ပ်င္းရိၿခင္းသည္ ၿမန္မာလူမ်ဳိးတုိ႕၏ အၿပစ္ေလာ?

From :ေရႊအိမ္စည္

ကၽြႏ္ုပ္တို႔ျမန္မာျပည္သည္ အဂၤလိပ္တို႔မ၀င္ေရာက္ဖူးေသးမီတစ္ခါက အလြန္တရာဆူၿဖိဳးေခ်ာင္ခ်ိခဲ့ေသာ တိုင္း ျပည္ျဖစ္သည္တစ္ေၾကာင္း၊ ၃၀ ၄၀ ေပးရေသာ ဘြတ္ဖိနပ္မ်ဳိး၊ သကၠလပ္အက်ႍမ်ဳိး၊ တစ္နပ္စာ အတြက္ ေလးငါးက်ပ္ တန္းေသာ အစားအစာမ်ဳိး အစရွိသည္တို႔ မရွိခဲ့ဖူးသည္တစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ လူတစ္ေယာက္ အလုပ္လုပ္လိုက္လွ်င္ တစ္အိမ္ေထာင္လံုးအတြက္ စားဖို႔၊ ၀တ္ဖို႔၊ ေနထိ ုင္ဖို႔ လံုေလာက္စြာ ရရွိခဲ့ကား က်န္ေသာ အိမ္သူအိမ္သားမ်ားသည္ ၀တ္ကာ၊ စားကာ၊ သနပ္ခါးလိမ္းကာ၊ ျခင္းလံုးခတ္ကာျဖင့္ ေခ်ာင္ခ်ိသက္သာစြာ ေနထိုင္ႏိုင္ၾက၏။ ေမာ္ေတာ္ကားစီးမႈအတြက္သူတစ္ပါးႏွင့္ ဂုဏ္ၿပဳိင္အားက်ရန္လည္းမရွိ၊ သံုးထပ္တိုက္ႀကီး တည္ေဆာက္ျခင္းအားျဖင့္ သူတစ္ပါးထက္သာေအာင္ႂကြား၀ါလိုေသာ စိတ္ဆႏၵမ်ဳိးလည္းမရွိ၊ အလြန္စုတ္ျပတ္လြယ္၍ ပါးလႊာလွေသာပဒုမၼာ အက်ႍပါးမ်ဳိးကို ၀တ္ဆင္လိုျခင္းလည္းမရွိ။ ေသာက္႐ွဴလိုျခင္းလည္းမရွိ။ ခပ္ေခ်ာင္ေခ်ာင္အလုပ္လုပ္၍ ခပ္ေခ်ာင္ ေခ်ာင္ေနထိုင္စားေသာက္လာခဲ့ၾကေသာ လူမ်ဳိးျဖစ္ခဲ့၏။ ထို႔ကဲ့သို႔ ၀မ္းစာအတြက္လည္းေကာင္း၊ အားအတြက္လည္းေကာင္၊ ေနမႈ ထိုင္မႈတြက္လည္းေကာင္း လႈပ္ကာ လွက္ကာႏွင့္ လံုေလာက္စြာရရွိခဲ့ၾကေသာ လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိးသည္ လြယ္လြယ္ႏွင့္ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲ၍ ပင္ပန္းႀကီးစြာအားထုတ္လုပ္ကိုင္ရန္ ပ်င္းရိျခင္းရွိၾကသည္မွာ အံ့ၾသဖြယ္ရာမဟုတ္။ သတၱ၀ါတို႔၏ ဓမၼတာသေဘာအတိုင္းမွ်သာ ျဖစ္ေခ်၏။ ထိုမွ်ေလာက္ အသက္ေမြးေခ်ာင္ခ်ိ လာခဲ့ေသာ လူမ်ဳိးသည္ လွ်ာထြက္မတတ္ အလုပ္လုပ္ႏိုင္မွ ၀မ္းခါး မ၀တ၀ မလွတလွ ရရွိႏိုင္ၾကသည့္ ကုလားျပည္မွ ကုလားလူမ်ဳိး၊ တ႐ုတ္လူမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ စံထိုးႏိႈင္းယွဥ္ျခင္းခံရသည့္အခါ ပ်င္းရိသည္၊ ေပါ့ေလ်ာ့သည္ဟူ၍ စြပ္စြဲျခင္းခံၾကရ ျခင္းမွာ အံ့ဖြယ္ရာမဟုတ္လွေခ်။ အမွန္စင္စစ္ေသာ္ကား ျမန္မာသည္ ပ်င္းႏိုင္ေသာအေျခရရွိခဲ့ဖူး၍ ပ်င္းရိျခင္း၌ အ က်င့္ပါေနေသးျခင္းမွ်သာ ျဖစ္ေပ၏။ မည္သည့္လူမ်ဳိးပင္ျဖစ္ေစ ျမန္မာကဲ့သို႔ ေခတ္ေကာင္း ေခတ္ေအးမ်ဳိးမီခဲ့ဖူးလွ်င္ ျမန္မာႏွင့္ အလားတူစြာပ်င္းရိၾကမည္သာ ျဖစ္ေခ်၏။ ပ်င္းရိျခင္းကို အျပစ္တစ္ခုလုပ္၍ ေျပာမည္ဆိုလွ်င္ ထိုအျပစ္ သည္ ျမန္မာလူမ်ဳိး၏အျပစ္မဟုတ္။ ၀မ္းစာရွာရန္ ေခ်ာင္ခ်ိခဲ့ဖူးသည့္ ျမန္မာျပည္၏အျပစ္ဟူ၍သာ ဆိုရန္ရွိေပ၏။ 

Myanmar Express 

Posted in: ကူးယူေဖာ္ျပ