတဲ့ သူေဌးႀကီးေတြ လုပ္ငန္း ႐ွင္ႀကီးေတြပဲ လုပ္ခြင့္ရတယ္။ ႐ုပ္သံဆိုလည္းအဲဒီအတိုင္းပဲ။ ပုဂၢလိကေတြ လုပ္ခြင့္မ႐ွိေသးဘူး။ လြတ္လပ္ခြင့္ လံုး၀မ႐ွိေသးဘူး။ ဆိုေတာ့ဒီေလးႏွစ္အတြင္း မီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္ လာတာ ခရီးေရာက္တယ္လို႔ေျပာႏုိင္ပါၿပီလား။

ဦးရဲထြဋ္- ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ခရီးေရာက္တယ္လို႔ ျမင္တယ္။တကယ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပန္ၾကား ေရး ၀န္ႀကီးဌာနအေနနဲ႔ မီဒီယာျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္တာသံုးမ်ိဳး႐ွိတယ္။ တစ္ကေတာ့ မီဒီယာလက္၀ါးႀကီး အုပ္မႈကို ဆန္႔က်င္တဲ့ ဗဟုမီဒီယာအေျခအေနကိုထိန္းသိမ္းႏုိင္ဖို႔၊ ဗဟုမီဒီယာေအာက္မွာ အမ်ားျပည္သူ ၀န္ေဆာင္မႈမီဒီယာပါမယ္။ ပုဂၢလိကမီဒီယာေတြပါမယ္။ ၿပီးရင္ Community Radio လို႔ ေခၚတဲ့ ေတာင္တန္းေဒသ ေရဒီယိုေတြ ပါမယ္။
ဒုတိယလုပ္တဲ့ လုပ္ငန္းကေတာ့ အဲ့ဒီဟာေတြကို ေဖာ္ထုတ္ႏုိင္ဖို႔ လိုအပ္တဲ့ဥပေဒေတြျပဌာန္းတယ္။
တတိယကေတာ့ လူ႔စြမ္းအား အရင္းအျမစ္ေပါ့။ မီဒီယာကို တာ၀န္သိသိေရးႏုိင္ဖို႔လိုအပ္မယ့္လူေတြကို ေမြးထုတ္ႏုိင္မယ့္ လုပ္ငန္းေတြကို လုပ္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားေျပာတဲ့႐ုပ္သံကိစၥကို ဒုတိယတလုပ္ငန္းစဥ္ ထဲမွာ ပါတယ္။ေ႐ွ႕ပိုင္းျပန္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ၂၀၁၂ မွာ မီဒီယာကြန္ဖရင့္လုပ္ေတာ့ ကုိစည္သူေအာင္ျမင့္လည္းတက္တာပဲ။ အဲဒီမွာကတည္းက ဒီကိစၥေတြ စေဆြးေႏြးတယ္။ ၂၀၁၃ မွာ ဥပေဒကို တင္တယ္။
ဒါေပမယ့္ အဲဒီဥပေဒကို အတည္ျပဳျခင္း၊ မျပဳျခင္းကေတာ့ လႊတ္ေတာ္နဲ႔ပဲ သက္ဆိုင္တယ္။ခုခ်ိန္ထိ ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္မွာ ေဆြးေႏြးတုန္းပဲ ႐ွိေသးတယ္။ ဒီေန႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီကကိုတင့္ေဆြ (အၿမဲတမ္း အတြင္း၀န္) သြားၿပီး ႐ွင္းျပရတာေတြ ႐ွိတယ္။
တခ်ိဳ႕ဟာေတြ ပုဂၢလိက လုပ္ခြင့္မရေသးတာေတြ ႐ွိတယ္။ တစ္ဖက္မွာ ဒီဥပေဒကိုတင္တဲ့အခါ လႊတ္ေတာ္ထဲ မွာ ဘာရင္ဆို္ငရလည္းဆိုေတာ့ တခ်ိဳ႕ေသာ မီဒီယာလုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္ေနတဲ့လူေတြကို ဟန္႔တားဖို႔ ထည့္သြင္း ထားတဲ့ ျပဌာန္းခ်က္ေတြကို လိုက္ၿပီး ျငင္းခုန္ေနတာေတြ႐ွိလို႔ ႐ွင္းေနရတာေတြ ႐ွိတယ္။
အဲဒီေတာ့ ၿခံဳၿပီးေျပာရရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ ဥပေဒတစ္ရပ္ အျမန္ဆံုး ေပၚခ်င္တယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဦးစားေပးလုပ္ငန္းစဥ္အျဖစ္ တင္ခဲ့တယ္။ သို႔ေသာ္ ဒီဥပေဒျဖစ္ျခင္း၊မျဖစ္ခ်င္းက လႊတ္ေတာ္နဲ႔ပဲ ဆိုင္တယ္။ ဥပေဒမ႐ွိေသးပဲနဲ႔ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ေပးလို႔မရဘူး။ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ အခု ေရဒီယို၊ ႐ုပ္သံလုပ္ေနသူေတြကို ႏုိင္ငံပိုင္လုပ္ငန္းဆိုင္ရာဥပေဒအေနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ေပးထားတာ။ အခု အဲဒီဥပေဒနဲ႔ပဲ ထပ္ေပးရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ေျပာရရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ မီဒီယာျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္ငန္းေအာင္ျမင္တယ္လို႔ ျမင္တယ္။ သို႔ေသာ္ ဥပေဒျဖစ္ျခင္း၊ မျဖစ္ျခင္းကေတာ့ လႊတ္ေတာ္အေပၚမွာပဲမူတည္တယ္။

