ျမန္မာအမ်ဳိးသမီး သူရဲေကာင္း တစ္ဦးအေၾကာင္း.....

ႏွစ္စဥ္ ဇူလုိင္လ(၃)ရက္ေန႔သည္ ျမန္မာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားေန႔ျဖစ္ပါသည္.......။

ယေန႔ ၂၀၁၂ခုႏွစ္၊ ဇူလုိင္လ(၃)ရက္ေန႔သည္လည္း ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးမ်ားေန႔ျဖစ္ပါသည္..... ယေန႔တြင္ တစ္ႏုိင္ငံလံုး

ျမန္မာအမ်ဳိးသမီး စြမ္းေဆာင္ရွင္မ်ားကုိ အမ်ဳိးမ်ဳိး အဖံုဖံု ဂုဏ္ျပဳၾကပါသည္.... ေဟာေျပာၾကပါသည္.... ေက်နပ္စရာ ေကာင္းလွပါသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ေရွးေခတ္ေပါင္းမ်ားစြာမွသည္ ယေန႔တုိင္ အာဇာနည္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား၊ စြမ္းေဆာင္ရွင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား

ပညာရွင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား မ်ားစြာ စဥ္ဆက္မျပတ္ေပၚထြန္းလွ်က္ရွိပါသည္။

ထုိ..... အမ်ဳိးသမီးေပါင္းမ်ားစြာ အနက္မွ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ႏွင့္ အလွမ္းမေ၀းေသာ အာဇာနည္ အမ်ဳိးသမီး တစ္ဦး၏

အေၾကာင္းအား ဂုဏ္ျပဳေဖာ္ျပခ်င္ပါသည္။

၁၉၅၀ျပည့္ႏွစ္ လြတ္လပ္ေရးေန႔တြင္ ႏုိင္ငံေတာ္ အစုိးရမွ ``သူရ´´ဘဲြ႔ ခ်ီးျမွင့္ေပးအပ္ခဲ့သူ အမ်ဳိးတစ္ဦး ရွိခဲ့ပါသည္....။

ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္ႏွင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ တစ္ဦးတည္းေသာ အမ်ဳိးသမီး ``သူရ´´ ဘဲြ႔ ပုိင္ရွင္ျဖစ္ပါသည္.......။ ၄င္းမွာ ထား၀ယ္သူ ``သူရ

မခ်စ္ပုိ´´ ျဖစ္ပါသည္။

မခ်စ္ပုိကုိ ၁၉၀၇ ခုႏွစ္တြင္ ထား၀ယ္ၿမိဳ႕ တြင္ ေမြးဖြား၍ ထား၀ယ္ၿမိဳ႕ တြင္ပင္ ႀကီးျပင္းခဲ့ပါသည္.....။ မခ်စ္ပုိသည္

အသက္(၂၀)အရြယ္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္တြင္ BE တပ္ထဲ၀င္သြားေသာ ေမာင္ျဖစ္သူအာ ရွာေဖြရန္ ထား၀ယ္မွ ျပင္ဦးလြင္သုိ႔ တစ္ဦးတည္းထြက္

ခြါ သြားခဲ့ၿပီး ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕ ရွိ ဦးၾကြယ္၊ ေဒၚပုတုိ႔၏ ေမြးစားသမီးကဲ့သုိ႔ ခ်စ္ျခင္းကုိ ရရွိကာ ၄င္းအိမ္တြင္ ဆက္လက္ ေနထုိင္ျဖစ္သြားေလ

သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ဦၾကြယ္ေဒၚပုတုိ႔ႏွင့္ ရင္းႏွီးသူ BE တပ္မွ တပ္ၾကပ္ လွေမာင္ႏွင့္ လူငယ္သဘာ၀ ခ်စ္ကၽြမ္း၀င္ကာ အိမ္ေထာင္ က်သြား

ေလေတာ့သည္။

မခ်စ္ပုိ BE တပ္မွ စစ္သည္ျဖင့္ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးေနာက္...... ၁၉၄၉ ခုႏွစ္ ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၂၁ ရက္ေန႔ တြင္ KNDO

