ေဟမန္ေဆာင္းက ကြၽန္ဳပ္တို႔ ပတ္၀န္းက်င္ၾကီးအား လက္က်န္အေအးေငြ႔မ်ားႏွင့္ လြမ္းၿခံဳေထြးေပြ႕ထားေသာ အခ်ိန္အခါသမရ တစ္ခုေသာအခါတြင္ ကြၽန္ဳပ္သည္ ေနရာဌာေနစြန္မွ ဂိုေထာင္ေဟာင္းတစ္လံုးအတြင္းသို႔ ေရာက္ရွိေနၿခင္းၿဖစ္သည္ ။ အႏွီဂိုေထာင္ေဟာင္း၏ တစ္ဖက္ထိပ္တြင္ကား ရွိရာအရာမ်ားၿဖင့္ၿပဳလုပ္ထားေသာ စင္ၿမင့္တစ္ခုရွိေလသည္ ။ ထိုစင္ၿမင့္ေရွ႕တြင္ ယိုင္နဲ႔နဲ႔ ထိုင္ခံုအခ်ိဳ႕ႏွင့္ အဆိုပါ ထိုင္ခံမ်ားေပၚတြင္ ေနရာယူထားေသာ ကြၽန္ဳပ္အပါအ၀င္ ေဒၚလာစားမ်ား ႏွင့္ ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္စား မူလ လက္ေဟာင္းမ်ားႏွင္ လက္သစ္မ်ား မွာ ခန္႔ခန္႔ၾကီးႏွင့္ စန္႔စန္႔ၾကီးေနရာယူထားၾကေလသည္ ။
ကြၽန္ဳပ္တို႔ ေဒၚလာစားႏွင့္ ကိုယ့္ထမင္း ကိုယ္စားမ်ား ယခုကဲ့သို႔ စုေ၀းေနၿခင္းမွာ တစ္ၿခားအေၾကာင္းေတာ့မဟုတ္ ကြၽန္ဳပ္၏ မိတ္ေဆြၾကီး အိုပီမိုးခ်ီးဇြန္း မွ လုပ္စရာမရွိေသာေၾကာင့္ အဆန္းထြင္ၿပဳလုပ္ေသာ “စာေပႏွင့္ႏိုင္ငံေရး အေတြးအေခၚမ်ား ေဟာေၿပာပြဲ” ၾကီၤးၿပဳလုပ္ရန္အတြက္ ၿဖစ္ေလသည္ ။
ကြၽန္ဳပ္တို႔မွာ အလုပ္မရွိအလုပ္ရွာ ေၾကာင္ေမြးသန္းရွာ ဆိုတဲ႔အတိုင္း ကြၽန္ဳပ္တို႔လည္း ေဒၚလာေရးအတြက္ ထာ၀စဥ္ၾကိဳးပန္းလုပ္စားေနသူမ်ားၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ ယခုကဲ့သို႔ စီစဥ္လိုက္ၿဖစ္ၿဖစ္သည္ကို ရွင္းၿပဖို႔ လိုမည္မထင္ပါ ..။ ေႏွာင္းလြန္ကာလမ်ားတံုးကလည္း ကြၽန္ဳပ္တို႔၏ ၀န္းနီးခ်င္း ကိုးယိုးကားယား ႏိုင္ငံမွ ေသြးေဖာက္ ဆႏၵၿပမႈမ်ား ၀ွဲခ်ီး က်င္းပၿပဳလုပ္သည္ဟု ၾကားစဥ္က ကြၽန္ဳပ္တို႔ ေဒၚလာစားမ်ားမွလဲ မည္သို႔မွ်အားက်မခံပဲ ေဆးနီေမွာက္ ဆႏၵၿပပြဲၾကီး က်င္းပခဲ႔ေပခ်ိမ့္ ။ ေသြးေဖာက္ဖို႔အေရးကိုမူ အဘယ္သို႔ၿဖစ္သည္မသိ မည္သူကမွ် ေယာက္ယမ္းၿပီးလွ်င္ပင္ စကားမထြက္ခဲ႔ေပ ။ ထို႔နည္းတူစြာပင္ လြန္ေလေသာကာလ အနည္းငယ္က ကိုယ္ခႏၵာ မီးရႈိ႕ၿပီး ဆႏၵၿပသည္ဟု ၾကားရသည္ႏွင့္ ဆိုင္းမေသြပင္ ကြၽန္ဳပ္တို႔သည္လည္း စိတ္ကူးေပါက္ရာမ်ားကို မီးရႈိ္႕ ၿပီး