´ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စိတ္ဓာတ္ေတြ အမ်ားႀကီး ျပင္မွကုိ ျဖစ္မယ္ခင္ဗ်။ သူမ်ားေတြနဲ႔ အမ်ားႀကီး ျပတ္က်န္ေနရစ္ၿပီ``စင္ကာပူမွာ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္သြားၿပီး အလုပ္လုပ္ေနခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားေဟာင္း တေယာက္ ေခတၱျပန္လာတိုင္း၊ ကန္ေတာ့ႏႈတ္ဆက္ရင္း ေျပာလုိက္တဲ့ စကားျဖစ္ပါတယ္။ ဟိုႏုိင္ငံ ဒီႏိုင္ငံေတြက ျပန္ေရာက္လာတဲ့ လူတိုင္းေျပာၿမဲ စကားမို႔ မဆန္းေတာ့ပါဘူး။
ဘ၀င္ေလဟပ္သူေတြရဲ႔စကား
စိတ္ဓာတ္ေတြ ျပင္ရမယ္လုိ႔သာ ေျပာတာ။ ဘာစိတ္ဓာတ္မ်ဳိးေတြ ျပဳျပင္ရမွာလဲ လို႔ေတာ့ တိတိက်က် မေျပာပါဘူး။ ႏုိင္ငံျခားျပန္ေတြ ေျပာေနက် စကားေတြ ၾကားရဖန္မ်ားလို႔ ရိုးေတာင္ေနၿပီ။
´´ ျမန္မာေတြပ်င္းတယ္``
´´ျမန္မာေတြည့ံတယ္၊ ဖ်င္းတယ္``
´´ ျမန္မာေတြ စည္းကမ္းမဲ့တယ္``
´´ ျမန္မာေတြ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ မရွိဘူး`` စတဲ့စတဲ့ အေပၚစီးက ၾကည့္တဲ့ေလသံနဲ႔ ေျပာစကားမ်ဳိးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
တီထြင္လုပ္တတ္တဲ့လူေတြ
ေနာက္ၿပီးေတာ့ ၿမိဳ႕ေတြရြာေတြ သန္႔ရွင္းမႈအားနည္းတာ၊ လမ္းေပၚအမႈိက္ပစ္တာ၊ ကြမ္းတံေတြးေထြးတာ စတာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ျမန္မာေတြ စည္းကမ္းလံုးလံုး မရွိဘူးလို႔ အျပစ္ေျပာၾကတာ ရွိေသးတယ္။ စင္ကာပူမ်ား သိပ္သန္႔ရွင္းတာပဲလို႔လည္း ခဏခဏ ေျပာၾကတယ္။ စင္ကာပူက လမ္းေထာင့္တိုင္းမွာ ယူနီေဖာင္း၀တ္ရဲေတြ ေစာင့္ေနၾကၿပီး စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ လမ္းျဖတ္ကူးသူေတြ၊ အမႈိက္ပစ္ခ်သူေတြကုိ ခ်က္ခ်င္းဖမ္း ဒဏ္ရိုက္လုပ္တာ ေတြက်ေတာ့ ထည့္မေျပာၾကဘူး။ ဘယ္ႏုိင္ငံက ဘယ္လူမ်ဳိးမဆို ပညာအေျခခံ နည္းၿပီး စိတ္ယဥ္ေက်းမႈ နိမ့္က်သူတိုင္းဟာ ``ျပည္သူ႔နီတိ´´ ကုိ လစ္လ်ဴရႈ တတ္ၾကပါတယ္။ ``ထီြ၊ ထြမ္´´ နဲ႔ လူေရွ႕သူေရွ႕မွာ တံေတြးေထြးတဲ့ေနရာမွာေတာ့ အေရွ႕တိုင္းက လူ၀ါေတြေလာက္ဆိုး တာ ဘယ္မွာမွ မေတြ႕ဖူးပါဘူး။ သူတို႔နဲ႔စာရင္ ျမန္မာေတြက အမ်ားႀကီးယဥ္ေက်းပါတယ္။