ျပည္သူ႔ေခတ္- ၀န္ႀကီးေျပာသလိုဆိုရင္ အစိုးရဘက္ကေတာ့ ဒါကိုအျမန္ဆံုးျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ ႐ုပ္သံ၊ ေရဒီယို ပုဂၢလိကေတြကို တကယ္ပဲ လုပ္ေစခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္လႊတ္ေတာ္ဘက္က အခ်ိန္ဆြဲထားတယ္ဆိုတဲ့သေဘာ သြားသက္ေရာက္တယ္။

ဦးရဲထြဋ္- အခ်ိန္ဆြဲတယ္ဆိုတာထက္ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အျငင္းအခုန္ေတြ ႐ွိေနေသးတယ္။ မျပတ္ေသးဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ဆိုေတာ့ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ကိုတင္တာနဲ႔ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္မွာ စေဆြးေႏြးတာနဲ႔ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာတယ္။ အခု ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ေရာက္တဲ့အခါမွာလည္းျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ဥပေဒၾကမ္း ေကာ္မတီက ျပန္အဆိုျပဳတာနဲ႔ တခ်ိဳ႕ေကာ္မတီေတြက ျပန္ေဆြးေႏြးတာနဲ႔ကၽြန္ေတာ္တို႔က ခုခ်ိန္ထိ မၿပီးႏုိင္ေသး ဘူး။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အခ်ိန္ဆဲြတယ္ဆိုတာထက္ ဒီဥပေဒရဲ႕ သေဘာသဘာ၀ကို လႊတ္ေတာ္ထဲမွာေျပာဆိုမႈ ျငင္းခုန္မႈေတြက မ်ားေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ မျဖစ္ေသးဘူးလို႔ ေျပာခ်င္တယ္။

ျပည္သူ႔ေခတ္- ဆိုေတာ့ ႏုိင္ငံမွာ ေရဒီယိုနဲ႔ ႐ုပ္သံလြတ္လပ္ခြင့္လံုး၀မ႐ွိေသးဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း အေျခအေန အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္၊ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြလုပ္ေနတဲ့ကာလလည္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ ၈ ေပ ၿဂိဳလ္တုစေလာင္း ဖမ္းစက္ေတြ႐ွိတယ္။ လိေမၼာ္ေရာင္၊ အနက္ေရာင္ ၂ ေပ ၿဂိဳလ္တု စေလာင္းနဲ႔ ဖမ္းစက္ေတြ သံုးေၾကတယ္။အဲဒီကေနတစ္ဆင့္ ျပည္သူလူထုဟာ လြတ္လပ္တဲ့မီဒီယာလို႔ ေခၚႏုိင္ တဲ့ DVB, RFA, VOA အစ႐ွိတဲ့႐ုပ္သံလိုင္းေတြကို ၾကည့္ေနၾကတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဥပေဒနဲ႔အညီ ေပးတာမဟုတ္ေပမယ့္ ျပည္သူလူထုကၾကည့္ခြင့္႐ွိေနတယ္။ ဒါကိုပဲ ၿပီးခဲ့တဲ့ လႊတ္ေတာ္အစည္းအေ၀းမွာ တုန္းကဆိုရင္ သကၤန္းကၽြန္းအမတ္ဦးသိန္းညႊန္႔က ဒါေတြဟာ ဥပေဒနဲ႔ မညီပါဘူး ဆိုၿပီးတင္တယ္။ ဒါဟာ စကိုင္းနက္ကုမၸဏီရဲ႕အက်ိဳးစီးပြားကို ထိခိုက္ေစပါတယ္။ ကာကြယ္ေပးပါဆိုၿပီးတင္တယ္။ လႊတ္ေတာ္ထဲ ၀န္ႀကီးကုိယ္တိုင္အေျဖေပးခဲ့တာလည္း ႐ွိတယ္။ ၀န္ႀကီးက ဟုတ္ၿပီ ဒါေတြကို လႊတ္ေတာ္ဘက္က ဥပေဒ ျပဳရင္ ထည့္သြင္းစဥ္းစားေပးပါ။ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကုိယ္တိုင္လည္း ျပန္ၾကားေရး၊ ဆက္သြယ္ေရး၊ ျပည္ထဲေရး သံုးဖြဲ႔ ေပါင္းၿပီးေတာ့အေရးယူမယ္ဆိုၿပီး ေျပာခဲ့တယ္။ တကယ္လို႔ အဲဒီလို အေရးယူမႈေတြသာ လုပ္ လာရင္ တစ္ဖက္က ျပည္သူေတြအေနနဲ႔ရုပ္သံ၊ ေရဒီယိုလုပ္ငန္းကိုလည္း လြတ္လပ္စြာ လုပ္ကိုင္ခြင့္ မ႐ွိေသး ဘူး။ အျခားတစ္ဖက္မွာၿဂိဳလ္တုစေလာင္းေတြကို ဖမ္းဆီးအေရးယူမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ ႐ုပ္သံလႊတ္ လပ္ခြင့္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး လံုး၀အေမွာင္က်သြားတာမ်ိဳး ျဖစ္မလာႏုိင္ဘူးလား။

