From :May Thingyan Hein
Myanmar Express
ABSDF -ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္-ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္ေဟာင္း ရဲလင္းရဲ႕ ေျမာက္ပိုင္း ခရီး(၈)
ေမသၾကၤန္ဟိန္(ျမစ္မခ)
ေအာက္တိုဘာ ၂၈၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕။
အပိုင္း(၈)
စက္တင္ဘာ ၁၀ ရက္ေန႕၊ ၁၉၉၁
က်ေနာ္႕ကို စဖမ္းတဲ႕ ေန႕က ဖမ္းမယ္လို႕လည္း မသိဘူး၊ ဖမ္းလိမ္႔မယ္လို႕လည္း ထင္မထား။
ညကလည္း အေပၚ႕ကုန္းေပၚမွာေတာ႕ က်ေနာ္နဲ႕ကိုညီညီေက်ာ္နဲ႕ တကုတင္တည္းမွာ ႏွစ္ေယာက္ အိပ္ေနၾကတာ။ ညဘက္ၾကီး လူသံၾကားလို႕ ထၾကည္႔ေတာ႕မွ ေထာက္လွမ္းေရး အဖြဲ႕က ေက်ာ္ထင္ဦးျဖစ္ေနတယ္။ သူ႕ေနာက္မွာ ရဲေဘာ္ ႏွစ္ေယာက္ပါတယ္။ ရဲေဘာ္ ႏွစ္ေယာက္ကေတာ႕ M 21 G 3 ကိုင္ထားတာေပါ႕ ေက်ာ္ထင္ဦးကေတာ႕ M 20 နဲ႕ က်ေနာ္႕ မ်က္ႏွာကို ခ်ိန္းထားတယ္။
က်ေနာ္႕ကို ဖမ္းၿပီ ဆိုတာကို အဲဒီအခ်ိန္မွ က်ေနာ္ သိလိုက္ၿပီ၊ ဖမ္းမယ္ဆိုေတာ႕လည္း ဖမ္းေပါ႕ ဘာတတ္ႏိုင္မွာလည္း သူတုိ႕က က်ေနာ္႕ကို လက္ေနာက္ျပန္ၾကိဳးတုပ္ေနတုန္း ကိုညီညီေက်ာ္ကလည္း ငါေရာ ပါလားလို႕ ထေမးတယ္။ အဲေတာ႕ ေက်ာ္ထင္ဦးက ခင္ဗ်ားလည္း ပါတယ္ဆိုၿပီး သူ႕ကိုပါ ဖမ္းလိုက္တာပဲ။တဲအေပါက္၀မွာေတာ႕ လွဆိုင္းရွိေနတယ္၊ သူက ဦးေဆာင္ၿပီးေတာ႕က်ေနာ္တို႕ကို ဖမ္္းတဲ႕ သေဘာပါပဲ။
က်ေနာ္တို႕တဲကေန ဆင္းဆိုၿပီး အေပၚကုန္းကေန ေအာက္ကို ဆင္းရတာေပါ႕ အဲလို ဆင္းေနတုန္း ဥကၠ႒ တဲဘက္ကေန ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ အပါအ၀င္ မႏၱေလးက ေရာက္ေနတဲ႕ ယူဂ်ီေတြကိုပါ ၾကိဳးေတြတုပ္ၿပီး ဖမ္းၿပီး ဆင္းလာၾကတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဟာ ဒီေကာင္ေတြ ဥကၠ႒ကိုပါ ဖမ္းလိုက္ၾကတာ။
ေနာက္ပိုင္းမွ ျပန္သိရတာက အဲဒီ က်ေနာ္တို႕ကို ဖမ္းတဲ႕ ေန႕မွာပဲ လူ ၂၂ ဦးကို တခါတည္း ဖမ္းလိုက္တာလို႕ သိရတယ္။ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကုိလည္း အဲဒီေန႕မွာပဲ တခါတည္း ဖမ္းလိုက္တာၿပီးေတာ႕ လူ ၂၀ ေက်ာ္ကို တခါတည္း ဖမ္းတာဆိုေတာ႕ က်ေနာ္႕အေနနဲ႕ကေတာ႕ ဒါဟာ ၾကံစည္မႈ တခုပဲလို႕ ေကာက္ခ်က္ခ်ပါတယ္။
သူတုိ႕ ဒါေတြကို ၾကိဳတင္ၾကံစည္မႈနဲ႕ လုပ္တယ္လို႕ က်ေနာ္ သတ္မွတ္ပါတယ္။
ေအာက္ေရာက္ေတာ႕ က်ေနာ္တို႕ကို စစ္ရံုးထဲမွာပဲ ထည္႔လုိက္တယ္၊ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကိုလည္း ညာဘက္က အခန္းေလးထဲမွာပဲ ထားတယ္။ အဲဒီမွာ က်ေနာ္တို႕ကို လွဆိုင္းလာၾကည္႔တယ္။ ၾကည္႔ေတာ႕ က်ေနာ္က ေပါက္ကြဲေနၿပီ ေဟ႕ေကာင္မင္း သတ္ခ်င္လည္း သတ္ပစ္လိုက္ေပါ႕။ အဲလိုေတြ ေျပာေနၿပီ။
သူက ဘာမွ မေျပာဘူး ေခါင္းတညိမ္႔ညိမ္႔နဲ႕ပဲ ျပန္ထြက္သြားတယ္။ ေနာက္ ၅ မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ႕ ေအာင္ႏိုင္လာၾကည္႔တယ္။ သူက လာၾကည္႔ၿပီးေတာ႕ မင္း လည္ပင္းက
က်ေနာ္႕ကို မင္းလည္ပင္းမွာ ဆြဲထားတဲ႕ အဆိပ္ထုတ္ေလးက ဘယ္မွာလဲ လို႕ ေမးတယ္။ အဲလို ေမးေတာ႕ က်ေနာ္ကပိုၿပီး ေဒါသထြက္တယ္။
ဘာေၾကာင္႕လဲ ဆိုေတာ႕ ေရာ္နယ္ေအာင္ႏိုင္တို႕ က်ေနာ္တို႕က ျမိဳ႕ေပၚမွာကတည္းက ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေဖာ္ ကိုင္ဖက္ေတြေလ။ အလုပ္အတူတူလုပ္ခဲ႕ၾကတဲ႕ သူေတြ အေရးအခင္းတုန္းက အာဏာသိမ္းၿပီးခါစ တုန္းက အေဆာင္ေလးေတြ အသီးသီး ဆြဲၾကတာေပါ႕ေလ။ အဲဒီ အေဆာင္ေလးက ကိုေအာင္ေဇာ္မင္းက ေပးခဲ႕တာေလး ဘာရယ္လုိ႕ မဟုတ္ဘူး အႏၱရာယ္ကင္းတယ္ဆိုလို႕ ဆြဲခဲ႕ၾကတာပါ။
အဲဒါေလးက က်ေနာ္နဲ႕အတူ ေတာထဲထိ ပါလာတာ။ ဒါကို သူက အဆိပ္ထုတ္ပါ၊ ဘာညာ ဆိုၿပီးေတာ႕လုပ္ၿပီးေတာ႕ ေတာင္းတယ္။ သူေတာင္းတဲ႕ အခ်ိန္မွာ မရွိေတာ႕ဘူး က်ေနာ္ေရွ႕တန္းမွာ ျပဳတ္က်န္ခဲ႕ၿပီ၊ သူက ေတာင္းေတာ႕စိတ္တိုတာနဲ႕ ေပ်ာက္သြားၿပီလို႕ ေျပာလိုက္တယ္။ သူကလည္း ေခါင္းတညိမ္႔ညိမ္႔နဲ႕ ျပန္ထြက္သြားတာေပါ႕ေလ။ အဲလိုမ်ိဳး။
