ရွစ္ေလးလံုး ဘာလဲ၊ ဘယ္လဲ

From : ..the voice

သို႔
ကိုျမတ္လိႈင္း

ေနေကာင္းရဲ႕လားဗ်။ ျပည္ပေရာက္ေနတဲ့ ခင္ဗ်ားဆီကို ကြၽန္ေတာ့္ ခံစားခ်က္ေလးေတြ ေရးလိုက္တယ္။ ေျပာခ်င္တာရွိမွ စာေရးတယ္လုိ႔ေတာ့ မေအာက္ေမ့ပါနဲ႔။ ရွစ္ေလးလံုးပြဲကေတာ့ ၿပီးသြားၿပီ။ ဘာေတြရလိုက္သလဲ။ ျပန္သံုးသပ္ဖို႔ လိုတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘာဆက္လုပ္မွာလဲ။ စဥ္းစားဖို႔လိုတယ္။ ကိုယ္ျမင္သေလာက္ေျပာရရင္ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြ စံုညီတဲ့ပြဲတစ္ပြဲ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အလြန္အားရေက်နပ္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ရလဒ္ပါပဲ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ဖက္ဒရယ္ စတာေတြကို ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတယ္။ သိပ္ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါေတြဟာ အစိုးရနဲ႔ ပါတီေတြက အဓိကလုပ္ရမယ့္ အလုပ္လို႔ ကိုယ္ျမင္တယ္။ အဓိကရလိုက္တဲ့ အျမတ္ကေတာ့ ေခတ္အဆက္ဆက္ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြ စုစည္းစံုညီခြင့္ ရလိုက္တာပဲ။ အားရွိလိုက္တာေတာ့ ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့။ ဒါေပမဲ့ ခက္ေနတာတစ္ခုက အားလံုးမွာ ႏိုင္ငံေရးလမ္းစဥ္ ေပ်ာက္ေနတာပဲ။ ပိုဆိုးတာက ငါတေကာ ေကာေနၾကတာပဲ။ ဒီပံုစံနဲ႔ေတာ့ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံ စစ္စစ္ တစ္ႏိုင္ငံျဖစ္လာဖို႔ဆိုတာ ေဝးေသးတယ္။

ရွစ္ေလးလံုးပြဲမွာ အင္မတန္အရည္အခ်င္းရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမား သံုးေထာင္ေလာက္ စုေဝးမိၾကတယ္။ ပြဲၿပီးေတာ့ အိမ္ျပန္သြားၾကတယ္။ ဒါပဲ ၿပီးၿပီ။ ဘယ္ေလာက္ႏွေျမာဖို႔ေကာင္းသလဲ။ တကယ္တမ္းျဖစ္သင့္တာက အဲဒီပုဂၢိဳလ္ေတြ အကုန္စုစည္းၿပီး ႏိုင္ငံကိုတည္ေဆာက္ရမွာ။ ဒီရွစ္ေလးလံုး ပြဲႀကီးၿပီးလို႔ မၾကာခင္မွာ ရွစ္ပူးအဖြဲ႕ထဲက ပါတီေထာင္လိမ့္မယ္ဆိုတာလည္း ၾကားလိုက္ရတယ္။ စိတ္မေကာင္းဘူး။ ရွစ္ပူးအဖြဲ႕ေတြပါ ပါတီေထာင္ရင္ မွားမယ္။ ပါတီေထာင္တယ္ဆိုတာ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ အာဏာရဖို႔ပဲ။ သူတို႔ အာဏာရႏိုင္မလား၊ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ အာဏာရေတာ့ေရာ တစ္ႏိုင္ငံလံုးရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ေတြကို လိုသလိုတည္ေဆာက္ႏိုင္မယ္ ထင္လို႔လား။ အကန္႔ အသတ္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံက ျပည္သူေတြက ပါတီေဟ့လို႔ ဆိုလိုက္ရင္ တစ္မ်ဳိးျမင္ၾကတယ္။NLD ဆိုတာေတာင္မွ ေဒၚစုရွိေနလို႔ NLD ျဖစ္ေနတာ။ ေဒၚစုမရွိ ေတာ့တဲ့ေနာက္ပိုင္း NLD ကို လူထုက ဘယ္လို သေဘာထားၾကမလဲဆိုတာ ႀကိဳေတြးၾကည့္လို႔ ရပါတယ္။ အဲသလိုေျပာလိုက္ေတာ့ ဦးတင္ဦးတို႔၊ ဦးဝင္းတင္တို႔ကို ေစာ္ကားသလိုျဖစ္ဦးမယ္။ အထင္ကရ ပုဂၢိဳလ္ေတြက အသက္ ၈၀ ေက်ာ္ ၉၀ ေတြျဖစ္ကုန္ၾကၿပီ။ အဲဒါကို သတိထားဖို႔လိုတယ္။ ေဒၚစုေတာင္မွ ေကာင္းေကာင္းအလုပ္လုပ္ႏိုင္ရင္ ၂၀၁၅ ကေန ၂၀၂၀ အထိပဲ။ ေဒၚစုေတာင္မွ အခုေလာေလာဆယ္မွာ ပါတီတစ္ျခမ္း၊ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ တစ္ျခမ္း ေရာသမေမႊထားရတယ္။ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရးအတြက္ အလွဴ ေငြေတြကိုေတာ့ လက္ခံေနရတယ္။NLD ကို တစ္ဖက္ကေန က်န္း/ပညာ နဲ႔ ရန္ထားရတယ္။ ႏိုင္ငံျခားေငြဆိုရင္ ပါတီက လက္ခံလို႔မရဘူး။ ဒါလည္း ကန္႔သတ္ခ်က္တစ္ခုပဲ။ အဲဒီအတြက္ ေရာသမေမႊထားရတာ မဆန္းပါဘူး။ ဒါကို အစိုးရကလည္း သိထားမွာပါ။ လာမယ့္ ၂၀၁၅ မတိုင္မီ အဲဒီကိစၥကို လည္း ရွင္းရလိမ့္မယ္။ မဟုတ္ရင္ ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒနဲ႔ ထိပ္တိုက္ ေတြ႔သြားလိမ့္မယ္။ ငါ့ကိုေထာက္ခံတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ငါ့စိတ္က သိပ္ႀကီး တယ္ဆိုၿပီး အရာရာကို ေလွ်ာ့တြက္ရင္ အမွားႀကီးမွားသြားလိမ့္မယ္။

