Subscribe to our RSS Feed

စိတ္မပ်က္နဲ႔ အားတင္းပါ

မေတြ႕တာ ဆယ့္ေလးငါးႏွစ္ေလာက္ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ မိတ္ေဟာင္း၊ ေဆြေဟာင္းတစ္ေယာက္ လာလည္ပါ တယ္။ သူက ရာထူးႀကီးတစ္ခုကေန ပင္စင္ယူၿပီးတဲ့ေနာက္ အနားမယူဘဲ ကုမၸဏီတစ္ခုတည္ေထာင္ၿပီး စီးပြားေရးလုပ္ေနတာေၾကာင့္ မေတြ႕ျဖစ္ၾကေတာ့တာပါ။ အခုမွ အသက္ကလည္း ၇ဝ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ေက်ာ္ေနၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ သားသမီးေတြလက္ထဲ အားလုံးလႊဲၿပီး လုံးလုံးႀကီး အနားယူလုိက္တာလို႔ ေျပာပါ တယ္။

အအုိျမန္လုိက္တာ

‘က်ဳပ္တုိ႔ သက္တမ္းကလူေတြ တယ္ မေတြ႕ရေတာ့ဘူးဗ်၊ ဆုံးသြားတဲ့လူနဲ႔၊ ဘုန္းႀကီးဝတ္သြားတဲ့လူနဲ႔၊ ရိပ္သာမွာပဲ အၿမဲေနတဲ့လူနဲ႔ အားလုံးဆုံၾကဖုိ႔ေတာ့ မလြယ္ ေတာ့ဘူး’

သူက မႏၲေလးကိုလည္း ေရာက္ေသးတဲ့အေၾကာင္း၊ မိတ္ေဆြေဟာင္းတခ်ဳိ႕ကုိ သြားေတြ႕ခဲ့တဲ့အေၾကာင္း ဆက္ေျပာျပပါတယ္။ အေတာ္မ်ားမ်ားက စိတ္ေရာ လူပါက်ၿပီး လူအုိႀကီးေတြျဖစ္ကုန္ၾကၿပီလုိ႔လည္း ေျပာပါ တယ္။

‘က်ဳပ္တုိ႔ဗမာေတြဟာ ပင္စင္ယူၿပီးတာနဲ႔ ေသဖုိ႔ပဲ စဥ္းစားေနၾကလုိ႔နဲ႔တူပါရဲ႕ဗ်ာ။ အအုိျမန္လိုက္ၾကတာ’

သူက ညည္းသလုိလုိ စကားဆုိပါတယ္။ သူကေတာ့ အရြယ္ေတာ္ေတာ္တင္ပါတယ္။ ဖ်တ္ဖ်တ္လတ္လတ္၊ သြက္သြက္လက္လက္ ရွိဆဲပါပဲ။ မေၾကာင့္မၾက မေတာင့္မတ ေနႏုိင္တာေၾကာင့္လား မဆုိႏုိင္ဘူး။ ၇၆ ႏွစ္ လုိ႔ကုိ မထင္ရပါဘူး။ ၆ဝ ေလာက္လုိ႔သာ ထင္ရပါတယ္။ အခုခ်ိန္ထိ ျပည္တြင္းျပည္ပခရီးေတြ သြားေနဆဲပါ ပဲ။ သမီးရွိတဲ့အဂၤလန္က ျပန္ေရာက္လာတာ တစ္လေက်ာ္ေက်ာ္သာ ရွိေသးတယ္လုိ႔ လည္း သိရပါတယ္။


