အေမရိကန္နဲ႔ ဥေရာပ ယဥ္ေက်းမႈေတြေၾကာင့္ ပ်က္ဆီးသြားတဲ့ "ရွက္တတ္ရင္ ဆက္မဖတ္နဲ႔ေတာ့"

From : .. 7day

(တစ္)
ထိုင္းႏိုင္ငံ၏ ေတာင္ဘက္အက်ဆံုး အစြန္အဖ်ားၿမိဳ႕ေတာ္ ဖူးခက္ (phuket)၊ ျပည္မႀကီးႏွင့္ ဆာယက္ဆင္ (sarasim)ဟူသည့္ တံတားတစ္စင္းတည္းႏွင့္သာ ဆက္သြယ္ထားၿပီး ထုိတံတားမရွိေတာ့လွ်င္ ေလေၾကာင္းမွတစ္ပါး မည္သို႔မွ အဆက္အသြယ္လုပ္လို႔ မရႏိုင္ေတာ့သည့္ ဖူးခက္ (phu ket)၊ ေရပတ္လည္ဝိုင္းထားေသာ ပင္လယ္ထဲကကြၽန္းျဖစ္သည့္အတြက္ ကမ္းေျခ(Beach)ေတြက ကြၽန္းပတ္ပတ္လည္ကိုဝိုင္းထားေပရာ ပင္လယ္ကမ္းေျခေပါင္း ငါးဆယ္ဝန္းက်င္ပိုင္ဆိုင္ထားသည့္ ဖူးခက္ (phuket)၊ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ေလးသိန္းႏွင့္အထက္ အလုပ္လုပ္ေနၾကရာ ဖူးခက္ (phuket)၊ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္ေတြ ႀကိတ္ႀကိတ္တိုး၊ ေဖြးေဖြးလႈပ္ လာေရာက္အပန္းေျဖၾကရာ ဖူးခက္(phuket)၊ လွ်ပ္စစ္မီးမျပတ္ေသာ ဖူးခက္ (phuket)၊ အဖု၊ အထစ္၊ အခ်ဳိင့္အခြက္မရွိ နက္ေမွာင္ေတာက္ေျပာင္လွစြာေသာ ႏိုင္လြန္ကတၱရာလမ္းေတြ ရစ္ေခြယွက္သိုင္းထားသည့္ ဖူးခက္ (phuket)၊ ဧရာမ Super Market ႀကီးေတြႏွင့္ ဖူးခက္ (phuket)။

ဖူးခက္ေနမိတ္ေဆြမ်ားက ဖူးခက္ကိုေရာက္မွျဖင့္ ႐ႈိးပြဲ(show)ကေလးေတာ့ ၾကည့္သြားဦးဟု ဖိတ္မႏၲကျပဳလာပါသည္။ ႐ိႈးပြဲတဲ့။ ဘာ႐ႈိးပြဲမ်ားပါလိမ့္။ သူတို႔မ်က္ႏွာေပၚ၌ ျဖတ္ေျပးသြားေသာ ၿပံဳးရိပ္ၿပံဳးေယာင္အစအနကေလးမ်ားကို ဖ်တ္ခနဲဖတ္႐ႈလိုက္႐ံုႏွင့္ မည္သို႔ေသာ႐ႈိးပြဲမ်ဳိးျဖစ္ေလမလဲဆိုသည္ကို မွန္းဆ၍ရၿပီးျဖစ္ပါသည္။ လူေတြအတြက္ အသက္ဘယ္လိုရွင္သန္ၾကရရွာေလသလဲ။ တစ္ဝမ္းတစ္ခါး ရပ္တည္ႏိုင္ေရးအတြက္ လူသား၏ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ အရွက္တရားကို မည္မွ်အထိ အပြန္းအပဲ့ခံၾကရရွာေလသလဲ။
သည့္အတြက္ ႐ိႈးပြဲကိုလိုက္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္မိျခင္းျဖစ္ပါသည္။

