လူမသိတဲ့ (၃) နာရီ

ဇူလိုင္လ ၂၉ ရက္ေန႔ကလူမသိတဲ့ (၃) နာရီအၾကာအျဖစ္ပ်က္ေလးတစ္ခုပါ။ ယခုႏွစ္မိုးရာသီမွာ ဇာတိေျမအျပန္မွာ ထူးထူးျခားျခားမိုးမ်ားတာေၾကာင့္ မႀကံဳစဖူးေရႀကီးမႈနဲ႔ ႀကံဳခဲ့ရပါတယ္။ဘီးလင္းၿမိဳ႕ အပါအဝင္ မြန္ျပည္နယ္တစ္ခုလံုးနဲ႔ ကရင္ျပည္နယ္ေတြမွာစိုးရိမ္ေရမွတ္ဆိုၿပီးေျပာေနတာေတြ ရွိေပမယ့္ စိုးရိမ္ေရမွတ္ဆိုတာဘယ္အမွတ္လဲဆိုတာေတာ့ ကိုယ္ေတြ႔ မႀကံဳရေသးေတာ့ မသိေသးပါဘူး။ ျမန္မာနဲ႔ ထိုင္းၾကားကအရွည္ ဆံုးတံတားက်ိဳးတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းေၾကာင့္ အျပန္လမ္းမွာ တံတားျဖတ္တုိင္း ရင္တထင့္ထင့္နဲ႔ပါပဲ။ 

စစ္ေတာင္းတံတားေပၚ အေရာက္မွာ စစ္ေတာင္းျမစ္ကိုျမင္ရခ်ိန္မွာေသြးပ်က္စ ျပဳလာပါတယ္။ စစ္ေတာင္းျမစ္ေရကေနာက္က်ိေနၿပီးအပ်က္အစီးေတြ ျမစ္ထဲမွာေမ်ာေနပါတယ္။ ကားဆရာကလည္းမိုးသည္းလြန္းတာေၾကာင့္ ျဖည္းျဖည္းေလးပဲေမာင္းေနေတာ့ ျမန္ျမန္ေရာက္ခ်င္တဲ့လူအတြက္ ပိုၿပီးအခ်ိန္ၾကာေနခဲ့ပါတယ္။ သိမ္ဇရပ္ ေရာက္ခ်ိန္ တံတားသစ္က ျဖတ္ေတာ့ လည္း ျမင္ကြင္းေတြက စိုးရိမ္စရာေတြခ်ည္း ပါပဲက်ိဳက္ထိုကိုေက်ာ္လာၿပီးမွာ ကားလမ္းေတြကပိုဆိုးလာပါတယ္။ လမ္းေတြမွာေရေက်ာ္တာေၾကာင့္ စက္ပယာက အၿမဲလိုလိုကားေပၚနဲ႔ ကားေအာက္ ေျပးဆင္း လိုက္ ေျပးတက္လိုက္နဲ႔ ကားဆရာကို ဆရာျပန္လုပ္ေနခဲ့ရပါတယ္။ 

မိုင္တိုင္ ၁၂၇ အေက်ာ္မွာ ဘီးလင္းေခ်ာင္းေရေတြကကားလမ္းအေပၚ အေတာ္ေလးေက်ာ္ေနတာကို စၿပီးေတြ႔ရပါတယ္။ ေရွ႕မွာကားေတြ တန္းစီေနလို႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေမာင္းၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ကားလည္း တန္းစီလိုက္ရပါတယ္။ တံတားေၾကာင့္လား၊ လမ္းေၾကာင့္လားဆိုတာကားေပၚကလူေတြ တီးတိုးၿငီးသံတခ်ိဳ႕ ၾကားရပါတယ္။ ဒီေနရာကလမ္းကေရေက်ာ္ေနၾကဆိုတာသိေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္ထိေက်ာ္ေနလဲဆိုတာ မခန္႔မွန္းနုိင္ေသးပါဘူး။ မိုးရြာေနလို႔ ေအာက္မဆင္းနုိင္ေပမယ့္ ကားျပတင္းကေရွ႕ကိုလွမ္းၾကည့္ေတာ့ မ်က္စိတဆံုးကကားတန္းႀကီးပါပဲ။ စိတ္ကိုေလွ်ာ့ကာဆိုဖာေပၚမွီၿပီး ျပန္ထိုက္လိုက္ပါတယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ကားေရြ႕သြားခ်ိန္မွာေတာ့ လံုးဝေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ ျမင္ကြင္း တစ္ခုကို ျမင္လိုက္ရၿပီး က်က္သိန္းေမြးညင္းမ်ားက ထ မိပါတယ္။ တကိုယ္လံုးစိုရႊဲေနတဲ့ စစ္သားေလးေတြက မိုးရြာထဲမွာရပ္ၿပီးကားေတြကိုလမ္းျပေပးေနၾကတာပါ။ 

စစ္သားေလးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က မိုးကာေလးေတြ မလံု႔တလံုဝတ္ထားေပမယ့္ တကိုယ္လံုးကေတာ့ ရႊဲရႊဲစိုေနပါတယ္။ ေရေၾကာင့္ လမ္းတလမ္းလံုးဘာမွမျမင္ရပါဘူး။ စစ္သားေလးေတြ က လမ္းေဘးတဖက္တခ်က္မွာရပ္ၿပီးလမ္းမျမင္ပဲဆက္ေမာင္းသြားရင္ ကားေခ်ာက္ထဲကိုက်သြားမည္ျဖစ္လို႔ လမ္းကို ျပေပးထားပါတယ္။ စစ္သားေလးေတြ လမ္းမျပရင္လည္းကားေတြ တစ္စီးၿပီးတစ္စီးေဘး ကေျမာင္းထဲကိုထိုးက်တာနဲ႔ လမ္းတစ္လမ္းလံုး ပိတ္ေနေလာက္ပါၿပီ။ မိုးရြာထဲကမိုးေရထဲမွာ လမ္းႏႈတ္ခမ္းေတြ ကိုနင္းၿပီးရပ္ေနတဲ့ ေရထဲကစစ္သားေလးေတြရဲ႕ ၾကားထဲမွာကားေတြက တစ္စီးၿပီးတစ္စီးေမာင္းေနပါတယ္။