ေနာက္ကိုမ်ိဳး၀င္းလည္း လာၾကည္႔တယ္ ၿပီးေတာ႕ ျ့ပန္ထြက္သြားတယ္။ အဲလိုနဲ႕ ေနာက္ေန႕က်ေတာ႕က်ေနာ္႕ကို ေခၚစစ္တယ္။ ေထာက္လွမ္းေရး တဲထဲမွာပဲ စစ္တယ္၊ ထံုးစံအတိုင္းပဲ ခင္ဗ်ား ေထာက္လွမ္းေရး ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လားပဲ ေမးတယ္၊ က်န္တာ ဘာမွ မေမးဘူး။
ေက်ာ္ထင္ဦးရယ္၊ လွဆိုင္းရယ္ ေနာက္ လက္သီးပါမယ္၊ ေနာက္ ေက်ာ္ေက်ာ္မင္း ပါတယ္ ထင္တယ္။ စစ္တာကေတာ႕ မဟုတ္ဘူး မဟုတ္ပါဘူး လို႕ ေျဖရင္ ေကာင္းေကာင္း ရိုက္ေတာ႕တာပဲ။ ရိုက္တယ္ ျပီးေတာ႕ က်ေနာ္႔ရဲ႕ ညွိဳ႕သဂ်ိီးေပၚကို ဘီးလံုးနဲ႕ လိွမ္႔တယ္။ အဲဒါကိုေတာင္ ေတာင္႔ခံႏိုင္တယ္ဆိုရင္ လူပါ တပ္ရပ္ၿပီးေတာ႕ လွိမ္႔တယ္ဗ်ာ။ ႏွိပ္စက္ၿပီး စစ္ပံုကေတာ႕ ေတာ္ေတာ္ကို နည္းလမ္း စံုပါတယ္။ ေခါင္းကို ၾကြပ္္ၾကြပ္အိတ္ စြပ္တယ္။ ေနာက္ ေခါင္းေတြ ေျခေထာက္ေတြကို ဘက္ထရီ ေရွာ႕တိုက္တယ္။
အဲဒီမွာ သူတုိ႕ ဘယ္လို စစ္သလဲ ဆိုတာကို က်ေနာ္သိေတာ႕တာပဲ၊ အရင္တုန္းက လူေတြကိုလည္း သူတုိ႕ ဒီလိုပဲ စစ္ခဲ႕မွာပဲလို႕ ေတြးမိတယ္။
က်ေနာ္လည္း ေထာက္လွမ္းေ၇း မဟုတ္ေတာ႕ မဟုတ္ပါဘူး လို႕ခ်ည္း ေျဖတာပဲ အဲတာ မရဘူး ပိုပိုၿပီး တိုးၿပီး ႏွိပ္စက္လာတယ္၊ ပိုရိုက္လာတယ္။ ေခါင္းကို ၾကြပ္ၾကြ႔ပ္အိတ္ စြပ္ထားတဲ႕အျပင္ ဘက္ထရီကလည္း ေရွာ႕တိုက္ေသးတယ္၊ အဲလို ႏွစ္မ်ိဳးသံုးမ်ိဳးလုပ္ၿပီး စစ္တာဆိုေတာ႕ လူကလည္း သိပ္မခံႏိုင္ေတာ႕ဘူး။ ေတာ္ေတာ္ေလးလည္း နာက်င္ေနတဲ႕အျပင္ မခံႏိုင္ေတာ႕ဘူး။
က်ေနာ္က တမ်ိဳးခ်င္း လုပ္တုန္းက ေတာင္႔ခံထားေသးတယ္၊ ေတာင္႔ခံၿပီး မဟုတ္ဘူးေပါ႕ အဲလိုေတြျဖစ္ေနေတာ႕ ႏွစ္မ်ိဳးသံုးမ်ိဳးတြဲလုပ္ေတာ႕တာပဲ အဲလိုစစ္ရင္း ၂နာရီေလာက္လည္း ၾကာေတာ႕က်ေနာ္ ဘယ္လိုမွ မခံႏိုင္ေတာ႕ဘူး၊ ေနာက္ဆံုး အသက္မေသေအာင္ လည္း ပါတယ္ေပါ႕ ဒီပံုအတိုင္းဆို ေသေတာ႕မွာကိုး အဲဒါနဲ႕ ဟုတ္တယ္ကြာ လို႕ပဲ ေျဖလုိက္ရေတာ႕တာပဲ။
အဲလို ေျဖရသြားေတာ ႕ ေက်နပ္သြားတယ္၊ ႏွိပ္စက္တာ ရပ္သြားတယ္၊ ၿပီးေတာ႕ ေထာက္လွမ္းေရး ျဖစ္စဥ္ေတြ ေမးတယ္။
အဲဒီမွာ က်ေနာ္ပိုၿပီး သေဘာေပါက္သြားတယ္၊ တကယ္ေတာ႕ ဒီလိုလုပ္တယ္ဆိုတာ ဘာေၾကာင္႔မွ မဟုတ္ဘူး သူတုိ႕ လုပ္ခ်င္လို႕ လုပ္တဲ႕ ကိစၥပဲ ဆိုတာ က်ေနာ္ ျမင္သြားတယ္။
အဲဒီမွာ က်ေနာ္ကလည္း ပါးစပ္ကေန မေျပာတတ္ေတာ႕ ျဖစ္စဥ္ေတြအကုန္ေရးေပးမယ္ဆိုၿပီး ေစာရြက္ေတာင္းၿပီး ဖတ္ခဲ႕ဖူးတဲ႕ ၀တၳဳေတြထဲက အတိုင္း ဇာတ္လမ္းတပုဒ္ေရးရေတာ႕တာပဲ။ ဒါကေတာ႕ စာဖတ္ခဲ႕ျခင္းရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူးပါပဲ။
အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္ေရးေပးခဲ႕တာကို ေျပာရရင္ေတာ႕ဗ်ာ က်ေနာ္က ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးေတာ႕ ဗုိလ္သင္တန္းသြားတက္တယ္ေပါ႕ဗ်ာ။ လုပ္သားေကာလိပ္တက္ေတာ႕လည္း အထက္က တာ၀န္ေပးလို႕ေပါ႕ေလ။ လုပ္သားေကာလိပ္မွာ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ရွိတယ္၊ အဲဒါေၾကာင္႕ စံုစမ္းရေအာင္ ေက်ာင္းသားသြားလုပ္ရတာေပါ႕ အဲလိုေတြ ေရးရတယ္။ၿပီးေတာ႕ ပါတီလုပ္ေတာ႕လည္း ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ ဘာေတြ လုပ္တယ္ဆိုတာသိရေအာင္ စံုစမ္းဖို႕အတြက္ လုပ္ရတာပါေပါ႕ေလ၊ အဲလိုေတြ ဇာတ္လမ္းေတြ ေရးေပးလိုက္တယ္။ေျပာတာနဲ႕ ေရးတာမွာလည္း သဘာ၀က်ေအာင္လုပ္ရတယ္ ႏို႕မို႕ရင္ လြဲေနရင္ ျပန္ေမးျပန္စစ္နဲ႕ ဒုကၡေရာက္တယ္။
ေနာက္ absf ကို ေျမာက္ပိုင္းကို ေ၇ာက္ေအာင္ သြားေနရရေအာင္လုပ္ေပါ႕ ၿပီးေတာ႕ ေက်ာင္းသားေလးေတြကို စည္းရံဳးၿပီး ေခၚသြားေပါ႕ အဲလိုလုပ္လိုက္ေတာ႕ ကိုယ္နဲ႕အတူ ေတာခိုလာၾကတဲ႕ ေက်ာင္းသားေတြကိုလည္းထိခိုက္မွာ စိုးေတာ႕ အဲဒီ ကေလးေတြကေတာ႕ ဘာမွ မသိပါဘူးေပါ႕၊ သူတုိ႕ကို က်ေနာ္က စည္းရံုး ရတာေပါ႕ တကယ္႕ေက်ာင္းသားေတြပါေပါ႕ အဲလုိေတြလည္း လုပ္ရေသးတယ္။
