လူသံုးမ်ဳိး

'ျမန္မာလူမ်ဳိးက ႏႇစ္ေယာက္ရႇိရင္ ႏႇစ္ဂိုဏ္းကြဲတယ္။ သံုးေယာက္ရႇိရင္ သံုးဂိုဏ္းကြဲတယ္။ ဘယ္ေတာ့မႇ မညီnြတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မတိုးတက္တာ 'ႏိုင္ငံေရးအလုပ္ကို မႏႇစ္ၿမိဳ႕တဲ့ လူစားမ်ားရဲ႕ပါးစပ္က အျမဲတမ္း ၾကားရေလ့ရႇိတဲ့စကား ျဖစ္တယ္။

ျမန္မာမႇာမကြဲတာမရႇိတဲ့

သူတို႔စကား ခိုင္မာေစဖို႔အတြက္ ကြန္ျမဴနစ္ေတြလည္း ကြဲတယ္။ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္လည္း ကြဲတယ္။ ဆိုရႇယ္လစ္လည္း ကြဲတယ္။ ဖဆပလလည္း ကြဲတယ္။ ပထစလည္း ကြဲတယ္။ အဲဒီမတိုင္ခင္က ဂ်ီစီဘီေအလည္းကြဲ၊ သခင္ေတြလည္းကြဲ၊ မကြဲဖူးတဲ့ အဖြဲ႕အစည္း တစ္ခုမႇကို ျမန္မာျပည္မႇာ မရႇိဘူးလို႔ ဆက္ေျပာခ်င္ေျပာပါလိမ့္ဦးမယ္။ ဘယ္သူေတြက အဲဒီလို ေျပာၾကတာလဲလို႔ ၾကည့္လိုက္ရင္ အမ်ားစုဟာ ဘယ္ေခတ္ဘယ္အခါမႇာမႇ အမ်ားအေရးကို ပါ၀င္ ေဆာင္ရြက္ေလ့မရႇိဘဲ ကိုယ့္အေရး ကိုယ့္မိသားစုအေရး တစ္ခုတည္းကိုသာ အေလးထား လုပ္ေဆာင္ေလ့ရႇိသူေတြ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ေတြ႕ရလိမ့္မယ္။

သက္သက္ရမယ္ရႇာတာ

တကယ္ေတာ့ ဒီလူေတြဟာ အမ်ားအက်ဳိး၊ ရပ္က်ဳိးရြာက်ဳိး သူတို႔ မလုပ္တာကို ခုခံကာကြယ္ဖို႔အတြက္ သက္သက္မဲ့ ရမယ္ရႇာၿပီး ေျပာၾကတာ ျဖစ္တယ္။ လူ႕ေလာကမႇာ ႐ုပ္ခ်င္းခြဲမရေအာင္တူတယ္ ဆိုတာသာရႇိၿပီး စိတ္သေဘာထားခ်င္း တစ္ထပ္တည္း တစ္သားတည္းက်ေအာင္ တူတယ္ဆိုတာ မရႇိဘူး။ ဒါသဘာ၀တရား ျဖစ္တယ္။ ႐ုပ္ခ်င္းတူတဲ့ အႁမႊာခ်င္းေတာင္မႇ စိတ္ခ်င္း အေတာ္တူေပမယ့္ အားလံုး တစ္သားတည္းက်ေအာင္ တူတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ မတူတဲ့ ေနရာေတြလည္း ရႇိေသးတယ္။ မိဘနဲ႔သားသမီးလည္း အလားတူပဲ။ စ႐ိုက္မတူတာေတြ ရႇိသလို အႀကိဳက္မတူတာေတြလည္း ရႇိတယ္။ ဒါဟာ လူ႕ေလာကရဲ႕ ျဖစ္႐ိုးျဖစ္စဥ္ သဘာ၀ပဲ။

လူ႔ဘံု လူေလာကဆိုတာ မတူတဲ့လူေတြ အတူတြဲၿပီး မတူတဲ့ အေတြးအေခၚ အယူအဆေတြကို တစ္ဦးခ်င္း ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ႔ လုပ္ၾကကိုင္ၾကရင္းက တျဖည္းျဖည္းခ်င္း တုိးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးလာခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။