သတၱိၿပခဲ႔ၿပန္ေလသည္ ။ တစ္ၿခားေတာ့မဟုတ္ အလံႏွင့္ တစ္ၿခားအရာမ်ားသာၿဖစ္ပါသည္ ။ ခႏၵာကိုယ္ကိုေတာ့ မီးရႈိ႕ဖို႔မေၿပာႏွင့္ မီးပံုနားမွ်ပင္ ေယာင္ယမ္းၿပီး မသြားၿဖစ္ေပ…။ ၀န္းက်င္ တိုင္းဌာေနတြင္ရွိေသာ ရွိရွိသမွ် ဘာဇာသို႔ေသာ အတိုက္အခံမ်ားႏွင့္ ေနာက္က်ၿပီးမက်န္ရစ္ေသာ မဟာၿပည္ေၿပးအၿဖစ္ အဓ္ိပၸာယ္ကိုေဆာင္ယူေပခ်ိမ့္။ အသို႔ဆိုေစၿဖင့္ ကြၽန္ဳပ္တို႔၏ သတၱိမ်ားကို ရဲရဲေတာက္ေဖၚၿပၿပီးလွ်င္ အဖမ္းမခံရေသာ ၿပည္ပတိုင္းတစ္ပါးတြင္း ေသာင္းက်န္းခ်င္တိုင္း ေသာင္းက်န္းၿပီးေနခဲ႔ၿပီးေနာက္ အခုရက္ပိုင္းတြင္း လုပ္စားစရာ အေၾကာင္းအရာမ်ား လြန္နည္းပါးလာေသာေၾကာင့္ ေဒၚလာစားေခါင္းေဆာင္ၾကီးၿဖစ္ေသာ ကြၽန္ဳပ္၏ မိတ္ေဆြ အိုင္ပီမိုးခ်ီးမွ ယခု ေဟာေၿပာပြဲၾကီးကို က်င္းပၿခင္း ၿဖစ္ေလေတာ့သည္ ။
အဘယ္မွ်ေသာ အခ်ိန္မေႏွာင္းခင္မွာပင္ ေဟာေၿပာပြဲၾကီးမွာ စတင္ေလေတာ့အံ့ ။ အနိဳ႕ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကြၽန္ဳပ္တို႔ ခြဲတမ္းအၾကီးစားေဒၚလာစားမ်ားမွာ ေရွ႕ဆံုးခံုတန္းတြင္ ထံုစံအတိုင္း ေနရာယူၿပီး သကာလ ေကြၽးသမွ်ကို စားက အခ်င္းခ်င္းေဆာင္းေၿပာင္းပုတ္ခတ္ ေဆြးေႏြးေနခ်ိန္တြင္…. ကြၽန္ဳပ္တို႔ဇာတ္လိုက္ၾကီး အိုပီမိုးခ်ီးဇြန္းမွာ စင္ေပၚသို႔တက္ၿပီးသကာလ သူေၿပာခ်င္တာေတြေၿပာတာေတြေၿပာၿပီး ေနာက္ ေဒၚလာႏိုင္ငံသို႔(မွားလိဳ႔)ဒီမိုႏိုင္ငံသို႔ ဆက္လက္ခ်ီတက္မည္ဟု သံုးၾကိမ္သံုးခါ ေအာ္ၿပီးေနာက္ အခမ္းအနားဖြင့္ေလသည္ ။
ထို႔ေနာက္ အရင္ဆံုး ေဟာေၿပာမယ့္သူဟန္တူေသာ တိုက္ပံု ဖိုသီဖက္သပ္ ပုဆိုးဖရို႔ဖရဲႏွင့္အတူ ရီေ၀ေ၀ ယမကာမ်က္လံဳးမ်ားႏွင္လူတစ္ေယာက္ စင္ေပၚသို႔တက္လာေလသည္ ။ သူအား ေတာ့ကိ္ုပင္ ေညွာင္နာေသာအသံၿဖင့္ ဘဇာသို႔ေသာ အတီးအမႈမွ် မပါပဲ နဂါးနီသီခ်င္းကို ဆိုခ်လိုက္ရာ စင္ေအာက္မွာ လူမ်ားမွာ ေကြၽးေမြးတိုက္ေကြၽးထားေသာ အစားအစာမ်ားပင္ သီးသူသီး နင္သူ နင္ၿဖစ္ကုန္ေလသည္ ။ ဆံုးေသာ္ ေအာက္မွလူမ်ားမွ “ဆင္းပါဗ်ိဳ႕ဟု” ေအာ္ေသာအသံမ်ားကို “ေနာက္တစ္ပုဒ္”ဟုတ္ထပ္ေတာင္းဆိုေနသည္ဟု ၾကားသည္လားမသိေခ်ရာ စစ္ကိုင္းတံတား ၊ သူေဌး၀ါဒ ၊ ထို႔ေနာက္ လက္ရည္တစ္ၿပင္တည္း ၊ သို႔ေနာက္ ေရႊဘိုေသနပ္ခါး အစရွိသၿဖစ္ ဆက္လက္ သီဆိုၿပန္ရာ ေအာက္မွလူမ်ားကလဲ သူမ်ားေကြၽးတာ စားထားမွေတာ့ ခံေပါ့ဟုေသာ မ်က္ႏွာမ်ိဳးၿဖင့္ စားမတက္ ၀ါးမတက္ အံၾကိတ္ကာ နားေသာတဆင္ၾကကုန္၏ ။ ထိုသို႔ သီဆိုရင္း အခ်ိန္အတန္လင့္ေသာ္ အဆိုသူ၏ ေဟာေၿပာခ်ိန္ကုန္ေသာေၾကာင့္ သီခ်င္းဆိုၿခင္းအား အဆံုးသတ္ေလသည္ ။ သူကား အသံေညွာင္နာၿဖင့္သီခ်င္း ၄ ပုဒ္ ဆက္တိုက္ၾကီး ဆိုသလိုသီဆိုၿပီးသည္၏ေနာက္တြင္ “ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံသစ္ၾကီးစီသို႔” ဟု ၃ ၾကိမ္ ၃ ခါ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းၿပီး ေကြၽးေၾကာ္ၿပီးသကာလ စင္ေအာက္သို႔ ယိုင္တိုင္တိုင္ ဆင္းသြားေလသည္ ။
အၾကင္ဆရာသမားၾကီး၏ ေနာက္မွ ဆက္ၿပီးတက္လာခဲ႔သူမွာ ေခသူေတာ့ မဟုတ္ ။ ႏိုင္ငံတစ္ကာမွ ေပးစရာဆုမရွိေတာ့ေသာေၾကာင့္ ဆုမ်ားရွင္ဘြဲတစ္ခုကို ဖန္တီးၿပီး လတ္တေလာရထားသူ အဘြားအိုတစ္ေယာက္ၿဖစ္ေလသည္ ။ သူသည္ အဘယ္ကိစၥမ်ားကို အဘယ္သို႔ကြၽမ္းက်င္သည္မသိေသာ္လည္း စင္ေပၚေရာက္သည္ႏွင္ သီခ်င္းမပါ ဆိုင္းမပါပဲ ေကြးေနေအာင္ ကေလသည္ ။ အခ်ိန္အတန္ၾကာထိ အားရေအာင္ကၿပီးေနာက္ “က်မကို ၀ိုင္းရံပါ က်မကို ၀ိုင္းရံပါ ….. ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ လမ္းေပၚမွာ အရူးခ်ီးပန္းေလွ်ာက္ေအာ္ေနမွ မဟုတ္ပါဘူး … က်မလို ကတာလဲ ႏိုင္ငံေရးပါပဲ” ဟုေၿပာၿပီး ဖင္လႈပ္ ရင္လႈပ္ၿပီး ဆင္းသြားေလသည္ ။
အသက္ကခု ေျခာက္ဆယ္႔ငါး.. မိတ္ကပ္အေဖြးသား၊ ႏႈတ္ခမ္းနီဆိုးထားၿပီး လွေနတဲ႔ မင္းသမီးေခ်ာအနို႔ေနာက္ စင္ေပၚသို႔တက္လာသူသည္ ကြၽန္ဳပ္တို႔ အတိုက္အခံေလာကတြင္ အင္မတန္မွ နာမည္ၾကီးေသာ ေခါင္းၿဖဴ ေတာင္းေ၀ွး တစ္ေယာက္ၿဖစ္ေလသည္ ။ ကြၽန္ဳပ္သည္လည္း ဒီတစ္ၾကိမ္တြင္ေတာ့ အေတြ႔အၾကံဳမ်ား ၊ ဒသနအေတြးအေခၚမ်ားကို တစ္၀ၾကီး နားဆင္ရေတာ့မည္ဟု ေမွ်ာလင့္လွ်က္ ေပွ်ာ္ရႊင္မိေလ၏ ။ အၾကင္သူသည္ စင္ေပၚသို႔ေရာက္ၿပီး သကာလ စတင္ေဟာေၿပာရာ သူသည္ ဘယ္ဇာေသာသူကို ဘယ္လို ကစ္ထုပ္ လိုက္သည၊္ အဘယ္သို႔ေသာသူကို အဘယ္သို႔ ေခ်ာက္တြန္းလိုက္သည္ ၊ အဘယ္သူကေတာ့ ခြဲတမ္းမ်ားမ်ားမေပးလို႔ အဘယ္သို႔ ပညာၿပလိုက္သည္ ၊ လက္သစ္မိန္းမပ်ိဳေလးမ်ားအား အဘယ္သို႔ မက္လံုးေပးၿပီး အပိုင္ရေအာင္အဘယ္သို႔ၾကံလိုက္သည္ စသည္ စသည္ ၿဖင့္ သူ၏ အင္မတန္တန္ဖိုးရွိေသာ အေတြ႔အၾကံဳမ်ားကို ေၿပာဆိုၿပီးေနာက္ “လြတ္လပ္ေသာ ေရႊၿမန္ၿပည္ အတြက္” ေအာ္ဟစ္ ၿမည္တမ္းၿပီးေနာက္ ကတံုကယင္ႏွင္ ဆင္းသြားေလသည္။
အသို႔ဆိုေစၿဖင့္ တစ္ေယာက္ဆင္း တစ္ေယာက္တက္ ေၿပာခ်င္တာေၿပာလုပ္ခ်င္တာလုပ္ၿဖင္ ကြၽန္ဳပ္တို႔ေဒၚလာစားတို႔၏ “စာေပႏွင့္ႏိုင္ငံေရး အေတြးအေခၚမ်ား ေဟာေၿပာပြဲ” ၾကီးမွာ နတၳိတန္ေလသည္ ။ စင္ေအာက္မွ မ်ိဳးဆက္သစ္ ၊ မ်ိဳးဆက္ေဟာင္း ၊ မ်ိဳးဆက္ေဆြး ေဒၚလာစားၾကီးမ်ားမွာလဲ ငိုက္သူငိုက္ ေဟာက္သူေဟာက္ ႏွင့္ ပြဲၿပီးေသာအခါ ကမန္းကတမ္းထၿပီး သကာလ အိမ္မႈံစံုမႊားမ်ားၿဖင့္ၿပန္သြား ေလသည္ ။
ကြၽန္ဳပ္တို႔၏ ေဟာေၿပာပြဲၿပီးလည္း ၿပီးဆံုးေလၿပီ လာေရာက္နားေထာင္ၾကာေသာ ေဒၚလာစားအေပါင္းအပါမ်ားမွာလည္း အဘယ္သို႔ေသာ အေတြးအေခၚမ်ား ၊ အဘယ္၀ါေသာ အယူအဆမ်ား ၊ အဘယ္မည္ေသာ ေခါင္းေဆာင္တုိ႔၏ ဒသနစကားမ်ား ၊ အဘယ္မွ် ရင္အတြင္းသိဳ႔ ၀င္ေရာက္ၿပီး စဥ္းစားေတြေခၚမႈမ်ားလဲ ဦးေခါင္းခြံေအာက္မွ ၿဖဴၿဖဴအတြန္႔ေလးမ်ားထဲသို႔ အဘယ္မွ် ပမာမွ်ေလာက္၀င္ေရာက္ေလမည္နည္း ဟုတ္ ေတြးမိေလသည္ ။ ကြၽန္ဳပ္တို႔ လူမ်ိဳးမ်ား မၾကာခဏ ေၿပာေလ့ရွိေသာ စကားတစ္ခြန္းရွိေလ၏ ။ ၾကီးသူကို ရိုေသ ပါ ဆိုတဲ႔စကားပင္ ထိုစကားမွာ မွားေနသည္ဟု ကြၽန္ဳပ္ၿမင္မိ၏ ။ ၿမတ္စြာဘုရားရွင္ေဟာခဲ႔သည္မွာလဲ ရိုေသထိုက္သူကိုသာ ရိုေသၿခင္း ပူေဇာ္ထိုက္သူကိုသာ ပူေဇာ္ၿခင္း ဟုေဟာေၿပာခဲ႔ေလသည္….. ။
ပင္တိုင္ေဆာင္းပါရွင္
ေနနက္
အသက္ကခု ေျခာက္ဆယ္႔ငါး.. မိတ္ကပ္အေဖြးသား၊ ႏႈတ္ခမ္းနီဆိုးထားၿပီး လွေနတဲ႔ မင္းသမီးေခ်ာ.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
