အိုဘယ္႔...NGO

  NGO ေတြအတြက္ သုေတသန အၿမဲလုပ္ေနတဲ့ စုိေျပ႕ဆရာတစ္ေယာက္က ေျပာဖူးသည္။၈၀% ႏွင့္ ၂၀% ကိစၥျဖစ္သည္။ အန္ဂ်ီအုိေတြ အလွဴေငြရတာ ၁၀၀% ရွိလွ်င္ ျပည္သူေတြဆီေရာက္တာ ၂၀ ရာခုိင္ႏႈန္းပဲရွိသည္တဲ့။က်န္တဲ့ ၈၀ ရာခုိင္ႏႈန္းက အန္ဂ်ီအုိက လူေတြ အသံုးစရိတ္နဲ႔ကုန္သည္ဟု ဆရာက ဆုိသည္။အစကေတာ့ စုိေျပလည္း ဆရာ့စကားကုိ မယံု။ ဟုတ္ႏုိင္ပါ့မလားဟု ေတြးမိသည္။

အန္ဂ်ီအုိဆုိတာ အစုိးရက ျပည္သူေတြအတြက္ မလုပ္ႏုိင္သည့္ ကိစၥမ်ားကုိ လုိက္လံေဆာက္ရြက္ေပးရေသာ အဖဲြ႕အစည္းမဟုတ္လား။ၿပီးေတာ့ ပရဟိတ သမားေတြလုပ္ၾကတာ။ ဒါေၾကာင့္ အန္ဂ်ီအုိေတြက လူေတြဟာ အနစ္နာခံၿပီး ျပည္သူေတြအတြက္ လုပ္ေပးေနတာလုိ႔ စုိေျပ ထင္တာေပါ့ေလ။အခုေတာ့ စုိေျပ ယံုသြားၿပီ။

ဟုိတေန႔က သတင္းတပုဒ္တတ္လာသည္။ ယူနီဆက္အဖဲြ႕ရဲ႕ အိမ္ခန္းငွားခက တစ္လကုိ ေဒၚလာ ၈၇၀၀၀ ဆုိပဲ။ ေဒၚလာ ၈၇၀၀၀ ဆုိေတာ့ျမန္မာေငြနဲ႔ ျပန္တြက္လုိက္ရင္ က်ပ္သိန္းေပါင္း ၈၃၀ ေက်ာ္ေနၿပီ။ ဒါေတာင္ တလစာပဲရွိပါေသးသတဲ့။တႏွစ္စာ ဆုိရင္ သိန္းေပါင္း ၁ ေသာင္းေက်ာ္သြားၿပီ။ အဲ့လုိမ်ဳိး ၇ ႏွစ္ စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ထားတာဆုိပဲ။ ဒါဆုိ က်ပ္သိန္းေပါင္း ၇ ေသာင္းေက်ာ္။နည္းနည္းေနာေနာ ေငြမဟုတ္။ေနာက္ၿပီးငွားတဲ့ အိမ္ကလည္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းတစ္ဦးအိမ္ဆုိပဲ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းဆုိေတာ့ အေမရိကန္ရဲ႕ တစ္ဦးခ်င္း ဗီဇာပိတ္ဆုိ႔မႈတုိ႔ စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔မႈတုိ႔ ခံထားရတဲ့ အိမ္ျဖစ္မေပါ့ေလ။ဒီဗုိလ္ခ်ဳပ္က အိမ္ငွားခေတာင္ ဒီေလာက္ ေစ်းရတဲ့ အိမ္ကုိ ဘယ္လုိ ပုိင္ဆုိင္ခဲ့လဲ ဆုိတာကေတာ့ သူ႔အေၾကာင္းနဲ႔သူေပါ့ေလ။ မိဘမ်ဳိးရုိးစဥ္ဆက္ ခ်မ္းသာတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ဒါကေတာ့ သူ႔အလုပ္။