(ႏွစ္)
သည္လုိပြဲေတြ၊ သည္လိုေနရာမ်ဳိးေတြ၌ ရွိတတ္ေၾကာင္းကို စာေတြ႕ကေတာ့ မၾကာခဏဖတ္ဖူးပါသည္။ ေဇာ္နတ္ေဇာ္အမည္ျဖင့္ ခ်စ္မိတ္ေဆြ ေဒါက္တာေဇာ္မင္း အဂၤလိပ္ဘာသာမွတစ္ဆင့္ ထုိင္းဝတၳဳတိုတစ္ပုဒ္ ဘာသာျပန္ဖူးပါသည္။ ေရာင္းရင္းႀကီး ကိုမင္းဒင္လည္း သူ႔‘မင္းဒင္ရဲ႕သက္ခုိင္’စာအုပ္တစ္ေနရာ၌ ‘နတ္မိမယ္တို႔ေပ်ာ္စံရာ’ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ခြဲျဖင့္ ထည့္သြင္းမွတ္တမ္းတင္ခဲ့ဖူးပါသည္။ ခုေတာ့ျဖင့္ နဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႕။

႐ိႈးပြဲက်င္းပရာ အေဆာက္အအံုက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းရွိ စာသင္ခန္းတစ္မ်ဳိးျဖစ္ေသာ သီေရတာ (Theatre)ႏွင့္ ေတာ္ေတာ့ကိုဆင္ပါသည္။ ေနာက္ဆံုးတန္းကအျမင့္၊ ေရွ႕ဆံုးတန္းကအနိမ့္။ ဇာတ္ခံု(stage)က ဆယ္ေပပတ္လည္ခန္႔ရွိၿပီး ႏွစ္ေပေလာက္ပဲျမင့္သျဖင့္ ဇာတ္ခံုေပၚက ကိစၥဝိစၥမ်ားကို ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းျမင္ေနရသည့္ အခင္းအက်င္းျဖစ္ပါသည္။ ထုိင္ခံုမ်ားက ဇာတ္ခံုကို ဂ-ငယ္ ပံုစံဝုိင္းထားၿပီး ေရွ႕ဆံုးခံုႏွင့္ ဇာတ္ခံုၾကားမွာ သံုးေလးေပသာျခားပါသည္။ ဇာတ္ခံု၏ေရွ႕မ်က္ႏွာစာတြင္ ေရခ်ဳိးဇလားႀကီးကတစ္ခု။

မျမင္သင့္၊ မျမင္အပ္သည့္အရာမ်ားကို ျပစားသည့္ပြဲေပမို႔ ဇာတ္ခံုေပၚမွာ မည္သည့္အကာအရံမွမရွိ။ အသံုးေတာ္ခံမည့္သူမ်ား ထြက္၍ထြက္၍လာၾကရာ ဇာတ္ခံုအေနာက္ဘက္အခန္းကိုသာ ခန္းဆီးတစ္ခုျဖင့္ကာထားၿပီး ထုိခန္းဆီးကိုဆြဲဖယ္ကာ အဝင္အထြက္လုပ္ေနၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဇာတ္ခံု၏ ဘယ္ညာတစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီ၌ ဇာတ္ခံုမ်က္ႏွာျပင္ေပၚကေန မ်က္ႏွာၾကက္ဆီသို႔ ေဖာက္ဝင္သြားသည့္ သံမဏိတိုင္ႏွစ္ေခ်ာင္းရွိပါသည္။ မီးေတြက လင္းခ်ည္ေမွာင္ခ်ည္။ ေနာက္ခံေတးဂီတက တိုးတစ္ခါက်ယ္တစ္လွည့္။