ေရွာင္ေျပာရတာေတြလည္း ရွိတယ္၊ကိုယ္႕ကိုလည္း ျပန္ၿပီး ဆက္ၿပီး ဒုကၡမေရာက္ေအာင္လည္း လုပ္ေနရတယ္။ အဓိကကေတာ႕ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ္႕အသက္ကိုယ္ေမြးဖို႕ စဥ္းစားရတာပဲ ။ ကိုယ္႔အသက္ကိုယ္ေမြးရမယ္ဆိုၿပီး လုပ္ေပမဲ႕ အခ်င္းခ်င္းေတြအေပၚမွာသစၥာ မေဖာက္ခဲ႕ဖူး။ၿပီးေတာ႕ ကိုယ္႔ေၾကာင္႕ တျခားလူေတြ ထိခိုိုက္ေအာင္လည္း မေျပာခဲ႕ဘူး မလုပ္ခဲ႕ဖူး။ ဘယ္သူ႕ကိုမွလည္း စြဲ မထည္႔ခဲ႕ဘူ း၊ အဲဒါ က်ေနာ္႕ သမိုင္းပဲ။ ကိုယ္တေယာက္တည္းပဲ လမ္းေၾကာင္း တခုကို ရွာၿပီးေတာ႕ ေဖာက္ၿပီးေတာ႕ သြားခဲ႕ရတာေပါ႕ေလ။က်ေနာ္႕ထြက္ခ်က္ေတြ သူတုိ႕ ဆီမွာ ရွိတယ္။
အဲဒီမွာ သူတုိ႕က ဘာဆက္ၿပီး လုပ္လာလဲ ဆိုေတာ႕ က်ေနာ္တုိ႕က သူတို႕ဆိမွာ ထြက္ခ်က္အရ ေထာက္လွမ္းေရး အရာရွိေတြ ေပါ႕ေလ၊ ေထာက္လွမ္းေရး အရာရွိေတြဆိုေတာ႕ က်ေနာ္တို႕နဲ႕အတူ ဆက္သြယ္ေရး ဆက္ေတြ ဘာေတြပါလာမယ္ အဲဒါေတြကို အခ်င္းခ်င္းတိုင္ပင္ၿပီးေတာ႕ ေဖာ္ထုတ္ၾကဆိုၿ့ပီး လုပ္လာျပန္ေရာ။
အဲဒီမွာ က်ေနာ္တို႕ကလည္း တကယ္႕ေထာက္လွမ္းေရးေတြ မဟုတ္ဘူး၊ က်ေနာ္တို႕ ဆီမွာလည္း ဘာစက္မွ မရွိဘူးဆိုေတာ႕ အခ်င္းခ်င္းလက္တို႕ၿပီးေတာ႕ ဟိုေျပာ ဒီေျပာေပါ႕ေနာ္ ေလွ်ာက္ေျပာရျပန္ေရာ။
ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကိုလည္း ဆက္သြယ္ေရး စက္ေတြဘာေတြေတာင္းေတာ႕ သူကလည္း ဟုတ္မွ မဟုတ္တာ သူ႕မွာလည္း ေပးစရာမရွိဘူး။ ဒါေပမဲ႕ သူကလည္း KIA ကလည္း ျမင္ေအာင္ဆိုၿပီးေတာ႕ သူက KIA စခန္းဘက္မွာ ဖြက္ထားပါတယ္ဆိုၿပီးေတာ႕ အဲဒီဘက္ကို လွည္႔ေခၚခဲ႕ေသးတယ္။ အဓိကကေတာ႕ မ်ိဳး၀င္းတို႕ ဒီလိုလုပ္ေနတာေတြကို KIA ကို ျမင္ေစ သိေစခ်င္တာလည္း ပါတာေပါ႕၊ သူလည္း ၾကိဳးစားပမ္းစားလုပ္ခဲ႕ၾကေသးတယ္။
KIAက ထိပ္ပိုင္းက လူၾကီးေတြ သိမသိေတာ႕ က်ေနာ္လည္း မသိဘူး။ ဗိုလ္မွဴ းပန္းေအာင္ အဆင္႔ထိေတာ႕ သိတယ္ဗ်။ ေျချဖတ္ လက္ျဖတ္ လုပ္ေနတာေတြကိုေတာင္ ဗိုလ္မွဴးပန္းေအာင္လာၿပီး တားေသးတာပဲ။
က်ေနာ္တုိ႕အေနနဲ႕ကလည္း သံေျခက်င္းေတြနဲ႕ မ်က္ႏွာကိုလည္း အ၀တ္ေတြစည္းထားေတာ႕ ဘာေတြ ဘယ္လိုဆိုတာ ေသခ်ာ မသိရေပမဲ႕ နားကေတာ႕ ၾကားရတာေပါ႕ဗ်ာ။
ကိုသက္ႏုိင္ကို စစ္တာ ေဆးတာကို ၾကားခဲ႕ရတာေတြလည္း ရွိတယ္။ ကိုသက္ႏိုင္က ရန္ကုန္ကေလ။ သူကို႕ ေခ်ာင္းထဲမွာ ေရႏွစ္ၿပီးေတာ႕ စစ္တာ။ ၀န္မခံ မခ်င္းကို ေရထဲ ႏွစ္လိုက္ ဆယ္လိုက္ လုပ္ၿပီး စစ္ေနတာ ၾကားေနရတာပဲ။ ေနာက္ၿပီးေတာ႕ ကိုထိန္လင္း ကိုလည္း စစ္ေနတဲ႕ အသံေတြ ၾကားေနရတာပဲ ကိုထိန္လင္းကလည္း ေအာ္ဟစ္ေနရတာ။ သူ႕ကိုလည္း မတရားၾကီး ႏွိပ္စက္ေနၾကတာကိုး။
ေအာ္သံေတြကလည္း တကယ္႕ကို မခ်ိမဆန္႕ေအာ္သံေတြပါ။ သာမန္ေၾကာက္လို႕ ေအာ္တဲ႕ အသံမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ ခံစားရလို႕ မခ်ိမဆန္႕ထြက္လာတဲ႕ အသံမ်ိဳးေတြ။
အဲလုိေတြ ႏွိပ္စက္ရံုနဲ႕ မၿပီးေသးဘူး ဆက္ၿပီးေတာ႕ ထပ္တိုးလာၾကတယ္၊ တရက္က်ေတာ႕ က်ေနာ္အပါအ၀င္ လူ ၂၀ ေက်ာ္ေလာက္ကို သံေခ်ာင္းတို႕မ်ိဳး၀င္းတို႕က အေပၚကုန္းဘက္ကို ေခၚၿပီးေတာ႕မွ လက္ေတြကို မိုင္းမွာသံုးတဲ႕ ဒစ္တိုနီတာေတြ ခ်ည္ထားၿပီးေတာ႕ လုပ္တယ္။ဒီဒစ္တိုနီတာဆိုတာက ၀ါယာေရွာ႕၀င္သြားရင္ ထကြဲတာကို ထကြဲေတာ႕မွ မိုင္းက ကြဲတာေလ၊ အဲလို ဒစ္တိုနီတာမ်ိဳးေပါ႕။
အဲဒါေတြကို ၀ါယာၾကိဳးနဲ႕ က်ေနာ္တို႕ အေယာက္ ၂၀ ေက်ာ္ေလာက္ရဲ႕ လက္ေတြမွာပတ္ထားတယ္။ ပထမဆံုးကေတာ႕ ကိုေက်ာ္ေ၀ ဆိုတဲ႕ သူရဲ႕ ညာဘက္လက္ကို ခ်ီထားတယ္ နာရီ တလံုးလည္း ခ်ထားတယ္။
ၿပီးေတာ႕ ၅ မိနစ္ အခ်ိန္ေပးမယ္ လို႕ ကိုေက်ာ္ေ၀ကို ေျပာတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ကလည္း အကုန္လံုး ၾကည္႔ေနရတာ။ ကိုေက်ာ္ေ၀ကို က်ေနာ္တုိ႕ရဲ႕ အလယ္ေခါင္မွာ ထိုင္ခိုင္းထားၿပီးေတာ႕ စက္ေတြေပးေပါ႕။ သူ႕ေဘးမွာ စဥ္႕နီတံုးေတြ ဓါးမေတြလည္း ခ်ထားတယ္။ ၅ မိနစ္အတြင္း ေဖာ္ေပါ႕ မေဖာ္ရင္ ခုတ္မယ္ေပါ႕။
အဲလိုလုပ္ေတာ႕ က်ေနာ္တို႕ အားလံုးလည္း စိတ္ေခ်ာက္ျခားေနၿပီ။ ျမင္ေနရတယ္ အားလံုးရဲ႕ လက္ေတြမွာလည္း ၀ါယာၾကိဳးေတြပတ္ထားၿပီးၿပီ။
ကိုေက်ာ္ေ၀ ခမ်ာ ေပးစရာလည္း မရွိဘူးေျဖစရာ အေျဖလည္း မရွိရွာဘူး အဲေတာ႕ ခြဲခ်လိုက္တယ္။ ခ်က္ျခင္းပဲ ေသြးေတြ ျဖာကနည္း ထြက္သြားတယ္၊လက္က အရိုးေရာ ဘာေရာ ပါသြားတာ လက္မရွိေတာ႕ဘူး။ အဲလိုေတြ လုပ္တာ၊။ က်ေနာ္တုိ႕ကုိလည္း အဲလို ႏွိပ္စက္တာကို ဒီအတိုင္း ထိုင္ၾကည္႔ခိုင္းထားတာ။
