From : ရကၡ၀ံသ
ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာမွာ ပါကစၥတန္နွင့္ နယ္စပ္ျဖစ္သည့္အေလ်ွာက္ စစ္တေကာင္းႏြယ္ဖြါး ဘဂၤလီကု
တို့ အဓိက၀င္ထြက္ရာ ေနရာျဖစ္ခဲ့သည္။ ဘူးသီးေတာင္နွင့္ ေမာင္ေတာမွာ ၁၉၁၉-ခုနွစ္တြင္မီးရထားလမ္း (ယခုကားလမ္း)
ေဖါက္လုပ္နိုင္ခဲ့သျဖင့္ ဘူးသီးေတာင္သည္လည္း ေမာင္ေတာနွင့္မျခား ဘဂၤလီကုလားတို့ အေျခစိုက္ရာျမိဳ့နယ္တခု ျဖစ္ခဲ့ပါ
တယ္။
ေမာင္ေတာျမိဳ့နယ္ဟာ စတုရန္းမိုင္(၄၄၀)ရွိျပီး ၁၉၁၁-ခုနွစ္က လူဦးေရ (၁၃၁၁၃၄)ဦး ေနပါတယ္။ ၇၇% ေက်ာ္မွာ စစ္တ
ေကာင္းသားမ်ားျဖစ္ျပီး အဆက္မျပတ္၀င္ေရာက္လာေနသည္မွာ ေဒသခံရခိုင္မ်ားကို အေရွ့ဖက္သို႔ေမာင္းထုတ္ေနသလို ျဖစ္
ေနတယ္။ ပ်င္းရိေသာရခိုင္တို့သည္ ၀ိရိယရွိျပီးေခ်ြတာတတ္ေသာ စစ္တေကာင္းသားတို႔ ၀င္ေရာက္လာမွဳကို ေတာင့္မခံနိုင္ၾက။
ရခိုင္တို႔သည္ ပ်င္းရိျဖဳန္းတီးတတ္ေသာ အေလ့အထမ်ားကို မေဖ်ာက္နိုင္လ်ွင္ ေမာင္ေတာျမိဳ့နယ္ကဲ့သို့ စစ္ေတြခရိုင္တခုလံုး
စစ္တေကာင္းဘဂၤလီကုလား လက္ထဲသို့ေရာက္သြားလိမ့္မည္ဟု ၁၉၁၇-ခုက မစၥတာစမတ္သတိေပးခဲ့ပါတယ္။
စစ္ေတြခရိုင္၊ ေဂဇက္တီးယား အပိုင္း (ခ) ေဖၚျပခ်က္အရ ၁၉၂၁-ခု သန္းေခါင္စာရင္းတြင္ ဘူးသီးေတာင္ျမိဳ့နယ္၌ လူဦး
ေရ(၇၈၄၉၇) ဦးရွိျပီး ဗုဒၶဘာသာ (၂၉၅၉၄) ဦးနွင့္ မြတ္ဆလင္(၄၂၈၉၄) ဦး ရွိေၾကာင္း ေဖၚျပထားပါတယ္။ ၁၉၃၁- ခုတြင္မြတ္
ဆလင္ဦးေရ (၅၉၂၇၉)၊ ၁၉၄၁- ခုတြင္ (၇၀၇၂၆)၊ ၁၉၅၆-ခုတြင္ (၁၀၇၉၀၇) ရွိေၾကာင္းေဖၚျပထားပါတယ္။ ေမာင္ေတာျမိဳ့နယ္
၌ ၁၉၂၁-တြင္ စစ္တေကာင္းကုလား (၆၈၀၃၅) ဦး၊ ရခိုင္တိုင္းသား (၂၂၆၀၉) ဦးရွိခဲ့တယ္။ ၁၉၃၁-မွာ(၁၀၄၃၀၈) ဦး၊ ၁၉၄၁-
တြင္ (၁၂၄၄၅၂) ဦး၊ ၁၉၅၆-မွာ (၁၈၇၇၉၂) ဦး၊ ၁၉၇၈-မွာ (၂၃၅၀၆၇) ဦး၊ ၁၉၈၁-မွာ (၂၄၁၉၉၃) ဦး၊ ၁၉၈၆-မွာ (၂၆၄၅၀၇)
ဦးထိ ေၾကာက္မခန္းလိလိ တိုးလာပါတယ္။ ဤသို႔လွ်င္ျမန္တိုးပြါးမွုဟာ ၀က္ျခံ၊ ဆိတ္ျခံ၊ ဘဲျခံ ဆိုရင္အလြန္ေကာင္းပါ့မယ္။ ဤ
