ဒီေခတ္ဂ်ာနယ္၊ မဂၢဇင္းေတြဖတ္ ရတာေတာ္ေတာ္အကုသုိလ္ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာမိန္းကေလးေတြရဲ့ ၀တ္ပံုစားပံု ေလာ္လီတာေတြၾကည့္ၿပီး စိတ္ထဲက 'ဆတ္ဆလူးမေလးေတြပဲ' အစခ်ီတဲ့ ဖ႐ုႆ၀ါစာ စကားမ်ဳိးေတြနဲ႔ အသံမထြက္ ဘဲ ေကာက္ခ်က္ခ်မိပါတယ္။ ဒီေတာ့ အလကားေနရင္း အကုသိုလ္မျဖစ္ဘဲ ဘယ္ေနေတာ့မႇာလဲ။
လြန္လြန္းေနၿပီ
ကဲပံုေတြလည္း ၾကည့္ဦးေလ။ ေက်ာတစ္ျပင္လံုး ခါးထိေအာင္ဟာလာ ဟင္းလင္း၀တ္လို၀တ္၊ အေပၚပိုင္းတစ္ ခုလံုးဗလာက်င္းထားတဲ့ 'ရင္ရႇား'၀တ္စံု ၀တ္လို၀တ္နဲ႔ သိပ္ကို ႏိုင္ငံတကာ အဆင့္မီ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ ႏိုက္ကလပ္လိုေန ရာမ်ဳိးသြားတဲ့ အခါ၀တ္ခ်င္၀တ္ပါ။ ခုေတာ့ မဂၤလာေဆာင္တို႔၊ ေမြးေန႔ပြဲတို႔လို ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ လူပံုလယ္မႇာလုပ္ တဲ့ ပြဲေတြကိုေတာင္ ဒါေလာက္မ်က္ႏႇာ ေျပာင္တိုက္ ၀တ္ရဲၾကတာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို အံ့ၾသမိတယ္။ ေမာ္ဒယ္႐ိႈးေတြ မႇာ မီးေမာင္းေတြ ထိုးထားၿပီး ကိုယ္ဟန္
ျပၾကတာလည္း အျမင္႐ိုင္းလႇပါတယ္။ အဘိုးႀကီးမို႔ဒိတ္ေအာက္ၿပီး 'အန္းတစ္' ျဖစ္ေနလို႔ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏႇစ္အစိတ္ သံုးဆယ္ေလာက္ကေတာင္ မိန္းကေလးေတြ ဆံပင္တိုတိုညႇပ္ ၿပီး ေဘာင္းဘီ၀တ္တာကို အားေပး ခဲ့တာပါ။ အခုလည္း ဟစ္ေဟာ့ဂီတကို ႏႇစ္သက္ အားေပးေနသူပါ။ တခ်ဳိ႕မိန္းကေလးေတြ အထူးသျဖင့္
ေဖ်ာ္ေျဖေရးနယ္ ပယ္က မိန္းကေလးေတြ (အႏုပညာရႇင္ လို႔မေျပာခ်င္ပါဘူး)ကေတာ့ လြန္လြန္း အားႀကီးေနၿပီလို႔ ထင္ပါတယ္။
ျမန္မာမ်က္စိနဲ႔ ၾကည့္တာ
ဒါထက္ဆိုးတာ ရႇိပါေသးတယ္။ အဲဒီနယ္ပယ္က မိန္းကေလးေတြပါပဲ။ လူေရႇ႕သူေရႇ႕မရႇက္မေၾကာက္ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ 'ထည္လဲ' တြဲ ျပလိုက္ၾက၊ ကြဲျပလိုက္ၾကနဲ႔ျမန္မာ မိန္းကေလး ေတြမဟုတ္ၾကသလိုပါပဲ။ နက္ျဖန္ယူေတာ့ မႇာလိုလို၊ သန္ဘက္ခါယူေတာ့မႇလိုလိုနဲ႔ ေနာက္လံုး၀မယူျဖစ္ေတာ့ နစ္နာက်န္ရစ္ရတာက ဘယ္သူလဲ။ သူတို႔တေတြက'ႏိုင္ငံတကာ အဆင့္မီ'ေတြမို႔ ရႇက္ရေကာင္းမႇန္း မသိေပမယ့္ ဒီႏိုင္ငံကျမန္မာႏိုင္ငံ၊ လူမ်ဳိးက ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြေလ။ ဒီေတာ့ 'ႏိုင္ငံ တကာမ်က္စိ' နဲ႔ဘယ္ၾကည့္မလဲ 'ျမန္မာ မ်က္စိ'နဲ႔ ၾကည့္ၿပီး ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုးစံေတြနဲ႔ပဲအကဲျဖတ္ၾကမႇာေပါ့။ ဒီေခတ္က ပါးစပ္နဲ႔ တီးတိုးသတင္းလႊင့္တဲ့ ေခတ္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။လက္ကိုင္ဖုန္းနဲ႔ ဓာတ္ပံုေရာ၊ ဗီဒီယိုပါ႐ိုက္ၿပီး ခ်က္ခ်င္းအင္တာနက္ေပၚတင္လို႔ရတဲ့ ေခတ္ျဖစ္ေနၿပီေလ။ ေျဗာင္လိမ္လို႔ရတဲ့ ေခတ္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။
ေရႇာင္မလြတ္ပံုေတြ
'မျမင္ခ်င္ရင္မၾကည့္နဲ႔'လို႔ ေျပာလည္း စာနယ္ဇင္းေတြ မဖတ္ဘဲ မေနႏိုင္ ေတာ့၀ယ္ရဖတ္ရတာပဲ။ စာနယ္ဇင္း အဖံုးေတြမႇာကို အဲဒီလို 'ရင္ရႇား' ပံု ေတြပါေနေတာ့မၾကည့္ ဘဲလည္းျမင္ေနရပါတယ္။ အတြင္းမႇာလည္း ကိုယ္ဖတ္ ခ်င္တဲ့ စာကို အဲဒီလိုမ်က္ႏႇာျပည့္ ေရာင္စံုပံုေတြၾကားမႇာ မနည္းလိုက္ရႇာၿပီး ဖတ္ ေနရတာဆိုေတာ့ေရႇာင္လို႔ကို မရႏိုင္ပါ ဘူး။ ဖက္ရႇင္ဆိုတာ ဒီလိုပါပဲ။ ေခတ္စားလိုက္ေပ်ာက္သြားလိုက္ ျဖစ္ေနမႇာပါ။ ေရး ႀကီးခြင္က်ယ္ လုပ္ေျပာမေနပါနဲ႔လို႔ ဆိုသူေတြရႇိေပမယ့္ မေျပာဘဲေနဖို႔ မသင့္ပါဘူး။ ဂ်ာနယ္ မဂၢဇင္းေတြ ထဲပါေနတယ္ဆိုေတာ့လူတိုင္းျမင္ေတြ႕ေနရတာျဖစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေဖ်ာ္ေျဖေရးနယ္ပယ္က လူေတြဆိုေတာ့ကေလးေတြက လိုက္အတုခိုး တတ္ၾကပါတယ္။ ၀တ္ပံုစားပံုအတုခုိး႐ံု တင္မကစာနယ္ဇင္းေတြထဲ အၿမဲပါေနတဲ့ ေဖ်ာ္ေျဖေရးသမားေတြရဲ့'ထည္လဲထည္ ခြၽတ္'ကိစၥေတြ၊တြဲလိုက္ခြဲလိုက္ေနာက္တစ္ေယာက္ ထပ္တြဲလိုက္ ကိစၥေတြကိုပါ အတုျမင္အတတ္သင ္ျဖစ္ကုန္မႇာစိုးရပါ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေျပာရတာပါ။
ဘီကီနီနဲ႔ အားကစား
ဒီလိုအ၀တ္အစား ေလာ္လီၾကတာ ျမန္မာမိန္းကေလးေတြတင္မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔အေနာက္ႏိုင္ငံ သူေတြလည္း အတူ တူပါပဲ။ ပိုေတာင္ ကဲပါေသးတယ္။ တစ္ေလာကက်င္းပၿပီးစီးသြားတဲ့ ႏိုင္ငံတကာ ေျပးခုန္ပစ္ၿပိဳင္ပြဲ တစ္ခုမႇာ၀ါသနာပါတဲ့မီတာ၁၀၀ၿပိဳင္ပြဲ နဲ႔အျမင့္ခုန္တုတ္ေထာက္ ခုန္ၿပိဳင္ပြဲေတြကို ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္။အဲဒီမႇာ သတိထားမိတာ တစ္ခုက ေယာက်္ားအား ကစားသမားေတြက အားကစားေဘာင္းဘီ၊အက်ႌေတြနဲ႔ လံုလံုၿခံဳၿခံဳ၀တ္ၾကေပမယ့္ အမ်ဳိးသမီးေတြကေတာ့ အေျပးသမား ေတြကလည္းဘီကီနီ၀တ္စံုနဲ႔ အခုန္သမား ေတြကလည္း ဘီကီနီ၀တ္စံုနဲ႔ ခ်ည္းျဖစ္ ေနပါတယ္။ေနာက္တစ္ခါေစာင့္ၾကည့္ ေလ့ရႇိတဲ့ ကမၻာ့ပတ္လည္ တင္းနစ္ကစားပြဲ ေတြမႇာလည္းဖက္ဒါရာတို႔၊ နာဒယ္လ္တို႔ လိုေယာက်္ားေတြက ေဘာင္းဘီနဲ႔စပို႔ရႇပ္ နဲ႔တင့္တင့္တယ္တယ္ ခင္ဗ်။ ၀ီလ်ံညီ အစ္မတို႔၊ ရႇာရာပိုဗာတို႔လို အမ်ဳိးသမီးေတြကေတာ့ တင္ပါးကိုဖံုး႐ံုသာရႇိတဲ့ စကတ္ တိုနံ႔နံ႔ေလးနဲ႔ ခ်က္ေပၚဗိုက္ေပၚအက်ႌမ်ဳိး၀တ္ၾကတယ္။ တင္ပါးဖံုး႐ံုသာဖံုးတဲ့ စကတ္တိုနဲ႔ ကုန္းလိုက္ကြလိုက္ေဘာလံုး႐ိုက္တဲ့ ျမင္ကြင္းဟာ ဘယ္လိုမႇကို မတင္႔တယ္ပါဘူး။
မိန္းမဆိုတာ ေရာင္းကုန္မဟုတ္
ဒီေခတ္ႀကီးမႇာ မိန္းကေလး ေတြက ဘာေၾကာင့္မ်ား ေယာက်္ားေလးေတြထက္ ပိုၿပီးအရႇက္နည္း ေနရသလဲ ဆိုတာစဥ္းစားလို႔ကိုမရပါဘူး။ မိန္းမသားမ်ားရဲ့ ေနာက္ဆံုးရည္မႇန္းခ်က္ ပန္းတိုင္ဟာ လင္ေကာင္း သားေကာင္းရဖို႔ဆိုတဲ့ ေရႇးေခတ္ကဆိုထားပါေတာ့ နားလည္ႏိုင္ေသးတယ္။ အခု ေခတ္ကမိန္းမေတြ ပညာသင္အလုပ္လုပ္ၿပီးေငြရႇာႏိုင္တဲ့ ေခတ္ျဖစ္ေနၿပီေလ။ ေယာက်္ားေတြကိုဆြဲေဆာင္ၿငွိဳ႕ယူဖမ္းစားဖို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေရာင္းကုန္ပစၥည္းလိုခင္းက်င္းျပသေနဖို႔ မလိုေတာ့ပါဘူး။ မိန္းကေလးေတြ ကိုယ္တိုင္က ဒါကိုသေဘာမေပါက္ၾက ေသးတာလားမေျပာ တတ္ေတာ့ပါဘူး။ အမ်ဳိးသမီးအခြင့္ အေရးတို႔အမ်ဳိးသမီးလြတ္ေျမာက္ေရးတို႔ က်ယ္က်ယ္ေအာ္ေနတဲ့ အေနာက္ႏိုင္ငံ ေတြမႇာေတာင္မယ္စၾက၀ဠာၿပိဳင္ပြဲလို ပြဲႀကီးေတြ လုပ္ေနၾကတာ နားမလည္ႏိုင္ ေတာ့ပါဘူး။ဒီလိုၿပိဳင္ပြဲေတြကို ျမင္တိုင္း မ်က္စိထဲမႇာေတာ့'ႏြားပြဲ'ေတြကိုပဲ ေျပးေျပးၿပီးျမင္ ေနမိပါေတာ့တယ္။
ေယာက်္ားက အိမ္ဦးနတ္မဟုတ္