ဦးရဲထြဋ္- မျဖစ္ႏုိင္ဘူးဗ်။ ကၽြန္ေတာ့္အယူအဆရေတာ့ ဦးသိန္းညႊန္႔ရဲ႕ေမးခြန္းသည္ ႐ုပ္သံလိုင္းတစ္လိုင္းကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ ဒီလိုၿဂိဳလ္တု စလာင္းဗန္းေတြ၀င္လာတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ျပႆနာေတြအမ်ားႀကီး ႐ွိ တယ္။ တစ္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ႏွစ္ေပစေလာင္းကို အိမ္နီးခ်င္းေတြျဖစ္တဲ့ ထိုင္းႏုိင္ငံပဲျဖစ္ျဖစ္၊စင္ကာပူပဲျဖစ္ ျဖစ္၊ တ႐ုတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ခင္ဗ်ားယူသြားၾကည့္၊ လိုင္စင္မ႐ွိဘဲနဲ႔ အလြယ္တကူယူသြားလို႔မရဘူး။
ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီကိစၥကို ေျပာေနတာ။ ႏွစ္က အဲဒီဗန္းေတြထဲမွာ ၾကည့္႐ႈဖို႔မသင့္ေတာ္တဲ့ လိုင္းေတြ႐ွိေန တယ္။ DVB နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာရင္ သူတို႔ကို ပိတ္ဆို႔ဖို႔ေနေနသာသာDVB ကို ျမန္မာႏုိင္ငံထဲကို ျပန္ေခၚခဲ့ တာ ကၽြန္ေတာ္ပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ညႊန္ခ်ဳပ္ဘ၀မွာသြားၿပီး ေဆြးေႏြးတာေတြ လုပ္တယ္။ သူတို႔ကို ျပန္လုပ္ခိုင္း တယ္။ ေနာက္ၿပီး Foreverနဲ႔ Fortune မွာ DVB ရဲ႕ သတင္းအစီအစဥ္ကို အခ်ိန္ပိုင္းနဲ႔ လႊင့္လို႔ရေအာင္ ကၽြန္ ေတာ္ပဲခ်ိတ္ေပးခဲ့တယ္။ က်န္တဲ့အစီအစဥ္ေတြေတာ့ မပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဦးသိန္းညႊန္႔ရဲ႕ ဗန္းကိစၥသည္႐ုပ္သံ လိုင္းတစ္လိုင္းကို မူတည္ၿပီး လုပ္တဲ့ကိစၥေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ Broadcastindustry လို႔ ေခၚတဲ့ ႐ုပ္သံလႊင့္ လုပ္ငန္း တစ္ခုလံုးရဲ႕ကိစၥႀကီးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ျမင္တယ္။ဒါက အခုလည္းလုပ္ရမွာပဲ။ အခုမလုပ္ရင္လည္း ေနာင္႐ုပ္သံဥပေဒေပၚလာ၊ ပုဂၢလိက လုပ္ခြင့္ေပးၿပီဆိုရင္လည္းကၽြန္ေတာ္တို႔က လုပ္ရမွာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီကိစၥ ႏွစ္ခုက သီးျခားစီလို႔ ကၽြန္ေတာ္ျမင္တယ္။အဲဒီ ႐ုပ္သံလိုင္းေတြကို ၿဂိဳလ္တုစေလာင္းကေန ၾကည့္ခြင့္မရရင္ ေတာင္ ေရဒီယိုအေနနဲ႔ေရာအင္တာနက္ေပၚမွာေရာ ဒီဟာေတြအကုန္လံုးကို လြတ္လပ္စြာ ၾကည့္ခြင့္႐ွိေနတာ ပဲ။

ျပည္သူ႔ေခတ္- ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီ ၄ ႏွစ္ ျပန္ခ်ဳပ္လိုက္ရင္စြမ္းအားထက္တဲ့ ေရဒီယို၊ ႐ုပ္သံခ်ယ္နယ္ေတြဟာ အစိုးရ၊ တပ္မေတာ္နဲ႔ အစိုးရနဲ႔ ေျပလည္တဲ့လုပ္ငန္း႐ွင္ႀကီးေတြရဲ႕ လက္ထဲမွာပဲ႐ွိေနတယ္။ ပုဂၢလိကေတြ လက္ထဲ႐ွိတာက ပံုႏွိပ္မီဒီယာသတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္၊ မဂၢဇင္းေတြ။ ျပည္သူလူထုဟာ အဲဒါေတြ ဖတ္ခ်င္တယ္ ဆိုရင္ ေငြကလည္းကုန္ရဦးမယ္။
သိပ္မၾကာခင္ဘဲ အေထြေထြေ႐ြးေကာက္ပြဲက လာေတာ့မယ္။ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို သြားတဲ့အခါမွာမီဒီယာက႑ အေရးႀကီးတယ္ဆိုတာ အားလံုးက သိေနၾကတယ္။ အဲဒီလို စြမ္းအားထက္တဲ့ ႐ုပ္သံနဲ႔ ေရဒီယိုလုပ္ငန္းေတြဟာအစိုးရ၊ သူနဲ႔နီးစပ္တဲ့လုပ္ငန္း႐ွင္တစ္စု လက္ထဲမွာပဲ ႐ွိေနၿပီး ပုဂၢလိက ျပည္သူေတြလက္ထဲ႐ွိမေနတဲ့ကိစၥ၊ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ တရားမွ်တမႈကို ျဖစ္ေစမယ္လို႔ ထင္ပါသလား။

ဦးရဲထြဋ္- ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ပိုေတာင္မွ ထင္ေသးတယ္။ စဥ္းစားၾကည့္ေလ၊ခင္ဗ်ားတို႔ ပုဂၢလိက ပံုႏွိပ္မီဒီယာ ေတြပဲၾကည့္၊ ပံုႏွိပ္မီဒီယာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာဘယ္ပါတီ၊ ဘယ္ဘက္ကို ေဇာင္းေပးၿပီးေရးေန တယ္ဆိုတာ ကို ခင္ဗ်ားတို႔ေတြ႔ႏုိင္တာပဲ။ ဘယ္ပါတီေတြအသံေပ်ာက္ေနလဲ။ ပါတီငယ္ေတြ တိုင္းရင္းသားပါတီေတြ ဆိုရင္ လံုး၀ကို ေပ်ာက္ေနတာ။ အခုကၽြန္ောတ္တို႔ရပ္တည္ခ်က္က ႐ွင္းတယ္။ ဘယ္ပါတီအတြက္မွ ကၽြန္တာ္တို႔ကမဲဆြယ္ေပးမွာ မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာ့အသံဆိုရင္ ေရဒီယိုပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ႐ုပ္သံပဲျဖစ္ျဖစ္ပါတီအားလံုးကို ညီမွ်တဲ့ အသံလႊင့္ခ်ိန္ေပးမယ္။ အစိုးရပိုင္သတင္းစာေတြအားလံုးမွာ ညီမွ်တဲ့ေနရာေတြေပးမယ္။ဘယ္သူ႔ကိုမွ ပိုၿပီးေတာ့ မေပးဘူး။