မွ်တိုးနွံုးဟာ ဆိတ္၊ ၀က္ေပါက္သလို တခါေပါက္(၆)ေကာင္၊ တနွစ္ (၂) သားမွယံုစရာျဖစ္ပါ့မယ္။ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာ
ျမိဳ့နယ္မ်ား၏ လူဦးေရစာရင္း၊ ဇယားကို ေအာက္မွာေဖၚျပထားပါတယ္။
၁၉၀၁-ခုနွစ္ သန္းေခါင္စာရင္းအရ ဘူးသီးေတာင္ျမိဳ့နယ္မွာ ကုလားမ်ား စတင္အေျခခ်လာတာေတြ့ရပါတယ္။ ယေန႔
ေမယုေျမ နွင့္ ရိုဟင္ဂ်ာစာတမ္းကိုျပဳစုခဲ့သူ ဦးစံထြန္းေအာင္ (၁၈၉၉-၁၉၈၅) ၏ ကိုယ္ေတြ့မွတ္တမ္းမ်ားအရ ၁၉၀၅- ခုနွစ္မွာ
ရခိုင္ရြာ(၁၂၄) ရြာရွိျပီး ကုလါးရြာ(၁၁) ရြာသာ ရွိသည္ဟုဆိုပါသည္။ ၁၉၄၂- ခု အေရာက္တြင္ ရခိုင္ရြာ (၄၂) ရြာသို႔ကုလားမ်ား
၀င္ေရာက္အေျခခ်ခဲ့သည္ဟုဆိုပါတယ္။ ဘူးသီးေတာင္ျမိဳ့တြင္ ၁၉၄၂-ခုနွစ္ထိ ကုလားအိမ္ (၁၇) အိမ္သာရွိျပီး လူဦးေရ (၁၀၀)
ေက်ာ္သာရွိရာမွ ၂၀၀၉- ခုနွစ္အေရာက္တြင္ ကုလားဦးေရ (၂၈၀၀၀၀) ေက်ာ္ရွိလာျပီး ရခိုင္လူဦးေရမွာ (၅၁၀၀၀) ေက်ာ္သာ
ရွိေနပါတယ္။ ဘယ္ပံု၊ ဘယ္နည္း ၀င္ေရာက္လာတာကို အေျဖရွင္းေနျပီ။
၁၉၃၁- ခု ေဖေဖၚ၀ါရီ (၂၄) ရက္ စပါးရိပ္သိမ္း ျပီးစီးစအခ်ိန္တြင္ သန္းေခါင္စာရင္း ေကာက္ယူၾကသည္။ ၄င္းစာရင္းအရ
တနွစ္လ်ွင္ စစ္တေကာင္သားကူလီ (၄၀၀၀၀) ေက်ာ္ ၀င္ေလ့ရွိေၾကာင္း၊ စစ္ေတြခရိုင္တြင္ အိႏၵိယတိုင္းရင္းသား ေယာကၤ်ား
ေပါင္း (၂၅၁၉၄၅) ဦးရွိေၾကာင္း၊ ၈၈%မွာ စစ္တေကာင္းႏြယ္ဖြါး ဘဂၤလီကုလားမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၁၉၃၄-ခု နွစ္တြင္ (၂၀၀၀၀)
၀င္ေရာက္ေၾကာင္း ေဖၚျပပါရွိပါတယ္။ ၄င္းသန္းေခါင္စာရင္းအရ စစ္ေတြခရိုင္တြင္ အတည္တက်လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနေသာ
ကုလားအလုပ္သမား (၇၁၃၀၆) ဦးရွိသည့္အနက္ စိုက္ပ်ိဳးေရး (၄၂၉၄၇)၊ စာေရးစာခ်ီ (၇၄၄)၊ လက္မွဳပညာ(၃၃၄၇)၊ တ၀တ္
တပ်က္က်ြမ္းက်င္လုပ္သား (၁၆၄၂၉)၊ ကုန္သည္နွင့္ ကုန္ထမ္းလုပ္သား (၅၉၉၄) ၊ ေပါင္း (၆၉၄၆၁ )ဦး ရွိပါတယ္။ အဲဒီအထဲ
(၉၄၄၂) ဦးမွာကိုယ္ပိုင္လယ္ေျမရွိသူ၊ (၁၂၈၄၈) ဦးမွာ သူတပါးလယ္ကိုငွါးရမ္းလုပ္ကိုင္သူ၊ (၁၉၄၃၆) ဦးမွာ လယ္လုပ္အငွါး၊အ