အမ်ဳိးသမီးလြတ္ေျမာက္ေရးဆို တာ သူမ်ားဆီက ေတာင္းယူလို႔မရပါ ဘူး။ အမ်ဳိးသမီးေတြကိုယ္တိုင္ သူတို႔ေခါင္းထဲမႇာ အျမစ္တြယ္ေနတဲ့ 'ေရာင္းကုန္' စိတ္ဓာတ္ကိုဖယ္ရႇားသုတ္သင္ပစ္ရပါမယ္။ ေယာက်္ားက အိမ္ေထာင္ဦးစီး၊ မိန္းမကအိမ္ရႇင္မဆို တဲ့အယူအဆကိုလည္း စြန္႔လႊတ္ရပါ မယ္။ ဒီေခတ္မႇာလင္ေရာ၊ မယားပါ အလုပ္လုပ္၊ ပိုက္ဆံရႇာေနၾကရတာျဖစ္ ေလေတာ့ အိမ္ေထာင့္ တာ၀န္ကိုလည္း ခြဲေ၀ယူၾကရမႇာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေယာက်္ားက အိမ္ဦးနတ္ဆိုၿပီး အိမ္ဦးခန္းမႇာ မိန္႔မိန္႔ႀကီးထိုင္ၿပီး သတင္းစာဖတ္ေနလို႔မရေတာ့ပါဘူး။ ႐ံုးခ်ိန္အမီ ထမင္း ခ်ဳိင့္ယူသြားႏိုင္ေအာင္ င႐ုတ္သီး၀င္ေထာင္းဖို႔ လိုရင္ေထာင္းေပး၊ ခ်ဳိင့္ေဆးဖို႔ လိုရင္ေဆးေပးလုပ္ရမႇာပါပဲ။ ဒါမႇရာသက္ပန္ သာယာခိုင္ၿမဲတဲ့ အိမ္ေထာင္ျဖစ္မႇာပါ။
လုပ္အားခြဲေ၀မႈ
မိန္းမေတြက သူတို႔စိတ္ထဲက 'ေရာင္းကုန္' စိတ္ဓာတ္ေဖ်ာက္ပစ္ဖို႔ လိုုသလို၊ေယာက်္ားေတြကလည္း 'အိမ္ဦးနတ္'ဆိုတဲ့ အစြဲႀကီး ေဖ်ာက္ပစ္ဖို႔လိုပါ တယ္။ ဒီေန႔ကမၻာတစ္ခုလံုးမႇာ ေရႇးကလို 'ရာသက္ပန္႐ိုးေျမက်' ဆိုတာမ်ဳိးကိုေတာ့ သိပ္အေလးမထားၾကေတာ့ဘဲ လင္မယားကြာရႇင္းတာကို ထမင္းစားေရ ေသာက္သေဘာထားၿပီး ကြာလိုက္ၾက၊ထပ္ယူလိုက္ၾက၊ ထပ္ကြာလိုက္ၾကဆိုတဲ့ ကိစၥမ်ဳိးေတြ အလြန္အင္မတန္ကို မ်ားျပားေနပါတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ အိမ္ေထာင္ေရးမႇာ'လုပ္အားခြဲေ၀မႈ' (Divi-sion ofLabor)မရႇိတဲ့အတြက္ ျဖစ္ ၾကရတာလို႔ ယူဆပါတယ္။
မႀကိဳက္ရင္သြားလို႔ရတယ္
ဘယ္လိုအေၾကာင္း ေၾကာင့္ျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔အေနာက္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းေတြမႇာ ေတာ့အိမ္ေထာင္ေရးကိစၥတို႔၊ ဖိုမကိစၥ တို႔ဆိုတာ ထမင္းစားေရေသာက္ ကိစၥ ေလာက္ပဲသေဘာထားၾကတာ ျဖစ္ေလ ေတာ့ ဘယ္သူ႔ဘယ္သူမႇအျပစ္တင္ မေနၾကေတာ့ပါဘူး။သူႀကိဳက္တာသူလုပ္၊ ကိုယ္ႀကိဳက္တာကိုယ္လုပ္ပဲေလ။ ဒါေပ မယ့္ျမန္မာႏိုင္ငံမႇာေနတဲ့ ျမန္မာလူမ်ဳိးဆို ရင္ေတာ့ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့ထံုး စံေတြကို ပစ္ပယ္လို႔မရပါဘူး။ မႀကိဳက္ လည္း လိုက္နာရမႇာပါပဲ။ မလိုက္နာႏိုင္ဘူးဆိုရင္လည္းရပါတယ္။ ႀကိဳက္တဲ့ေနရာသြားၿပီး ေနခ်င္သလို ေနပါ။ ခုေခတ္ပတ္စ္ပို႔ရဖို႔မခက္ပါဘူး။”ရည္းစား တစ္ေထာင္ လင္ေကာင္ တစ္ေယာက္ ” ဆိုတဲ့ ျမန္မာစကားက
အမ်ဳိးေကာင္းသမီး မ်ားကို ေျပာတာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ ေနရင္သိထားၾကဖို႔ လိုတယ္လို႔ သတိေပးလိုက္ခ်င္ ပါတယ္။