ႏွစ္ကေရြးေကာက္ပြဲ အသိပညာေပးျခင္းနဲ႔ ေ႐ြးေကာက္ပြဲဆိုင္ရာ သတင္းအခ်က္အလက္ထုတ္ျပန္ျခင္းကိုပဲ လုပ္မယ္။ ပါတီတစ္ခုကို ဦးစားေပးတာမ်ိဳး လံုး၀မလုပ္ဘူး။ ေရြးေကာက္ပြဲေၾကညာၿပီးေနာက္ ၀န္ႀကီး တစ္ေယာက္က မဲဆႏၵနယ္တစ္ခုမွာ ၀င္ၿပိဳင္မယ္ဆိုၿပီး အမည္စာရင္းတင္သြင္းမယ္ဆိုပါစို႔။ အဲဒီ၀န္ႀကီးသည္ ဌာနရဲ႕ လုပ္ငန္းတာ၀န္အရ အဲဒီနယ္ကို သြားမယ္ဆိုရင္ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဲဒီသတင္း လံုး၀ထည့္မွာ မဟုတ္ဘူး။ သူ႔ကို တိုက္႐ိုက္မဟုတ္ေပမယ့္ သြယ္၀ိုက္ၿပီးေတာ့မဲဆြယ္ေပးတယ္ ျဖစ္မွာစိုးလို႔။ ဒါေၾကာင့္မို ကၽြန္ေတာ္ထင္ တယ္၊ ခုခ်ိန္မွာ အမ်ားျပည္သူ၀န္ေဆာင္မႈဆန္ဆန္ သတင္းေပးေနျခင္းသည္ ပိုၿပီးေတာ့မွ တရားမွ်တျခင္းကို ေရာက္ေစတယ္လို႔ကၽြန္ေတာ္ ယံုၾကည္တယ္။
ခင္ဗ်ား အခု စဥ္းစားၾကည့္ေပါ့။ တခ်ိဳ႕မီဒီယာအုပ္စု တစ္ခုသာ တီဗီြနဲ႔ ႐ုပ္သံကိုရေနမယ္ဆိုရင္ ဘက္မလိုက္ ဘဲေနမလား။ တစ္ခုခုကို ေမာင္းတင္ၿပီး ေျပာမလားဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေမးခြန္းထုတ္စရာေတြ အမ်ားႀကီး ႐ွိတယ္။

ျပည္သူ႔ေခတ္- ေနာက္တစ္ခုက သတင္းမီဒီယာသမားေတြရဲ႕ လံုၿခံဳေရးဆိုင္ရာကိစၥ၊အာမခံခ်က္႐ွိဖို႔ ကိစၥေပါ့။
သိပ္မၾကာေသးခင္က ရန္ကုန္နဲ႔ လက္ပံတန္းမွာ ေက်ာင္းသားဆႏၵျပပြဲ၊ ဆႏၵျပသူေတြကိုေထာက္ခံတဲ့ပြဲေတြ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ရန္ကုန္မွာ အလုပ္သမားဆႏၵျပပြဲေတြ ျဖစ္ခဲ့တယ္။
အဲဒီ အေရးအခင္းေတြမွာ အာဏာပိုင္ေတြဟာ သတင္းေထာက္ေတြမွန္း သိသိႀကီးနဲ႔ ဖမ္းဆီးခဲ့တယ္။႐ုိက္ႏွက္ တာေတြလည္း႐ွိခဲ့တယ္။
ေနာက္ပိုင္း ျပန္ၿပီးေတာင္းဆိုမွသာ ျပန္လႊတ္ေပးခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လိုခ်င္တာကျဖစ္ခဲ့ၿပီးတာေတြ ျဖစ္ပါေစ။ ဒါေပမယ့္ ေနာင္အဲဒီလို ထပ္မျဖစ္ေစရပါဘူး ဆိုတဲ့ ကတိမ်ိဳးအာဏာပိုင္ေတြဆီကေန လိုခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးဌာနဘက္ကေရာ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးဌာနဘက္ပါ။ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အာမခံခ်က္ တစ္ခုခုေပးတာ လံုး၀မေတြ႔ရဘူး။ သတင္းေထာက္ေတြၾကားမွာ အခုခ်ိန္ထိေျပာဆိုေနတာေတြက အခါအခြင့္ ႀကံဳရင္ ခုလိုပဲ သတင္းေထာက္မွန္းသိသိႀကီးနဲ႔ အ႐ုိက္ခံရ၊အဖမ္းခံရတာမ်ိဳး ျဖစ္လာႏုိင္ေသးတယ္ ဆိုၿပီး စိုးရိမ္ ပူပန္ေနၾကတယ္။
၀န္ႀကီးဘာမ်ား ေျပာခ်င္ပါသလဲ။