သူမ်ားေတြနဲ႔ ကြာလုိက္တာ

သူျပန္သြားတဲ့အထိ ‘အအုိျမန္လုိက္ၾကတာ’ ဆုိတဲ့ သူ႔စကားကုိ ဆက္စဥ္းစားေနမိတယ္။ သူမ်ားႏုိင္ငံက ၇ဝ ေက်ာ္ ပင္စင္စားႀကီးေတြ စုေဝးၿပီး ကမၻာ့လွည့္ လည္ပတ္ၾကတာေတြ ျမင္ရ၊ ေတြ႕ရေတာ့ တုိ႔ဆီကနဲ႔မ်ား ကြာ လုိက္တာ’ လုိ႔ မၾကာမၾကာ ေတြးမိခဲ့ရတယ္။ ဒီမွာကေတာ့ မိတ္ေဆြေျပာသလုိ ပင္စင္ယူၿပီးတာနဲ႔ ေသဖုိ႔ပဲ စဥ္းစားေနၾကတယ္နဲ႔တူပါရဲ႕။ မိတ္ေဆြျဖစ္သူလုိ ပင္စင္ယူၿပီး ကုမၸဏီမေထာင္ႏုိင္ၾကတာလည္း အဓိက အေၾကာင္းတစ္ရပ္ ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ပင္စင္ယူၿပီးၿပီဆုိတာနဲ႔ လူေရာစိတ္ပါ က် သြားၾကတာေတာ့ အမွန္ပဲ။ ရပ္ေရး၊ ရြာေရး၊ လူမႈေရးကိစၥေတြကုိ တက္တက္ႂကြႂကြ ပါဝင္လုပ္ေဆာင္တတ္ သူ တခ်ဳိ႕ကလြဲရင္ အမ်ားစုက အအုိျမန္ၾက၊ အေသျမန္ၾကတာကုိ သတိျပဳမိတယ္။

‘ဒုကၡသုကၡေတြ မ်ားလြန္းလု႔ိ အသက္မရွည္ခ်င္ပါဘူး၊ ျမန္ျမန္သြားေလ ေကာင္းေလပါပဲ’ လုိ႔လည္း ေျပာ တတ္ၾကပါတယ္။ ေလာကမွာ ဒုကၡနဲ႔ကင္းသူ ဘယ္သူရွိလုိ႔လဲ။ တကယ္က ဒုကၡက လူကုိေသေစတာ မဟုတ္ ပါဘူး။ ဒုကၡကုိေၾကာက္ၿပီး စိတ္က်လုိ႔ အေသျမန္ရတာျဖစ္တယ္။


လူငယ္ေတြလည္း စိတ္က်တာပဲ

လူႀကီးေတြသာ စိတ္က်တတ္တာ မထင္နဲ႔။ လူငယ္ေတြလည္း စိတ္က်တတ္ၾကတာပဲ။ ေက်ာင္းဆရာ တစ္ ေယာက္အေနနဲ႔ လူငယ္လူရြယ္ေလးေတြနဲ႔ အထိအေတြ႕မ်ားေလေတာ့ ဒီေခတ္လူငယ္ေလးေတြ ေတာ္ ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အရြယ္နဲ႔ မလုိက္ေအာင္ကုိ ေလာကႀကီးကို အဆုိးျမင္ၿပီး စိတ္က်ေနတတ္ၾကတာကုိ သတိ ျပဳမိပါတယ္။ သူတုိ႔တစ္ေတြမွာ လူငယ့္အားမာန္၊ လူငယ့္ဇြဲသတိၱ အေတာ္ေလ်ာ့နည္းၾကတယ္။ ဘာမဆုိ မလုပ္ခင္က အ႐ႈံးေပးစိတ္ မ်ားေနၾကတယ္။ ‘အားမတန္ မာန္ေလွ်ာ့’ ဆုိတဲ့စကား၊ ‘ခါခ်ဥ္ေကာင္ မာန္ႀကီးလို႔ ေတာင္ႀကီးၿဖိဳမယ္ႀကံ၊ ခါးကမသန္’ ဆုိစကားမ်ဳိးေတြ လြယ္လြယ္သုံးၿပီး အ႐ႈံးေပး၊ အညံ့ခံလုိက္တတ္ၾက တယ္။ အႏုိင္မခံ အ႐ႈံးမေပးစိတ္ဓာတ္မ်ဳိး တစ္ေန႔တျခား ေခါင္းပါးလာေနတယ္လို႔ ထင္မိတယ္။ ေထာက္ျပ ေျပာဆုိလုိက္ရင္လည္း သူတုိ႔မွာ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြက တစ္ပုံတစ္ပင္ႀကီး။ သူတုိ႔က သူတုိ႔ေနထုိင္ရတဲ့ ေခတ္ႀကီးတစ္ခုလံုးကုိ ေက်နပ္ၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ တခ်ဳိ႕လူငယ္မ်ားဆုိရင္ အဆုိးျမင္စိတ္ေတြ လြန္ကဲၿပီး ဘယ္ေလာက္ပဲ ေကာင္းတာလုပ္လုပ္ ဘာမွအရာေရာက္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဘာမွမလုပ္ဘဲေနလုိက္တာပဲ ေအး တယ္ဆုိတဲ့ အေတြးအေခၚမ်ဳိးေတြေတာင္ ရွိေနၾကတာေတြ႕ရတယ္။