တပ္ဖြဲ႔မ်ားသည္ ေမၿမိဳ႕ (ယခုျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕) အား အလစ္အငိုက္စီးနင္းသိမ္းပိုက္လိုက္ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္ကေမၿမိဳ႕႔တြင္ ဗုိလ္မွဴးထင္ေပၚႏွင့္

ဗုိလ္ႀကီး ဘျဖဴ ဦးစီးေသာ အမွတ္ (၁) BEတပ္ခဲြႏွင့္ အမွတ္(၂)BE တပ္ခဲြတုိ႔သည္ ရရာလက္နက္ခဲယမ္းမ်ား သိမ္းဆည္းကာ လားရွိဳးဘက္

သို႕ ဆုတ္ခြာသြားခဲ့ၾကသည္။ ထုိသုိ႔ ဆုတ္ခြာသြားေသာ တပ္မ်ားသည္ လားရွိဳးတြင္ ျပန္လည္စုဖြဲ႔ကာ ေမၿမိဳ႕ သို႔ ျပန္လည္ ခ်ီတက္ခဲ့ၾက

ေလသည္။

ေမၿမိဳ႕ ေရခ်မ္းအိုးရြာဘက္တြင္ တိမ္းေရွာင္ေနၾကေသာ BE တပ္မွ အရာရွိစစ္သည္မ်ားႏွင့္ က်န္တပ္ေပါင္းစုံမွ တပ္

ဖြဲ႕၀င္မ်ားလည္း BE တပ္တြင္ လာေရာက္ပူးေပါင္းခဲ့ၾကေလသည္။ ထုိ႔ေနာက္.... တပ္ေပါင္းစု အင္အားျဖင့္ ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၂၄ ရက္ေန႔တြင္

ျပန္လည္တိုက္ခိုက္ခဲ့ရာ BE တပ္ကုန္း ( ယခု ေမၿမိဳ႕ အင္ဂ်င္နီယာတပ္) ေနရာကို ျပန္လည္ သိမ္းပုိက္ ရရွိခဲ့ၿပီး လက္နက္ ခဲယမ္းမ်ားကိုပါ

ရရွိလိုက္ေလသည္။ ထုိ႔အျပင္ ၿမိဳ႕ တြင္းတုိက္ပဲြအျဖစ္ ဆက္လက္ တိုက္ခိုက္ေသာ တပ္ဖြဲ႔၀င္မ်ားသည္လည္း ေမၿမိဳ႕ - လားရွိဳး လမ္းတစ္

ေလွ်ာက္ ၿမိဳ႕ မ ရုပ္ရွင္ရုံ ထိသိမ္းပိုက္လိုက္ႏိုင္ခဲ့ေလသည္။

အင္ဂ်င္နီယာတပ္မွ ဦးေဆာင္ကာ ေမၿမိဳ႕ကို ျပန္လည္တိုက္ခိုက္ခဲ့ေသာ ေဖေဖၚ၀ါရီလ (၂၄) ရက္ေန႔အား BE တပ္ဖဲြ႔

ေခၚ အင္ဂ်င္နီယာတပ္ဖြဲ႔ေန႔ အျဖစ္ ဂုဏ္ျပဳမွတ္တမ္းတင္ခဲ့ေလသည္။

ထုိသုိ႔... ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၂၄ ရက္တြင္ စခန္းမ်ားရရွိၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း ၿမိဳ႕ တြင္း တုိက္ပဲြမ်ား ဆက္လက္ျဖစ္ပြားေနဆဲ

ျဖစ္ၿပီး တစ္ဘက္ႏွင့္တစ္ဘက္ ေျခကုတ္စခန္းမ်ားကို အားျပဳကာ အဖြဲ႕ငယ္မ်ား ေစလႊတ္၍ အျပန္အလွန္ သတင္းေထာက္လွမ္း တုိက္ခုိက္