တခ်ိဳ႕ကားေတြ ေရွ႕ဆက္မရုန္းနုိင္ခ်ိန္မွာစစ္သားေလးေတြကဝိုင္းတြန္းၾကျပန္ပါတယ္။ ကားကပံုမွန္ခ်ိန္ထက္ ပိုၾကာေနတာေၾကာင့္ ဗိုက္ဆာတာနဲ႔ ပါလာတဲ့ ေပါင္မုန္႔ တစ္လံုးကိုကိုက္ရင္းမွန္ ကေနအျပင္ကိုေငးၾကည့္ေတာ့ မ်က္လံုးေပၚမွ မိုးေရစက္မ်ားကိုသုတ္ၿပီးေမာ့ၾကည့္ေနတဲ့ စစ္သားေလးတစ္ေယာက္ကို ျမင္ေတာ့ စိတ္ထဲမွာခံစားမႈတစ္မ်ိဳးရလိုက္ပါတယ္။ ေန႔လည္ တစ္နာရီထိုးေနပါၿပီ။ စစ္သားေလးေတြၾကည့္ရတာ ဘာမွစားရေသးဟန္မတူ။ စိတ္မေကာင္း လည္းျဖစ္မိသလို မိုးလံုကားထဲက စိုဖာေပၚမွာ ထိုင္ၿပီးေပါင္မုန္႔စားျပမိတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ၿပီးရွက္မိပါတယ္။ 

မိုးနဲနဲစဲတာနဲ႔ မွန္တံခါးကိုဖြင့္ၿပီးဓာတ္ပံုရိုက္လိုက္ပါတယ္။ စစ္သားေလးေတြ ကေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကိုသိပ္ၿပီးစိတ္ဝင္စားဟန္ မရွိ။ အထက္ကခိုင္း၍လုပ္ရသည္လား၊ တာဝန္အရေၾကာင့္ လားမသိရေပမယ့္ ကားတစ္စီးၿပီးတစ္စီးရဲ႕ ဘီးေတြကိုေသခ်ာ စူးစိုက္ၿပီးၾကည့္ေနၾကၿပီး တစ္စီးရပ္သြားတာႏွင့္ ဝိုင္းတြန္းၾကသည္၊ ေရထဲကတက္သြားမွ စိတ္ခ်သြားသည့္ ဟန္ျဖင့္ ေနာက္တစ္စီးကိုဆက္ၿပီးအာယံုစိုက္ေနၾကသည္။ေရထဲကေနလမ္းေပၚ ကားေရာက္ လာေတာ့မွာ ျမင္ကြင္း တစ္ဆံုးကေရျပင္ႀကီးျဖစ္ေနမွန္း သတိထားမိပါတယ္။ ဘီးလင္းၿမိဳ႕လမ္းအားလံုး နီးပါးကေတာ့ ေရကခါးတစ္ဝက္ေက်ာ္ အထိကိုတက္လာၿပီးအိမ္ေတြလည္းျမဳပ္၊ ကားေတြ လည္းေရေမ်ာကုန္ပါတယ္။ 

ကားကေတာ့ တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ ဆက္ၿပီးေမာင္းေနဆဲ ျဖစ္သလိုမိုးကလည္း သဲေနဆဲပါပဲ။ ခ်မ္းလာတာေၾကာင့္ အက်ီအိပ္ထဲကို လက္နႈိက္လိုက္ေတာ့ စားလက္စေပါင္မုန္႔ကို စမ္းမိခ်ိန္မွာ ခုနက ျမင္ကြင္းကို ျပန္ျမင္မိျပန္ပါတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွေမ့လို႔မရတဲ့ ျမင္ကြင္းတစ္ခုပါပဲ။ ၃ နာရီေလာက္ ျမင္ခဲ့ရေပမယ့္ ေနာင္ ႏွစ္ ၃၀ ေက်ာ္ထိတုိင္ ေမ့နုိင္မယ္မထင္ပါ။ ေနာက္တေန႔ သတင္းထဲမွာ ထုိင္းနုိင္ငံက ဆည္ေဖာက္ခ်လို႔ ေသာင္ရင္းျမစ္ေရႀကီးတာကို ထုိင္းနုိင္ငံကေထာက္ပံ့တယ္ ဆိုၿပီးဝတ္စံုအျပည့္ဝတ္ထားတဲ့ ကယ္ဆယ္ေရးသမားေတြကို ဂ်ာနယ္တခ်ိဳ႕မွာေတြ႔ရပါတယ္။ ရန္ကုန္-ေမာ္လၿမိဳင္လမ္းေပၚ ဘီးလင္းနားကမိုး ကာတစ္ပိုင္းနဲ႔ စိုရႊဲေနတဲ့ စစ္သားေလးေတြ ပံုကိုေတာ့ ဘယ္ဂ်ာနယ္မွာမွ မေတြ႔ရေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတာေၾကာင့္ ရင္နာစရာေကာင္းတဲ့ အေမ့ခံပံုရိပ္တစ္ခုအျဖစ္ မွတ္တမ္းတင္လိုက္ရပါတယ္။
.
. www.MyanmarExpress.net
 

Posted in: စစ္တပ္ႏွင့္ နုိင္ငံေရး,သတင္း