လက္မွတ္တစ္သိန္းႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရးဆုမ်ားပိုင္ရွင္တစ္ဦး၏ စိန္ေခၚသံ

ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ ေလ့လာသုံးသပ္ေရး ေကာ္မတီကို အေျခခံဥပေဒပါ ပုဒ္မ ၅၉ (စ) ကို
မျပင္ဆင္ဖို႔ ျပည္သူလူထုထံကေန အႀကံျပဳလႊာ တစ္သိန္းေက်ာ္ အတိအက်ေျပာရရင္ 

အႀကံျပဳသူ ၁၀၆,၁၀၂ ဦး ရဲ႕ လက္မွတ္ေတြကို ေပးပို႔တင္ျပထားတယ္လို႔ 

ဇန္နဝါရီလ ၃၁ ရက္ေန႔က ေကာ္မတီရဲ႕တင္ျပခ်က္ကို သတင္းစာမ်က္ႏွာေတြမွာ ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ 

သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဥကၠ႒
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အဆိုပါ လက္မွတ္ တစ္သိန္းေက်ာ္ကို အေလးထားစရာမလိုဘူးလို႔
မီဒီယာေတြကို ေျပာဆိုခဲ့တာလည္း ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ လူတစ္သိန္းရဲ႕ ဆႏၵကို အေလးထားစရာ မလိုဘူးလို႔ ေျပာလိုက္တဲ့လူ႔အခြင့္အေရးဆိုင္ရာဆုတံဆိပ္ေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာကပါ ေလးစားရတဲ့
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕စကားအေပၚ အေတာ္အံ့ၾသမိပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အနည္းငယ္ေဆြးေႏြးလိုပါတယ္။

စာေရးသူအေနနဲ႔ လက္မွတ္ တစ္သိန္းထိုးတဲ့အထဲလည္းမပါခဲ့ပါဘူး။ ၅၉ (စ) ပယ္ဖ်က္ေပးဖို႔လည္း ကိုယ္တိုင္ထြက္ ဆႏၵမျပဖူးပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူ႔အျမင္ ကိုယ့္အျမင္သူ႔လိုအပ္ခ်က္ ကိုယ့္လိုအပ္ခ်က္ကို တရားနည္းလမ္းက်က် ေဖာ္ထုတ္ေျပာဆိုတဲ့ လူေတြကို ေလးစားပါတယ္။ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ ဒါဒီမိုကေရစီပါ။ ဥပေဒနဲ႔ အညီ လြတ္လပ္စြာကြဲလြဲခြင့္ ရွိတာ လြတ္လပ္စြာေဖာ္ထုတ္ခြင့္ရွိတာ ဒီမိုကေရစီပါ။ကၽြန္ေတာ္တို႔ လိုခ်င္ခဲ့လို႔ ႀကိဳးစားၿပီး ျဖစ္လာခဲ့တဲ့ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္ေတြကို ႀကံဳေတြ႕လာတဲ့အခါ သေဘာထားႀကီးၾကဖို႔ လိုပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနနဲ႔ ျပည္သူေတြရဲ႕ လက္မွတ္တစ္သိန္းကို အေလးထားစရာ မလိုဘူးလို႔
ေျပာဆိုခဲ့တာဟာ ေခါင္းေဆာင္လုပ္ခ်င္သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ေရာ ဒီမိုကေရစီရဖို႔အတြက္ ဆိုၿပီး
တစိုက္မတ္မတ္ႀကိဳးစားလာသူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ေရာ မေျပာသင့္တဲ့ စကား မဆိုအပ္တဲ့ ေျပာဆိုမႈလို႔ ျမင္ပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ခ်င္သူတစ္ေယာက္ဟာ လူတစ္သိန္းလိုအမ်ားႀကီး မေျပာနဲ႔ ျပည္သူတစ္ဦးရဲ႕ ဆႏၵကိုပါ ေလးစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သာဓကအေနနဲ႔ ဇန္န၀ါရီ ၁၆ ရက္ေန႔က သမၼတဦးသိန္းစိန္ရဲ႕ မေကြးခရီးစဥ္တစ္ခုမွာ အၿငိမ္းစားေက်ာင္းဆရာမတစ္ဦးက သမၼတယာဥ္တန္းကို
တားၿပီး သူ႔ရဲ႕ အခက္အခဲကို တင္ၿပဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ ဒါကို သမၼတႀကီးအေနနဲ႔ လ်စ္လ်ဴမရႈခဲ့ဘဲ ယာဥ္တန္းကို ရပ္ၿပီး ေက်ာင္းဆရာမရဲ႕ ဆႏၵကို ေျဖရွင္းေပးႏိုင္ဖို႔ တာ၀န္ရွိသူေတြကို ညႊန္ၾကားခဲ့ပါတယ္။

ဒါဟာ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ျပည္သူတစ္ေယာက္တည္းရဲ႕ ဆႏၵပင္ျဖစ္ပါေစ လ်စ္လ်ဴမရႈဘူးဆိုတာကိုျပသခဲ့တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတို႔ရဲ႕ ေလးစားဖြယ္အရည္အခ်င္းတစ္ရပ္ပါ။