က်ေနာ္တုိ႕မွာ စိတ္ကလည္း မေကာင္းဘူး၊ စိတ္ေတြလည္း ေျခာက္ျခားတယ္။ ကိုေက်ာ္ေ၀ကိုလုပ္ၿပီးေတာ႕ ေနာက္ ၅ ရက္ တပတ္ေလာက္ၾကာေတာ႕ အဲလိုပဲ ကိုေအာင္ဖိုးကို ဆက္လုပ္တာ။ အဲလို ကိုေအာင္ဖိုးကို မလုပ္ခင္ သက္ႏိုင္ကိုလည္း သူေျဖတာ သံေခ်ာင္းက အလိုမက်လုိ႕ ဆိုၿပီး နားနားကို ေသနပ္နဲ႕ ပစ္ထည္႔လိုက္တာ နားရြက္ကို ေဖာက္ထြက္သြားတယ္။ နားမွာ အေပါက္ျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒီအေပါက္ကို သစ္ကိုင္းေျခာက္လား ဘာလား ထိုးထည္႔တာေလး မွတ္မိပါေသးတယ္။ အဲဒါလည္း က်ေနာ္တုိ႕ေရွ႕ လူ ၂၀ ေက်ာ္ေရွ႕မွာပဲ လုပ္တာ။
ကိုေအာင္ဖိုးကိုလည္း ၅ မိန္အခ်ိန္ေပးမယ္ ပစၥည္းေတြေပးဆိုၿပီး လုပ္တာ၊ ကိုေအာင္ဖိုးကလည္း ေပးစရာလည္း မရွိဘူး ေနာက္ဆံုး အံၾကိတ္ခံတယ္။ ေနာက္ဆံုး ေပးစရာမရွိဘူးဆုိေတာ႕ ခြဲခ်ပစ္လုိက္တယ္။ ခြဲေတာ႕ ေသြးေတြ ျဖာဆင္းသြားတာပဲ။ က်ေနာ္႕ မ်က္စိေရွ႕တင္ ျမင္ရတာေတြပဲ။ အေသးစိတ္ေျပာရရင္ စိတ္မေကာင္းစရာေတြခ်ည္းပဲ။ေအာ႕ႏွလံုး နာစရာေတြ ခ်ည္းပဲ။
ရက္စက္တယ္။
ေတာ္ေတာ္ကို ရက္စက္လြန္းအားၾကီးတယ္၊ အဲေလာက္ထိ ရက္စက္တာက မေကာင္းေတာ႕ဘူး။ က်ေနာ္တုိ႕က ေက်ာင္းသား တပ္မေတာ္ကို တိုက္ခိုက္တာ မဟုတ္ဘူး။ လူတစုရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကို ထုတ္ေျပာတာ။ ဒါဟာ သမုိင္းပါပဲ။
ေနာက္ ခုလို ရက္ရက္စက္စက္လုပ္ၾက ကိုင္ၾကတဲ႕ ေနရာေတြမွာ လုပ္ၾကတာလည္း ရွိသလို ခ်ဳပ္ထားတုန္းမွာလည္း ၀င္လုပ္ၾကတာေတြလည္း ရွိတယ္၊ ရိုက္ၾက ႏွိပ္ၾကတယ္၊ ေခါင္းကို ေသနပ္ဒင္နဲ႕ ထုတယ္၊ ေမးေစ႕ကို ေသနပ္ေျပာင္းေတြနဲ႕ ထိုးတယ္။ နည္းမ်ိဳးစံုေပါ႕ေလ ပါးစပ္ကလည္း မင္းငါ႔ကို ေၾကာက္လား ဆိုတာမ်ိဳးေတြလည္း ေမးၾကတယ္။
က်ေနာ္တုိ႕မွာက မ်က္ႏွာကို အ၀တ္စည္းထားတယ္၊ လက္ျပန္ၾကိဳးတုပ္ထားတဲ႕ ၾကားက အေဆာ္ခံၾကရတာ။ ေထာက္လွမ္းေရးေတြလို႕ ေျပာတာ ဆဲဲတာက တမ်ိဳး အရင္တုန္းက ခရိုင္မွဴးလုပ္ခဲ႕တုန္းကေတာ႕ ဒီလို မဟုတ္ပါဘူးဆိုတာမ်ိဳးေတြနဲ႕ ေျပာၾကဆိုၾကတာလည္း တမ်ိဳး၊ အျမင္ကတ္လို႕ ၾကံဳလို႕ ၀င္ေဆာ္တာေတြလည္း ရွိတယ္။ အဲလို လက္လြတ္စပယ္ ၀င္လုပ္ၾကတာလည္း ရွိေတာ႕ရ တခါဆိုရင္ ေခါင္းေတြေရာ ေမးေစ႕ေတြေရာ လက္ေတြေရာ ေျခေထာက္ေတြေရာ ရိုက္တာ ၁၀ ေနရာေလာက္ထိ နာၿပီး ကြဲတယ္။ ၆ ေနရာေလာက္ ခ်ဳပ္ရတယ္။ တခါတုန္းကဆိုရင္ ၃ခ်က္ေလာက္ ခ်ဳပ္ရတယ္။ အဲလိုပဲ ကြဲၾကတာပဲ။
တခါတုန္းက က်ေနာ္ၾကံဳရတာက မွတ္မွတ္ရရပဲ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္တို႕ ကိုခ်ိဳၾကီးတို႕ကို လက္၀ါးကပ္တိုင္ေပၚတင္ၿပီး သံနဲ႕ ရိုက္ခဲ႕ၾကတုန္းက က်ေနာ္တို႕ကို ထမ္းပို႕ရမယ္ ထမ္းပို႕ရမယ္ဆိုၿပီး လိုက္သြားၾကတယ္။
ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကို ပစၥည္းေတြ ေတာင္းေတာ႕ ေပးစရာမရွိဘူးဆိုေတာ႕ သံနဲ႕ ရိုက္ကြာဆိုလို႕ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကို လက္၀ါးကပ္တိုင္ေပၚ တင္ၿပီး လက္ဖ၀ါးထဲကို ေလးလက္မ သံ ရိုက္ထည္႔တယ္၊ အဲဒါေတြကိုလည္း က်ေနာ္တို႕က ထိုင္ၾကည္႔ရတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ ေရွ႕မွာတင္ ရက္ရက္စက္စက္ လုပ္ခဲ႕ၾကတယ္။
လူ႕အခြင္႔အေရးကို ခ်ိဳးေဖာက္ခဲ႕ၾကတယ္။ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တာေတြ ရွိခဲ႕တယ္။ ဒါေတြအားလံုး ဟာ မွတ္မွတ္ရရ ေတြခ်ည္းပဲ က်ေနာ္တေယာက္တည္း ျမင္ခဲ႕ ေတြ႕ခဲ႕ရတာေတြ မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္အျပင္ ဘိုဘိုနဲ႕ အျခား ၂ေယာက္ ၃ ေယာက္လည္း ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္တို႕ကို လုပ္ခဲ႕တာေတြကို ျမင္ခဲ႕ရတယ္။
အဲဒါထက္ ဆိုးတာကိုလည္း သူတုိ႕ ဆက္လုပ္ခဲ႕ၾကတာပဲ။ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကို ႏွိပ္စက္တာလဲ အဲေလာက္နဲ႕တင္ ၿပီး မသြားေသးဘူး။
ေရွ႕ဆက္ေဖာ္ျပပါမည္။
မိတ္ေဆြမ်ား အားလံုး အိပ္မက္ဆိုးမ်ားကေန လြတ္ေျမာက္ၾကပါေစ။
ေမသၾကၤန္ဟိန္(ျမစ္မခ)