သူတုိ႔က အီရတ္ႏုိင္ငံတစ္ခုလုံး ေသြးေခ်ာင္းစီးျဖစ္ေနတာကို မႏွစ္ၿမိဳ႕သလုိ ပါလက္စတုိင္းလူမ်ဳိးေတြ ရာစုႏွစ္ တစ္ဝက္တုိင္တုိင္ ဒုကၡသည္စခန္းေတြမွာ ေနထုိင္ျခင္းျပဳေနၾကရတာကိုလည္း စိတ္မေကာင္းၾကပါဘူး။ ႏ်ဴကလီးယားလက္နက္မ်ားရဲ႕ အႏၲရာယ္ တစ္ေန႔တျခား ႀကီးမားသထက္ ႀကီးမားလာေနတာကုိ စုိးရိမ္ေနၾက သလို ဖန္လုံအိမ္အာနိသင္လြန္ကဲမႈေၾကာင့္ ကမၻာႀကီးတစ္ခုလုံး ေပါင္းအုိးႀကီးထဲေရာက္ေနသလုိ ခံစားေနရ တာကိုလည္း မလုိလားၾကပါဘူး။


အနိ႒ာ႐ုံကမၻာႀကီး

လူငယ္ေတြရဲ႕စုိးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမႈေတြနဲ႔ သူတုိ႔ရဲ႕မေက်နပ္ခ်က္ေတြဟာ သဘာဝက်ပါတယ္။ မွန္လည္း မွန္ပါတယ္။ ဒီေန႔ ကမၻာႀကီးက အနိ႒ာ႐ုံေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ကမၻာႀကီးျဖစ္ေနတာကုိး။ ကမၻာႀကီးရဲ႕ ဘယ္ေထာင့္ဘယ္ေနရာကုိ ၾကည့္လိုက္၊ၾကည့္လိုက္ တုိက္ခုိက္သတ္ျဖတ္တာေတြ၊ ႀကီးႏုိင္ငယ္ညႇဥ္း လုပ္ တာေတြ၊ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာၿပီးေရာ လုပ္တာေတြခ်ည္း ျမင္ေတြ႕ေနရပါတယ္။ အနိ႒ာ႐ုံေတြ ကင္း စင္တဲ့ႏုိင္ငံရယ္လုိ႔ လက္ညိႇဳးထုိးျပစရာ တစ္ခုေတာင္မရွိတဲ့ အေျခအေနမ်ဳိး ျဖစ္ေနပါတယ္။


ေရေအာက္ေရာက္သြားႏုိင္တယ္

ႏုိင္ငံေရး၊ စစ္ေရး၊ မ်က္ႏွာစာကုိ ထားေတာ့။ စီးပြားေရးမ်က္ႏွာစာကုိ ၾကည့္ေတာ့လည္း ျမင္ေတြ႕ေနရတာ ေတြက စိတ္ မခ်မ္းသာစရာေတြခ်ည္းပါပဲ။ ဖန္လုံအိမ္အာနိသင္ေၾကာင့္ ဝင္႐ုိးစြန္းက ေရခဲေတာင္ႀကီးေတြ အရည္ေပ်ာ္က်မႈႏႈန္း ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ျမင့္မားေနတယ္။ ဒီအတုိင္းဆက္သြားရင္ ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္ ျမင့္သထက္ျမင့္တက္လာၿပီး တခ်ဳိ႕ႏုိင္ငံေတြ ေရေအာက္ေရာက္သြားႏုိင္တယ္လုိ႔ ပညာရွင္္မ်ားက အႀကိမ္ႀကိမ္ သတိေပးေနၾကတာမ်ား ၾကားသိေနရတယ္။ စက္႐ုံ၊ အလုပ္႐ုံေတြက မီးခုိး ထုတ္လႊတ္မႈေတြ ကန္႔သတ္တားဆီးဖုိ႔ လုိၿပီလုိ႔လည္း ေထာက္ျပၾကတယ္။


