ဘုန္းႀကီးေတြ ဆႏၵျပသင့္သလား ?

 ဘုန္းႀကီးေတြ ဆႏၵျပသင့္သလား ေမးရင္ ဘုန္းႀကီး နဲ႔ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးနဲ႔ က လားလားမွ် မအပ္စပ္ဘူး။

ဘုန္းႀကီး ဆိုတာ ပဗၺဇၨ-ေလာက ကို စြန္႔ထားခဲ႔ၿပီ မို႔ ေလာက နဲ႔ စပ္သမွ် ကို ပတ္သက္စရာ မလိုေတာ႔ တာအမွန္။

ဘုန္းႀကီး ေတြ လုပ္ရမွာ (၄) ခုပဲ။
...
(၁) ၀ိနည္းေလးစား လုိက္နာ က်င္႕သံုးရမယ္။
(၂) ပရိယတ္ ေလ႕လာသင္ၾကားရမယ္။
(၃) ပဋိပတ္ က်င္႔ႀကံအားထုတ္ရ မယ္၊
(၄) မိမိ သိအပ္ေသာ သီလ သမာဓိ ပညာ တရားအသိေတြ ကို ေလာကသားေတြ ကို ဆံုးမသြန္သင္ ေပးရမယ္။

ဒီေလးခုပဲ။ တစ္ခု ကို ၂၅ မွတ္ေပး မယ္..၄ ခုလံုး ျပည္႕စံုရင္ေတာ႔ အမွတ္ ၁၀၀ ပဲ။ဘုန္းႀကီးေတြ ဒီေလးခုထက္ ပိုလုပ္ရမယ္႔ အရာေတြ ရွိတယ္ ထင္ရင္ ညႊန္ျပေတာ္မူၾကပါ။

ဒီလို ရဟန္းေကာင္း ရဟန္းျမတ္ေတြ ပဲ လိုခ်င္တယ္။

ႏိုင္ငံေရး ကို လံုး၀ လံုး၀ မလုပ္ရပါ။

အာဏာစက္ နဲ႔ ေပါင္းရိုက္တဲ႔ ႏိုင္ငံေရး လဲ မလုပ္ရပါ။

သာသနာသန္႔စင္ေရးဆိုင္ဘုတ္တပ္တဲ႔ ႏိုင္ငံေရးလဲ မလုပ္ရပါ။

အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရးလဲ မလုပ္ရပါ။

ပါတီႏိုင္ငံေရးလဲ မလုပ္ရပါ။

အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာ ႏိုင္ငံေရးလဲ မလုပ္ရပါ။ဘယ္ႏိုင္ငံမွာမွဘုန္းႀကီးဟာလႊတ္

ေတာ္ထဲမွာအမတ္မရွိသလို၀န္ၾကီးလဲမရွိပါ။

ရဟန္းဆိုတာ နိဗၺာနဂါမိနီပဋိပဒါ ကို အားထုတ္သူေတြ ျဖစ္ေသာ ေၾကာင္႔ မဂ္ဖိုလ္မွ ဖီလာ ျဖစ္ေသာ ကိစၥမ်ား မွ ေ၀ါင္ေ၀ါင္ေရွး ေ၀းေ၀းေရွာင္ၾကပါရန္တိုက္တြန္း လိုက္ပါတယ္။သာသနာဆိုတာ သိကၡာ ၃ ရပ္
အက်င့္ၿမတ္နဲ့သာတည္ေဆာက္ထားတာပါ