ျမန္မာေတြက ေရသာခုိ အေခ်ာင္လိုက္စိတ္ သိပ္ႀကီးမားတယ္။ ႀကိဳးစားပမ္းစား မလုပ္ခ်င္ဘူးလို႔လည္း စြပ္စြပ္စြဲစြဲ လုပ္ေလ့ရွိၾကတယ္။ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ ျမန္မာလူငယ္ေလးေတြ အမ်ားစုဟာ ေန႔အလုပ္၊ ညအလုပ္ ႏွစ္ခုလုပ္ၿပီး တပင္တပန္း ပုိက္ဆံရွာ ေနၾကတာေတြကုိ မျမင္လို႔လား၊ တခ်ဳိ႕မ်ားဆို အိပ္ရာ၀င္တာေတာင္ အလုပ္ကျပန္တဲ့ အ၀တ္အတိုင္း ဖိနပ္ေတာင္ မခၽြတ္ဘဲ ၀င္ၾကရပါတယ္။ မနက္ အခ်ိန္က်တာနဲ႔ အိပ္ရာထဲကတန္းၿပီး အလုပ္ကိုေျပးႏုိင္ ေအာင္ အဆင့္သင့္ လုပ္ထားရတာေလ။ ျမန္မာေတြ ႀကိဳးစားသလား။ မႀကိဳးစားဘူးလား သိခ်င္ရင္ သူမ်ားႏိုင္ငံေတြမွာ လုပ္ခေပးသလိုေပးၿပီး ခုိင္းၾကည့္လုိက္စမ္းပါလို႔ ေျပာလုိက္ခ်င္ တယ္။
ျမန္မာေတြဟာ မပ်င္းပါဘူး။ မညံ့ပါဘူး။ ဖ်င္းလည္း မဖ်င္းပါဘူး။ ႏုိင္ငံျခားသြားၿပီး ပညာသင္တဲ့သူေတြ အားလံုးနီးပါးဟာ သူတို႔ သင္ယူတဲ့ ပညာရပ္ကို ေကာင္းေကာင္းသင္ယူ ႏိုင္ၾကတာခ်ည့္ပါ။ စာမလိုက္ႏုိင္လို႔ ျပန္လာရတယ္ ဆိုတာ မရွိသေလာက္ပါ။ ဘိလပ္သြားၿပီး MRCP တို႔၊ FRCS တို႔လို ဘြဲ႕ေတြသြားသင္ယူတဲ့ ဆရာ၀န္ေတြ၊ စာမလိုက္ႏုိင္လို႔ ျပန္လာရတယ္ဆိုတာလည္း မရွိသေလာက္ပါပဲ။ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြဟာ လူသာဆင္းရဲခ်င္ ဆင္းရဲမယ္။ ဥာဏ္ရည္ ဥာဏ္ေသြးမွာေတာ့ မဆင္းရဲပါဘူး။ အခြင့္အေရးရရင္ ရသလို ဘာမဆိုျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္ပါတယ္။
လူထုစိန္ဝင္း
(၃.၉.၂၀၀၈ ရက္ေန႔ထုတ္ Weekly Eleven အတြဲ(၃)၊ အမွတ္ (၄၆) စာ-၂၀ မွ လူထုစိန္ဝင္း၏ ေဆာင္းပါးအား ကူးယူ ေဖာ္ျပသည္)
ဘ၀င္ေလဟပ္သူေတြရဲ႔စကား
စိတ္ဓာတ္ေတြ ျပင္ရမယ္လုိ႔သာ ေျပာတာ။ ဘာစိတ္ဓာတ္မ်ဳိးေတြ ျပဳျပင္ရမွာလဲ လို႔ေတာ့ တိတိက်က် မေျပာပါဘူး။ ႏုိင္ငံျခားျပန္ေတြ ေျပာေနက် စကားေတြ ၾကားရဖန္မ်ားလို႔ ရိုးေတာင္ေနၿပီ။