ရွစ္ေလးလံုးပြဲမွာ လူစံုတယ္။ ျဖစ္စဥ္က ပူပူေႏြးေႏြးပဲ ရွိေသးတယ္။ ရွစ္ေလးလံုး အင္အားစုေတြကို Institution တစ္ခုေထာင္ေစခ်င္တယ္။ Political Institution တစ္ခုေပါ့။ ရွစ္ပူးေတြ ပါတီခြဲေထာင္ရင္ ဗ်ဴဟာေျမာက္အမွားျဖစ္မယ္။ တိုက္ပြဲကမၿပီးေသးဘူး။ ပါးစပ္က ေျပာေန႐ံုနဲ႔ မၿပီးဘူး။ လက္ေတြ႔ရပ္တည္ လုပ္ေဆာင္မႈက စကားေျပာတယ္။ တိုက္ပြဲ မၿပီးေသးတာ ေသခ်ာရင္ ဆက္တိုက္ရမယ္။ ဆက္တိုက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ရမယ္။ ပါတီေထာင္တာ တိုက္ပြဲဝင္တာမဟုတ္ဘူး။ ေကာင္းၿပီ။ ဘာကိုတိုက္မွာလဲ။ တိုက္ပြဲအေျခအေနက ေျပာင္းသြားၿပီ။ အခုတိုက္ရမယ့္ တိုက္ပြဲက လူေတြ၊ အဖြဲ႕အစည္းေတြကို မဟုတ္ဘူး။ အေျခအေနေတြကို တိုက္ရမယ့္တိုက္ပြဲ ျဖစ္သြားၿပီ။ တစ္ႏိုင္ငံလံုးက လူေတြရဲ႕စိတ္ဓာတ္ေတြကို ဒီမိုကရက္တိုက္ ေဇးရွင္းလုပ္ပစ္ရမယ့္ တိုက္ပြဲျဖစ္သြားၿပီ။ ႏိုင္ငံသားေတြကို တာဝန္ယူမႈ ရွိၿပီး ပညာေရခ်ိန္ျမင့္တဲ့သူေတြျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရမယ့္တိုက္ပြဲ ျဖစ္သြားၿပီ။ ႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ေတြကို ဓမၼဘက္ကရပ္တည္ၿပီး ဘယ္အဓမၼေတြ ကိုမဆို ဆန္႔က်င္တိုက္ထုတ္ပစ္ရဲတဲ့ သတၱိရွိတဲ့ သူေတြျဖစ္ေအာင္ တိုက္ရမယ့္ တိုက္ပြဲျဖစ္သြားၿပီ။ စိန္ေခၚမႈကေတာ့ သိပ္ႀကီးမားတယ္။ အဲဒီလုပ္ငန္းေတြကို ပါတီနဲ႔ တိုက္လို႔မရဘူး။ Institution ႀကီးတစ္ခုနဲ႔ပဲ တိုက္လို႔ရမယ္။ ေနာက္ထပ္ ၂၅ ႏွစ္ၾကာေအာင္ တိုက္ခ်င္လည္း တိုက္ရလိမ့္မယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ ဘယ္သူမွ အာဏာမလိုခ်င္ပါနဲ႔။