။ ဒကာ ဒကာမ ေတြရဲ့ လာဘ္သတ္ပကာဆိုတာ
သာသနာရဲ့ အႏွစ္မဟုတ္ပါဘူး ။ အကာအရံမွ်သာၿဖစ္ပါတယ္ ။ သိကၡာ၃ပါးကေတာ့ သီလ၊
သမာဓိ၊ပညာေပါ့ ။ ဒကာရွိသည္ၿဖစ္ေစ ၊ မရွိသည္ၿဖစ္ေစ ။ စားရသည္ၿဖစ္ေစ၊
ငတ္သည္ၿဖစ္ေစ သီလကိုလည္း မပ်က္ေကာင္းဘူး၊ သမာဓိ ၊ပညာ စသည္တို့လည္း
မေလွ်ာ့ ေကာင္းဘူးေပါ့ေလ ။ မင္းဆိုး ေခတ္ဆိုး အဆက္ဆက္ကိုၿဖတ္သမ္းၿပီး
ပိဋိကတ္ေတာ္ေတြကို ေရေသာက္ ဗိုက္ေမွာက္ၿပီး ႏႈတ္တက္ေဆာင္လာၾကတဲ့
သံဃာေတာ္ေတြအေၾကာင္း သာသာနာ့ သမိုင္းမွာ ဖတ္ၾကပါ ။
ေနာက္တစ္ခ်က္က ကပၸိလ၀တ္နဲ့ ေကာလိယ ( က်ေနာ္သိသေလာက္ေတာ့ ေဒ၀ဒဟ မဟုတ္ပါ )
တိုင္း ၂ တိုင္းတို ့ ေရာဟဏီၿမစ္ကို လုရင္း စစ္ၿဖစ္ေတာ့ ဘုရားရွင္အေနနဲ့
ဘယ္လို ေၿဖရွင္းခဲ့ပါသလဲ ။
ဘုရားရွင္က ..ဘုန္းၾကီးေတြကို စုေဆာင္း ..တိုင္းသူၿပည္သားေတြကို လႈံ ဳ ့
ေဆာ္ၿပီး သူ ့ေက်ာင္းသကၤန္းမွာ ေဒါင္းအလံေတြ ဘာေတြ စိုက္တာတို ့ ..။
စစ္ပြဲကို အခု ရပ္ ..ဆိုတဲ့ စာတန္းေတြ ဆိုင္းဘုတ္ေတြ ခ်ိတ္ၿပိး
ေလာ္စပီကာနဲ့ ေၾကြးေၾကာ္တာတို ့ ၊ စီတန္း လွည့္လည္ၿပိး သာ
သနာ့အလံၾကိးကိုင္ၿပီး မိုးေရထဲ မွာ သကၤန္းဖားလ်ားနဲ့ ေမတၱာသုတ္ရြတ္တာတို
့ ၊ စစ္ပြဲ မရပ္မခ်င္း အစာငတ္ခံ ကံေဆာင္တာတို ့ .. ၊
ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ ပါတီႏိုင္ငံေရးပြဲေတြ လုပ္တာတို ့ ။ ဟိုႏိုင္ငံ
ဒီႏိုင္ငံက ႏိုင္ငံၿခားေရး၀န္ၾကီး အမ်ိဳးသမီးေတြနဲ့ ဓါတ္ပံု
တြဲရိုက္တာတို ့ ၊ ( ေဟ ့ ခုေခတ္က ဆြဲခ်င္တိုင္း ဆြဲလို့မရေတာ့ဘူး ။
မီဒီယာေတြ တိုးတက္ေနၿပီ ) စတဲ့ ထိတ္တိုက္ရင္ဆိုင္ေရး စကားေတြ ေၿပာတာတို
့ ။ စတဲ့ နည္းလမ္းေတြ နဲ့ေၿဖရွင္းခဲ့တာမ်ားလား


ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ့ ဘုရားလက္ထက္က အမာခံ ဒကာေတာ္ မင္းၾကိး ( ေသာတပန္
အရိယာၾကီး ) ၿဖစ္တဲ့ ဗိမၼိသာရမင္း ကို မတရားသၿဖင့္ သားေတာ္ အဇာတသတ္က
အာဏာသိမ္းတယ္ ။ အဇာတသတ္ကိုးကြယ္တာက ဘုရားရဲ့ အတိုက္အခံ ေဒ ၀ဒတ္ ။ အင္း
ခုေခတ္လိုမ်ားဆို ရာဇၿဂိဳလ္ရဟန္းပ်ိဳမ်ား သမဂ တို ့
မဂဓတိုင္းလံုးဆိုင္ရာ သံဃာ ့ သမဂီ တို့ ေထာင္ၿပိး အဇာတသတ္ ဆန့္က်င္ေရး
သံရံုးေရွ ့ မွာ ဆႏၵသြားၿပၾကရမလိုလို ၊ ေၾကၿငာခ်က္ေတြ ထုတ္ၿပိး
ဘီဘီစီကတစ္ဆင့္ ေၾကၿငာၾကရမလိုလိုေပါ့ေနာ္ ။ ႏို ့ ေပ တဲ့ ဘုရားရွင္ကေတာ့
ရာဇၿဂိဳလ္ၿပည္တြင္းေရးကို လားလားမွ် ၀င္ မပါခဲ့ပါဘူး ။ ေၾသာ္
ၾကည္ညိဳဖို့ေကာင္းလိုက္တာ ။ အင္းေလ တိုင္းေရးၿပည္ရာ မင္းေရးမင္းရာ
လုပ္ခ်င္မွၿဖင့္ ေတာထြက္တဲ့ေန့ကတည္းက မာရ္နတ္ေလွ်ာက္ထားတဲ့
စၾကာရတနာဆိုက္တာေစာင့္ၿပိး စၾက၀ေတးမင္းပဲ လုပ္ေတာ့မေပါ့ ။ ဘုရားၿဖစ္ေအာင္
ေတာင္ က်င့္စရာမလိုဘူးရယ္ေနာ ့ ။
ပေသနဒီ ေကာသလ မင္းၾကိး ဘုရား၀င္ဖူးေနတုန္း ေနာက္က သူ ့သား ၀ိဋဋဴပ
အာဏာသိမ္းတယ္ ။ ဘုရားက ငါ ဘာသာေရးၾသဇာ ရွိတာပဲရယ္လို့ ၀င္မစြက္ဘူး ။
၀ိဋဋဴပ က ဘုရားေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္ေတြကို သတ္ၿပီး
လည္ေခ်ာင္းေသြးနဲ့ေၿခေဆးတယ္ ။ မသတ္ဖို့ ၂ ၾကိမ္တိုင္ သြယ္၀ိုက္ၿပီး
တားေတာ္မူတယ္ ။ ( ေလာကမွာ ေဆြရိပ္မ်ိဳးရိပ္က အေအးဆံုး ) ဆိ္ုတာ ေလာက္သာ
မိန့္တာပါ ။ ဘာ ဆန့္က်င္ေရး ဗီႏိုင္းေတြ မွ ထုတ္ၿပိး
ေက်ာင္းမွာကပ္တာမဟုတ္ဘူး ။ ေရႊတိဂံုေပၚတက္ၿပီး ဒီမိုကေရစီေပးပါလို ့
တံခါန္ ကုကၠားအစံုနဲ့လဲ ေအာ္မေနဘူး ။ ေနာက္ဆံုး တတိယ အၾကိမ္
ေဆြမ်ိဳးတို့ရဲ့ ၀ိပါတ္ေတာ္ကို မကယ္သာလို ့ တားေတာ္မမူခဲ့ဘူး ။
ၿပဳသူအသစ္ၿဖစ္သူအေဟာင္းပဲ ။