ယူအန္အဖဲြ႕အစည္းျဖစ္သည့္ ယူနီဆက္အေနျဖင့္ ဒီထက္ ေစ်းေပါတဲ့ေနရာမွာ ငွားၿပီး ပုိသည္ေငြကို ကေလးသူမ်ားအက်ဳိးအတြက္ ပုိၿပီး လုပ္လုိ႔ရမွာပဲ ဟုလည္း စုိေျပ႕ဥာဏ္ေသးေသးေလးႏွင့္ ေတြးမိသည္။သူတုိ႔ ငွားသည့္ ေနရာက တကယ့္ေစ်းႀကီးသည့္ ၀င္ဒါမီယာထဲက အိမ္။ အဲ့ဒီေန႔ရာမွာမဟုတ္ဘဲ အျခားေနရာမွာ ငွားလွ်င္ ဒီေလာက္ ေစ်းႀကီးမည္မဟုတ္။ သူတုိ႔ကေတာ့ သြားေရးလာေရးလြယ္ကူသည့္ ေနရာကို ငွားသည္ဟု အေၾကာင္းျပႏုိင္သည္။ တကယ္ေတာ့ ယူအန္က ၀န္ထမ္းေတြအတြက္ အိမ္တုိင္ယာေရာက္ ကားေတြ စီစဥ္ေပးထားတာပဲမဟုတ္လား။ဒါဆုိ ဘယ္ေလာက္ေ၀းေ၀း လာလုိ႔ရသည္ပဲ။

စုိေျပတုိ႔ေနသည့္ သန္လွ်င္က အိမ္ဆုိလွ်င္ အိမ္ငွားခက်ပ္ငါးေသာင္းပဲေပးရသည္။ယူနီဆက္ ရုံးခန္းလုပ္ထားသည့္ အိမ္ႀကီးအိမ္ေကာင္းမ်ဳိးဆုိလွ်င္ အလြန္ဆံုးေပးရ က်ပ္ငါးသိန္းေလာက္သာရွိမည္။ အပုိင္၀ယ္လွ်င္ေတာင္ သိန္းငါးေထာင္မေက်ာ္ႏုိင္။ အခု သူတုိ႔ငွားထားသည့္ သိန္း ၈၃၀ ေက်ာ္ႏွင့္ ဆုိလွ်င္ အစြန္းထြက္ပင္ ကုန္လိမ့္မည္မဟုတ္။ ကုိယ္ပုိင္ကားေလးစီး၊ ဖယ္ရီးကားေလးစီးၿပီး ေအးေဆးလာလုိ႔ရသည္။ အခုေတာ့ ပုိက္ဆံအလကား သပ္သပ္ျဖဳန္းတီးသည္ဟု စုိေျပျမင္မိသည္။ မွားခ်င္လည္း မွားလိမ့္မည္။ယူအန္အဖဲြ႕အစည္း ၀င္ဒါမီယာထဲပဲ ငွားရမည္ဟု အစိုးရက အမိန္႔ မထုတ္ထားတာေတာ့ ေသျခာသည္။

ေနာက္ေန႔ၾကေတာ့ သတင္းတပုဒ္ထပ္တတ္လာျပန္သည္။ ယူနီဆက္အဖဲြ႕အစည္းတခုထည္းမဟုတ္။ WHO ကလည္း ေဒၚလာ ၈၃၀၀၀ ႏွင့္ အိမ္ငွားသည္တဲ့။သူမ်ားေတြေတာ့ မသိ။ စုိေျပကေတာ့ ထုိေငြေတြကို ႏွေျမွာမိသည္။ ထုိေငြေတြႏွင့္ ျမန္မာျပည္သူမ်ား အက်ဳိးအတြက္ အမ်ားႀကီးလုပ္ေပးလုိ႔ရႏုိင္သည္ဟု ျမင္မိသည္။ျမန္မာျပည္က ကေလးေတြအတြက္ လုိအပ္တာေတြအမ်ားႀကီးရွိသည္။ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ စား၀တ္ေနေရး အစံု အစုိးရက ဘာမွ ေသခ်ာမလုပ္ေပးႏုိင္ေသး။ အစုိးရမလုပ္ေပးႏုိင္ေတာ့ အန္ဂ်ီအုိေတြကမ်ား လုပ္ေပးမလားလုိ႔ သူတို႔အိမ္ငွားခနဲ႔တင္ ဘက္ဂ်က္ကုန္သြားႏုိင္သည္။