မုိက္တြင္းနက္ေနၾက

ဘယ္လုိပဲ ေထာက္ျပေထာက္ျပ၊ ဘယ္လုိပဲ သတိေပး သတိေပး၊ မီးခိုးေတြ အမ်ားဆုံးထုတ္လႊတ္ေနတဲ့ စက္မႈႏုိင္ငံႀကီးေတြက လတ္တေလာ အက်ဳိးစီးပြားေလး တစ္ခုတည္းကုိသာ မုိက္မဲစြာၾကည့္႐ႈၿပီး ႏုိင္ငံတကာ သေဘာတူစာခ်ဳပ္နဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္တာကုိ လက္မခံ ျငင္းဆန္ေနၾကတယ္။ ဒီလုပ္ရပ္ဟာ အင္မတန္ အသိဉာဏ္ ကင္းမဲ့ရာက်တယ္။ ဖန္လုံအိမ္အာနိသင္ေၾကာင့္ အုိဇုန္းလႊာ ပါးလ်ားလာတဲ့ဒဏ္၊ အက္ဆစ္မုိးေတြ ရြာခ်တဲ့ ဒဏ္၊ ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္ ျမင့္တက္လာတဲ့ဒဏ္၊ မုန္တုိင္းႀကီးေတြ က်ေရာက္လာတဲ့ဒဏ္၊ အပူလႈိင္း၊ အေအးလႈိင္းႀကီးေတြ က်ေရာက္လာတဲ့ဒဏ္ စတဲ့ အႏၲရာယ္ေတြကုိ ရင္ဆုိင္ရၿပီဆုိလွ်င္ ဘယ္ႏုိင္ငံမွ လြတ္ ကင္းႏုိင္မယ္ မဟုတ္ဘူးဆုိတာ သိပါလ်က္နဲ႔ မုိက္တြင္းနက္ေနၾကျခင္းသာျဖစ္တယ္။


ဖုန္းဆုိးေတာေတြျဖစ္

ဒါတင္မက လတ္တေလာအက်ဳိးစီးပြားေလး တစ္ခုတည္းကိုၾကည့္ၿပီး ေျမေပၚေျမေအာက္ သယံဇာတေတြကုိ အဆီးအတားမရွိ ထုတ္ယူသုံးစြဲေနမႈေၾကာင့္ ကမၻာ့ႏုိင္ငံအားလုံးလုိလုိမွာ ေတာေတြျပဳန္း၊ ေတာင္ေတြၿပိဳၿပီး တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ကႏၲာရ ဖုန္းဆုိးေတာေတြ ျဖစ္လာေနတာမ်ားလည္း ျမင္ေတြ႕ၾကားသိေနရတယ္။ လူေတြ ေသာင္းသိန္းခ်ီေသၾကရတဲ့ ငလ်င္လႈပ္မႈႀကီးေတြနဲ႔ ဆူနာမီလုိ၊ နာဂစ္လုိ အႏၲရာယ္ႀကီးေတြ ဘာ့ေၾကာင့္ ေပၚ ေပါက္လာၾကရတာလဲဆုိတာမ်ားကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ၊ ေလးေလးနက္နက္ သုေတသနျပဳဖုိ႔လည္း ပ်က္ကြက္ ေနၾကဆဲျဖစ္တယ္။


ျပႆနာက အႏၲရာယ္မဟုတ္

ဒီအခ်က္ေတြေၾကာင့္ လူငယ္ေတြက မ်က္ေမွာက္ေခတ္ႀကီးကုိ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္ေနတာ သဘာဝက်ပါ တယ္။ ဒါေပမဲ့လုိ႔ ဒါေတြဟာ တားဆီးကာကြယ္လု႔ိ မရႏုိင္တာေတြမဟုတ္ဘူးလုိ႔ လူငယ္ေတြ သိေစခ်င္ပါ တယ္။ ျပႆနာတစ္ရပ္ျဖစ္လာ၊ ရွိလာတာဟာ ေၾကာက္စရာမဟုတ္ပါဘူး။ ျပႆနာရွိေနတာကုိ ရွိေနတယ္ လုိ႔ မသိျခင္းကသာ ေၾကာက္စရာေကာင္းတာျဖစ္တယ္။ ျပႆနာရွိေနမွန္းသိရင္ ျပႆနာကို ေျဖရွင္းဖုိ႔ နည္းလမ္း ရွာရမွာပဲျဖစ္တယ္။ ရွာရင္ တစ္ခ်ိန္မဟုတ္ တစ္ခ်ိန္ေတာ့ ေတြ႕လာရမွာျဖစ္တယ္။