ေအာက္တိုဘာ ၂၈၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕။
အပိုင္း(၈)
စက္တင္ဘာ ၁၀ ရက္ေန႕၊ ၁၉၉၁
က်ေနာ္႕ကို စဖမ္းတဲ႕ ေန႕က ဖမ္းမယ္လို႕လည္း မသိဘူး၊ ဖမ္းလိမ္႔မယ္လို႕လည္း ထင္မထား။
ညကလည္း အေပၚ႕ကုန္းေပၚမွာေတာ႕ က်ေနာ္နဲ႕ကိုညီညီေက်ာ္နဲ႕ တကုတင္တည္းမွာ ႏွစ္ေယာက္ အိပ္ေနၾကတာ။ ညဘက္ၾကီး လူသံၾကားလို႕ ထၾကည္႔ေတာ႕မွ ေထာက္လွမ္းေရး အဖြဲ႕က ေက်ာ္ထင္ဦးျဖစ္ေနတယ္။ သူ႕ေနာက္မွာ ရဲေဘာ္ ႏွစ္ေယာက္ပါတယ္။ ရဲေဘာ္ ႏွစ္ေယာက္ကေတာ႕ M 21 G 3 ကိုင္ထားတာေပါ႕ ေက်ာ္ထင္ဦးကေတာ႕ M 20 နဲ႕ က်ေနာ္႕ မ်က္ႏွာကို ခ်ိန္းထားတယ္။
က်ေနာ္႕ကို ဖမ္းၿပီ ဆိုတာကို အဲဒီအခ်ိန္မွ က်ေနာ္ သိလိုက္ၿပီ၊ ဖမ္းမယ္ဆိုေတာ႕လည္း ဖမ္းေပါ႕ ဘာတတ္ႏိုင္မွာလည္း သူတုိ႕က က်ေနာ္႕ကို လက္ေနာက္ျပန္ၾကိဳးတုပ္ေနတုန္း ကိုညီညီေက်ာ္ကလည္း ငါေရာ ပါလားလို႕ ထေမးတယ္။ အဲေတာ႕ ေက်ာ္ထင္ဦးက ခင္ဗ်ားလည္း ပါတယ္ဆိုၿပီး သူ႕ကိုပါ ဖမ္းလိုက္တာပဲ။တဲအေပါက္၀မွာေတာ႕ လွဆိုင္းရွိေနတယ္၊ သူက ဦးေဆာင္ၿပီးေတာ႕က်ေနာ္တို႕ကို ဖမ္္းတဲ႕ သေဘာပါပဲ။
က်ေနာ္တို႕တဲကေန ဆင္းဆိုၿပီး အေပၚကုန္းကေန ေအာက္ကို ဆင္းရတာေပါ႕ အဲလို ဆင္းေနတုန္း ဥကၠ႒ တဲဘက္ကေန ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ အပါအ၀င္ မႏၱေလးက ေရာက္ေနတဲ႕ ယူဂ်ီေတြကိုပါ ၾကိဳးေတြတုပ္ၿပီး ဖမ္းၿပီး ဆင္းလာၾကတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဟာ ဒီေကာင္ေတြ ဥကၠ႒ကိုပါ ဖမ္းလိုက္ၾကတာ။
ေနာက္ပိုင္းမွ ျပန္သိရတာက အဲဒီ က်ေနာ္တို႕ကို ဖမ္းတဲ႕ ေန႕မွာပဲ လူ ၂၂ ဦးကို တခါတည္း ဖမ္းလိုက္တာလို႕ သိရတယ္။ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကုိလည္း အဲဒီေန႕မွာပဲ တခါတည္း ဖမ္းလိုက္တာၿပီးေတာ႕ လူ ၂၀ ေက်ာ္ကို တခါတည္း ဖမ္းတာဆိုေတာ႕ က်ေနာ္႕အေနနဲ႕ကေတာ႕ ဒါဟာ ၾကံစည္မႈ တခုပဲလို႕ ေကာက္ခ်က္ခ်ပါတယ္။
သူတုိ႕ ဒါေတြကို ၾကိဳတင္ၾကံစည္မႈနဲ႕ လုပ္တယ္လို႕ က်ေနာ္ သတ္မွတ္ပါတယ္။
ေအာက္ေရာက္ေတာ႕ က်ေနာ္တို႕ကို စစ္ရံုးထဲမွာပဲ ထည္႔လုိက္တယ္၊ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကိုလည္း ညာဘက္က အခန္းေလးထဲမွာပဲ ထားတယ္။ အဲဒီမွာ က်ေနာ္တို႕ကို လွဆိုင္းလာၾကည္႔တယ္။ ၾကည္႔ေတာ႕ က်ေနာ္က ေပါက္ကြဲေနၿပီ ေဟ႕ေကာင္မင္း သတ္ခ်င္လည္း သတ္ပစ္လိုက္ေပါ႕။ အဲလိုေတြ ေျပာေနၿပီ။
သူက ဘာမွ မေျပာဘူး ေခါင္းတညိမ္႔ညိမ္႔နဲ႕ပဲ ျပန္ထြက္သြားတယ္။ ေနာက္ ၅ မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ႕ ေအာင္ႏိုင္လာၾကည္႔တယ္။ သူက လာၾကည္႔ၿပီးေတာ႕ မင္း လည္ပင္းက
က်ေနာ္႕ကို မင္းလည္ပင္းမွာ ဆြဲထားတဲ႕ အဆိပ္ထုတ္ေလးက ဘယ္မွာလဲ လို႕ ေမးတယ္။ အဲလို ေမးေတာ႕ က်ေနာ္ကပိုၿပီး ေဒါသထြက္တယ္။
ဘာေၾကာင္႕လဲ ဆိုေတာ႕ ေရာ္နယ္ေအာင္ႏိုင္တို႕ က်ေနာ္တို႕က ျမိဳ႕ေပၚမွာကတည္းက ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေဖာ္ ကိုင္ဖက္ေတြေလ။ အလုပ္အတူတူလုပ္ခဲ႕ၾကတဲ႕ သူေတြ အေရးအခင္းတုန္းက အာဏာသိမ္းၿပီးခါစ တုန္းက အေဆာင္ေလးေတြ အသီးသီး ဆြဲၾကတာေပါ႕ေလ။ အဲဒီ အေဆာင္ေလးက ကိုေအာင္ေဇာ္မင္းက ေပးခဲ႕တာေလး ဘာရယ္လုိ႕ မဟုတ္ဘူး အႏၱရာယ္ကင္းတယ္ဆိုလို႕ ဆြဲခဲ႕ၾကတာပါ။
အဲဒါေလးက က်ေနာ္နဲ႕အတူ ေတာထဲထိ ပါလာတာ။ ဒါကို သူက အဆိပ္ထုတ္ပါ၊ ဘာညာ ဆိုၿပီးေတာ႕လုပ္ၿပီးေတာ႕ ေတာင္းတယ္။ သူေတာင္းတဲ႕ အခ်ိန္မွာ မရွိေတာ႕ဘူး က်ေနာ္ေရွ႕တန္းမွာ ျပဳတ္က်န္ခဲ႕ၿပီ၊ သူက ေတာင္းေတာ႕စိတ္တိုတာနဲ႕ ေပ်ာက္သြားၿပီလို႕ ေျပာလိုက္တယ္။ သူကလည္း ေခါင္းတညိမ္႔ညိမ္႔နဲ႕ ျပန္ထြက္သြားတာေပါ႕ေလ။ အဲလိုမ်ိဳး။
ေနာက္ကိုမ်ိဳး၀င္းလည္း လာၾကည္႔တယ္ ၿပီးေတာ႕ ျ့ပန္ထြက္သြားတယ္။ အဲလိုနဲ႕ ေနာက္ေန႕က်ေတာ႕က်ေနာ္႕ကို ေခၚစစ္တယ္။ ေထာက္လွမ္းေရး တဲထဲမွာပဲ စစ္တယ္၊ ထံုးစံအတိုင္းပဲ ခင္ဗ်ား ေထာက္လွမ္းေရး ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လားပဲ ေမးတယ္၊ က်န္တာ ဘာမွ မေမးဘူး။