´´ ျမန္မာေတြပ်င္းတယ္``
´´ျမန္မာေတြည့ံတယ္၊ ဖ်င္းတယ္``
´´ ျမန္မာေတြ စည္းကမ္းမဲ့တယ္``
´´ ျမန္မာေတြ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ မရွိဘူး`` စတဲ့စတဲ့ အေပၚစီးက ၾကည့္တဲ့ေလသံနဲ႔ ေျပာစကားမ်ဳိးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
ႏြားနဲ႔ရုန္းေနတာ ပ်င္းတာလား
ျမန္မာေတြ ပ်င္းတယ္ဆိုတာ ဘယ္သူေတြကို ၾကည့္ၿပီး ေျပာတာလဲ။ မနက္အရုဏ္ မလာခင္ထ၊ ထြန္ထယ္ကို ထမ္းၿပီး လယ္ထဲဆင္း၊ တေန႔လံုး ေနပူႀကီးထဲမွာ ႏြားနဲ႔အတူ ရုန္းအလုပ္လုပ္၊ ညေန၊ ေန၀င္ရီသေရာမွ အိမ္ကုိ ျပန္ရတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ၈၀ ရာႏႈန္း ေလာက္ရွိတဲ့ လယ္သမားေတြကုိ ျမင္ဖူးၾကလို႔လား။ ခရီးသြားတဲ့အခါ အေ၀းေျပး လမ္းမႀကီး ေတြ မွာ လမ္းခင္းလမ္းျပင္ လုပ္ေနၾကတဲ့ ေျမတူး ေက်ာက္ထု လုပ္ေနၾကတဲ့ မိန္းမ၊ ေယာက်္ား အလုပ္သမားေတြကုိေတာ့ ျမင္ဖူးၾကမွာပါ။ ျခစ္ျခစ္ေတာက္ ပူေလာင္ေနတဲ့ လမ္းေတြေပၚမွာ မ်က္ႏွာေလးတခုပဲ ေဖာ္ထားၿပီး တေခါင္းလံုးပုဆိုးနဲ႔ ပတ္ရင္း အလုပ္လုပ္ ေနရွာၾကတယ္ မဟုတ္ပါလား။ သူတို႔ ေျခေထာက္ေတြမွာ ဖိနပ္ေတာင္ မပါၾကပါဘူး။ ၿမိဳ႔ရြာနဲ႔ အလွမ္းေ၀း ကြာတဲ့ ေနရာမ်ားမွာဆိုရင္ လမ္းေဘးမွာပဲ သစ္ခက္တဲနန္းထိုးၿပီးေနၾက၊ ခ်က္ျပဳတ္ စားၾကရ တာပါ။ ဒီလူမ်ဳိးေတြကို ပ်င္းသတဲ့လား။တီထြင္လုပ္တတ္တဲ့လူေတြ
ေနာက္ၿပီးေတာ့ ၿမိဳ႕ေတြရြာေတြ သန္႔ရွင္းမႈအားနည္းတာ၊ လမ္းေပၚအမႈိက္ပစ္တာ၊ ကြမ္းတံေတြးေထြးတာ စတာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ျမန္မာေတြ စည္းကမ္းလံုးလံုး မရွိဘူးလို႔ အျပစ္ေျပာၾကတာ ရွိေသးတယ္။ စင္ကာပူမ်ား သိပ္သန္႔ရွင္းတာပဲလို႔လည္း ခဏခဏ ေျပာၾကတယ္။ စင္ကာပူက လမ္းေထာင့္တိုင္းမွာ ယူနီေဖာင္း၀တ္ရဲေတြ ေစာင့္ေနၾကၿပီး စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ လမ္းျဖတ္ကူးသူေတြ၊ အမႈိက္ပစ္ခ်သူေတြကုိ ခ်က္ခ်င္းဖမ္း ဒဏ္ရိုက္လုပ္တာ ေတြက်ေတာ့ ထည့္မေျပာၾကဘူး။ ဘယ္ႏုိင္ငံက ဘယ္လူမ်ဳိးမဆို ပညာအေျခခံ နည္းၿပီး စိတ္ယဥ္ေက်းမႈ နိမ့္က်သူတိုင္းဟာ ``ျပည္သူ႔နီတိ´´ ကုိ လစ္လ်ဴရႈ တတ္ၾကပါတယ္။ ``ထီြ၊ ထြမ္´´ နဲ႔ လူေရွ႕သူေရွ႕မွာ တံေတြးေထြးတဲ့ေနရာမွာေတာ့ အေရွ႕တိုင္းက လူ၀ါေတြေလာက္ဆိုး တာ ဘယ္မွာမွ မေတြ႕ဖူးပါဘူး။ သူတို႔နဲ႔စာရင္ ျမန္မာေတြက အမ်ားႀကီးယဥ္ေက်းပါတယ္။
ျမန္မာေတြက ေရသာခုိ အေခ်ာင္လိုက္စိတ္ သိပ္ႀကီးမားတယ္။ ႀကိဳးစားပမ္းစား မလုပ္ခ်င္ဘူးလို႔လည္း စြပ္စြပ္စြဲစြဲ လုပ္ေလ့ရွိၾကတယ္။ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ ျမန္မာလူငယ္ေလးေတြ အမ်ားစုဟာ ေန႔အလုပ္၊ ညအလုပ္ ႏွစ္ခုလုပ္ၿပီး တပင္တပန္း ပုိက္ဆံရွာ ေနၾကတာေတြကုိ မျမင္လို႔လား၊ တခ်ဳိ႕မ်ားဆို အိပ္ရာ၀င္တာေတာင္ အလုပ္ကျပန္တဲ့ အ၀တ္အတိုင္း ဖိနပ္ေတာင္ မခၽြတ္ဘဲ ၀င္ၾကရပါတယ္။ မနက္ အခ်ိန္က်တာနဲ႔ အိပ္ရာထဲကတန္းၿပီး အလုပ္ကိုေျပးႏုိင္ ေအာင္ အဆင့္သင့္ လုပ္ထားရတာေလ။ ျမန္မာေတြ ႀကိဳးစားသလား။ မႀကိဳးစားဘူးလား သိခ်င္ရင္ သူမ်ားႏိုင္ငံေတြမွာ လုပ္ခေပးသလိုေပးၿပီး ခုိင္းၾကည့္လုိက္စမ္းပါလို႔ ေျပာလုိက္ခ်င္ တယ္။
ျမန္မာေတြဟာ မပ်င္းပါဘူး။ မညံ့ပါဘူး။ ဖ်င္းလည္း မဖ်င္းပါဘူး။ ႏုိင္ငံျခားသြားၿပီး ပညာသင္တဲ့သူေတြ အားလံုးနီးပါးဟာ သူတို႔ သင္ယူတဲ့ ပညာရပ္ကို ေကာင္းေကာင္းသင္ယူ ႏိုင္ၾကတာခ်ည့္ပါ။ စာမလိုက္ႏုိင္လို႔ ျပန္လာရတယ္ ဆိုတာ မရွိသေလာက္ပါ။ ဘိလပ္သြားၿပီး MRCP တို႔၊ FRCS တို႔လို ဘြဲ႕ေတြသြားသင္ယူတဲ့ ဆရာ၀န္ေတြ၊ စာမလိုက္ႏုိင္လို႔ ျပန္လာရတယ္ဆိုတာလည္း မရွိသေလာက္ပါပဲ။ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြဟာ လူသာဆင္းရဲခ်င္ ဆင္းရဲမယ္။ ဥာဏ္ရည္ ဥာဏ္ေသြးမွာေတာ့ မဆင္းရဲပါဘူး။ အခြင့္အေရးရရင္ ရသလို ဘာမဆိုျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္ပါတယ္။
ကိုေရႊဗမာေတြ