အႏုိင္ရမွာ ေသခ်ာတယ္

ဒီေန႔ ကမၻာတစ္လႊားမွာ ျပႆနာမ်ဳိးစုံ၊ အနိ႒ာ႐ုံေပါင္းစုံ ျဖစ္ပြားေပၚေပါက္ေနတာကုိ လူတုိင္း ေတြ႕ျမင္ေနၾက ရတယ္။ ျပႆနာေတြျဖစ္လာရတဲ့ ဇာစ္ျမစ္အေၾကာင္းရင္းကိုလည္း လူတုိင္းသိၾကတယ္။ ဥပမာ-ဖန္လုံအိမ္ အာနိသင္ရဲ႕ဆုိးျပစ္ေတြကုိ လူတုိင္းသိသလုိ ဖန္လုံအိမ္ အာနိသင္ျဖစ္ေပၚလာရျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းရင္းကို လည္း လူတုိင္းသိျမင္ သေဘာေပါက္ေနၾကတာျဖစ္တယ္။ ဒီေတာ့ ဘာေၾကာင့္ မေျဖရွင္းႏုိင္ရမွာလဲ။ ကမၻာ ေပၚက စစ္ပြဲႀကီးေတြကို ဖန္တီးသူေတြနဲ႔ ကမၻာႀကီးရဲ႕သာယာလွပမႈကုိ ဖ်က္ဆီးေနသူေတြက လက္တစ္ဆုပ္ စာေလာက္သာရွိတဲ့လူေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။ ရွိလွမွ ကမၻာ့လူဦးေရရဲ႕ ၁ဝ ရာခုိင္ႏႈန္းေပါ့။ က်န္ ၉ဝရာခုိင္ႏႈန္းက ညီညာျဖျဖနဲ႔ ဝုိင္းဝန္းလုပ္ေဆာင္ၾကရင္ ဒီ ၁ဝ ရာခုိင္ႏႈန္းရဲ႕အႏၲရာယ္ကို ဘာ့ေၾကာင့္ မကာကြယ္ႏုိင္ရမွာလဲ၊ ဒါေၾကာင့္ လူငယ္ေတြကုိေျပာခ်င္တယ္။ စိတ္မပ်က္ပါနဲ႔။ ကမၻာ့လူဦးေရရဲ႕ ၉ဝ ရာခုိင္ႏႈန္းနဲ႔ ခုိင္ခုိင္ၿမဲၿမဲ လက္တြဲေဆာင္ရြက္ပါ။ ေနာက္ဆုံးမွာ ေကာင္းျမတ္ျခင္းတရားက အႏုိင္ရမွာ ေသခ်ာပါတယ္။


လူထုစိန္ဝင္း


ျပည္တြင္းျဖစ္ႏိုင္ငံျခားသား ကိုေ႐ႊဗမာမ်ားသို႔

´ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စိတ္ဓာတ္ေတြ အမ်ားႀကီး ျပင္မွကုိ ျဖစ္မယ္ခင္ဗ်။ သူမ်ားေတြနဲ႔ အမ်ားႀကီး ျပတ္က်န္ေနရစ္ၿပီ``စင္ကာပူမွာ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္သြားၿပီး အလုပ္လုပ္ေနခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားေဟာင္း တေယာက္ ေခတၱျပန္လာတိုင္း၊ ကန္ေတာ့ႏႈတ္ဆက္ရင္း ေျပာလုိက္တဲ့ စကားျဖစ္ပါတယ္။ ဟိုႏုိင္ငံ ဒီႏိုင္ငံေတြက ျပန္ေရာက္လာတဲ့ လူတိုင္းေျပာၿမဲ စကားမို႔ မဆန္းေတာ့ပါဘူး။