ေနၾကေလသည္။ ၿမိဳ႕ေပၚတြင္လည္း ေလ့က်င့္မွဳ မရွိေသာ အရပ္သားမ်ားသည္ပင္ ရရာလက္နက္စြဲကိုင္ၿပီး တပ္ႏွင့္ ပူးေပါင္း` တိုက္ပြဲ၀င္

ခဲ့ၾကသည္။ ဤအေျခအေနတြင္ ခက္ခဲေသာ ကိစၥရပ္ တစ္ခုမွာ ရန္သူ႔ သတင္းေထာက္လွမ္းေရးရရွိေရးပင္ ျဖစ္ေလသည္။

ထုိစဥ္က BEDT ကုန္းမွထြက္လုိက္သည္ႏွင့္ ရန္သူသည္ ေယာက္်ားမွန္သမွ်အားဖမ္းဆီးျခင္း သုိ႔မဟုတ္ ပစ္ခတ္ျခင္း

မ်ား ျပဳလုပ္လွ်က္ရွိၿပီး မိန္းမမ်ားမွာ ေစ်းေရာင္းျခင္း ႏြားေက်ာင္းျခင္းမ်ားျဖင့္ ၀င္ထြက္လွ်က္ရွိေလသည္။

BE တပ္ဦးစီးေသာ တပ္ေပါင္းစုအတြက္ အခက္အခဲျဖစ္ေပၚလွ်က္ရွိေသာ သတင္းေထာက္လွမ္း ရရွိေရးအတြက္ မိမိ

ဆႏၵအေလ်ာက္ တာ၀န္ယူလုိက္သူမွာ ထား၀ယ္သူေလး `` မခ်စ္ပုိ´´ ပင္ျဖစ္ပါသည္။

မခ်စ္ပိုသည္ ထား၀ယ္သူျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ စကားေျပာလွ်င္ အသံ၀ဲၿပီး အသားမျဖဴမညိဳ၊ မ်က္ႏွာေလးေထာင့္စပ္စပ္၊

အရပ္ ငါးေပသုံးလက္မခန္႔ရွိသည္။ စကားေျပာလွ်င္ ခပ္ျပတ္ျပတ္ေျပာတတ္သျဖင့္ လုပ္စရာရွိလွ်င္ ျပတ္ျပတ္သားသားလုပ္မည့္ သေဘာ

ကိုေဆာင္ေလသည္။

မခ်စ္ပို၏ ေယာက္်ားျဖစ္သူ တပ္ၾကပ္လွေမာင္ အပါအ၀င္ အင္ဂ်င္နီယာတပ္ဖြဲ႔မ်ားသည္ ေလ့က်င့္ေရးတပ္ကုန္းတြင္

ရင္ဆိုင္ထားစဥ္ တစ္ဘက္ႏွင့္တစ္ဘက္ အဖြဲ႕ငယ္မ်ားျဖင့္ အျပန္အလွန္ ပစ္ခတ္ၾကရာမွ တပ္ၾကပ္ လွေမာင္အား ေသနတ္မွန္ကာ ဒဏ္ရာ

ရရွိခဲ့ေလသည္။

မခ်စ္ပုိသည္ ဓါးတုိ တစ္လက္ႏွင့္ လက္ပစ္ဗံုးတုိ႔ ယူေဆာင္ၿပီး ခေမာက္ေဆာင္းကာ၊ တုတ္တစ္ေခ်ာင္း၊ လြယ္အိတ္

တစ္လံုးတုိ႔ျဖင့္ ႏြားေက်ာင္းသမ ပံုသ႑ာန္ျဖင့္ DKDO တပ္မ်ား တပ္စြဲထားေသာ ေမၿမိဳ႕ ေလ့က်င့္ေရး တပ္ကုန္း၊ ေဆးတပ္ကုန္းမ်ား

ဘက္သို႔ နည္းမ်ဳိးစံုျဖင့္ ၀င္ေရာက္ကာ... ရန္သူ၏ လက္နက္ႀကီးမ်ား ထားရွိရာေနရာ၊ ကြပ္ကဲေရးရံုး တည္ေနရာႏွင့္ အျခား ေထာက္လွမ္း

ေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ခဲ့ေလသည္။ ရန္သူသည္ ႏြားတစ္အုပ္ႏွင့္ မခ်စ္ပုိအား ႏြားေက်ာင္းေနသည္ဟုသာ ထင္ေနခဲ့ေလသည္။

မခ်စ္ပိုသည္ ႏြားေက်ာင္းရင္းျဖင့္ ရန္သူလက္နက္ႀကီး ပစ္ကူေနရာမ်ား၊ စက္ေသနတ္ႀကီးမ်ား ခ်ထားသည့္ ေနရာမ်ား

အား တပ္ဖဲြ႔ထံသတင္းျပန္လည္ပုိ႔ေပးႏုိင္ခဲ့ေလသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ရန္သူအဖြဲ႔ငယ္ သုံးေလးဦးခန္႔ျဖင့္ ဆံုေတြ႔စဥ္ အခြင့္သာပါက လက္ပစ္

ဗုံးျဖင့္ တုိက္ခိုက္လာခဲ့ရာ ရန္သူတပ္ဖဲြ႔မ်ား အေတာ္ပင္ အထိနာခဲ့ေလသည္။

စစ္ဆင္ေရးတြင္ က်င္လည္လာေသာ မခ်စ္ပုိသည္ လက္ရွိ လုပ္ေဆာင္ခ်က္အား အားမလုိအားမရျဖစ္ကာ ထမီအစား

ေဘာင္းဘီ၀တ္လုိေၾကာင္း..... ေနရာတုိင္း သံုးမရေသာ လက္ပစ္ဗံုးအစား ေသနတ္ တတ္ဆင္ေပးရန္ႏွင့္ ေန႔ခင္းဘက္တြင္ ေထာက္လွမ္း

ရရွိခဲ့ေသာ ေနရာမ်ားအား ညဘက္တြင္ တပ္ဖဲြ႔ႏွင့္ အတူ လုိက္ပါတုိက္ခုိက္လုိေၾကာင္း တင္ျပခဲ့ေလသည္။

မခ်စ္ပို၏ တင္ျပခ်က္အား ဗိုလ္ႀကီးဘျဖဴမွ သေဘာတူကာ ရုိင္ဖယ္ျဖင့္အဆင္မေျပႏုိင္သျဖင့္မခ်စ္ပုိအားေျခာက္လုံးျပဴး

ထုတ္ေပးလိုက္သည္။ မခ်စ္ပုိသည္ ေန႔ခင္းဘက္တြင္ သတင္းေထာက္လွမ္း၍ ညဘက္တြင္ညတိုက္ပြဲမ်ားဆက္လက္ဆင္ႏႊဲၾကေလသည္။

မခ်စ္ပုိပါ၀င္ေသာ တပ္ဖဲြ႔၏ တုိက္ခုိက္မွဳမ်ားေၾကာင့္ KNDO အဖဲြ႔မ်ားမွာ မ်ားစြာ အထိနာခဲ့ေလသည္။

ထုိ႔ေနာက္ ေထာက္ပံ့ေရးကုန္းသုိ႔ ၀င္စီးေသာ ညတြင္ကား မခ်စ္ပိုကိုထိမွန္ေလေတာ့သည္။ ေန႔ခင္းဘက္က မခ်စ္ပို

၀င္ေရာက္ ေထာက္လွမ္းရရွိခဲ့သည့္ လက္နက္ႀကီးေနရာအား တပ္ဖြဲ႔မွ ေနာက္ပိုင္းမွ ေမာ္တာျဖင့္ ဦးႏွိမ္ ပစ္ခတ္ထားၿပီး.... မခ်စ္ပိုပါ၀င္

ေသာ အဖြဲ႕က ရန္သူ၏ ခံစစ္စည္းထဲသို႔ အတင္း ထိုးေဖာက္ ၀င္ေရာက္သြားၾကေလသည္။ ရန္သူမ်ား ေခါင္းမေထာင္ႏုိင္ေအာင္ျဖစ္ေနခ်ိန္