လုပ္သားမ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္။
၁၉၃၁-ခု သန္းေခါင္စာရင္းကို သံုးသပ္ၾကည့္လွ်င္ ကိုယ္ပိုင္လယ္ယာေျမရွိသူ လူဦးေရထက္အဆမတန္ နည္းေနတာေတြ့
ရပါတယ္။ ဒါကဘာကိုျပလဲဆိုေတာ့ လယ္ယာပိုင္ဆိုင္သူေတြဟာ ရခိုင္ေျမေရာက္တာ နည္းနည္းၾကာေနျပီ။ သူတပါးလယ္ကို
ငွါးရမ္းလုပ္ကိုင္သူေတြဟာ သိပ္မၾကာေသးဘူး။ လယ္စာရင္းငွါးလုပ္သူေတြကေတာ့ ေလာေလာလတ္လတ္ ေရာက္လာသူေတြ
ျဖစ္တယ္။ ဘာေၾကာင့္ဒီလိုေျပာရလဲဆိုေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္က ရခိုင္မွာလယ္ေျမရိုင္းေတြ အယမ္းေပါတယ္။ အဂၤလိပ္အစိုးရလည္း
၁၈၃၉- မွာ ဂရံၾကီးဥပေဒျပဠါန္းျပီး လယ္ယာေျမေတြကိုခ်ေပးခဲ့တယ္။ ဒါေတာင္ လယ္မပိုင္ဘူးဆိုေတာ့ ေရာက္တာမၾကာေသး
လို့ေပါ့။ ေနာက္တခ်က္က ဘာကိုျပလဲဆိုေတာ့ သူတို့ေတြက လယ္ငွါးလုပ္သူနဲ႔လယ္စာရင္းငွါးေတြျဖစ္ေနတယ္။ လယ္ယာေျမ
ပိုင္ဆိုင္ထားသူေတြဟာ ရခိုင္တိုင္းရင္းသားေတြျဖစ္တယ္။ ခုဘာျဖစ္သြားျပီလဲ။ ဘူးသီးတာင္၊ ေမာင္ေတာ၊ ရေသ့ေတာင္တို့မွာ
ကုလားလယ္ေတြ ျဖစ္ကုန္ျပီ။ လယ္ယာေျမဥပေဒကို ျပန္လည္သံုးသပ္ ျပင္ဆင္ဖို႔ လိုလာျပီ။
ဘဂၤလီကုလားေတြမွာ ပညာတတ္နည္းတယ္။ ပညာေရးကိုအားမေပးဘူး။ လူဦးေရတိုးပြါးဖို႔အတြက္ မယားမ်ားမ်ားယူျပီး
ေမထံုမွီ၀ဲျခင္းကို အားေပးတယ္။ ဒါကိုသူတို႔ဘာသာကလည္း ေထာက္ခံတယ္။ အားေပးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပညာသည္နဲ႕စာေရး၊
စာခ်ီ နည္းေနတာ။ ရိုဟင္ဂ်ာသမိုင္းကိုလိမ္ေရးတဲ့ သူေတြေျပာသလို ရခိုင္ဘုရင္မ်ားလက္ထက္ မူးၾကီး၊ မတ္ၾကီး၊ ပညာရွိအ
မတ္၊ စစ္သူ ၾကီး၊ စာဆိုေတာ္ၾကီးမ်ား ရွိတယ္ဆိုတာ ဘယ္လိုမွမျဖစ္နိုင္ဘူး။ ဒီကိန္းဂဏန္းေတြက ေထာက္ျပေနတယ္။
ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။
Myanmar Express
ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာမွာ ပါကစၥတန္နွင့္ နယ္စပ္ျဖစ္သည့္အေလ်ွာက္ စစ္တေကာင္းႏြယ္ဖြါး ဘဂၤလီကု
တို့ အဓိက၀င္ထြက္ရာ ေနရာျဖစ္ခဲ့သည္။ ဘူးသီးေတာင္နွင့္ ေမာင္ေတာမွာ ၁၉၁၉-ခုနွစ္တြင္မီးရထားလမ္း (ယခုကားလမ္း)
ေဖါက္လုပ္နိုင္ခဲ့သျဖင့္ ဘူးသီးေတာင္သည္လည္း ေမာင္ေတာနွင့္မျခား ဘဂၤလီကုလားတို့ အေျခစိုက္ရာျမိဳ့နယ္တခု ျဖစ္ခဲ့ပါ
တယ္။
ေမာင္ေတာျမိဳ့နယ္ဟာ စတုရန္းမိုင္(၄၄၀)ရွိျပီး ၁၉၁၁-ခုနွစ္က လူဦးေရ (၁၃၁၁၃၄)ဦး ေနပါတယ္။ ၇၇% ေက်ာ္မွာ စစ္တ
ေကာင္းသားမ်ားျဖစ္ျပီး အဆက္မျပတ္၀င္ေရာက္လာေနသည္မွာ ေဒသခံရခိုင္မ်ားကို အေရွ့ဖက္သို႔ေမာင္းထုတ္ေနသလို ျဖစ္
ေနတယ္။ ပ်င္းရိေသာရခိုင္တို့သည္ ၀ိရိယရွိျပီးေခ်ြတာတတ္ေသာ စစ္တေကာင္းသားတို႔ ၀င္ေရာက္လာမွဳကို ေတာင့္မခံနိုင္ၾက။
ရခိုင္တို႔သည္ ပ်င္းရိျဖဳန္းတီးတတ္ေသာ အေလ့အထမ်ားကို မေဖ်ာက္နိုင္လ်ွင္ ေမာင္ေတာျမိဳ့နယ္ကဲ့သို့ စစ္ေတြခရိုင္တခုလံုး
စစ္တေကာင္းဘဂၤလီကုလား လက္ထဲသို့ေရာက္သြားလိမ့္မည္ဟု ၁၉၁၇-ခုက မစၥတာစမတ္သတိေပးခဲ့ပါတယ္။
စစ္ေတြခရိုင္၊ ေဂဇက္တီးယား အပိုင္း (ခ) ေဖၚျပခ်က္အရ ၁၉၂၁-ခု သန္းေခါင္စာရင္းတြင္ ဘူးသီးေတာင္ျမိဳ့နယ္၌ လူဦး
ေရ(၇၈၄၉၇) ဦးရွိျပီး ဗုဒၶဘာသာ (၂၉၅၉၄) ဦးနွင့္ မြတ္ဆလင္(၄၂၈၉၄) ဦး ရွိေၾကာင္း ေဖၚျပထားပါတယ္။ ၁၉၃၁- ခုတြင္မြတ္
ဆလင္ဦးေရ (၅၉၂၇၉)၊ ၁၉၄၁- ခုတြင္ (၇၀၇၂၆)၊ ၁၉၅၆-ခုတြင္ (၁၀၇၉၀၇) ရွိေၾကာင္းေဖၚျပထားပါတယ္။ ေမာင္ေတာျမိဳ့နယ္
၌ ၁၉၂၁-တြင္ စစ္တေကာင္းကုလား (၆၈၀၃၅) ဦး၊ ရခိုင္တိုင္းသား (၂၂၆၀၉) ဦးရွိခဲ့တယ္။ ၁၉၃၁-မွာ(၁၀၄၃၀၈) ဦး၊ ၁၉၄၁-
တြင္ (၁၂၄၄၅၂) ဦး၊ ၁၉၅၆-မွာ (၁၈၇၇၉၂) ဦး၊ ၁၉၇၈-မွာ (၂၃၅၀၆၇) ဦး၊ ၁၉၈၁-မွာ (၂၄၁၉၉၃) ဦး၊ ၁၉၈၆-မွာ (၂၆၄၅၀၇)
ဦးထိ ေၾကာက္မခန္းလိလိ တိုးလာပါတယ္။ ဤသို႔လွ်င္ျမန္တိုးပြါးမွုဟာ ၀က္ျခံ၊ ဆိတ္ျခံ၊ ဘဲျခံ ဆိုရင္အလြန္ေကာင္းပါ့မယ္။ ဤ
မွ်တိုးနွံုးဟာ ဆိတ္၊ ၀က္ေပါက္သလို တခါေပါက္(၆)ေကာင္၊ တနွစ္ (၂) သားမွယံုစရာျဖစ္ပါ့မယ္။ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာ
ျမိဳ့နယ္မ်ား၏ လူဦးေရစာရင္း၊ ဇယားကို ေအာက္မွာေဖၚျပထားပါတယ္။
၁၉၀၁-ခုနွစ္ သန္းေခါင္စာရင္းအရ ဘူးသီးေတာင္ျမိဳ့နယ္မွာ ကုလားမ်ား စတင္အေျခခ်လာတာေတြ့ရပါတယ္။ ယေန႔
ေမယုေျမ နွင့္ ရိုဟင္ဂ်ာစာတမ္းကိုျပဳစုခဲ့သူ ဦးစံထြန္းေအာင္ (၁၈၉၉-၁၉၈၅) ၏ ကိုယ္ေတြ့မွတ္တမ္းမ်ားအရ ၁၉၀၅- ခုနွစ္မွာ
ရခိုင္ရြာ(၁၂၄) ရြာရွိျပီး ကုလါးရြာ(၁၁) ရြာသာ ရွိသည္ဟုဆိုပါသည္။ ၁၉၄၂- ခု အေရာက္တြင္ ရခိုင္ရြာ (၄၂) ရြာသို႔ကုလားမ်ား
၀င္ေရာက္အေျခခ်ခဲ့သည္ဟုဆိုပါတယ္။ ဘူးသီးေတာင္ျမိဳ့တြင္ ၁၉၄၂-ခုနွစ္ထိ ကုလားအိမ္ (၁၇) အိမ္သာရွိျပီး လူဦးေရ (၁၀၀)
ေက်ာ္သာရွိရာမွ ၂၀၀၉- ခုနွစ္အေရာက္တြင္ ကုလားဦးေရ (၂၈၀၀၀၀) ေက်ာ္ရွိလာျပီး ရခိုင္လူဦးေရမွာ (၅၁၀၀၀) ေက်ာ္သာ
ရွိေနပါတယ္။ ဘယ္ပံု၊ ဘယ္နည္း ၀င္ေရာက္လာတာကို အေျဖရွင္းေနျပီ။
၁၉၃၁- ခု ေဖေဖၚ၀ါရီ (၂၄) ရက္ စပါးရိပ္သိမ္း ျပီးစီးစအခ်ိန္တြင္ သန္းေခါင္စာရင္း ေကာက္ယူၾကသည္။ ၄င္းစာရင္းအရ
တနွစ္လ်ွင္ စစ္တေကာင္သားကူလီ (၄၀၀၀၀) ေက်ာ္ ၀င္ေလ့ရွိေၾကာင္း၊ စစ္ေတြခရိုင္တြင္ အိႏၵိယတိုင္းရင္းသား ေယာကၤ်ား
ေပါင္း (၂၅၁၉၄၅) ဦးရွိေၾကာင္း၊ ၈၈%မွာ စစ္တေကာင္းႏြယ္ဖြါး ဘဂၤလီကုလားမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၁၉၃၄-ခု နွစ္တြင္ (၂၀၀၀၀)
၀င္ေရာက္ေၾကာင္း ေဖၚျပပါရွိပါတယ္။ ၄င္းသန္းေခါင္စာရင္းအရ စစ္ေတြခရိုင္တြင္ အတည္တက်လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနေသာ
ကုလားအလုပ္သမား (၇၁၃၀၆) ဦးရွိသည့္အနက္ စိုက္ပ်ိဳးေရး (၄၂၉၄၇)၊ စာေရးစာခ်ီ (၇၄၄)၊ လက္မွဳပညာ(၃၃၄၇)၊ တ၀တ္
တပ်က္က်ြမ္းက်င္လုပ္သား (၁၆၄၂၉)၊ ကုန္သည္နွင့္ ကုန္ထမ္းလုပ္သား (၅၉၉၄) ၊ ေပါင္း (၆၉၄၆၁ )ဦး ရွိပါတယ္။ အဲဒီအထဲ
(၉၄၄၂) ဦးမွာကိုယ္ပိုင္လယ္ေျမရွိသူ၊ (၁၂၈၄၈) ဦးမွာ သူတပါးလယ္ကိုငွါးရမ္းလုပ္ကိုင္သူ၊ (၁၉၄၃၆) ဦးမွာ လယ္လုပ္အငွါး၊အ