ဘ၀င္ေလဟပ္သူေတြရဲ႔စကား
စိတ္ဓာတ္ေတြ ျပင္ရမယ္လုိ႔သာ ေျပာတာ။ ဘာစိတ္ဓာတ္မ်ဳိးေတြ ျပဳျပင္ရမွာလဲ လို႔ေတာ့ တိတိက်က် မေျပာပါဘူး။ ႏုိင္ငံျခားျပန္ေတြ ေျပာေနက် စကားေတြ ၾကားရဖန္မ်ားလို႔ ရိုးေတာင္ေနၿပီ။
´´ ျမန္မာေတြပ်င္းတယ္``
´´ျမန္မာေတြည့ံတယ္၊ ဖ်င္းတယ္``
´´ ျမန္မာေတြ စည္းကမ္းမဲ့တယ္``
´´ ျမန္မာေတြ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ မရွိဘူး``
စတဲ့စတဲ့ အေပၚစီးက ၾကည့္တဲ့ေလသံနဲ႔ ေျပာစကားမ်ဳိးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

ႏြားနဲ႔ရုန္းေနတာ ပ်င္းတာလား
ျမန္မာေတြ ပ်င္းတယ္ဆိုတာ ဘယ္သူေတြကို ၾကည့္ၿပီး ေျပာတာလဲ။ မနက္အရုဏ္ မလာခင္ထ၊ ထြန္ထယ္ကို ထမ္းၿပီး လယ္ထဲဆင္း၊ တေန႔လံုး ေနပူႀကီးထဲမွာ ႏြားနဲ႔အတူ ရုန္းအလုပ္လုပ္၊ ညေန၊ ေန၀င္ရီသေရာမွ အိမ္ကုိ ျပန္ရတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ၈၀ ရာႏႈန္း ေလာက္ရွိတဲ့ လယ္သမားေတြကုိ ျမင္ဖူးၾကလို႔လား။ ခရီးသြားတဲ့အခါ အေ၀းေျပး လမ္းမႀကီး ေတြ မွာ လမ္းခင္းလမ္းျပင္ လုပ္ေနၾကတဲ့ ေျမတူး ေက်ာက္ထု လုပ္ေနၾကတဲ့ မိန္းမ၊ ေယာက်္ား အလုပ္သမားေတြကုိေတာ့ ျမင္ဖူးၾကမွာပါ။ ျခစ္ျခစ္ေတာက္ ပူေလာင္ေနတဲ့ လမ္းေတြေပၚမွာ မ်က္ႏွာေလးတခုပဲ ေဖာ္ထားၿပီး တေခါင္းလံုးပုဆိုးနဲ႔ ပတ္ရင္း အလုပ္လုပ္ ေနရွာၾကတယ္ မဟုတ္ပါလား။ သူတို႔ ေျခေထာက္ေတြမွာ ဖိနပ္ေတာင္ မပါၾကပါဘူး။ ၿမိဳ႔ရြာနဲ႔ အလွမ္းေ၀း ကြာတဲ့ ေနရာမ်ားမွာဆိုရင္ လမ္းေဘးမွာပဲ သစ္ခက္တဲနန္းထိုးၿပီးေနၾက၊ ခ်က္ျပဳတ္ စားၾကရ တာပါ။ ဒီလူမ်ဳိးေတြကို ပ်င္းသတဲ့လား။