တြင္ စစ္သည္မ်ားက လွံစြပ္ျဖင့္ တက္ထိုးရန္ ျပင္ဆင္ၾကေလရာ... မခ်စ္ပိုက လက္မခံပဲ.... လက္ပစ္ဗံုးျဖင့္ ပစ္မည္ဟု ဆုိကာ..... လွိမ့္၍

ခ်ဥ္းကပ္သြားေလသည္။ မခ်စ္ပိုအပစ္မခံရေစရန္ စစ္သည္မ်ားက ကာပစ္ပစ္ေပးရင္း ေယာင္ျပလွဳပ္ရွားမွဳမ်ားျပဳလုပ္ ေပးၾကေလသည္။

ရန္သူ႔ ေသနတ္သံမ်ား ရပ္စဲသြားခဲ့ျပန္ေလသည္။ မခ်စ္ပိုကား ထပ္မံ..... လက္စြမ္းျပခဲ့ျပန္ေလသည္။

ခ်ဥ္းကပ္မ်ဥ္းမွ ျပန္အထြက္တြင္ မခ်စ္ပိုကို လွိမ့္ေမွာက္ၿပီး ဆုတ္ခဲ့ရန္ ေျပာေသာ္လည္း ရန္သူအား အထင္ေသးမိကာ

မတ္တတ္ ျပန္လာခဲ့ျခင္းေၾကာင့္.... ရန္သူ႔ ေသနတ္သံ တစ္ခ်က္ထြက္ေပၚလာၿပီး မခ်စ္ပို ဗိုက္ကိုလက္ႏွင့္ဖိကာ လဲက်သြားခဲ့ရေလသည္။

မခ်စ္ပိုကား သတၱိေကာင္းလွေပသည္။ ဒဏ္ရာရသည့္တိုင္ ညည္းညဴျခင္းမရွိ၊ ဗိုက္ကို အ၀တ္ျဖင့္ပတ္ၿပီး ဖိထားေလသည္။ ရဲေဘာ္မ်ား

မခ်စ္ပိုကိုေပြ႔ကာ ၿမိဳ႕ထဲဘက္သို႔ ေခၚေဆာင္သြားၾကသည္။ ထုိ႔ေနာက္.... ေမၿမိဳ႕ နယူးေဆးတိုက္မွ ဆရာ၀န္ ေဒါက္တာဘရွင္ ေရာက္ရွိ

လာၿပီး မခ်စ္ပိုအား ကားျဖင့္တင္ကာ ေဆးတိုက္တြင္ ညတြင္းခ်င္း ခြဲစိတ္ကုသေပးေလသည္။

ထိုသုိ႔ ခဲြစိတ္ကုသၿပီးေသာ အခ်ိန္တြင္KNDO အဖြဲ႔မ်ားကမသကၤာသျဖင့္ေဆးတိုက္သုိ႔လာေရာက္စစ္ေဆးၾကေၾကာင္း

ေဒါက္တာဘရွင္က မင္ေသေသျဖင့္ ေဟာက္လႊတ္ေသာေၾကာင့္ ျပန္သြားၾကေၾကာင္း သိရွိရေလသည္။

ထုိအခ်ိန္က ေခတ္အေျခအေနအရ လွ်ပ္စစ္မီးႏွင့္ ေအာက္လင္းမီး မရွိျခင္းေၾကာင့္မခ်စ္ပို၏ ဒဏ္ရာကိုဖေယာင္းတိုင္

မီးျဖင့္ပင္ ခြဲစိတ္ကုသေပးခဲ့ေၾကာင္း ဒဏ္ရာအား ၁၅ ခ်က္ခန္႔ ခ်ဳပ္ခဲ့ရေၾကာင္း၊ မခ်စ္ပိုသည္ ထိုေဆးတိုက္မွာပင္တစ္ပတ္ခန္႔ပုန္းေအာင္း