ဦးရဲထြဋ္- ႏွစ္ပုိင္းေပါ့ဗ်ာ။ ခုနကေျပာတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဘက္က လုပ္ရမယ့္အပုိင္းေပါ့။ သတင္းမီဒီယာဥပေဒမွာ ပုဒ္မတစ္ခုရွိတယ္။ ဆႏၵျပပြဲေတြ ပဋိပကၡျဖစ္တဲ့ ေနရာေတြမွာသတ္မွတ္ထားတဲ့ စည္းကမ္းနဲ႔အညီ သတင္းယူတဲ့ မီဒီယာသမားေတြကုိ သက္ဆုိင္ရာလုံၿခဳံေရးတပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြကအကူအညီေပးရမယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္တစ္ခ်က္ပါတယ္။
အဲဒီမွာေသာ့ခ်က္စကားလုံးက ‘သတ္မွတ္ထားတဲ့စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းနဲ႔အညီ’လို႔ပါတယ္။ ျပႆနာက အဲဒီစည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္း အခုထိမရွိေသးဘူး။အဲဒါက သတင္းမီဒီယာဥပေဒရဲ႕ ‘ နည္းဥပေဒ ’ ထြက္လာမွျဖစ္မွာ။ နည္းဥပေဒနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္၀န္ႀကီးျဖစ္ၿပီးမွစာနယ္ဇင္းေကာင္စီနဲ႔ ျပန္ဆြဲတယ္။အခုအတည္ျဖစ္သြားၿပီးေပါ့။ ၿပီးေတာ့တင္လုိက္ေတာ့ အစုိးရလုပ္ထုံးလုပ္နည္းအရေရွ႕ေနခ်ဳပ္ရုံးေတြဘာေတြ အဆင့္ဆင့္ျဖတ္သြားၿပီးေတာ့မွ အစုိးရအဖြဲ႕ရဲ႕အစည္းအေ၀းကုိ တင္ဖုိ႔အခြင့္အေရးရထားၿပီး။ အဲဒါက ေရွ႕အပတ္ထဲမွာ အတည္ျပဳႏုိင္လိမ့္မယ္။

အဲဒါၿပီးသြားရင္ ႏုိင္ငံတကာအဖြဲ႕အစည္းေတြနဲ႔ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေျပာထားတာရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရယ္၊ စာနယ္ဇင္း ေကာင္စီရယ္၊ မီဒီယာအဖြဲ႕အစည္းေတြရယ္လုံၿခံဳေရးနဲ႔ဆုိင္တဲ့ ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးဌာနတုိ႔၊ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးဌာန ၊ ေရွ႕ေနခ်ဳပ္ရုံးတုိ႔ေပါင္းၿပီးေတာ့မွအဲဒီစည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းကုိ ဆြဲရေတာ့မယ္။ ဆုိလုိတာကဗ်ာ သတင္းေထာက္ေတြ ကေကာ သတင္းေထာက္ေတြမွန္းသိေအာင္ ဘယ္လုိအမွတ္အသားေတြနဲ႔ ေဖာ္ျပၾကမလဲ။ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ျပႆနာေတြထဲမွာ လက္ပံတန္းမွာဆုိ ပုိဆုိးတာေပါ့။ ကင္မရာကုိင္ထားတဲ့ သူေတြကသုံးမ်ဳိးရွိတယ္။တစ္က သတင္းေထာက္ေတြ၊ ႏွစ္က ေဘးကေနရပ္ၾကည့္တဲ့ ၀င္ရုိက္တဲ့သူေတြ။ သုံးကအဲဒီဆႏၵျပတဲ့အဖြဲ႕ကေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ျပန္ၾကားေရးတာ၀န္ယူတဲ့ သူ၊ ဓာတ္ပုံရုိက္တဲ့သူေတြရွိတယ္။ အားလုံးကကင္မရာကုိင္ထားတယ္။ ဆုိေတာ့အမွတ္အသားလုိတယ္။ အခု စာနယ္ဇင္းေကာင္စီက Waist Coat လုိဟာမ်ဳိေပါ့။ဆုိေတာ့ အဲဒါမ်ဳိးေတြျပႆနာရွိတယ္။

ႏွစ္ကသတင္းေထာက္ အသိအမွတ္ျပဳကတ္ျပားေပါ့။စာနယ္ဇင္းေကာင္စီကုိ အားလုံးအသိအမွတ္ျပဳ ကတ္ျပားတစ္ခု လုပ္ေပးပါလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အႀကိမ္ႀကိမ္ေျပာတယ္။ သူမ်ားႏုိင္ငံေတြ အားလုံးမွာ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုခုက ၊ NGO တစ္ခုခုကထုတ္ေပးတာရွိတယ္။ အဲဒါဆုိရင္လည္း လူေတြအားလုံးက လက္ခံလုိက္ရတယ္။ ဌာနဆုိင္ရာဘက္ကုိေျပာေတာ့သူတုိ႔က ဘာေျပာလဲဆုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ ေပးတာတုိက္က ထုတ္ေပးတဲ့ ကတ္ျပားကုိ ျပတာရွိတယ္။တစ္ခါတေလမွာ Visiting Card ကုိျပတာရွိတယ္။ တခ်ဳိ႕တုိက္ေတြဆုိ ေဒသအာဏာပုိင္ေတြၾကားေတာင္မၾကားဖူးဘူး။အရင္အစုိးရတုန္း က စာေပနဲ႔စာနယ္ဇင္းအဖြဲ႕က ထုတ္ေပးတာရွိတယ္။ အဲဒါမ်ဳိးအားလုံးလက္ခံႏုိင္တဲ့ကတ္မ်ဳိးထုတ္ေပးပါလုိ႕။ အခုျဖစ္ခဲ့ ရတာေတြက မလုိလားအပ္တဲ့ အျဖစ္ေတြ။ ဒါေပမယ့္ေျဖရွင္းဖုိ႔ဆုိရင္ေတာ့အစုိးရတစ္္ခုတည္းေတာ့ မရဘူး။ အခုေပၚ လာ တဲ့ နည္းဥပေဒထဲကမွ အားလုံးလက္ခံႏုိင္တဲ့ စည္းမ်ဥ္းတစ္ခုေပၚဖုိ႔လုိတယ္။ တစ္ခါတေလ စာနယ္ဇင္းသမားေတြ ကလည္း ခုနတုန္းက စာနယ္ဇင္းေကာင္စီက ထုတ္ေပးမယ့္သတင္းေထာက္အသိအမွတ္ျပဳ ကတ္ျပားကုိ ထုတ္ပါလုိ႔ ေျပာတဲ့အခါမွာ လက္မခံဘဲ ကန္႕ကြက္သူေတြရွိတယ္။ဆုိေတာ့ ဒါေတြအားလုံး လုပ္ႏုိင္မွ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ေျဖရွင္းလုိ႔ရမယ္။
သုိ႔ေသာ္ ဘာပဲေျပာေျပာ ဒီအျဖစ္အပ်က္ႀကီးကေနၿပီးေတာ့သက္ဆုိင္ရာ ၀န္ႀကီးဌာနေတြေရာ စာနယ္ဇင္းအဖြဲ႕၀င္ေတြ ပါ သင္ခန္းစာေတြ ေဖာ္ထုတ္ႏုိ္ငၿပီလုိ႔ေတာ့ထင္တယ္။ အဲဒီကေန ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေရွ႕ဆက္သြားရမွာေပါ့။