လုပ္သားမ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္။
၁၉၃၁-ခု သန္းေခါင္စာရင္းကို သံုးသပ္ၾကည့္လွ်င္ ကိုယ္ပိုင္လယ္ယာေျမရွိသူ လူဦးေရထက္အဆမတန္ နည္းေနတာေတြ့
ရပါတယ္။ ဒါကဘာကိုျပလဲဆိုေတာ့ လယ္ယာပိုင္ဆိုင္သူေတြဟာ ရခိုင္ေျမေရာက္တာ နည္းနည္းၾကာေနျပီ။ သူတပါးလယ္ကို
ငွါးရမ္းလုပ္ကိုင္သူေတြဟာ သိပ္မၾကာေသးဘူး။ လယ္စာရင္းငွါးလုပ္သူေတြကေတာ့ ေလာေလာလတ္လတ္ ေရာက္လာသူေတြ
ျဖစ္တယ္။ ဘာေၾကာင့္ဒီလိုေျပာရလဲဆိုေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္က ရခိုင္မွာလယ္ေျမရိုင္းေတြ အယမ္းေပါတယ္။ အဂၤလိပ္အစိုးရလည္း
၁၈၃၉- မွာ ဂရံၾကီးဥပေဒျပဠါန္းျပီး လယ္ယာေျမေတြကိုခ်ေပးခဲ့တယ္။ ဒါေတာင္ လယ္မပိုင္ဘူးဆိုေတာ့ ေရာက္တာမၾကာေသး
လို့ေပါ့။ ေနာက္တခ်က္က ဘာကိုျပလဲဆိုေတာ့ သူတို့ေတြက လယ္ငွါးလုပ္သူနဲ႔လယ္စာရင္းငွါးေတြျဖစ္ေနတယ္။ လယ္ယာေျမ
ပိုင္ဆိုင္ထားသူေတြဟာ ရခိုင္တိုင္းရင္းသားေတြျဖစ္တယ္။ ခုဘာျဖစ္သြားျပီလဲ။ ဘူးသီးတာင္၊ ေမာင္ေတာ၊ ရေသ့ေတာင္တို့မွာ
ကုလားလယ္ေတြ ျဖစ္ကုန္ျပီ။ လယ္ယာေျမဥပေဒကို ျပန္လည္သံုးသပ္ ျပင္ဆင္ဖို႔ လိုလာျပီ။
ဘဂၤလီကုလားေတြမွာ ပညာတတ္နည္းတယ္။ ပညာေရးကိုအားမေပးဘူး။ လူဦးေရတိုးပြါးဖို႔အတြက္ မယားမ်ားမ်ားယူျပီး
ေမထံုမွီ၀ဲျခင္းကို အားေပးတယ္။ ဒါကိုသူတို႔ဘာသာကလည္း ေထာက္ခံတယ္။ အားေပးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပညာသည္နဲ႕စာေရး၊
စာခ်ီ နည္းေနတာ။ ရိုဟင္ဂ်ာသမိုင္းကိုလိမ္ေရးတဲ့ သူေတြေျပာသလို ရခိုင္ဘုရင္မ်ားလက္ထက္ မူးၾကီး၊ မတ္ၾကီး၊ ပညာရွိအ
မတ္၊ စစ္သူ ၾကီး၊ စာဆိုေတာ္ၾကီးမ်ား ရွိတယ္ဆိုတာ ဘယ္လိုမွမျဖစ္နိုင္ဘူး။ ဒီကိန္းဂဏန္းေတြက ေထာက္ျပေနတယ္။
ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။
Myanmar Express
0 comments:
Post a Comment
https://www.facebook.com/MyanmarExpress တြင္ သတင္းမ်ား ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္