ေက်ာ္ထင္ဦးရယ္၊ လွဆိုင္းရယ္ ေနာက္ လက္သီးပါမယ္၊ ေနာက္ ေက်ာ္ေက်ာ္မင္း ပါတယ္ ထင္တယ္။ စစ္တာကေတာ႕ မဟုတ္ဘူး မဟုတ္ပါဘူး လို႕ ေျဖရင္ ေကာင္းေကာင္း ရိုက္ေတာ႕တာပဲ။ ရိုက္တယ္ ျပီးေတာ႕ က်ေနာ္႔ရဲ႕ ညွိဳ႕သဂ်ိီးေပၚကို ဘီးလံုးနဲ႕ လိွမ္႔တယ္။ အဲဒါကိုေတာင္ ေတာင္႔ခံႏိုင္တယ္ဆိုရင္ လူပါ တပ္ရပ္ၿပီးေတာ႕ လွိမ္႔တယ္ဗ်ာ။ ႏွိပ္စက္ၿပီး စစ္ပံုကေတာ႕ ေတာ္ေတာ္ကို နည္းလမ္း စံုပါတယ္။ ေခါင္းကို ၾကြပ္္ၾကြပ္အိတ္ စြပ္တယ္။ ေနာက္ ေခါင္းေတြ ေျခေထာက္ေတြကို ဘက္ထရီ ေရွာ႕တိုက္တယ္။
အဲဒီမွာ သူတုိ႕ ဘယ္လို စစ္သလဲ ဆိုတာကို က်ေနာ္သိေတာ႕တာပဲ၊ အရင္တုန္းက လူေတြကိုလည္း သူတုိ႕ ဒီလိုပဲ စစ္ခဲ႕မွာပဲလို႕ ေတြးမိတယ္။
က်ေနာ္လည္း ေထာက္လွမ္းေ၇း မဟုတ္ေတာ႕ မဟုတ္ပါဘူး လို႕ခ်ည္း ေျဖတာပဲ အဲတာ မရဘူး ပိုပိုၿပီး တိုးၿပီး ႏွိပ္စက္လာတယ္၊ ပိုရိုက္လာတယ္။ ေခါင္းကို ၾကြပ္ၾကြ႔ပ္အိတ္ စြပ္ထားတဲ႕အျပင္ ဘက္ထရီကလည္း ေရွာ႕တိုက္ေသးတယ္၊ အဲလို ႏွစ္မ်ိဳးသံုးမ်ိဳးလုပ္ၿပီး စစ္တာဆိုေတာ႕ လူကလည္း သိပ္မခံႏိုင္ေတာ႕ဘူး။ ေတာ္ေတာ္ေလးလည္း နာက်င္ေနတဲ႕အျပင္ မခံႏိုင္ေတာ႕ဘူး။
က်ေနာ္က တမ်ိဳးခ်င္း လုပ္တုန္းက ေတာင္႔ခံထားေသးတယ္၊ ေတာင္႔ခံၿပီး မဟုတ္ဘူးေပါ႕ အဲလိုေတြျဖစ္ေနေတာ႕ ႏွစ္မ်ိဳးသံုးမ်ိဳးတြဲလုပ္ေတာ႕တာပဲ အဲလိုစစ္ရင္း ၂နာရီေလာက္လည္း ၾကာေတာ႕က်ေနာ္ ဘယ္လိုမွ မခံႏိုင္ေတာ႕ဘူး၊ ေနာက္ဆံုး အသက္မေသေအာင္ လည္း ပါတယ္ေပါ႕ ဒီပံုအတိုင္းဆို ေသေတာ႕မွာကိုး အဲဒါနဲ႕ ဟုတ္တယ္ကြာ လို႕ပဲ ေျဖလုိက္ရေတာ႕တာပဲ။
အဲလို ေျဖရသြားေတာ ႕ ေက်နပ္သြားတယ္၊ ႏွိပ္စက္တာ ရပ္သြားတယ္၊ ၿပီးေတာ႕ ေထာက္လွမ္းေရး ျဖစ္စဥ္ေတြ ေမးတယ္။
အဲဒီမွာ က်ေနာ္ပိုၿပီး သေဘာေပါက္သြားတယ္၊ တကယ္ေတာ႕ ဒီလိုလုပ္တယ္ဆိုတာ ဘာေၾကာင္႔မွ မဟုတ္ဘူး သူတုိ႕ လုပ္ခ်င္လို႕ လုပ္တဲ႕ ကိစၥပဲ ဆိုတာ က်ေနာ္ ျမင္သြားတယ္။
အဲဒီမွာ က်ေနာ္ကလည္း ပါးစပ္ကေန မေျပာတတ္ေတာ႕ ျဖစ္စဥ္ေတြအကုန္ေရးေပးမယ္ဆိုၿပီး ေစာရြက္ေတာင္းၿပီး ဖတ္ခဲ႕ဖူးတဲ႕ ၀တၳဳေတြထဲက အတိုင္း ဇာတ္လမ္းတပုဒ္ေရးရေတာ႕တာပဲ။ ဒါကေတာ႕ စာဖတ္ခဲ႕ျခင္းရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူးပါပဲ။
အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္ေရးေပးခဲ႕တာကို ေျပာရရင္ေတာ႕ဗ်ာ က်ေနာ္က ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးေတာ႕ ဗုိလ္သင္တန္းသြားတက္တယ္ေပါ႕ဗ်ာ။ လုပ္သားေကာလိပ္တက္ေတာ႕လည္း အထက္က တာ၀န္ေပးလို႕ေပါ႕ေလ။ လုပ္သားေကာလိပ္မွာ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ရွိတယ္၊ အဲဒါေၾကာင္႕ စံုစမ္းရေအာင္ ေက်ာင္းသားသြားလုပ္ရတာေပါ႕ အဲလိုေတြ ေရးရတယ္။ၿပီးေတာ႕ ပါတီလုပ္ေတာ႕လည္း ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ ဘာေတြ လုပ္တယ္ဆိုတာသိရေအာင္ စံုစမ္းဖို႕အတြက္ လုပ္ရတာပါေပါ႕ေလ၊ အဲလိုေတြ ဇာတ္လမ္းေတြ ေရးေပးလိုက္တယ္။ေျပာတာနဲ႕ ေရးတာမွာလည္း သဘာ၀က်ေအာင္လုပ္ရတယ္ ႏို႕မို႕ရင္ လြဲေနရင္ ျပန္ေမးျပန္စစ္နဲ႕ ဒုကၡေရာက္တယ္။
ေနာက္ absf ကို ေျမာက္ပိုင္းကို ေ၇ာက္ေအာင္ သြားေနရရေအာင္လုပ္ေပါ႕ ၿပီးေတာ႕ ေက်ာင္းသားေလးေတြကို စည္းရံဳးၿပီး ေခၚသြားေပါ႕ အဲလိုလုပ္လိုက္ေတာ႕ ကိုယ္နဲ႕အတူ ေတာခိုလာၾကတဲ႕ ေက်ာင္းသားေတြကိုလည္းထိခိုက္မွာ စိုးေတာ႕ အဲဒီ ကေလးေတြကေတာ႕ ဘာမွ မသိပါဘူးေပါ႕၊ သူတုိ႕ကို က်ေနာ္က စည္းရံုး ရတာေပါ႕ တကယ္႕ေက်ာင္းသားေတြပါေပါ႕ အဲလုိေတြလည္း လုပ္ရေသးတယ္။
ေရွာင္ေျပာရတာေတြလည္း ရွိတယ္၊ကိုယ္႕ကိုလည္း ျပန္ၿပီး ဆက္ၿပီး ဒုကၡမေရာက္ေအာင္လည္း လုပ္ေနရတယ္။ အဓိကကေတာ႕ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ္႕အသက္ကိုယ္ေမြးဖို႕ စဥ္းစားရတာပဲ ။ ကိုယ္႔အသက္ကိုယ္ေမြးရမယ္ဆိုၿပီး လုပ္ေပမဲ႕ အခ်င္းခ်င္းေတြအေပၚမွာသစၥာ မေဖာက္ခဲ႕ဖူး။ၿပီးေတာ႕ ကိုယ္႔ေၾကာင္႕ တျခားလူေတြ ထိခိုိုက္ေအာင္လည္း မေျပာခဲ႕ဘူး မလုပ္ခဲ႕ဖူး။ ဘယ္သူ႕ကိုမွလည္း စြဲ မထည္႔ခဲ႕ဘူ း၊ အဲဒါ က်ေနာ္႕ သမိုင္းပဲ။ ကိုယ္တေယာက္တည္းပဲ လမ္းေၾကာင္း တခုကို ရွာၿပီးေတာ႕ ေဖာက္ၿပီးေတာ႕ သြားခဲ႕ရတာေပါ႕ေလ။က်ေနာ္႕ထြက္ခ်က္ေတြ သူတုိ႕ ဆီမွာ ရွိတယ္။