စစ္မျဖစ္ဖူးတဲ့ ႏိုင္ငံမရႇိ

ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြမႇ သူမ်ားထက္ ထူးၿပီးကြဲၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ မညီမညြတ္ျဖစ္တာ မဟုတ္ဘူး။ ကမၻာေပၚမႇာ ရႇိသမွ် ႏိုင္ငံတိုင္း၊ လူမ်ဳိးတုိင္း မကြဲဖူးတဲ့ႏိုင္ငံ၊ စစ္မျဖစ္ဖူးတဲ့ႏုိင္ငံ တစ္ခုမႇမရႇိပါဘူး။ တုိးတက္ထြန္းကားေနတဲ့ ႏိုင္ငံႀကီးေတြမႇာလည္း အယူအဆ မတူကြဲျပားၾကလို႔ သူ႕ပါတီကိုယ့္ပါတီ ဆိုၿပီး သီးျခား ခြဲေထာင္ထားၾကတာပဲ။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံရဲ႕ သက္တမ္းအရႇည္ဆံုး အာဏာရပါတီႀကီး ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အယ္လ္ဒီပီပါတီဆိုရင္ ပါတီတစ္ခုတည္းမႇာကို သီးျခားအုပ္စုကြဲေတြ တစ္ဒါဇင္ေလာက္ တရား၀င္ တည္ရႇိေနတာ ျဖစ္တယ္။

လူလားမေျမာက္ေသးလို႔

ကြဲၾက၊ ျပဲၾကတယ္ ဆုိတာက အယူအဆခ်င္း၊ ယံုၾကည္ခ်က္ခ်င္း မတူလို႔ မဟုတ္ဘူး။ ဦးေႏႇာက္ လူလားမေျမာက္ေသးလို႔နဲ႔ ႏိုင္ငံေရး မရင့္က်က္ေသးလို႔ ျဖစ္တာ။ လူလားေျမာက္ ရင့္က်က္ၿပီဆိုရင္ အျမင္အယူအဆ မတူတာဟာ လူ႕သဘာ၀ပဲလို႔ နားလည္ၿပီး သည္းခံႏုိင္တယ္။ အတူတြဲၿပီး လုပ္ႏုိင္ကိုင္ႏိုင္တယ္။ လူ႕ဘံု လူ႔ေလာကဆိုတာ မတူတဲ့လူေတြ အတူတြဲၿပီး မတူတဲ့ အေတြးအေခၚ အယူအဆေတြကို တစ္ဦးခ်င္း ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ႔ လုပ္ၾကကိုင္ၾကရင္းက တျဖည္းျဖည္းခ်င္း တုိးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးလာခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။

ထင္းစည္းဥပမာ

တစ္ေသြးတစ္သားတည္း ေပါင္းစည္းညီညြတ္တယ္။ ေရကိုသားလို႔ အၾကားမထင္သလို ေပါင္းစပ္တယ္ ဆိုတာေတြက စကားအျဖစ္ေျပာတာ သက္သက္ပဲ။ ထင္းစည္းတစ္စည္းလို စည္းလံုးညီညြတ္တယ္ဆိုတဲ့ ပံုေဆာင္စကားကမႇ လူ႔ေလာကမႇာ သဘာ၀က်စြာ ျဖစ္ႏိုင္တဲ့ ေပါင္းစည္း ညီညြတ္ေရး ျဖစ္တယ္။ ထင္းစည္း တစ္စည္းမႇာ အမ်ဳိးအစားမတူတဲ့ အတိုအရႇည္ မညီတဲ့ ထင္းေခ်ာင္းေတြကို ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ စုၿပီး စည္းထားလိုက္တာ ျဖစ္တယ္။ ေပါင္းစည္းထားတဲ့အတြက္ လိုရာအရပ္ေရာက္ေအာင္ သက္သက္သာသာ လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ သယ္ပိုးသြားႏုိင္တယ္။ အလြယ္တကူ က်ဳိးပဲ့မသြားဘူး။