ဒီ Institution ႀကီးကေန လုပ္စရာအလုပ္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ရွစ္ေလးလံုးသမိုင္းကို ျပဳစုရမယ္။ ေက်ာင္းျပ႒ာန္းစာအုပ္ ေတြထဲမွာ အဆင့္လိုက္ ထည့္သြင္းႏိုင္ေအာင္ လုပ္ရမယ္။ R&D အဖြဲ႕ႀကီးတစ္ဖြဲ႕လည္း ဖြဲ႕ရမယ္။ အစိုးရရဲ႕လုပ္ေဆာင္ခ်က္၊ လႊတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္၊ တပ္မေတာ္ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္၊ တရားေရးအဖြဲ႕ေတြရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္၊ ျပည္ထဲေရး/ေထြအုပ္ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ အစရွိတာေတြကို မွတ္တမ္းျပဳ လစဥ္သံုးသပ္၊ ေၾကညာခ်က္ထုတ္ စတာေတြလုပ္ရမယ္။ ေဟာေျပာပြဲေတြ၊ သင္တန္းေတြ၊ ေဆြးေႏြးပြဲေတြ၊ Workshop ေတြ လုပ္ရမယ္။ တစ္ႏိုင္ငံလံုးအႏွံ႔ စဥ္ဆက္မျပတ္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လုပ္ရမယ္။ စာအုပ္ေတြ ထုတ္ရမယ္။ ကြန္ရက္ေတြ ဖြဲ႕ရမယ္။ ႏိုင္ငံတကာ Institution ေတြနဲ႔လည္း လက္တြဲလုပ္ရလိမ့္မယ္။ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ လူမႈေရးေတြကို အစိုးရက လုပ္လိမ့္မယ္။ ဘယ္အစိုးရတက္တက္ က်က်နန မလုပ္ရင္ အဲဒီ Institution ကေန ေျပာမယ္။

လူေတြရဲ႕ပညာေရခ်ိန္ မျမင့္ရင္ ဒီမိုကေရစီစစ္စစ္ တည္ေဆာက္လို႔ မရဘူး။ လမ္းေပၚမွာ ဆႏၵျပခြင့္ရတာ ဒီမိုကေရစီရဲ႕အကာပဲ ရွိေသးတယ္။ တကယ့္အႏွစ္က ျပည္သူေတြဟာ တရားဥပေဒနဲ႔အညီ က်င့္ႀကံေနထိုင္ ႏိုင္ရမယ္။ ဓမၼကိုပဲ လက္ခံရမယ္။ အဓမၼကို ျငင္းပယ္ရမယ္။ မွန္ကန္တဲ့ ဥပေဒေတြနဲ႔ မွန္ကန္တဲ့တရားစီရင္ေရး ရွိရမယ္။ အဲဒါကို Institution က တည္ေဆာက္ႏိုင္ရမယ္။ အဲဒီ Institution ကို နာမည္ေပးခ်င္တယ္။ ‘Tetra Eight Generation Political Institution ။ အဲဒီအမည္ကို ေဝေလေလ ေကာင္ေတြကို ယူမသံုးေစခ်င္ဘူး။ အခုဟာက အခ်ိန္ေကာင္း၊ အခါေကာင္း၊ အခြင့္အေရးေကာင္းကို ေရာက္ေနၿပီ။ ကြဲမထြက္ေစခ်င္ဘူး။ ညီညီၫြတ္ၫြတ္ လုပ္ေဆာင္ေစခ်င္တယ္။ မ်ဳိးဆက္ေဟာင္းေတြနဲ႔ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြ အကုန္ ပါေစခ်င္တယ္။

ကဲ ကိုျမတ္လႈိင္းေရ
ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ကူးေတြ၊ ေျပာခ်င္တာေတြ ေတာက္ေလွ်ာက္ ေရးခ်လိုက္လုိ႔ ဖတ္ရတာ အာ႐ံုေနာက္သြားၿပီလား။ ခင္ဗ်ားလည္း စဥ္းစားၿပီး စာျပန္ပါဦး။ စာလည္း အေတာ္ရွည္သြားၿပီမို႔ နားဦးမယ္ဗ်ာ။ က်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္ပါ။

ခင္ဗ်ားရဲ႕
စိုးေအာင္

.
. www.MyanmarExpress.net
 

Posted in: ဘာလဲဟဲ႔ ရွစ္ေလးလံုး