ျမန္မာေတြညံ့လို႔ မတိုးတက္တာ၊ ျမန္မာေတြ သိပ္ပ်င္းတာ၊ သိပ္ဖ်င္းတာလို႔ ေျပာၾကသူမ်ားဟာ ႏုိင္ငံျခားမွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ့ ´´ ျပည္တြင္းျဖစ္ ႏုိင္ငံျခားသား`` ကိုေရႊဗမာမ်ားသာ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ကုိယ္တုိင္ဘာလုပ္ေနၾကတယ္ ဆိုတာေတာ့ ျပန္မၾကည့္ ဘဲနဲ႔ ျပည္တြင္းမွာ ရွိေနၾကတဲ့ သူေတြကို စြပ္စြပ္စြဲစြဲ အရွက္မရွိ ေျပာေနၾကတာျဖစ္တယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံေလာက္ သယံဇာတ ေပါၾကြယ္၀တဲ့ ႏုိင္ငံ၊ အာရွတုိက္ တတုိက္လံုးမွာ မရွိပါဘူး။ စားစရာအတြက္၊ ေနစရာအတြက္၊ ၀တ္စရာအတြက္ ဘာမွပူစရာမရွိပါဘူး။ ျပည္တြင္းမွာ လံုလံု ေလာက္ေလာက္ရွိတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေရနံ ဓာတ္ေငြ႔ေတြလည္း ထြက္တယ္။ တျခား ဓာတ္သတၱဳမ်ဳိးစံုနဲ႔ ေက်ာက္သံပတၱျမားေတြလည္းေပါတယ္။ ဒီသယံဇာတ ေပါၾကြယ္၀တာ ေတြကို ေခတ္မီနည္းပညာေတြ အသံုးခ်ၿပီး ထုတ္ယူသံုးစြဲၾကရမွာ မဟုတ္လား။ ေရာင္း၀ယ္ ေဖာက္ကားၾကရမွာ မဟုတ္လား။
သတိေပးလိုက္ခ်င္တယ္
အခုေတာ့ အဲဒီလုိလုပ္ရမယ့္ ႏုိင္ငံ့အညြန္႔အဖူးေတြ၊ တုိင္းျပည္ရဲ႕ ဦးေႏွာက္ေတြက ႏုိင္ငံရပ္ျခားတိုင္းျပည္ေတြအတြက္သြားၿပီး အလုပ္လုပ္ ေပးေနၾကတယ္ေလ။ ျမန္မာႏိုင္ငံက သင္ေပးလိုက္တဲ့ ပညာေတြနဲ႔ သူမ်ားႏုိင္ငံေတြ သြားအလုပ္ လုပ္ေပးေနၾကတာ အေျခအေန အရ အခိုက္အတန္႔အျဖစ္ ကိုယ့္အေၾကာင္းနဲ႔ကုိယ္ သြားေရာက္ လုပ္ကိုင္ေနၾကရတာကုိ နားလည္ႏုိင္ပါတယ္။ အျပစ္မတင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္မွမသြားဘဲ ကိုယ့္တုိ္င္းျပည္မွာ ကိုယ္ေနၿပီး တက္စြမ္းသေလာက္ ကုိယ့္အား ကုိယ့္အင္နဲ႔ ကိုယ့္တိုင္းျပည္အတြက္ ႀကိဳးစား ရုန္းကန္ေနတဲ့သူေတြကုိေတာ့ ပ်င္းတယ္၊ ဖ်င္းတယ္၊ စည္းကမ္းမဲ့တယ္၊ ေရသာခိုတယ္ စတဲ့ စြပ္စြဲမႈေတြနဲ႔ ပုတ္ခတ္ေစာ္ကားမလုပ္ၾကဖို႔ေတာ့ သတိေပးလိုက္ခ်င္ပါတယ္။လူထုစိန္ဝင္း
(၃.၉.၂၀၀၈ ရက္ေန႔ထုတ္ Weekly Eleven အတြဲ(၃)၊ အမွတ္ (၄၆) စာ-၂၀ မွ လူထုစိန္ဝင္း၏ ေဆာင္းပါးအား ကူးယူ ေဖာ္ျပသည္)
Myanmar Express