ႀကဳံတုန္းေျပာရလွ်င္ ယူအန္ေတြ၊ အန္ဂ်ီအုိေတြမွာ လုပ္ေနသည့္ ႏုိင္ငံျခားသားေတြက လခေတြကုိ နင့္ေနေအာင္ ယူထားၾကသည္။ႏုိင္ငံျခားသား အန္ဂ်ီအုိ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္အတြက္ လခက ေဒၚလာ တစ္ေသာင္း အထက္မွာရွိသည္ဟု စုိေျပ႕ဆရာက ေျပာဖူးသည္။ျမန္မာ၀န္ထမ္းက်ေတာ့ေရာ... ေဒၚလာ တစ္ေထာင္ေအာက္ေတြခ်ဥ္းပဲျဖစ္သည္။ အန္ဂ်ီအုိ၀န္ထမ္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဆုိလွ်င္ စုိေျပတုိ႔ သတင္းစာဆရာေတြထက္ပင္ လစာနည္းေသးသည္။တကယ္တမ္းလုပ္ရေတာ့ ျမန္မာ၀န္ထမ္းေတြပဲျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံျခားသားေတြကေတာ့ ဟုိပဲြေလးတတ္လုိက္၊ ပေရာ့ဂ်က္ေလးေရးလုိက္ႏွင့္ ေအးေဆးပင္။

တခါက အဂၤလန္အေျခစုိက္ အန္ဂ်ီအုိႀကီးတခု ျမန္မာျပည္တြင္ ရုံးစိုက္သည္။ အဂၤလန္ရုံးမွာ အလုပ္လုပ္ေနသည့္ ျမန္မာတစ္ေယာက္ကျမန္မာျပည္ရွိ အဆုိပါ အန္ဂ်ီအုိႀကီးဆီသုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႕ရသည္။ လခကေတာ့ အဂၤလန္မွာ ေပးထားသည့္ လခ ေဒၚလာ တစ္ေသာင္းေလာက္ျဖစ္သည္။မၾကာခင္မွာပဲ အဆုိပါ ျမန္မာလည္း လခ ေဒၚလာ ၁၀၀၀ ေအာက္ျဖစ္သြားသည္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိေတာ့ ျမန္မာျဖစ္ေနလုိ႔တဲ့။သူလုိကုိယ္လုိ ဘာမွမတတ္သည့္ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ားလည္း အန္ဂ်ီအုိတြင္လုပ္လွ်င္ လခေကာင္းသည္။ သူ႔တုိ႔ထက္ ေတာ္သည့္ ထက္သည့္ ျမန္မာေတြကေတာ့ သူတုိ႔လခထက္ အဆငါးဆယ္ေလာက္ နည္းသည့္လခေလးျဖင့္လုပ္ေနရရွာသည္။

အန္ဂ်ီအုိမွာအလုပ္လုပ္တဲ့ ျမန္မာေတြမ်ား ႏုိင္ငံျခားမွာလုပ္ေတာ့လည္း ျမန္မာမုိ႔လုိ႔ လခနည္းသည္။ ျမန္မာျပည္ျပန္လာလုပ္ေတာ့လည္း ျမန္မာမုိ႔လုိ႔ လခနည္းသည္။ျမန္မာဆုိတာႏွင့္ ခံေပေတာ့။ႏုိင္ငံျခားမွာေတာ့ အန္ဂ်ီအုိေစ်းကြက္ဆုိတာရွိသည္ဟု ၾကားဖူးသည္။ သူတုိ႔ဆီမွာေတာ့ အန္ဂ်ီအုိအလုပ္သည္ စီးပြားေရးအလုပ္လုိျဖစ္သည္။ယခုလည္း ျမန္မာျပည္မွာ သူတုိ႔လုိျဖစ္ေနပါၿပီ။