လူထုစိန္ဝင္း
လြန္လြန္းေနၿပီ
ကဲပံုေတြလည္း ၾကည့္ဦးေလ။ ေက်ာတစ္ျပင္လံုး ခါးထိေအာင္ဟာလာ ဟင္းလင္း၀တ္လို၀တ္၊ အေပၚပိုင္းတစ္ ခုလံုးဗလာက်င္းထားတဲ့ 'ရင္ရႇား'၀တ္စံု ၀တ္လို၀တ္နဲ႔ သိပ္ကို ႏိုင္ငံတကာ အဆင့္မီ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ ႏိုက္ကလပ္လိုေန ရာမ်ဳိးသြားတဲ့ အခါ၀တ္ခ်င္၀တ္ပါ။ ခုေတာ့ မဂၤလာေဆာင္တို႔၊ ေမြးေန႔ပြဲတို႔လို ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ လူပံုလယ္မႇာလုပ္ တဲ့ ပြဲေတြကိုေတာင္ ဒါေလာက္မ်က္ႏႇာ ေျပာင္တိုက္ ၀တ္ရဲၾကတာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို အံ့ၾသမိတယ္။ ေမာ္ဒယ္႐ိႈးေတြ မႇာ မီးေမာင္းေတြ ထိုးထားၿပီး ကိုယ္ဟန္
ျပၾကတာလည္း အျမင္႐ိုင္းလႇပါတယ္။ အဘိုးႀကီးမို႔ဒိတ္ေအာက္ၿပီး 'အန္းတစ္' ျဖစ္ေနလို႔ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏႇစ္အစိတ္ သံုးဆယ္ေလာက္ကေတာင္ မိန္းကေလးေတြ ဆံပင္တိုတိုညႇပ္ ၿပီး ေဘာင္းဘီ၀တ္တာကို အားေပး ခဲ့တာပါ။ အခုလည္း ဟစ္ေဟာ့ဂီတကို ႏႇစ္သက္ အားေပးေနသူပါ။ တခ်ဳိ႕မိန္းကေလးေတြ အထူးသျဖင့္
ေဖ်ာ္ေျဖေရးနယ္ ပယ္က မိန္းကေလးေတြ (အႏုပညာရႇင္ လို႔မေျပာခ်င္ပါဘူး)ကေတာ့ လြန္လြန္း အားႀကီးေနၿပီလို႔ ထင္ပါတယ္။
ျမန္မာမ်က္စိနဲ႔ ၾကည့္တာ
ဒါထက္ဆိုးတာ ရႇိပါေသးတယ္။ အဲဒီနယ္ပယ္က မိန္းကေလးေတြပါပဲ။ လူေရႇ႕သူေရႇ႕မရႇက္မေၾကာက္ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ 'ထည္လဲ' တြဲ ျပလိုက္ၾက၊ ကြဲျပလိုက္ၾကနဲ႔ျမန္မာ မိန္းကေလး ေတြမဟုတ္ၾကသလိုပါပဲ။ နက္ျဖန္ယူေတာ့ မႇာလိုလို၊ သန္ဘက္ခါယူေတာ့မႇလိုလိုနဲ႔ ေနာက္လံုး၀မယူျဖစ္ေတာ့ နစ္နာက်န္ရစ္ရတာက ဘယ္သူလဲ။ သူတို႔တေတြက'ႏိုင္ငံတကာ အဆင့္မီ'ေတြမို႔ ရႇက္ရေကာင္းမႇန္း မသိေပမယ့္ ဒီႏိုင္ငံကျမန္မာႏိုင္ငံ၊ လူမ်ဳိးက ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြေလ။ ဒီေတာ့ 'ႏိုင္ငံ တကာမ်က္စိ' နဲ႔ဘယ္ၾကည့္မလဲ 'ျမန္မာ မ်က္စိ'နဲ႔ ၾကည့္ၿပီး ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုးစံေတြနဲ႔ပဲအကဲျဖတ္ၾကမႇာေပါ့။ ဒီေခတ္က ပါးစပ္နဲ႔ တီးတိုးသတင္းလႊင့္တဲ့ ေခတ္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။လက္ကိုင္ဖုန္းနဲ႔ ဓာတ္ပံုေရာ၊ ဗီဒီယိုပါ႐ိုက္ၿပီး ခ်က္ခ်င္းအင္တာနက္ေပၚတင္လို႔ရတဲ့ ေခတ္ျဖစ္ေနၿပီေလ။ ေျဗာင္လိမ္လို႔ရတဲ့ ေခတ္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။