တီထြင္လုပ္တတ္တဲ့လူေတြ
ေနာက္ၿပီးေတာ့ ၿမိဳ႕ေတြရြာေတြ သန္႔ရွင္းမႈအားနည္းတာ၊ လမ္းေပၚအမႈိက္ပစ္တာ၊ ကြမ္းတံေတြးေထြးတာ စတာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ျမန္မာေတြ စည္းကမ္းလံုးလံုး မရွိဘူးလို႔ အျပစ္ေျပာၾကတာ ရွိေသးတယ္။ စင္ကာပူမ်ား သိပ္သန္႔ရွင္းတာပဲလို႔လည္း ခဏခဏ ေျပာၾကတယ္။ စင္ကာပူက လမ္းေထာင့္တိုင္းမွာ ယူနီေဖာင္း၀တ္ရဲေတြ ေစာင့္ေနၾကၿပီး စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ လမ္းျဖတ္ကူးသူေတြ၊ အမႈိက္ပစ္ခ်သူေတြကုိ ခ်က္ခ်င္းဖမ္း ဒဏ္ရိုက္လုပ္တာ ေတြက်ေတာ့ ထည့္မေျပာၾကဘူး။ ဘယ္ႏုိင္ငံက ဘယ္လူမ်ဳိးမဆို ပညာအေျခခံ နည္းၿပီး စိတ္ယဥ္ေက်းမႈ နိမ့္က်သူတိုင္းဟာ ``ျပည္သူ႔နီတိ´´ ကုိ လစ္လ်ဴရႈ တတ္ၾကပါတယ္။ ``ထီြ၊ ထြမ္´´ နဲ႔ လူေရွ႕သူေရွ႕မွာ တံေတြးေထြးတဲ့ေနရာမွာေတာ့ အေရွ႕တိုင္းက လူ၀ါေတြေလာက္ဆိုး တာ ဘယ္မွာမွ မေတြ႕ဖူးပါဘူး။ သူတို႔နဲ႔စာရင္ ျမန္မာေတြက အမ်ားႀကီးယဥ္ေက်းပါတယ္။
ျမန္မာေတြက ေရသာခုိ အေခ်ာင္လိုက္စိတ္ သိပ္ႀကီးမားတယ္။ ႀကိဳးစားပမ္းစား မလုပ္ခ်င္ဘူးလို႔လည္း စြပ္စြပ္စြဲစြဲ လုပ္ေလ့ရွိၾကတယ္။ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ ျမန္မာလူငယ္ေလးေတြ အမ်ားစုဟာ ေန႔အလုပ္၊ ညအလုပ္ ႏွစ္ခုလုပ္ၿပီး တပင္တပန္း ပုိက္ဆံရွာ ေနၾကတာေတြကုိ မျမင္လို႔လား၊ တခ်ဳိ႕မ်ားဆို အိပ္ရာ၀င္တာေတာင္ အလုပ္ကျပန္တဲ့ အ၀တ္အတိုင္း ဖိနပ္ေတာင္ မခၽြတ္ဘဲ ၀င္ၾကရပါတယ္။ မနက္ အခ်ိန္က်တာနဲ႔ အိပ္ရာထဲကတန္းၿပီး အလုပ္ကိုေျပးႏုိင္ ေအာင္ အဆင့္သင့္ လုပ္ထားရတာေလ။ ျမန္မာေတြ ႀကိဳးစားသလား။ မႀကိဳးစားဘူးလား သိခ်င္ရင္ သူမ်ားႏိုင္ငံေတြမွာ လုပ္ခေပးသလိုေပးၿပီး ခုိင္းၾကည့္လုိက္စမ္းပါလို႔ ေျပာလုိက္ခ်င္ တယ္။
ျမန္မာေတြဟာ မပ်င္းပါဘူး။ မညံ့ပါဘူး။ ဖ်င္းလည္း မဖ်င္းပါဘူး။ ႏုိင္ငံျခားသြားၿပီး ပညာသင္တဲ့သူေတြ အားလံုးနီးပါးဟာ သူတို႔ သင္ယူတဲ့ ပညာရပ္ကို ေကာင္းေကာင္းသင္ယူ ႏိုင္ၾကတာခ်ည့္ပါ။ စာမလိုက္ႏုိင္လို႔ ျပန္လာရတယ္ ဆိုတာ မရွိသေလာက္ပါ။ ဘိလပ္သြားၿပီး MRCP တို႔၊ FRCS တို႔လို ဘြဲ႕ေတြသြားသင္ယူတဲ့ ဆရာ၀န္ေတြ၊ စာမလိုက္ႏုိင္လို႔ ျပန္လာရတယ္ဆိုတာလည္း မရွိသေလာက္ပါပဲ။ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြဟာ လူသာဆင္းရဲခ်င္ ဆင္းရဲမယ္။ ဥာဏ္ရည္ ဥာဏ္ေသြးမွာေတာ့ မဆင္းရဲပါဘူး။ အခြင့္အေရးရရင္ ရသလို ဘာမဆိုျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္ပါတယ္။