ကာ ေဆးကုသခံေနခဲ့ရေၾကာင္း အနာမက်က္ ေသးမီ မခ်စ္ပိုက ျပန္ခ်င္လွၿပီဆိုကာ ေမြးစားဖခင္ ဦးၾကြယ္၏ ေနအိမ္သုိ႔ ျပန္ခဲ့ေလသည္။

KNDO အဖဲြ႔မွ ဗုိလ္အဆင့္ရွိေသာ ေစာဘစံ ဆိုသူမွာ.... ထုံးဘိုရပ္ထဲမွ မခ်စ္ပု ဆိုသူ အမ်ဳိးသမီးႏွင့္ ပတ္သက္လွ်က္

ရွိေၾကာင္း။ မခ်စ္ပုႏွင့္ ေစာဘစံ၏ ယုတ္မာမွဳမ်ားေၾကာင့္ အရပ္ထဲမွ တျခားမိန္းကေလးမ်ားမွာလည္း ဖ်က္ဆီးခံခဲ့ရသည္မ်ားလည္း ရွိခဲ့

ေၾကာင္း..... ။

ေစာဘစံ၏ အေမွ်ာင္မယား မခ်စ္ပု ၏ လက္ေထာက္ခ်မွဳေၾကာင့္...... ေစာဘစံအဖဲြ႔သည္ မခ်စ္ပုိအား သိရွိသြားေလ

ေတာ့သည္။ မခ်စ္ပို၏ လွဳပ္ရွားမွဳမ်ားအား ေစာင့္ၾကည့္ကာ ေဆးတိုက္မွဆင္းၿပီး ဦးၾကြယ္၏ အိမ္တြင္ ပုန္းခိုေနထိုင္ေနေသာမခ်စ္ပိုအား

ေစာဘစံ ေခါင္းေဆာင္ၿပီး လက္နက္ကိုင္ ေလးငါးဦးခန္႔ျဖင့္ မခ်စ္ပုိအား လာေရာက္ဖမ္းဆီး ေခၚေဆာင္ၾကေလေတာ့သည္။

မခ်စ္ပိုသည္ ထြက္ေျပးရန္ မႀကိဳးစား၊ ဓားတိုတစ္ေခ်ာင္းကုိ၀ွက္ယူကာ လိုက္ပါသြားေလသည္။ ထုိရက္မ်ားတြင္ေမၿမိဳ႕

ရွိ BE တပ္မ်ားမွာ မႏၱေလးသို႔ ဆင့္ေခၚျခင္းခံရသျဖင့္ ျပန္လည္ဆုတ္ခြာသြားၾကေလရာ တပ္ဖဲြ႔၀င္မ်ား၏ ဇနီးႏွင့္ သားသမီးမ်ားကို ၾကည့္ရွဳ

ေစာင့္ေရွာက္ထားႏိုင္ျခင္း မရွိေတာ့သျဖင့္ မိသားစု၀င္မ်ားမွာ ဟိုသည္ ပုန္းေအာင္း၍ ေနခဲ့ၾကရရွာသည္။

မခ်စ္ပိုမွာလည္း ဒဏ္ရာ မေပ်ာက္ကင္းေသးသျဖင့္ က်န္ရစ္ခဲ့ရာမွ အဖမ္းခံလိုက္ရျခင္းျဖစ္ေလသည္။ KNDO အဖဲြ႔မ်ား

သည္ သာမန္ စစ္သည္ မိသားစု၀င္မ်ားကိုစိတ္မ၀င္စားျခင္း မရွိဘဲ ၄င္းတုိ႔အား နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ တုိက္ခုိက္ကာ ဒုကၡေပးခဲ့ေသာ မခ်စ္ပို

ကိုသာ သဲႀကီးမဲႀကီးလိုက္ရွာေနခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္ေလသည္။ မခ်စ္ပိုကို ေစာဘစံကသူ၏အေျမွာင္မယား မခ်စ္ပု၏ အိမ္သို႕ ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္