ေရႇာင္မလြတ္ပံုေတြ
'မျမင္ခ်င္ရင္မၾကည့္နဲ႔'လို႔ ေျပာလည္း စာနယ္ဇင္းေတြ မဖတ္ဘဲ မေနႏိုင္ ေတာ့၀ယ္ရဖတ္ရတာပဲ။ စာနယ္ဇင္း အဖံုးေတြမႇာကို အဲဒီလို 'ရင္ရႇား' ပံု ေတြပါေနေတာ့မၾကည့္ ဘဲလည္းျမင္ေနရပါတယ္။ အတြင္းမႇာလည္း ကိုယ္ဖတ္ ခ်င္တဲ့ စာကို အဲဒီလိုမ်က္ႏႇာျပည့္ ေရာင္စံုပံုေတြၾကားမႇာ မနည္းလိုက္ရႇာၿပီး ဖတ္ ေနရတာဆိုေတာ့ေရႇာင္လို႔ကို မရႏိုင္ပါ ဘူး။ ဖက္ရႇင္ဆိုတာ ဒီလိုပါပဲ။ ေခတ္စားလိုက္ေပ်ာက္သြားလိုက္ ျဖစ္ေနမႇာပါ။ ေရး ႀကီးခြင္က်ယ္ လုပ္ေျပာမေနပါနဲ႔လို႔ ဆိုသူေတြရႇိေပမယ့္ မေျပာဘဲေနဖို႔ မသင့္ပါဘူး။ ဂ်ာနယ္ မဂၢဇင္းေတြ ထဲပါေနတယ္ဆိုေတာ့လူတိုင္းျမင္ေတြ႕ေနရတာျဖစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေဖ်ာ္ေျဖေရးနယ္ပယ္က လူေတြဆိုေတာ့ကေလးေတြက လိုက္အတုခိုး တတ္ၾကပါတယ္။ ၀တ္ပံုစားပံုအတုခုိး႐ံု တင္မကစာနယ္ဇင္းေတြထဲ အၿမဲပါေနတဲ့ ေဖ်ာ္ေျဖေရးသမားေတြရဲ့'ထည္လဲထည္ ခြၽတ္'ကိစၥေတြ၊တြဲလိုက္ခြဲလိုက္ေနာက္တစ္ေယာက္ ထပ္တြဲလိုက္ ကိစၥေတြကိုပါ အတုျမင္အတတ္သင ္ျဖစ္ကုန္မႇာစိုးရပါ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေျပာရတာပါ။
ဘီကီနီနဲ႔ အားကစား
ဒီလိုအ၀တ္အစား ေလာ္လီၾကတာ ျမန္မာမိန္းကေလးေတြတင္မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔အေနာက္ႏိုင္ငံ သူေတြလည္း အတူ တူပါပဲ။ ပိုေတာင္ ကဲပါေသးတယ္။ တစ္ေလာကက်င္းပၿပီးစီးသြားတဲ့ ႏိုင္ငံတကာ ေျပးခုန္ပစ္ၿပိဳင္ပြဲ တစ္ခုမႇာ၀ါသနာပါတဲ့မီတာ၁၀၀ၿပိဳင္ပြဲ နဲ႔အျမင့္ခုန္တုတ္ေထာက္ ခုန္ၿပိဳင္ပြဲေတြကို ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္။အဲဒီမႇာ သတိထားမိတာ တစ္ခုက ေယာက်္ားအား ကစားသမားေတြက အားကစားေဘာင္းဘီ၊အက်ႌေတြနဲ႔ လံုလံုၿခံဳၿခံဳ၀တ္ၾကေပမယ့္ အမ်ဳိးသမီးေတြကေတာ့ အေျပးသမား ေတြကလည္းဘီကီနီ၀တ္စံုနဲ႔ အခုန္သမား ေတြကလည္း ဘီကီနီ၀တ္စံုနဲ႔ ခ်ည္းျဖစ္ ေနပါတယ္။ေနာက္တစ္ခါေစာင့္ၾကည့္ ေလ့ရႇိတဲ့ ကမၻာ့ပတ္လည္ တင္းနစ္ကစားပြဲ ေတြမႇာလည္းဖက္ဒါရာတို႔၊ နာဒယ္လ္တို႔ လိုေယာက်္ားေတြက ေဘာင္းဘီနဲ႔စပို႔ရႇပ္ နဲ႔တင့္တင့္တယ္တယ္ ခင္ဗ်။ ၀ီလ်ံညီ အစ္မတို႔၊ ရႇာရာပိုဗာတို႔လို အမ်ဳိးသမီးေတြကေတာ့ တင္ပါးကိုဖံုး႐ံုသာရႇိတဲ့ စကတ္ တိုနံ႔နံ႔ေလးနဲ႔ ခ်က္ေပၚဗိုက္ေပၚအက်ႌမ်ဳိး၀တ္ၾကတယ္။ တင္ပါးဖံုး႐ံုသာဖံုးတဲ့ စကတ္တိုနဲ႔ ကုန္းလိုက္ကြလိုက္ေဘာလံုး႐ိုက္တဲ့ ျမင္ကြင္းဟာ ဘယ္လိုမႇကို မတင္႔တယ္ပါဘူး။
မိန္းမဆိုတာ ေရာင္းကုန္မဟုတ္
ဒီေခတ္ႀကီးမႇာ မိန္းကေလး ေတြက ဘာေၾကာင့္မ်ား ေယာက်္ားေလးေတြထက္ ပိုၿပီးအရႇက္နည္း ေနရသလဲ ဆိုတာစဥ္းစားလို႔ကိုမရပါဘူး။ မိန္းမသားမ်ားရဲ့ ေနာက္ဆံုးရည္မႇန္းခ်က္ ပန္းတိုင္ဟာ လင္ေကာင္း သားေကာင္းရဖို႔ဆိုတဲ့ ေရႇးေခတ္ကဆိုထားပါေတာ့ နားလည္ႏိုင္ေသးတယ္။ အခု ေခတ္ကမိန္းမေတြ ပညာသင္အလုပ္လုပ္ၿပီးေငြရႇာႏိုင္တဲ့ ေခတ္ျဖစ္ေနၿပီေလ။ ေယာက်္ားေတြကိုဆြဲေဆာင္ၿငွိဳ႕ယူဖမ္းစားဖို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေရာင္းကုန္ပစၥည္းလိုခင္းက်င္းျပသေနဖို႔ မလိုေတာ့ပါဘူး။ မိန္းကေလးေတြ ကိုယ္တိုင္က ဒါကိုသေဘာမေပါက္ၾက ေသးတာလားမေျပာ တတ္ေတာ့ပါဘူး။ အမ်ဳိးသမီးအခြင့္ အေရးတို႔အမ်ဳိးသမီးလြတ္ေျမာက္ေရးတို႔ က်ယ္က်ယ္ေအာ္ေနတဲ့ အေနာက္ႏိုင္ငံ ေတြမႇာေတာင္မယ္စၾက၀ဠာၿပိဳင္ပြဲလို ပြဲႀကီးေတြ လုပ္ေနၾကတာ နားမလည္ႏိုင္ ေတာ့ပါဘူး။ဒီလိုၿပိဳင္ပြဲေတြကို ျမင္တိုင္း မ်က္စိထဲမႇာေတာ့'ႏြားပြဲ'ေတြကိုပဲ ေျပးေျပးၿပီးျမင္ ေနမိပါေတာ့တယ္။
ေယာက်္ားက အိမ္ဦးနတ္မဟုတ္
အမ်ဳိးသမီးလြတ္ေျမာက္ေရးဆို တာ သူမ်ားဆီက ေတာင္းယူလို႔မရပါ ဘူး။ အမ်ဳိးသမီးေတြကိုယ္တိုင္ သူတို႔ေခါင္းထဲမႇာ အျမစ္တြယ္ေနတဲ့ 'ေရာင္းကုန္' စိတ္ဓာတ္ကိုဖယ္ရႇားသုတ္သင္ပစ္ရပါမယ္။ ေယာက်္ားက အိမ္ေထာင္ဦးစီး၊ မိန္းမကအိမ္ရႇင္မဆို တဲ့အယူအဆကိုလည္း စြန္႔လႊတ္ရပါ မယ္။ ဒီေခတ္မႇာလင္ေရာ၊ မယားပါ အလုပ္လုပ္၊ ပိုက္ဆံရႇာေနၾကရတာျဖစ္ ေလေတာ့ အိမ္ေထာင့္ တာ၀န္ကိုလည္း ခြဲေ၀ယူၾကရမႇာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေယာက်္ားက အိမ္ဦးနတ္ဆိုၿပီး အိမ္ဦးခန္းမႇာ မိန္႔မိန္႔ႀကီးထိုင္ၿပီး သတင္းစာဖတ္ေနလို႔မရေတာ့ပါဘူး။ ႐ံုးခ်ိန္အမီ ထမင္း ခ်ဳိင့္ယူသြားႏိုင္ေအာင္ င႐ုတ္သီး၀င္ေထာင္းဖို႔ လိုရင္ေထာင္းေပး၊ ခ်ဳိင့္ေဆးဖို႔ လိုရင္ေဆးေပးလုပ္ရမႇာပါပဲ။ ဒါမႇရာသက္ပန္ သာယာခိုင္ၿမဲတဲ့ အိမ္ေထာင္ျဖစ္မႇာပါ။