ျမန္မာျပည္ကလည္း နည္းနည္းေတာ့ ဆန္းသည္။ အန္ဂ်ီအုိမွာ အလုပ္ရဖုိ႔ ေတာ္ဖုိ႔လုိသည္။ လူေတာ္ဖုိ႔မဟုတ္။အမ်ဳိးေတာ္ဖုိ႔ျဖစ္သည္။ အန္ဂ်ီအုိမွာလုပ္ေနသူတစ္ေယာက္ေယာက္ႏွင့္ အမ်ဳိးေတာ္ရမည္။ ဒါမွ အလုပ္ရမည္ျဖစ္သည္။အစုိးရအလုပ္ထက္ပင္ ခက္ေသးသည္။

ေနာက္ၿပီး အန္ဂ်ီအုိေတြကုိ ေမးျမန္းဖုိ႔ဆုိလွ်င္ အစုိးရကုိ ေမးရသည္ထက္ပင္ ခက္ေသးသည္။ ယခုဆုိလွ်င္ အစုိးရကုိေတာင္ ဘာေမးေမးရေနသည္။အန္ဂ်ီအုိေတြကေတာ့ ဒီလုိမဟုတ္။ အရာအားလံုး လ်ဳိ႕၀ွက္ထားၾကသည္။ တစ္ခုခုမွားေျဖမိလွ်င္ အလုပ္ျပဳတ္မွာေၾကာက္ပံုရသည္။လခေကာင္းေတြဆုိေတာ့ အလုပ္ျပဳတ္မွာေၾကာက္ေပမေပါ့ေလ။ခရီးသြားလွ်င္ အေကာင္းစားဟုိတယ္မွာ တည္းသည္။ အေကာင္းစား အစားအစာစားသည္။ အေကာင္းစားယာဥ္စီးသည္။ေနာက္ၿပီးအန္ဂ်ီအုိ၀န္ထမ္းေဟာင္းတဦးေရးထားသည့္ စာကုိ ဖတ္ဖူးသည္။ သူေရးထားသည္က အန္ဂ်ီအုိေတြအေနႏွင့္ ပစၥည္း၀ယ္လွ်င္ ေစ်းႀကီးႀကီးႏွင့္ ၀ယ္ၿပီး ဆုိင္က ေကာ္မရွင္ ယူၾကသည္တဲ့။ၾကားလုိ႔မွမေကာင္း ျပည္သူ႔အတြက္ လခေကာင္းေကာင္းႏွင့္ အလုပ္လုပ္ေနၿပီး ျပည္သူေတြအတြက္ ပစၥည္းေတြအေပၚမွာ ေကာ္မရွင္ေတြ ျပန္ယူသည္။

အထက္ကေရးခဲ့သည့္ တလ သိန္း ၈၃၀ တန္အိမ္ငွားခသည္လည္း ေကာ္မရွင္မ်ား ယူထားသလား စဥ္းစားစရာျဖစ္သည္။ျမန္မာ့ အိမ္ၿခံေျမေစ်းကြက္ ေစ်းႀကီးရသည့္ အေၾကာင္းအရင္းတြင္ အန္ဂ်ီအုိေတြလည္း တေထာင့္တေနရာက ပါႏုိင္သည္။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ။ စုိေျပနဲ႔ မဆုိင္ပါဘူး။ သူ႔အလုပ္သူလုပ္ေနၾကတာပဲ။ျမန္မာ ျပည္သူေတြက တေန႔ ၂၀၀၀ နဲ႔ ေလာက္ေအာင္ စားေနၾကတာမဟုတ္လား။ ျပည္သူေတြကုိ အေၾကာင္းျပၿပီး သူတုိ႔ အန္ဂ်ီအုိေတြယူအန္ေတြ ေကာင္းေကာင္းေန၊ ေကာင္းေကာင္းစား ႏုိင္ရင္ ၿပီးတာပါပဲေလ။စုိေျပတုိ႔က ဘုရားသခင္ေနာက္ဆုံးမွ ဖန္တီးခဲ့တာဆုိေတာ့ ေမ်ာက္ေတြနဲ႔ သိပ္မျခားဘူးလုိ႔ သူတုိ႔ ထင္ရင္ထင္မွာေပါ့။


စုိေျပ

Posted in: ေဆာင္းပါး