အဝင္အဝအေပါက္က ဝန္ထမ္းက ပြဲၾကည့္သူတိုင္းကုိ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ျပခိုင္းပါသည္။ သေဘာက ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားသာ ဝင္ေရာက္ခြင့္ရွိသည္ဆိုသည့္သေဘာ။ ထုိင္းႏိုင္ငံသားမွန္လွ်င္ မဝင္ရဆိုသည့္အဓိပၸာယ္။ လက္ကိုင္ဖံုးေတြ အေပါက္ဝမွာထားခဲ့။ ကင္မရာေတြ အေပါက္ဝမွာခ်န္ခဲ့။ လက္မွတ္ေပၚ၌ ဘတ္ ၂,၅၀၀ ေရးထားေပရာ လူတစ္ေယာက္ ျမန္မာေငြ ၇၅,၀၀၀ က်ပ္ေပးမွ ၾကည့္ရသည့္ပြဲ။

(သံုး)
ရွက္တတ္လွ်င္ေက်ာ္ဖတ္ဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံလိုပါသည္။ မ်က္စိတို႔ နားတို႔ ခံသာေအာင္ မည္ကဲ့သို႔ေရးျပရမလဲဆိုသည္ကို စဥ္းစားမရႏိုင္ပါ။

အမ်ဳိးသမီးငယ္သံုးဦး ထြက္လာၾကပါ၏။ အလယ္ကအမ်ဳိးသမီးက ကိုယ္လံုးတီး။ ဝဲယာတစ္ေယာက္စီက အတြင္းခံေဘာင္းဘီမွ်သာ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ပြတ္သပ္တြန္႔လိမ္လ်က္၊ သံမဏိတိုင္ကိုဖက္ကာ ကိုယ္ကာယအလွေပၚလြင္ေအာင္ တစ္ပတ္လည္ျပလ်က္၊ အတြင္းခံေဘာင္းဘီဝတ္ထားသူႏွစ္ဦးက ဆြဲခြၽတ္ျပလ်က္ တင္ဆက္သြားသည့္ျမင္ကြင္း။

အမ်ဳိးသမီးငယ္ႏွစ္ေယာက္ ကိုယ္လံုးတီးထြက္လာၾကျပန္ပါ၏။ ကိုယ္ဟန္ျပၾကၿပီးေနာက္ သူတို႔၏မိန္းမကိုယ္ထဲ၌ထည့္ထားသည့္ ဘလိတ္ဓားမ်ားမွာ ႀကိဳးျဖင့္သီၿပီး ထည့္ထားျခင္းျဖစ္ရာ ထုိဘလိတ္ဓားႀကိဳးတန္းႀကီးကို က်န္လံုးတီးပ်ဳိႏွစ္ေယာက္က ဆြဲထုတ္ၿပီး ပရိသတ္ထဲသို႔ဆင္းလာသည့္ ျမင္ကြင္း။
အမ်ဳိးသမီးႏွစ္ေယာက္က ကိုယ္လံုးတီးထြက္လာသည္။ ထုိ႔ေနာက္ မိန္းမကိုယ္ထဲသို႔ ပိုက္လံုးခပ္ရြယ္ရြယ္ကိုထိုးထည့္သည္။ ထုိပိုက္လံုးထဲသို႔ ျမားတံကို တစ္ေခ်ာင္းၿပီးတစ္ေခ်ာင္းထည့္ကာ ေကာ့၍ေကာ့၍ ညႇစ္ၿပီးပစ္သည္။ က်န္သံုးေလးေယာက္က ပူေဖာင္းမ်ားကိုကိုင္ကာ ဇာတ္ခံုတစ္ေနရာ၌ရပ္ေနရာ ျမားမွန္သည့္ပူေဖာင္းတို႔ တေဖာင္းေဖာင္းေပါက္သည့္ ျမင္ကြင္း။ မွန္သည္လည္းရွိ၊ မမွန္သည္လည္းရွိ။