ဘံုအက်ဳိးစီးပြားအတြက္

လူ႕ေလာက ဆိုတာလည္း အတူတူပဲ။ အေသြးအေရာင္၊ အမ်ဳိးအႏြယ္ မတူကြဲဲျပားျခားနားတဲ့ လူအမ်ားအျပားဟာ တူညီတဲ့ ပန္းတိုင္တစ္ခုကို ေရာက္ဖို႔အတြက္ ဘံုအက်ဳိးစီးပြားဆိုတဲ့ ႀကိဳးနဲ႔စုစည္းၿပီး ခရီးသြားေနတာ ျဖစ္တယ္။ တူညီတဲ့ ပန္းတိုင္ဆို တာကေတာ့ ေအးခ်မ္းသာယာၿပီး လူတိုင္းလူတိုင္း မေတာင့္မတ၊ မေၾကာင့္မၾက လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနထိုင္ႏိုင္တဲ့ သာယာေရႊျပည္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ သာယာေရႊျပည္ကိုေရာက္ရင္ လူမ်ဳိးမေရြး ဘာသာမေရြး အသားေရာင္မေရြး လူသားအားလံုး ခံစားရမႇာဆိုေတာ့ ကိုယ္လည္းခံစားရမယ္။ သူလည္း ခံစားရမယ္ေပါ့။ အဲဒီလို ခံစားခ်င္စိတ္က ဘံုအက်ဳိးစီးပြား ျဖစ္ပါတယ္။ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအတြင္းက ညီညြတ္ေရး ဆိုတာ တူညီတဲ့ ဘံုအက်ဳိးစီးပြား တစ္ခုအတြက္ ပူးတြဲေနထုိင္ လုပ္ကိုင္ ေဆာင္ရြက္ျခင္း ျဖစ္တယ္။

ဒီမိုကေရစီက်င့္စဥ္

ဘံုအက်ဳိးစီးပြားတူရင္ တြဲလုပ္တယ္။ မတူရင္ တြဲမလုပ္ဘူး။ ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ႔ ကိုယ့္ဖာသာလုပ္တယ္။ ဒါသဘာ၀ပဲ။ ဘာမႇမထူးဆန္းဘူး။ အျပစ္ေျပာစရာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္ကကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ လမ္းက သြားသလုိ၊ သူလည္း သူႀကိဳက္တဲ့လမ္းက သြားပါေစ။ ဒါလူတိုင္းရဲ႕ ေမြးရာပါ အခြင့္အေရးပဲ။ ကိုယ့္အခြင့္အေရးကို ကိုယ္ျမတ္ႏိုးသလို သူလည္း သူ႕အခြင့္အေရးကို တန္ဖိုးထားမႇာပဲ။ ဒါကို နားလည္သေဘာေပါက္ၿပီး သူ႕အခြင့္အေရး ကို တန္ဖိုးထား ေလးစားတာ။ သူ႕အခြင့္အေရး၊ သူ႕စိတ္ႀကိဳက္ အသံုးခ်တာကို ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴနဲ႔ လက္ခံေပးတာဟာ ဒီမိုကေရစီက်င့္စဥ္ ျဖစ္တယ္။

လူသံုးမ်ဳိး

ဒီလိုေျပာတဲ့အတြက္ အားလံုးဟာ မိတ္ေဆြျဖစ္တယ္။ ရန္သူမရႇိဘူးလို႔ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအတြင္း လူေကာင္း၊ လူဆိုး၊ လူယုတ္မာ ဆိုတာကေတာ့ ဘယ္ေခတ္ဘယ္အခါမဆို ရႇိေနတာပဲ ျဖစ္တယ္။ လူေကာင္းကို မိတ္ေဆြအျဖစ္ သေဘာထားရမယ္ ဆိုတာကေတာ့ ေျပာစရာမလိုဘူး။ လူတုိင္းသိတယ္။ လူဆိုးက်ေတာ့ ခြဲျခားစဥ္းစားစရာ ရႇိတယ္။ တခ်ဳိ႕က အရက္ေသစာ ေသာက္စားမူးယစ္တဲ့သူ၊ ေလာင္းကစား အလြန္အကြၽံလုပ္သူကို လူဆိုးလို႔ ေခၚတယ္။ သူ႕ဟာသူ ႀကိဳက္လို႔စြဲလို႔ ေသာက္တယ္။ ေလာင္းကစားတယ္။ ဘယ္သူ႕ကိုမႇ ဒုကၡမေပးဘူးဆိုတဲ့ သူမ်ဳိးကိုေတာ့ မိတ္ေဆြအျဖစ္ မေပါင္းသင္းခ်င္ရင္ေတာင္ ရန္သူအျဖစ္ သေဘာထားၿပီး ေရႇာင္ဖယ္ေနစရာေတာ့ မလိုဘူး ထင္ပါတယ္။