ျပည္သူ႕ေခတ္- သိပ္မၾကာခင္တုန္းက ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးဌာနဟာ ေရကူးအသံလႊင္ရုံေရႊ႕ေျပာင္းေရး၊ ေျမေနရာေပၚမွာ ရုပ္သံနဲ႔မီဒီယာလုပ္ငန္းဆုိင္ရာ အေဆာက္အဦ တည္ေဆာက္ေရးဆုိင္ရာတင္ဒါေခၚယူခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတင္ဒါစည္းကမ္းခ်က္ေတြကုိ ေလ့လာၾကည့္ေတာ့ လက္ရွိအစုိးရက ရုပ္သံမီဒီယာလုပ္ငန္းကုိလုပ္ကုိင္ခြင့္ေပးထား တဲ့ေရႊသံလြင္အုပ္စုနဲ႔ ေဖာ္အဲဗားအုပ္စု ႏွစ္စုအတြက္ သီးသန္႔ဆြဲထားသလားထင္မွတ္ရပါတယ္။ တင္ဒါေခၚတာမ်ဳိးနဲ႔ မတူပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္အဲဒီလုိ လုပ္ရသလဲ ရွင္းျပႏုိင္ပါ့မလား။

ဦးရဲထြဋ္- ပထမအခ်က္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္တုိ႔တင္ဒါက ဘယ္သူ႔အတြက္မွ ရည္ရြယ္ၿပီး ေခၚတာမဟုတ္ပါဘူး။ မေလးရွားႏုိင္ငံရဲ႕ မီဒီယာၿမိဳ႕ေတာ္စီမံကိန္းကုိနမူနာယူၿပီး ေဆာင္ရြက္တာျဖစ္ပါတယ္။ တင္ဒါမွာညႊန္းထားတဲဲ့ ရုပ္သံမီဒီယာဆုိတာBroadcasting ကိုညႊန္းပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ရုပ္ျမင္သံၾကားနဲ႔ အသံထုတ္လႊင့္ျခင္းကုိ ဆုိလုိပါတယ္။လႊတ္ေတာ္မွာ ေဆြးေႏြးတဲ့အခါ ဒီလုိဒိြဟျဖစ္ႏုိ္င္တဲ့ စကားလုံးေတြကုိ ျပန္ျပင္ေပးမယ္လုိ႔ေျပာခဲ့ေပမယ့္လည္း လက္မခံခဲ့ပါဘူး။
ဘာ့ေၾကာင့္ဒီစီမံကိန္းကုိ လုပ္ရသလဲဆုိရင္အေျခအေနႏွစ္ခုေၾကာင့္ပါ။ ပထမအေျခအေနကေတာ့ ေရကူးစက္ရုံမွာရွိတဲ့ ေရဒီယုိအသံလႊင့္စက္ေတြကသက္တမ္းႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္ေက်ာ္ေနၿပီး စက္ရုံေနရာကလည္း စတည္ေဆာက္တုန္းက ၿမိဳ႕ျပင္ျဖစ္ေပမယ့္အခုၿမဳိ႕အလယ္လုိ ျဖစ္လာတဲ့အတြက္ ထုတ္လႊင့္မႈကုိ အေႏွာင့္အယွက္ေတြ မ်ားလာပါတယ္။ အေသးစိတ္ကုိလႊတ္ေတာ္မွာ ဦးပုိက္ေထြးရွင္းလင္းခ်က္ကုိ ဖတ္ရင္ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။

ဒုတိယအခ်က္ကေတာ့ ပုိအေရးႀကီးပါတယ္။အရင္အစုိးရလက္ထက္မွာ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးဌာနပုိင္ေျမ၊အေဆာက္အဦ ေတြကုိ လူႀကီးသားသမီးေတြကမတန္တဆေစ်းနဲ႔ ၿပိဳင္သူမရွိ ၀ယ္သြားတာေတြရွိပါတယ္။ဥပမာပုဇြန္ေတာင္ၿမိဳ႕နယ္မွာ ရွိတဲ့ျပန္ၾကားေရးပုိင္ ဧက၀က္ေလာက္ရွိမယ့္ ေျမနဲ႔ အေဆာက္အဦကုိ သိန္း ၇ ေထာင္ေလာက္နဲ႔ ေရာင္းေပးလုိက္ရတာရွိတယ္။

အခုအစုိးရလက္ထက္မွာလည္း အဲဒီလုိေရာင္းေပးဖုိ႔လာေရာက္ခ်ဥ္းကပ္တာေတြရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ေရကူးစက္ရုံေျမေနရာကုိ မီဒီယာလုပ္ငန္းပဲ လုပ္ဖုိ႔၊ေျမ၊ အေဆာက္အဦမ်ားကုိ လက္လႊဲေရာင္းခ်ျခင္း၊ ငွားရမ္းျခင္းမလုပ္ ဘဲ မီဒီယာဇုန္အျဖစ္ဖြံ႔ၿဖိဳးေအာင္လုပ္ဖုိ႔ ၊ေရကူးကန္ကုိ အစားထုိးမယ့္ စက္ရုံသစ္ကိုလည္း ႏုိင္ငံေတာ္က ေငြေၾကး ကုန္က်စရာမလုိဘဲ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ဖုိ႔ဆုိတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္နဲ႔တင္ဒါေခၚခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။