အမ်ဳိးသမီးႏွစ္ေယာက္ ကိုယ္လံုးတီးထြက္လာၾကျပန္ပါသည္။ လက္ထဲတြင္ ငွက္ေပ်ာသီးကေလးေတြႏွင့္။ ပထမေတာ့ စားျပပါသည္။ ထုိ႔ေနာက္တြင္ကား မိန္းမကိုယ္ထဲသို႔ တစ္လံုးၿပီးတစ္လံုးထည့္ကာ ညႇစ္၍ပစ္ျပျပန္ပါသည္။ အဖြဲ႕သားမ်ားက ပစ္လႊတ္လိုက္ေသာ တိုက္ခ်င္းပစ္ငွက္ေပ်ာသီးမ်ားကို ပလတ္စတစ္ျခင္းကေလးမ်ားျဖင့္ လိုက္လံခံယူသည့္ျမင္ကြင္း။ ရသည္လည္းရွိ၊ က်သည္လည္းရွိ။

အမ်ဳိးသမီးႏွစ္ေယာက္ ကိုယ္လံုးတီးထြက္လာၾကျပန္ပါသည္။ မီးျခစ္ကိုယ္စီ၊ စီးကရက္ကိုယ္စီႏွင့္။ ကိုယ္ဟန္အမ်ဳိးမ်ဳိးႏွင့္ စီးကရက္ကိုမီးညႇိေသာက္ျပၿပီးသည့္ေနာက္ ေျခအစံုကိုကားကာ မိန္းမကိုယ္ထဲသို႔ စီးကရက္ထည့္ၿပီး မီးခိုးေထာင္းေထာင္းထေအာင္ ဖြာျပသည့္ျမင္ကြင္း။

မိန္းမလ်ာတစ္ဦးကမူ အနည္းငယ္ေမွာင္ထားသည့္ ဇာတ္စင္ၾကမ္းျပင္ေပၚ၌ မီးစုန္းျဖင့္လင္းေနေသာ စားပြဲတင္တင္းနစ္အရြယ္ ေဘာလံုးကေလးမ်ားကို မစင္ေပါက္ထဲသို႔ထည့္ကာ တစ္လံုးခ်င္းပစ္ျပန္ပါသည္။ ယင္းကို ျခင္းျဖင့္လိုက္ခံသည့္ျမင္ကြင္း။

မိန္းမပ်ဳိက ကေလးေဆာ့သည့္အိုးစည္ကိုကိုင္ထား၊ လံုးတီးေယာက္်ားက မေတာ္သင့္အရာျဖင့္ ယင္းအိုးစည္ကို ေျဗာင္းဆန္ေအာင္တီးျပ။ ေယာက္်ားတန္ဆာျဖင့္ ရွစ္ေပါင္ေလးသည့္ ကြန္ကရစ္တံုးကိုမ,ျပ။ က်ား၊ မ စံုတြဲထြက္လာၾကကာ လင္မယားကိစၥ ကမ္းကုန္ေအာင္ျဖစ္ေနပံုမ်ားကိုျပသ။ ေရခ်ဳိးဇလားႀကီးထဲတြင္ လံုးတီးပ်ဳိက ကိုယ္ဟန္အလွေဖာ္ကာ ေရခ်ဳိးျပ။ အမ်ဳိးသမီးႏွင့္မျခား အလွႂကြယ္သူက ကိုယ္ဟန္အမ်ဳိးမ်ဳိးျပၿပီးကာမွ အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ခြၽတ္ခ်လိုက္ကာ ေယာက္်ားျဖစ္ေၾကာင္းျပသ။ ဝန္ထမ္းေယာက္်ားပ်ဳိႏွစ္ေယာက္ကမူ ျပကြက္တစ္ခုၿပီးသြားေလတိုင္း ဇာတ္ခံုၾကမ္းျပင္ကို တလိမ့္တံုးျဖင့္လိွမ့္လွိမ့္ၿပီး သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ပါသည္။