လုပ္အားခြဲေ၀မႈ
မိန္းမေတြက သူတို႔စိတ္ထဲက 'ေရာင္းကုန္' စိတ္ဓာတ္ေဖ်ာက္ပစ္ဖို႔ လိုုသလို၊ေယာက်္ားေတြကလည္း 'အိမ္ဦးနတ္'ဆိုတဲ့ အစြဲႀကီး ေဖ်ာက္ပစ္ဖို႔လိုပါ တယ္။ ဒီေန႔ကမၻာတစ္ခုလံုးမႇာ ေရႇးကလို 'ရာသက္ပန္႐ိုးေျမက်' ဆိုတာမ်ဳိးကိုေတာ့ သိပ္အေလးမထားၾကေတာ့ဘဲ လင္မယားကြာရႇင္းတာကို ထမင္းစားေရ ေသာက္သေဘာထားၿပီး ကြာလိုက္ၾက၊ထပ္ယူလိုက္ၾက၊ ထပ္ကြာလိုက္ၾကဆိုတဲ့ ကိစၥမ်ဳိးေတြ အလြန္အင္မတန္ကို မ်ားျပားေနပါတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ အိမ္ေထာင္ေရးမႇာ'လုပ္အားခြဲေ၀မႈ' (Divi-sion ofLabor)မရႇိတဲ့အတြက္ ျဖစ္ ၾကရတာလို႔ ယူဆပါတယ္။
မႀကိဳက္ရင္သြားလို႔ရတယ္
ဘယ္လိုအေၾကာင္း ေၾကာင့္ျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔အေနာက္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းေတြမႇာ ေတာ့အိမ္ေထာင္ေရးကိစၥတို႔၊ ဖိုမကိစၥ တို႔ဆိုတာ ထမင္းစားေရေသာက္ ကိစၥ ေလာက္ပဲသေဘာထားၾကတာ ျဖစ္ေလ ေတာ့ ဘယ္သူ႔ဘယ္သူမႇအျပစ္တင္ မေနၾကေတာ့ပါဘူး။သူႀကိဳက္တာသူလုပ္၊ ကိုယ္ႀကိဳက္တာကိုယ္လုပ္ပဲေလ။ ဒါေပ မယ့္ျမန္မာႏိုင္ငံမႇာေနတဲ့ ျမန္မာလူမ်ဳိးဆို ရင္ေတာ့ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့ထံုး စံေတြကို ပစ္ပယ္လို႔မရပါဘူး။ မႀကိဳက္ လည္း လိုက္နာရမႇာပါပဲ။ မလိုက္နာႏိုင္ဘူးဆိုရင္လည္းရပါတယ္။ ႀကိဳက္တဲ့ေနရာသြားၿပီး ေနခ်င္သလို ေနပါ။ ခုေခတ္ပတ္စ္ပို႔ရဖို႔မခက္ပါဘူး။”ရည္းစား တစ္ေထာင္ လင္ေကာင္ တစ္ေယာက္ ” ဆိုတဲ့ ျမန္မာစကားက
အမ်ဳိးေကာင္းသမီး မ်ားကို ေျပာတာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ ေနရင္သိထားၾကဖို႔ လိုတယ္လို႔ သတိေပးလိုက္ခ်င္ ပါတယ္။
လူထုစိန္ဝင္း
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
0 comments:
Post a Comment
https://www.facebook.com/MyanmarExpress တြင္ သတင္းမ်ား ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္