ေထရဝါဒဘုန္းႀကီးက မလုပ္သင့္ပါဘူး။မိမိသာ သံသရာကလြတ္ေၾကာင္းႀကိဳးစားရမွာပါ။

မဟာယနဆိုရင္ လုပ္သင့္ကလုပ္ရပါမယ္။ မိမိအက်ိဳးသာမဟုတ္ ေလာကသားေတြအတြက္လို႔ ခံယူထားလို႔ပါဟု ထင္ေၾကာင္း။

ဒီေတာ့ ေထရဝါဒေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာေနရင္ ဘုန္းႀကီးမ်ား နိုင္ငံေရးမလုပ္ရ။

အိမ္က အေမနဲ႕အစ္မက အျမဲေျပာတယ္ ကၽြန္မ က အခုေခတ္မွာ ျမင္ေနရတဲ့ ဘုန္းႀကီးတခ်ိဳ႕ေတြအေၾကာင္းေျပာ

ရင္ သမီးမေျပာရဘူးေလ ကိုယ္ေျပာရင္ကိုယ္ငရဲႀကီးမွာ အဲ့ဒါသူတို႕အလုပ္၊ ကိုယ္နဲ႕မဆိုင္ဘူးလို႕အျမဲေျပာတယ္။ ငရဲႀကီးခါမွႀကီးေရာ ၀င္ေတာ့ေျပာအုန္းမယ္။ ဘုန္းႀကီးေတြ ဦးဇင္းေတြ စ၀တ္ထဲက ဘာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕လည္း၊ ဘယ္ပန္းတိုင္ကိုအေရာက္လွမ္းခ်င္တာလဲ၊ တရားေဟာရဖို႕သတ္သတ္ စာေတြၾကည့္ၿပီး စာေမးပြဲေတြေျဖမယ္ ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႕လား။ ၀ိပႆနာ စစ္စစ္ျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ရည္မွန္းၿပီး နိဗၺာန္ရေအာင္ တရားကိုတစိုက္မတ္မတ္က်င့္မယ္ဆိုတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕လား။ ဒါမွမဟုတ္ သံမထလိုင္းကိုဘဲလုိက္ၿပီး ၀ိဇၹာျဖစ္ေအာင္က်င့္မွာလား။ ကၽြန္မထင္တာေတာ့ ရဟန္း၀တ္ရျခင္းမွာ ဒီရည္ရြယ္ခ်က္ထက္ပိုမရိွသင့္ဘူးထင္တယ္။ အမွန္ကေတာ့ ကၽြန္မတို႕ဘာသာမွာ ဦးဇင္း ရဟန္း၀တ္ထဲကိုက ရႈပ္ေထြးလွတဲ့ေလာကီနယ္ပယ္ထဲမွာ မေနခ်င္လို႕ လူေတြအားလံုးထက္ျမင့္ျမတ္တဲ့ ရဟန္းဘ၀ကိုခံယူသြားတယ္လို႕ အသိရိွၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္အခု ကၽြန္မဆိုေတာင္ လူေတြကိုေကာင္းေအာင္ စိတ္ေတြကိုထားတတ္ေအာင္ ေကာင္းမြန္တဲ့အရာေတြနဲ႕ ရပ္တည္ႏိုင္ေအာင္ ေဟာျပေနတဲ့ ဘုန္းႀကီးေတြေကာ ဒီလိုစိတ္ထားေတြထားႏိုင္ေအာင္ သူတို႕တစ္ဘက္တလမ္းကေနက်င့္ၾကရဲ႕လားလို႕အျမဲတမ္းေတြးမိတယ္။ လူေတြကို ေကာင္းေအာင္ ျပဳျပင္ေပးတာ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါေတြက သူတို႕ကိုယ္တိုင္က်င့္ၿပီး သိတဲ့အသိကိုေဟာတာပိုမမွန္ဘူးလား။ ေကာင္းတာေတာ့ေဟာတယ္ ဘုန္းႀကီးအလုပ္မိုလို႕၊ ကိုယ္တိုင္ေတာ့ တကူးတက နက္နက္နဲနဲ မက်င့္ဘူးဘူး။ ေဟာဖို႕တရားကို စာထဲမွာရွာၿပီး စာေမးပြဲေတြေျဖၿပီး ေဟာေနတာထက္စာရင္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ျဖည့္ၿပီးမွ ေဟာတာပိုမမွန္ဘူးလား။ ႏိုင္ငံေရးလည္းအတူတူဘဲေလ တရားနဲ႕ျပည့္စံုၿပီးသားဘုန္းႀကီးတပါးက အျမင္မေတာ္လို႕ ၀င္ေျပာတာ ၀င္စီမံတယ္ဆိုတလက္ခံႏိုင္ေပမယ့္ တရားကိုနက္နက္နဲနဲ မက်င့္ရေသးဘူး ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ေအာင္တရားကိုစာအုပ္ထဲမွာဘဲရွာေတြ႕ေသးတဲ့ ဦးဇဥ္းေလးေတြအေနနဲ႕က်ေတာ့ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာကို လူေတြသိတဲ့အသိထက္ပိုမသိႏိုင္ဘူးေလ ဆိုတဲ့အေတြးန႕ဲ ကန္႕ကြက္တာကို လက္မခံသင့္ဘူးလား။ လူေတြက တရားခဏနာလည္း နာတဲ့အခုိက္ ကုသိုလ္ေလးေတာ့ရတာဘဲဆိုတဲ့ အသိနဲ႕တရားပြဲလာတယ္ သက္ႀကီးရြယ္အိုကအစ ေပ့ါေလ အဲ့မွာ ဘုန္းႀကီးက ႏို္င္ငံေရးကိုအားႀကိဳးမာန္တက္ေဟာလို႕သင့္ေတာ္ပါ့မလား။ ဒါစဥ္းစားသင့္တယ္ေလ ။ အခုေတာ့ စာသင္တိုက္က ဦးဇင္းငယ္ငယ္ေလးေတြ (တခ်ိဳ႕ေပ့ါေလ) အင္တာနက္ဆိုင္မွာ ဂိမ္းဆိုင္မွာ ေဘာလံုးပြဲျပတဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာေတြရိွေနတာက သဘာ၀က်ပါရဲ႕လား ဘာသာေရးရႈေထာင့္ကၾကည့္ရင္ စဥ္းစားစရာပါ။

အဲဒါတာ ဘုရားသားေတာ္ သံဃာေတြ မဟုတ္ဘူး။ ဘုရားသားေတာ္ သံဃာေတြက အဲလို အရွက္မရိွ၊ ဘုရားမၾကိဳက္တဲ့၊ ၀ိနည္းနဲ႔ မညီတဲ့ ဟာေတြ စိတ္ကြယ္ရာမွာေတာင္ မလုပ္ၾကဘူး။ အဲဒါ ဘုန္းၾကီးေတြပါ။ သာမန္လူ ေတြလို မလုပ္ကိုင္ မစားေသာက္ခ်င္လို႕ အေခ်ာင္ခို ခ်င္လို႕ သကၤန္းစီးထားတာ။ ငရဲ မေၾကာက္ၾကတဲ့ သူေတြထဲမွာ ထိပ္ဆံုးကပါတာေပါ့။
သံဃာ အေရး အခင္းဆိုတဲ့ ဘုန္းၾကီး ေတြပါလာတဲ့ ျပသနာ ေတြက အဲသလို ဘုန္းၾကီးေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ခဲ့တာေပါ့။

ေထရ၀ါရ ဗုဒၶဘာသာ ကို အေရာင္ဆိုးေနၾကသူေတြပါဗ်ာ။ ငခံုးမ တစ္ေကာင္ေၾကာင့္ တစ္ေလွလံုးမပုပ္ပါရေစနဲ႔။

Myanmar Express

Posted in: ဘာသာေရးနဲ႔ နုိင္ငံေရး