တင္ဒါရည္ရြယ္ခ်က္ကုိ အလဲဗင္းက သူလုိခ်င္တဲ့အခ်က္ပဲေကာက္ႏူတ္ေရးခဲ့ၿပီး ဦးေအာင္သိန္းလင္းကလည္း အလဲဗင္း ေဆာင္းပါးကုိပဲ အဓိက အေျခခံေဆြးေႏြးခဲ့တယ္။တကယ့္အျဖစ္အပ်က္အျပည့္အစုံကေတာ့ ဦးပုိက္ေထြးတင္ျပခ်က္ကုိ ဖတ္ရင္ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္မိသားစု၀င္ေတြဟာ မီဒီယာလုပ္ငန္းလုပ္ကုိင္ေနသူမဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္မိသားစု၀င္ေတြက ျပန္ၾကားေရး ၀န္ႀကီးဌာန အပါအ၀င္ ဘယ္၀န္ႀကီးဌာနမွာမွတင္ဒါျပိဳင္တာမရွိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ေရာ၊ ကၽြန္ေတာ့္မိသားစုေရာ ေဖာ္အဲဗား မွာျဖစ္ျဖစ္၊စကုိင္းနက္မွာျဖစ္ျဖစ္၊ တျခားမီဒီယာတစ္ခုခုမွာျဖစ္ျဖစ္ ေငြေၾကးပါ၀င္တာ မရွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ေရကူးစီမံကိန္းကုိ ေ၀ဖန္ေနသူေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ကုိယ္က်င့္တရားခ်င္းယွဥ္ရဲပါတယ္။ ဒါကုိလိပ္ျပာသန္႔သန္႔နဲ႔လုပ္ခဲ့တာပါ။

ကၽြန္ေတာ္က လြန္ခဲ့တဲ့ဆယ့္ငါးႏွစ္ကာလတုန္းကလိုပန္းၿခံေတြ၊ အားကစားကြင္းေတြ ေနရာမွာအိမ္ယာစီမံကိန္းေတြ ျဖစ္လာေအာင္ ေရာင္းစားေနတာမဟုတ္္ဘူး။မီဒီယာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ေနရာမွာ မီဒီယာနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ လုပ္ငန္းေတြ ၊ အမ်ားျပည္သူနဲ႔ဆုိင္တဲ့Theme Park ေတြေပၚေပါက္လာေအာင္ႀကိဳးစားၾကည့္တာ။
တကယ္ေတာ့ ေရကူးတင္ဒါေခၚတဲ့အခါမွာ စၿပီးတင္ဒါ၀ယ္တာကမီဒီယာလုပ္ငန္းလုပ္ေနတဲ့ လူႀကီးသားသမီးတစ္ဦးက အေစာဆုံးပါ။ အလဲဗင္းက ေဆာင္းပါးေရးတဲ့အခ်ိန္္ထိ ေ
ေရႊသံလြင္နဲ႔ေဖာ္အဲဗားက တင္ဒါေတာင္မ၀ယ္ေသးပါဘူး။

ဒါေၾကာင့္ျပန္ခ်ဳပ္ေျပာရရင္ ေရကူးစီမံကိန္းကုိတင္ဒါေခၚတာဟာ တခ်ိန္က်ရင္ ေရကူးစက္ရုံကုိ ႏုိင္ငံေတာ္ေငြနဲ႔ ေရႊ႕ေျပာင္း၊ ေရကူးေျမေနရာကုိသူတုိ႔သားသမီးေတြကုိ ထုိးအပ္ၿပီးေရာင္းစားခ်င္တဲ့ သူေတြရဲ႕အႀကံအစည္ကုိ တားဆီး ခ်င္လုိ႔လုပ္တယ္လုိ႔ပဲေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဒါကုိမလုပ္ျဖစ္ေတာ့ဘူးဆုိရင္ေတာင္ ေရကူးေနရာကုိ မီဒီယာဖြံ႕ျဖိဳးေရးအတြက္ လုပ္ဖုိ႔လ်ာထားတယ္ဆုိတဲ့ စီမံခ်က္ကိုေတာ့ ျပည္သူေတြသိေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ခ်ျပထားႏုိင္ပါၿပီ။ဒါကအျမတ္ပါပဲ။