ကိုေရႊဗမာေတြ
ျမန္မာေတြညံ့လို႔ မတိုးတက္တာ၊ ျမန္မာေတြ သိပ္ပ်င္းတာ၊ သိပ္ဖ်င္းတာလို႔ ေျပာၾကသူမ်ားဟာ ႏုိင္ငံျခားမွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ့ ´´ ျပည္တြင္းျဖစ္ ႏုိင္ငံျခားသား`` ကိုေရႊဗမာမ်ားသာ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ကုိယ္တုိင္ဘာလုပ္ေနၾကတယ္ ဆိုတာေတာ့ ျပန္မၾကည့္ ဘဲနဲ႔ ျပည္တြင္းမွာ ရွိေနၾကတဲ့ သူေတြကို စြပ္စြပ္စြဲစြဲ အရွက္မရွိ ေျပာေနၾကတာျဖစ္တယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံေလာက္ သယံဇာတ ေပါၾကြယ္၀တဲ့ ႏုိင္ငံ၊ အာရွတုိက္ တတုိက္လံုးမွာ မရွိပါဘူး။ စားစရာအတြက္၊ ေနစရာအတြက္၊ ၀တ္စရာအတြက္ ဘာမွပူစရာမရွိပါဘူး။ ျပည္တြင္းမွာ လံုလံု ေလာက္ေလာက္ရွိတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေရနံ ဓာတ္ေငြ႔ေတြလည္း ထြက္တယ္။ တျခား ဓာတ္သတၱဳမ်ဳိးစံုနဲ႔ ေက်ာက္သံပတၱျမားေတြလည္းေပါတယ္။ ဒီသယံဇာတ ေပါၾကြယ္၀တာ ေတြကို ေခတ္မီနည္းပညာေတြ အသံုးခ်ၿပီး ထုတ္ယူသံုးစြဲၾကရမွာ မဟုတ္လား။ ေရာင္း၀ယ္ ေဖာက္ကားၾကရမွာ မဟုတ္လား။

သတိေပးလိုက္ခ်င္တယ္
အခုေတာ့ အဲဒီလုိလုပ္ရမယ့္ ႏုိင္ငံ့အညြန္႔အဖူးေတြ၊ တုိင္းျပည္ရဲ႕ ဦးေႏွာက္ေတြက ႏုိင္ငံရပ္ျခားတိုင္းျပည္ေတြအတြက္သြားၿပီး အလုပ္လုပ္ ေပးေနၾကတယ္ေလ။ ျမန္မာႏိုင္ငံက သင္ေပးလိုက္တဲ့ ပညာေတြနဲ႔ သူမ်ားႏုိင္ငံေတြ သြားအလုပ္ လုပ္ေပးေနၾကတာ အေျခအေန အရ အခိုက္အတန္႔အျဖစ္ ကိုယ့္အေၾကာင္းနဲ႔ကုိယ္ သြားေရာက္ လုပ္ကိုင္ေနၾကရတာကုိ နားလည္ႏုိင္ပါတယ္။ အျပစ္မတင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္မွမသြားဘဲ ကိုယ့္တုိ္င္းျပည္မွာ ကိုယ္ေနၿပီး တက္စြမ္းသေလာက္ ကုိယ့္အား ကုိယ့္အင္နဲ႔ ကိုယ့္တိုင္းျပည္အတြက္ ႀကိဳးစား ရုန္းကန္ေနတဲ့သူေတြကုိေတာ့ ပ်င္းတယ္၊ ဖ်င္းတယ္၊ စည္းကမ္းမဲ့တယ္၊ ေရသာခိုတယ္ စတဲ့ စြပ္စြဲမႈေတြနဲ႔ ပုတ္ခတ္ေစာ္ကားမလုပ္ၾကဖို႔ေတာ့ သတိေပးလိုက္ခ်င္ပါတယ္။
လူထုစိန္ဝင္း
(၃.၉.၂၀၀၈ ရက္ေန႔ထုတ္ Weekly Eleven အတြဲ(၃)၊ အမွတ္ (၄၆) စာ-၂၀ မွ လူထုစိန္ဝင္း၏ ေဆာင္းပါးအား ကူးယူ ေဖာ္ျပသည္)


Myanmar Express