အဲဒီမွာ သူတုိ႕က ဘာဆက္ၿပီး လုပ္လာလဲ ဆိုေတာ႕ က်ေနာ္တုိ႕က သူတို႕ဆိမွာ ထြက္ခ်က္အရ ေထာက္လွမ္းေရး အရာရွိေတြ ေပါ႕ေလ၊ ေထာက္လွမ္းေရး အရာရွိေတြဆိုေတာ႕ က်ေနာ္တို႕နဲ႕အတူ ဆက္သြယ္ေရး ဆက္ေတြ ဘာေတြပါလာမယ္ အဲဒါေတြကို အခ်င္းခ်င္းတိုင္ပင္ၿပီးေတာ႕ ေဖာ္ထုတ္ၾကဆိုၿ့ပီး လုပ္လာျပန္ေရာ။
အဲဒီမွာ က်ေနာ္တို႕ကလည္း တကယ္႕ေထာက္လွမ္းေရးေတြ မဟုတ္ဘူး၊ က်ေနာ္တို႕ ဆီမွာလည္း ဘာစက္မွ မရွိဘူးဆိုေတာ႕ အခ်င္းခ်င္းလက္တို႕ၿပီးေတာ႕ ဟိုေျပာ ဒီေျပာေပါ႕ေနာ္ ေလွ်ာက္ေျပာရျပန္ေရာ။
ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကိုလည္း ဆက္သြယ္ေရး စက္ေတြဘာေတြေတာင္းေတာ႕ သူကလည္း ဟုတ္မွ မဟုတ္တာ သူ႕မွာလည္း ေပးစရာမရွိဘူး။ ဒါေပမဲ႕ သူကလည္း KIA ကလည္း ျမင္ေအာင္ဆိုၿပီးေတာ႕ သူက KIA စခန္းဘက္မွာ ဖြက္ထားပါတယ္ဆိုၿပီးေတာ႕ အဲဒီဘက္ကို လွည္႔ေခၚခဲ႕ေသးတယ္။ အဓိကကေတာ႕ မ်ိဳး၀င္းတို႕ ဒီလိုလုပ္ေနတာေတြကို KIA ကို ျမင္ေစ သိေစခ်င္တာလည္း ပါတာေပါ႕၊ သူလည္း ၾကိဳးစားပမ္းစားလုပ္ခဲ႕ၾကေသးတယ္။
KIAက ထိပ္ပိုင္းက လူၾကီးေတြ သိမသိေတာ႕ က်ေနာ္လည္း မသိဘူး။ ဗိုလ္မွဴ းပန္းေအာင္ အဆင္႔ထိေတာ႕ သိတယ္ဗ်။ ေျချဖတ္ လက္ျဖတ္ လုပ္ေနတာေတြကိုေတာင္ ဗိုလ္မွဴးပန္းေအာင္လာၿပီး တားေသးတာပဲ။
က်ေနာ္တုိ႕အေနနဲ႕ကလည္း သံေျခက်င္းေတြနဲ႕ မ်က္ႏွာကိုလည္း အ၀တ္ေတြစည္းထားေတာ႕ ဘာေတြ ဘယ္လိုဆိုတာ ေသခ်ာ မသိရေပမဲ႕ နားကေတာ႕ ၾကားရတာေပါ႕ဗ်ာ။
ကိုသက္ႏုိင္ကို စစ္တာ ေဆးတာကို ၾကားခဲ႕ရတာေတြလည္း ရွိတယ္။ ကိုသက္ႏိုင္က ရန္ကုန္ကေလ။ သူကို႕ ေခ်ာင္းထဲမွာ ေရႏွစ္ၿပီးေတာ႕ စစ္တာ။ ၀န္မခံ မခ်င္းကို ေရထဲ ႏွစ္လိုက္ ဆယ္လိုက္ လုပ္ၿပီး စစ္ေနတာ ၾကားေနရတာပဲ။ ေနာက္ၿပီးေတာ႕ ကိုထိန္လင္း ကိုလည္း စစ္ေနတဲ႕ အသံေတြ ၾကားေနရတာပဲ ကိုထိန္လင္းကလည္း ေအာ္ဟစ္ေနရတာ။ သူ႕ကိုလည္း မတရားၾကီး ႏွိပ္စက္ေနၾကတာကိုး။
ေအာ္သံေတြကလည္း တကယ္႕ကို မခ်ိမဆန္႕ေအာ္သံေတြပါ။ သာမန္ေၾကာက္လို႕ ေအာ္တဲ႕ အသံမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ ခံစားရလို႕ မခ်ိမဆန္႕ထြက္လာတဲ႕ အသံမ်ိဳးေတြ။
အဲလုိေတြ ႏွိပ္စက္ရံုနဲ႕ မၿပီးေသးဘူး ဆက္ၿပီးေတာ႕ ထပ္တိုးလာၾကတယ္၊ တရက္က်ေတာ႕ က်ေနာ္အပါအ၀င္ လူ ၂၀ ေက်ာ္ေလာက္ကို သံေခ်ာင္းတို႕မ်ိဳး၀င္းတို႕က အေပၚကုန္းဘက္ကို ေခၚၿပီးေတာ႕မွ လက္ေတြကို မိုင္းမွာသံုးတဲ႕ ဒစ္တိုနီတာေတြ ခ်ည္ထားၿပီးေတာ႕ လုပ္တယ္။ဒီဒစ္တိုနီတာဆိုတာက ၀ါယာေရွာ႕၀င္သြားရင္ ထကြဲတာကို ထကြဲေတာ႕မွ မိုင္းက ကြဲတာေလ၊ အဲလို ဒစ္တိုနီတာမ်ိဳးေပါ႕။
အဲဒါေတြကို ၀ါယာၾကိဳးနဲ႕ က်ေနာ္တို႕ အေယာက္ ၂၀ ေက်ာ္ေလာက္ရဲ႕ လက္ေတြမွာပတ္ထားတယ္။ ပထမဆံုးကေတာ႕ ကိုေက်ာ္ေ၀ ဆိုတဲ႕ သူရဲ႕ ညာဘက္လက္ကို ခ်ီထားတယ္ နာရီ တလံုးလည္း ခ်ထားတယ္။
ၿပီးေတာ႕ ၅ မိနစ္ အခ်ိန္ေပးမယ္ လို႕ ကိုေက်ာ္ေ၀ကို ေျပာတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ကလည္း အကုန္လံုး ၾကည္႔ေနရတာ။ ကိုေက်ာ္ေ၀ကို က်ေနာ္တုိ႕ရဲ႕ အလယ္ေခါင္မွာ ထိုင္ခိုင္းထားၿပီးေတာ႕ စက္ေတြေပးေပါ႕။ သူ႕ေဘးမွာ စဥ္႕နီတံုးေတြ ဓါးမေတြလည္း ခ်ထားတယ္။ ၅ မိနစ္အတြင္း ေဖာ္ေပါ႕ မေဖာ္ရင္ ခုတ္မယ္ေပါ႕။
အဲလိုလုပ္ေတာ႕ က်ေနာ္တို႕ အားလံုးလည္း စိတ္ေခ်ာက္ျခားေနၿပီ။ ျမင္ေနရတယ္ အားလံုးရဲ႕ လက္ေတြမွာလည္း ၀ါယာၾကိဳးေတြပတ္ထားၿပီးၿပီ။
ကိုေက်ာ္ေ၀ ခမ်ာ ေပးစရာလည္း မရွိဘူးေျဖစရာ အေျဖလည္း မရွိရွာဘူး အဲေတာ႕ ခြဲခ်လိုက္တယ္။ ခ်က္ျခင္းပဲ ေသြးေတြ ျဖာကနည္း ထြက္သြားတယ္၊လက္က အရိုးေရာ ဘာေရာ ပါသြားတာ လက္မရွိေတာ႕ဘူး။ အဲလိုေတြ လုပ္တာ၊။ က်ေနာ္တုိ႕ကုိလည္း အဲလို ႏွိပ္စက္တာကို ဒီအတိုင္း ထိုင္ၾကည္႔ခိုင္းထားတာ။