NLD ကို ေထာက္ခံသူေတြကလည္း ျပည္သူ သန္း ၆၀ ထဲမွာ လက္မွတ္တစ္သိန္းေက်ာ္ဆိုတာ
နည္းနည္းေလးပါ။ က်န္တဲ့သူေတြက ၅၉(စ) ကို ျပင္ဆင္ဖို႔ ေထာက္ခံၾကတဲ့သူေတြလို႔ ဆိုပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုမေထာက္ခံတိုင္း တစ္ဖက္လူရဲ႕ ဆႏၵကို ပုတ္ခတ္ၿပီး ကိုယ္လိုရာဆြဲေျပာဆိုမႈဟာ တစ္ဖက္ကို မေလးစားရာေရာက္ပါတယ္။ လက္မွတ္မထိုးဘဲ က်န္ခဲ့တဲ့ သူတိုင္း ၅၉(စ) ကို
ျပင္ဆင္ေစခ်င္လို႔ဆိုၿပီး ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာတစ္ခုအတြက္နဲ႔ က်န္တဲ့သူေတြကို ခုတံုးလုပ္မေျပာဆို သင့္ပါဘူး။ ဒီမိုကေရစီစနစ္မွာ အမ်ားစုရဲ႕ တရားနည္းလမ္းက်တဲ့ ဆႏၵကို အနည္းစုက လက္ခံႏိုင္ရမယ္ဆိုတာ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အမ်ားစုကလည္း အနည္းစုရဲ႕ ဆႏၵကို ေလးစားရပါမယ္။ 

လူမ်ားလို႔ နည္းတဲ့ လူအေပၚ အႏိုင္က်င့္တဲ့ ပံုစံဟာ ဒီမိုကေရစီမဟုတ္ပါဘူး။ သမၼတလုပ္ခ်င္ပါတယ္လို႔ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခဲ့တဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တစ္ေယာက္ သမၼတျဖစ္သြားၿပီလို႔ သေဘာထားလိုက္ပါ။ ျပည္သူအနည္းစုက မိမိတို႔ရဲ႕ ဆႏၵသေဘာထား လိုအပ္ခ်က္တစ္ခုကို
ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ၿပီဆို ျပည္သူသန္း ၆၀ ေက်ာ္ထဲက လက္မွတ္တစ္သိန္းကို အေလးထားစရာ
မလိုဘူးလို႔ သူတစ္ပါးရဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္ကို မေလးစားဘဲ ေျပာခဲ့သလို ဆႏၵေဖာ္ထုတ္တဲ့ လူအနည္းစု အေပၚမွာလည္း အဲလို သေဘာမထားဘူးလို႔ ဘယ္သူအာမခံႏိုင္ပါသလဲ။ ဒါဟာ စဥ္းစားဆင္ျခင္သင့္တဲ့
အခ်က္ပါပဲ။


ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနနဲ႔ လက္မွတ္တစ္သိန္းေက်ာ္အေပၚအေလးထားေစခ်င္လို႔ ေျပာေနတာ
မဟုတ္ပါဘူး။ အေလးထားသည္ ျဖစ္ေစ၊ အေလးမထားသည္ ျဖစ္ေစ
ဒီမိုကေရစီေခတ္မွာ ကိုယ့္အျမင္ကိုယ္ ေဖာ္ထုတ္ဖို႔ အခြင့္အေရးရွိတဲ့အတြက္ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ေနၾကမွာပါပဲ။ ဒီလိုဆႏၵေဖာ္ထုတ္မႈအေပၚေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ခ်င္သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အေလးထားစရာ မလိုဘူး ဆိုတဲ့ စိန္ေခၚ ေစာ္ကားသလို စကားမ်ိဳး ျပည္သူအေပၚမေျပာသင့္ပါဘူး။ အေလးထားထား မထားထား ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာပဲ ထားသင့္တဲ့ ကိစၥပါ။ 

ရခိုင္အေရးမွာတုန္းက လူနည္းစုကို အႏိုင္မက်င့္ဖို႔
ဆိုၿပီး လူနည္းစုရဲ႕ စကားကိုနားေထာင္ေပးၿပီး လူနည္းစုျဖစ္သူေတြဘက္က အေလးထားကာကြယ္ေျပာဆိုခဲ့ ေပမဲ့ သန္း ၆၀ ထဲက လက္မွတ္ တစ္သိန္းေက်ာ္ပိုင္ရွင္ လူနည္းစုေတြအေပၚ အေလးထားစရာမလိုဘူးလို႔ ဂရုမစိုက္သလို စိန္ေခၚသလိုစကား
မ်ိဳးေျပာထြက္ခဲ့တဲ့ လူ႔အခြင့္အေရးဆုမ်ားပိုင္ရွင္ ႏိုင္ငံတကာကပါေလးစားရသူ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
အေပၚ အထူးပင္အံ့ၾသရပါတယ္။ စာေရးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ တစ္ခ်ိန္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေထာင္ျပခဲ့တဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ေလးကို ျမင္ေယာင္မိပါတယ္။

"က်မကလည္း ျပည္သူေတြကို ခ်စ္ပါတယ္" တဲ့။

ဟုတ္ကဲ့ လက္မွတ္ တစ္သိန္းေက်ာ္ထိုးခဲ့ၾကတာလည္း ျပည္သူေတြပါပဲ အန္တီ။
စကား..စကားေျပာပါမ်ားစကားထဲက ဇာတိေတြမျပၾကပါေစနဲ႔။

ကိုရင္သာေျဗာ(ပတၱျမားေျမ)

Posted in: ေဆာင္းပါး