အေရးအႀကီးဆံုးတစ္ခ်က္မွာ ထုိပြဲ၌ ကျပအသံုးေတာ္ခံေနသူေတြအားလံုး ဇာတ္ခံုေပၚရွိ မီးေရာင္ေအာက္၌ မ်က္ႏွာကေလးေတြ ၿပံဳးခ်ဳိေနေသာ္လည္း ျပကြက္အျပင္သို႔ေရာက္သြားသည္ႏွင့္ မ်က္ႏွာထားေတြအားလံုး တင္းမာခက္ထန္သြားၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ေငြ၊ ေငြ၊ ေငြ။ ထမင္း၊ ထမင္း၊ ထမင္း။ ေပ်ာ္လြန္းလို႔ အသုံးေတာ္ခံေနတာမဟုတ္။ စားဖို႔၊ ေသာက္ဖို႔၊ အသက္ရွင္ဖို႔။ လူေတြဟာ သည္ေလာက္အထိ ေအာက္ကိုဆင္းၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ခင္းက်င္းကာ ထမင္းရွာစားၾကရကုန္ၿပီလား။ ျမက္ျမက္ကေလးရလို႔ဆိုခဲ့ရင္ေကာ ဘယ္ေလာက္အထိ ပမာဏမ်ားျပားတဲ့ ျမက္ျမက္ကေလးပါလိမ့္။

(ေလး)

႐ိႈးပြဲဝန္ထမ္းတို႔က က်ားက်ား၊ မမ ျမန္မာႏိုင္ငံကခ်ည္းပဲ မ်ားပါသည္။ လက္မွတ္ေရာင္း၊ လက္မွတ္သိမ္း၊ ပစၥည္းစစ္၊ ေနရာခ်။

ဖိုမကိစၥ ခင္းက်င္းျပသေနတာ လင္မယားလားဟုေမးမိေတာ့ ဆရာကလည္း လင္မယားေပါ့တဲ့။ လင္မယားမဟုတ္ဘဲ ဘယ္လိုလုပ္ျပလို႔ရမလဲတဲ့။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ သံုးပြဲမွ်ျပသေနရျခင္းျဖစ္ရာ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး အခုလိုဟု ေမးခြန္းကို တန္းလန္းႀကီးထားလိုက္ေလေသာအခါ ေဆးေပါ့ ဆရာရယ္တဲ့။ စားေဆး၊ ထုိးေဆး၊ လိမ္းေဆးတဲ့။

ရင္ထဲမွာေပ်ာ္စရာမေကာင္းပါဘူး။ ေၾကကြဲစရာႀကီးပါ။ ဘယ္သူေတြက ဒါကိုအရသာခံလို႔ ၾကည့္ၾကေလသလဲ။
‘‘အေနာက္ကမၻာလူေတြနဲ႔ ဥေရာပသားေတြကေတာ့ သိပ္မလာဘူးဆရာရဲ႕။ လာမိရင္လည္း နည္းနည္းၾကည့္ၿပီးတာနဲ႔ ျပန္ထြက္သြားတာမ်ားတယ္’’

ဒါဆို ဘယ္သူေတြ အလာမ်ားသလဲဟုေမးမိေတာ့ ကမၻာ့အင္အားႀကီး လက္ဝဲႏိုင္ငံႏွစ္ခု၏အမည္ႏွင့္ အေရွ႕တိုင္းႏိုင္ငံတစ္ခု၊ ႏွစ္ခု၏ အမည္ကိုေျပာပါသည္။ အံ့ၾသစရာေကာင္းလိုက္တာ။

ကြၽန္းပတ္ပတ္လည္မွာ ပင္လယ္လိႈင္းေတြနဲ႔ ဝုန္းဒိုင္းႀကဲေနတဲ့ ဖူးခက္ေရ။ ခရီးတစ္ေထာက္နားသူ ဧည့္သည္တခ်ဳိ႕ရဲ႕ ရင္ထဲမွာလည္း ဝုန္းဒိုင္းေတြႀကဲခဲ့ပါေပါ့။

 

.. www.MyanmarExpress.net
 

Posted in: ဒီမိုကေရစီနုိင္ငံႀကီးမ်ား၏သတင္း