အမႇားကိုျမင္လို႔ ျပဳျပင္ရင္

တခ်ဳိ႕ ဆင္းရဲလြန္းလို႔ ၾကံမိၾကံရာ ၾကံရင္းနဲ႔ ခါးပိုက္ႏိႈက္ျဖစ္၊ သူခိုးျဖစ္သြားတာမ်ဳိး ရႇိတယ္။ သူတို႔ဟာ လူဆိုးေတာ့ လူဆိုးပဲ။ ဒါေပမဲ့ မတရား ႏိုင္ထက္စီးနင္းနဲ႔ ႏႇိပ္စက္ညႇဥ္းပန္း မလုပ္ဘူး။ သူတစ္ပါး သားပ်ဳိသမီးပ်ဳိကို ထိပါးေစာ္ကား မျပဳဘူး ဆိုရင္ေတာ့ လူယုတ္မာလို႔ေခၚတဲ့အဆင့္ မေရာက္ေသးဘူးလို႔ ဆိုခ်င္တယ္။ သူတို႔အမႇားကိုသိလို႔ ေနာင္တတရားရ ျပဳျပင္တယ္ဆိုရင္ ခြင့္လႊတ္သင့္သူကို ခြင့္လႊတ္ရမယ္။ ျပဳျပင္ေပါင္းသင္းသင့္သူကို ေပါင္းသင္းႏိုင္တယ္။ ေရႇးေခတ္ေရႇး အခါက နာမည္ႀကီးတဲ့ ရႇင္မေတာင္ ဓားျပဂိုဏ္းႀကီးေတာင္ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ ဖက္ဆစ္ေတာ္လႇန္ေရးႀကီးထဲ ပါ၀င္လာၿပီး တုိင္းျပည္ရဲ႕ အဖိုးတန္ သားေကာင္းသမီးေကာင္းေတြ ျဖစ္လာခဲ့ၾကတဲ့ သာဓက ရႇိပါတယ္။

ငေတမာၿပီးေရာ

တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ ေသာက္စားမူးယစ္ မရႇိဘူး။ ေလာင္းကစား မလုပ္ဘူး။ ဓားျပလည္း မတိုက္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာၿပီးေရာ ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ တစ္ရြာလံုး ငတ္ၿပီးေသခ်င္ေသ ငါ့စပါးက်ီထဲက စပါးေတြေတာ့ ထုတ္ေရာင္းမေပးႏိုင္ဘူးဆိုၿပီး လူေတြတစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ ေသသြားတာကို ငုတ္တုတ္ထိုင္ၾကည့္ေနႏိုင္တယ္။ တခ်ဳိ႕က ႏိုင္တုန္းဖိေထာင္းထားမယ္ ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ အားနည္းသူေတြကို ႏိုင္ထက္စီးနင္း ညႇဥ္းပန္းႏႇိပ္စက္ တတ္တယ္။ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ မသိနားမလည္သူေတြကို လိမ္ညာလႇည့္စားၿပီး ကိုယ္ေကာင္းစားဖို႔ ဂုတ္ေသြး စုပ္တတ္တယ္။ တခ်ဳိ႕က သူေတာ္ေကာင္း ဟန္ေဆာင္ၿပီး လူမသိေအာင္ မေတာ္မတရား အလုပ္ေတြ လုပ္တတ္တယ္။

ေမာ႐ံုသာ အဖတ္တင္

ဒီလူစားမ်ဳိးေတြကိုေတာ့ လူဆိုးဓားျပထက္ေတာင္ ေၾကာက္စရာေကာင္းလို႔ လူယုတ္မာဆိုတဲ့ စကားလံုးနဲ႔ပဲ ထိုက္တန္တယ္။ ဘယ္ေတာ့ ဘယ္အခါမႇ အေပါင္းအသင္း မလုပ္အပ္သူေတြ ျဖစ္တယ္။ ရန္သူအျဖစ္ ျပတ္ျပတ္သား သား သတ္မႇတ္ၿပီး ေခါင္းမေဖာ္ႏိုင္ေအာင္ ႐ႈတ္ခ်ပစ္ရမယ္။ အားနာေနလို႔ မျဖစ္ဘူး။ ညႇာတာေထာက္ထားဖို႔ မတန္ဘူး။ လူယုတ္မာေတြက ေမတၲာတရားကို ဘယ္ေတာ့မႇ တန္ဖိုးထားတာ မဟုတ္ဘူး။ တရားေဟာေနရင္ ေမာ႐ံုသာ အဖတ္တင္ပါလိမ့္မယ္။

(လူထုစိန္၀င္း)

Posted in: လူထုစိန္ဝင္း