က်ေနာ္တုိ႕မွာ စိတ္ကလည္း မေကာင္းဘူး၊ စိတ္ေတြလည္း ေျခာက္ျခားတယ္။ ကိုေက်ာ္ေ၀ကိုလုပ္ၿပီးေတာ႕ ေနာက္ ၅ ရက္ တပတ္ေလာက္ၾကာေတာ႕ အဲလိုပဲ ကိုေအာင္ဖိုးကို ဆက္လုပ္တာ။ အဲလို ကိုေအာင္ဖိုးကို မလုပ္ခင္ သက္ႏိုင္ကိုလည္း သူေျဖတာ သံေခ်ာင္းက အလိုမက်လုိ႕ ဆိုၿပီး နားနားကို ေသနပ္နဲ႕ ပစ္ထည္႔လိုက္တာ နားရြက္ကို ေဖာက္ထြက္သြားတယ္။ နားမွာ အေပါက္ျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒီအေပါက္ကို သစ္ကိုင္းေျခာက္လား ဘာလား ထိုးထည္႔တာေလး မွတ္မိပါေသးတယ္။ အဲဒါလည္း က်ေနာ္တုိ႕ေရွ႕ လူ ၂၀ ေက်ာ္ေရွ႕မွာပဲ လုပ္တာ။
ကိုေအာင္ဖိုးကိုလည္း ၅ မိန္အခ်ိန္ေပးမယ္ ပစၥည္းေတြေပးဆိုၿပီး လုပ္တာ၊ ကိုေအာင္ဖိုးကလည္း ေပးစရာလည္း မရွိဘူး ေနာက္ဆံုး အံၾကိတ္ခံတယ္။ ေနာက္ဆံုး ေပးစရာမရွိဘူးဆုိေတာ႕ ခြဲခ်ပစ္လုိက္တယ္။ ခြဲေတာ႕ ေသြးေတြ ျဖာဆင္းသြားတာပဲ။ က်ေနာ္႕ မ်က္စိေရွ႕တင္ ျမင္ရတာေတြပဲ။ အေသးစိတ္ေျပာရရင္ စိတ္မေကာင္းစရာေတြခ်ည္းပဲ။ေအာ႕ႏွလံုး နာစရာေတြ ခ်ည္းပဲ။
ရက္စက္တယ္။
ေတာ္ေတာ္ကို ရက္စက္လြန္းအားၾကီးတယ္၊ အဲေလာက္ထိ ရက္စက္တာက မေကာင္းေတာ႕ဘူး။ က်ေနာ္တုိ႕က ေက်ာင္းသား တပ္မေတာ္ကို တိုက္ခိုက္တာ မဟုတ္ဘူး။ လူတစုရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကို ထုတ္ေျပာတာ။ ဒါဟာ သမုိင္းပါပဲ။
ေနာက္ ခုလို ရက္ရက္စက္စက္လုပ္ၾက ကိုင္ၾကတဲ႕ ေနရာေတြမွာ လုပ္ၾကတာလည္း ရွိသလို ခ်ဳပ္ထားတုန္းမွာလည္း ၀င္လုပ္ၾကတာေတြလည္း ရွိတယ္၊ ရိုက္ၾက ႏွိပ္ၾကတယ္၊ ေခါင္းကို ေသနပ္ဒင္နဲ႕ ထုတယ္၊ ေမးေစ႕ကို ေသနပ္ေျပာင္းေတြနဲ႕ ထိုးတယ္။ နည္းမ်ိဳးစံုေပါ႕ေလ ပါးစပ္ကလည္း မင္းငါ႔ကို ေၾကာက္လား ဆိုတာမ်ိဳးေတြလည္း ေမးၾကတယ္။
က်ေနာ္တုိ႕မွာက မ်က္ႏွာကို အ၀တ္စည္းထားတယ္၊ လက္ျပန္ၾကိဳးတုပ္ထားတဲ႕ ၾကားက အေဆာ္ခံၾကရတာ။ ေထာက္လွမ္းေရးေတြလို႕ ေျပာတာ ဆဲဲတာက တမ်ိဳး အရင္တုန္းက ခရိုင္မွဴးလုပ္ခဲ႕တုန္းကေတာ႕ ဒီလို မဟုတ္ပါဘူးဆိုတာမ်ိဳးေတြနဲ႕ ေျပာၾကဆိုၾကတာလည္း တမ်ိဳး၊ အျမင္ကတ္လို႕ ၾကံဳလို႕ ၀င္ေဆာ္တာေတြလည္း ရွိတယ္။ အဲလို လက္လြတ္စပယ္ ၀င္လုပ္ၾကတာလည္း ရွိေတာ႕ရ တခါဆိုရင္ ေခါင္းေတြေရာ ေမးေစ႕ေတြေရာ လက္ေတြေရာ ေျခေထာက္ေတြေရာ ရိုက္တာ ၁၀ ေနရာေလာက္ထိ နာၿပီး ကြဲတယ္။ ၆ ေနရာေလာက္ ခ်ဳပ္ရတယ္။ တခါတုန္းကဆိုရင္ ၃ခ်က္ေလာက္ ခ်ဳပ္ရတယ္။ အဲလိုပဲ ကြဲၾကတာပဲ။
တခါတုန္းက က်ေနာ္ၾကံဳရတာက မွတ္မွတ္ရရပဲ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္တို႕ ကိုခ်ိဳၾကီးတို႕ကို လက္၀ါးကပ္တိုင္ေပၚတင္ၿပီး သံနဲ႕ ရိုက္ခဲ႕ၾကတုန္းက က်ေနာ္တို႕ကို ထမ္းပို႕ရမယ္ ထမ္းပို႕ရမယ္ဆိုၿပီး လိုက္သြားၾကတယ္။
ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကို ပစၥည္းေတြ ေတာင္းေတာ႕ ေပးစရာမရွိဘူးဆိုေတာ႕ သံနဲ႕ ရိုက္ကြာဆိုလို႕ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကို လက္၀ါးကပ္တိုင္ေပၚ တင္ၿပီး လက္ဖ၀ါးထဲကို ေလးလက္မ သံ ရိုက္ထည္႔တယ္၊ အဲဒါေတြကိုလည္း က်ေနာ္တို႕က ထိုင္ၾကည္႔ရတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ ေရွ႕မွာတင္ ရက္ရက္စက္စက္ လုပ္ခဲ႕ၾကတယ္။
လူ႕အခြင္႔အေရးကို ခ်ိဳးေဖာက္ခဲ႕ၾကတယ္။ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တာေတြ ရွိခဲ႕တယ္။ ဒါေတြအားလံုး ဟာ မွတ္မွတ္ရရ ေတြခ်ည္းပဲ က်ေနာ္တေယာက္တည္း ျမင္ခဲ႕ ေတြ႕ခဲ႕ရတာေတြ မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္အျပင္ ဘိုဘိုနဲ႕ အျခား ၂ေယာက္ ၃ ေယာက္လည္း ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္တို႕ကို လုပ္ခဲ႕တာေတြကို ျမင္ခဲ႕ရတယ္။
အဲဒါထက္ ဆိုးတာကိုလည္း သူတုိ႕ ဆက္လုပ္ခဲ႕ၾကတာပဲ။ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကို ႏွိပ္စက္တာလဲ အဲေလာက္နဲ႕တင္ ၿပီး မသြားေသးဘူး။
ေရွ႕ဆက္ေဖာ္ျပပါမည္။
မိတ္ေဆြမ်ား အားလံုး အိပ္မက္ဆိုးမ်ားကေန လြတ္ေျမာက္ၾကပါေစ။
ေမသၾကၤန္ဟိန္(ျမစ္မခ)
Myanmar Express
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
0 comments:
Post a Comment
https://www.facebook.com/MyanmarExpress တြင္ သတင္းမ်ား ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္