သြားေလသည္။

ထုိအခ်ိန္က မခ်စ္ပုိတြင္ အံပြါးရွိျခင္းေၾကာင့္ ဓား၊ ေသနတ္ၿပီးကာ သူမကိုယ္တိုင္သာမက ေနာက္က လိုက္ပါၾကသူမ်ား

သည္လည္း က်ည္ဆန္ထိမွန္ျခင္း မရွိဟု ယံုၾကည္ေနၾကသည္။

ေစာဘစံ၏မယား မခ်စ္ပု၏ အိမ္သုိ႔ ေရာက္သည္ႏွင့္မခ်စ္ပိုကိုဖမ္းခ်ဳပ္ကာသူမ၏ အံသြားမ်ားကို ဓားျဖင့္ကလန္႔ထုတ္

ၾကေလသည္။ မခ်စ္ပိုသည္ အံသြားအပို (အံပြား) ပါသူတစ္ဦးျဖစ္သည္။ မခ်စ္ပုိသည္ ၀ွက္ယူလာေသာ ဓါးတုိျဖင့္ သြားႏွဳတ္ေနသူအား ထုိး

ေလရာ ႏွစ္ဦးထံ ဓါးထုိးခံရကာ ေသဆံုးေလေတာ့သည္.....။

မခ်စ္ပုိ၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေၾကာင့္ ေစာဘစံသည္ မခံရပ္ႏိုင္ျဖစ္ကား ေသနတ္ဆြဲ၍ မခ်စ္ပုိအား တရစပ္ ပစ္ခတ္ေလရာ မခ်စ္ပုိမွာ လဲက်သြားေလေတာ့သည္။

မခ်စ္ပိုသည္ ဒဏ္ရာျပင္းထန္စြာရေနေသာ္လည္းအတန္ၾကာသည္အထိ ေသဆံုးျခင္းမရွိသျဖင့္အသက္ျပင္းသည္ဟု

ေျပာစမွတ္ျပဳၾကေလသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ေစာဘစံသည္ မခ်စ္ပို၏အေလာင္းအား ေရတြင္းထဲသို႕ပစ္ခ်လုိက္ေလသည္။ အေပၚမွ အုတ္ခဲက်ိဳး

မ်ား၊ ပန္းအိုးကြဲမ်ား ပစ္ခ်ထားလုိက္ေလသည္။

ဤသုိ႔ျဖင့္ အမ်ိဳးသမီး သူရဲေကာင္း မခ်စ္ပိုသည္ ( ၈-၄-၄၉ ) ရက္ေန႔၊ အသက္ (၄၂) ႏွစ္ အရြယ္တြင္ က်ဆုံးသြားခဲ့

ရရွာေလသည္။

မခ်စ္ပို က်ဆုံးေသာေန႔ရက္တြင္ ေျမာက္ပိုင္းတိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္ လက္ေအာက္ခံတပ္မ်ားက မႏၱေလးၿမိဳ႔အား ျပန္လည္

သိမ္းပိုက္ေသာေန႔ျဖစ္ေလသည္။

ထုိ႔ေနာက္ မခ်စ္ပုိေသဆံုးၿပီး (၃)ရက္ခန္႔အၾကာတြင္ တပ္မ်ား ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာၿပီး မခ်စ္ပို၏ အေလာင္းအားျပန္

လည္ဆယ္ယူၾကေလသည္။

(၁၆-၄-၄၉) ရက္ေန႔တြင္ ေျမာက္ပုိင္းတုိင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္မွ မႏၱေလး - ေမၿမိဳ႕ ကားလမ္းအား စစ္ေဆးရန္ရာက္ရွိလာ

ေသာ ဗိုလ္မွဴးၾကင္ႏွင့္စစ္သည္မ်ားသည္ မခ်စ္ပို၏ အေလာင္းကို စစ္အခမ္းအနားျဖင့္ ေကာင္းမြန္စြာ သျဂၤ ိဳလ္ခဲ့ၾကသည္။ မခ်စ္ပုိအတြက္