 ျပည္သူ႕ေခတ္- အရင္ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီး ဦးေအာင္ၾကည္ေနရာမွာ ၀န္ႀကီးကုိ အစားထုိးတာ၀န္ေပးတဲ့အခါကၽြန္ေတာ္ တုိ႔မီဒီယာေလာကထဲမွာ ေမးခြန္းေတြရွိလာတယ္။၀န္ႀကီးတစ္ေယာက္ေျပာင္းတယ္။ တုိ႔မီဒီယာေလာက ဘယ္လုိမ်ား ျဖစ္မလဲ ။အထူးသျဖင့္ သတင္းလြတ္လပ္ခြင္ေတြတုိးတက္လာမွာလား၊ဆုတ္ယုတ္သြားမလား ဒါမ်ဳိးေတြၾကည့္ၾကတယ္။ ၀န္ႀကီးတက္လာၿပီး ေနာက္ပုိင္းျဖစ္ထြန္းလာတဲ့ကိစၥေတြမွာခုနကေျပာသလုိပဲ ရုပ္သံနဲ႔ေရဒီယုိဥပေဒေတြဆုိရင္လည္း လႊတ္ေတာ္က ဘာမွလုပ္ေပးထားတာ မရွိေသးဘူး။ေနာက္တစ္ခုကလက္ရွိရွိေနတဲ့ အစုိးရပုိင္ရုပ္သံ၊ေရဒီယုိ၊သတင္းစာ ေတြကုိ ‘အမ်ားျပည္သူ၀န္ေဆာင္မႈ’ေျပာင္းမယ္ဆုိၿပီးလႊတ္ေတာ္ကုိ PSN ဥပေဒတင္ထားတဲ့ ကိစၥ။ ဒီဥပေဒလႊတ္ေတာ္ ထဲတင္သြင္းထားၿပီးသားကုိ ၀န္ႀကီးကျပန္ၿပီးေတာ့ထုတ္သြားတာေတြ ေတြ႕ရတယ္။ ဒါ့ျပင္ဆုိရင္လည္း သတင္းေထာက္ေတြ အရုိက္ခံရ၊ အဖမ္းခံရဒီလုိျဖစ္ပ်က္တဲ့ ကိစၥေတြႀကဳံရတယ္။ ဒါတင္မက ၀န္ႀကီးလက္ထက္မွာ မီဒီယာေတြကုိ စၿပီးတရားစြဲတယ္။သံေတာ္ဆင့္ကုိ ဆုိ အစဥ္အလာမရွိဘဲ အင္တာဗ်ဴးတစ္ပုဒ္အတြက္ လူ(၁၀)ေယာက္ ေက်ာ္ေလာက္ကုိတရားစြဲတယ္။ အဲဒါေတြအားလုံးကုိ ၿခဳံငုံသုံးသပ္လုိက္ရင္ ၀န္ႀကီးအေနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သတင္းမီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္အတြက္ စြမ္းေဆာင္ေပးခဲ့သလား။ သုိ႔မဟုတ္ သတင္းမီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္ ဆုတ္ယုတ္သြားေအာင္လပ္ကုိင္မိေလသလား။ ဘယ္္လုိမ်ားသုံးသပ္ပါသလဲ။

ဦ္းရဲထြဋ္- ကၽြန္ေတာ္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာမယ္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္လက္ထက္မွာသူ႔စည္း၊ ကုိယ့္စည္းပုိနားလည္ေအာင္ လုပ္တယ္လုိ႔ပဲျမင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွားရင္ ေ၀ဖန္တာခံမယ္။ဒါေပမယ့္ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ ေစာ္ကားတာဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တုန္႔ျပန္မယ္ပဲ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ေရးတဲ့အခ်က္အလက္မွားရင္ ကၽြန္ေတာ္ေထာက္ျပမွာပဲ။

တကယ္ကမီဒီယာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကုိ အစအဆုံးပါခဲ့တာ ကၽြန္ေတာ္ပဲလုိ႔ ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။၂၀၀၈ ကေနစၿပီး မေလးရွားႏုိင္ငံမွာ အလုပ္ရုံေဆြးေႏြးပြဲေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္ပဲဦးေဆာင္ခဲ့တာ။

ကၽြန္ေတာကေတာ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္တဲ့အခါမွာ အစြန္း တရားႏွစ္းပါးကုိ ေရွာင္တယ္။တစ္ကေတာ့ ကုိယ့္ကုိျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးသမားႀကီးလုိ႔ ခ်ီးမႊမ္းခံခ်င္တာေၾကာင့္ ဘာကုိမွမေျပာရဲဘဲ မလုပ္ရဲမကုိင္ရဲ ျဖစ္တာမ်ဳိးလည္း ကၽြန္ေတာ္မလုပ္ခ်င္ဘူး။ ႏွစ္ကေတာ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးအတြက္လုိအပ္တဲ့ဟာေတြကုိ မလုပ္ဘဲနဲ႔ လက္တြန္႔ေနတာမ်ဳိးလည္း မျဖစ္ခ်င္ဘူး။ အဲဒီႏွစ္ခုၾကားထဲက ကၽြန္ေတာ္လုပ္သင့္ လုပ္ထုိက္တာကုိ လုပ္တယ္။ ႀကိဳက္ျခင္းမႀကိဳက္ျခင္း၊ေထာက္ခံျခင္း မေထာက္ခံျခင္းကေတာ့ တစ္ဦးျခင္းအျမင္လုိ႔ပဲ ျမင္တယ္။

ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ခုခ်ိန္ထိ လုပ္တာသည္တစ္စာနယ္ဇင္းေတြနဲ႔ တည့္ေအာင္ မၾကိဳးစားဘူး။ ႏွစ္က စာနယ္ဇင္းေတြ နဲ႔ ရန္ျဖစ္ဖုိ႔လည္းမႀကိဳးစားဘူး။ ကၽြန္ေတာ္လုပ္ေနတာက အျပန္အလွန္ေလးစားမႈနဲ႕ သူ႔စည္းကုိယ္စည္း အေျခခံမယ္။ကၽြန္ေတာ္မွားရင္ ျပင္ဖုိ႔၀န္မေလးသလုိ ခင္ဗ်ားတုိ႔မွားရင္ ေထာက္ျပဖုိ႔လည္း ၀န္ေလးမွာမဟုတ္ဘူး။

ကၽြန္ေတာ္သိပ္ နစ္နာတဲ့အခါမွာ စာနယ္ဇင္းေကာင္စီကတစ္ဆင့္ ေျဖရွင္းဖုိ႔ ႀကိဳးစားမယ္။မရဘူးဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္တရားစြဲဖုိ႔လည္း လက္တြန္႔မွာ မဟုတ္္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ကၽြန္ေတာ့္ကုိျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး မလုိလားဘူးလုိ႔ ေျပာရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္ျပဳံးျပဳံးေလးေနမွာပဲ၊ ခ်ီးမြမ္းလုိ႔လည္းသာယာစရာအေၾကာင္းမရွိဘူး

.. https://www.facebook.com/MyanmarExpress

Posted in: သတင္း