အမိန္႔ စာအား ဦးထြန္းအုံက ဖတ္ၾကားေၾကာင္းသိရွိရေလသည္။

ႏုိင္ငံေတာ္အတြက္...... အသက္ကုိ ပဓာန မထားပဲ......သူရသတၱိ ေျပာင္ေျမာက္စြာျဖင့္ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အထိ ရဲ့၀ံ့

စြန္႔စားစြာ တုိက္ပဲြ၀င္ခဲ့ေသာ ``မခ်စ္ပုိ´´အား ၁၉၅၀ျပည့္ႏွစ္၊ လြတ္လပ္ေရးေန႔တြင္ ႏုိင္ငံေတာ္ အစုိးရမွ `` သူရ ´´ဘဲြ႔ တံဆိပ္အား ခ်ီးျမွင့္

ေပးအပ္ခဲ့ေလသည္။

ေမၿမိဳ႕ ရွိ မခ်စ္ပို၏ အုတ္ဂူေလးကို အစဥ္အဆက္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ၾကေလသည္..... ၁၉၆၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္

ေမျမိဳ႕ အင္ဂ်င္နီယာတပ္၌ ဗိုလ္မွဴးတင္ေမာင္ (သိပၸံ မွဴးတင္) တပ္မွဴး ျဖစ္ေသာအခါ အုတ္ဂူေလးကို ျပန္လည္ မြမ္းမံခဲ့ေၾကာင္း သိရွိရေလ

သည္။

အမိေျမကိုခ်စ္ေသာအာဇာနည္ အမ်ိဳးသမီး “သူရမခ်စ္ပို” ၏ အုတ္ဂူျဖဴျဖဴေလးသည္ ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕ ထုံးဘိုရပ္တြင္

ယေန႔တုိင္ တည္ရွိေနဆဲျဖစ္ပါသည္။ မသိနားမလည္ၾကသူ အခ်ိဳ႕က အုတ္ဂူသခ်ၤ ိဳင္း မွာ ၿမိဳ႕ထဲေရာက္ေနသျဖင့္ ေရႊ႕ ပစ္သင့္သည္ဟု ထင္

ျမင္ယူဆေနၾကပါသည္။

`` သူရ မခ်စ္ပို ´´ ၏ အုတ္ဂူသည္ သင္းခ်ၤ ိဳင္း မဟုတ္ပါ။ ေမၿမိဳ႔ (ျပင္ဦးလြင္) ကို ခ်စ္ေသာ၊ ေမၿမိဳ႕ တိုက္ပြဲတြင္ ျမန္

မာ အမ်ဳိးသမီးမ်ား၏ စိတ္ဓါတ္ကုိ ျပဆုိေနေသာ.... ဂုဏ္ေရာင္ကုိ ထြန္းလင္းေစေသာ စံအိမ္ေလးတစ္ခုသာ ျဖစ္ပါသည္။

``သူရ မခ်စ္ပိုသည္ ရုပ္ခႏၶာ ေသဆံုးသြားေသာ္လည္း စြမ္းရည္ သတၱိ မေသဆံုးေသးေသာ. ထာ၀ရရွင္သန္ ေနမည့္

ျုမန္မာ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးသည္ အုတ္ဂူစံအိမ္ေလးထဲတြင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနျခင္းသာျဖစ္သညိဟု မွတ္ယူနားလည္မိပါသည္။

အမိေျမကိုခ်စ္ေသာ သားေကာင္း သမီးေကာင္းမ်ားအေၾကာင္း ေျပာဆုိရာတြင္ မခ်စ္ပိုက ျမန္မာ အမ်ဳိးသမီးမ်ား၏

အေၾကာင္းကုိ အသံမဲ့ ၀င္ေရာက္ ေျပာဆုိေနဦးမည္.... ထာ၀ရေျပာျပေနဦးမည္သာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ဂုဏ္ျပဳရင္း.........

( အၿပံဳးပန္းေစ်းခင္း အား ျပန္လည္ မွီၿငမ္းပါသည္....)

Myanmar Express

Posted in: သတင္း,အေထြေထြ ဗဟုသုတ